Απαλά - απαλά στην αρχή, όπως συνήθως γίνεται πριν να σκάσει μύτη θηριώδης η προπαγάνδα στο μεϊντάνι, έκανε το πρώτον την εμφάνισή της ο όρος «οι πολλοί».
Η νέα πιπίλα, η νέα καραμέλα, ιδεολόγημα, «αφήγημα», όπως θέλετε πείτε το, του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης είναι «οι πολλοί». Ένας όρος βολικός (και βεβαίως απολιτικός) που τα χωράει όλα μέσα. Από τα κότερα έως τα πατίνια και από τους αδέσποτους γάτους ώς τα καγκουρό. «Οι πολλοί», ένας όρος που άλλοτε θα ήταν ντροπή για την αριστερή (και όχι μόνον) ανάλυση, τον οποίον τώρα τον μετέρχονται οι αριστεροί της πλάκας και σπουδαιολογούν σαν καρακάξες στα σύρματα.
Ποιοι όμως είναι «οι πολλοί» που την εκπροσώπησή τους κατέθεσε ο Τσίπρας στην ποδιά της φράου Μέρκελ και τα χειροποίητα παπούτσια του κ. Πάιατ; Είναι μήπως οι συνταξιούχοι που τους έκοψε το ΕΚΑΣ; Είναι τα εκατομμύρια θύματα της υποαμειβόμενης εργασίας; Είναι οι άνεργοι; αυτοί που κινδυνεύει το σπίτι τους; Είναι οι ξενιτεμένοι;
Ποιοι είναι αυτοί «οι πολλοί» τους οποίους εκλήθη από την Ιστορία να σώσει ο κ. Κόκκαλης;
Ο Τσίπρας το παράκανε στο δούλεμα. Τώρα προσπαθεί να εξαγοράσει συνταξιούχους με επιδόματα. [Σημ.: μάλιστα ονομάζοντας το επίδομα «13η Σύνταξη» και καλώντας τον κ. Μητσοτάκη να το διατηρήσει, ξεμπερδεύουν και οι δυο με τις πραγματικές συντάξεις]. Όμως ο Κούλης δεν τον πιάνει τον Τσίπρα ούτε στο μικρό του το νυχάκι.
Καθότι για δούλεμα υπάρχουν ουκ ολίγοι ευεπίφοροι. Τώρα ο Τσίπρας εμφανίζει τον νόμο Βρούτση για τον κατώτατο μισθό (τον οποίον βιαίως αναθεμάτιζε) ως δικό του δημιούργημα που ανακουφίζει τους «πολλούς» (σταθεροποιώντας τη θέση τους στον πάτο της νέας κανονικότητας στο Προτεκτοράτο). Τα ίδια και με την κυρία Αχτσιόγλου, ήτις υπογράφει θετικά για την επταήμερη λειτουργία της Παπαστράτος, έχοντας προφανώς καταληφθεί από το κακοποιό νεοφιλελεύθερο πνεύμα του Μητσοτάκη – πρωτοφανής περίπτωση πολιτικού δαιμονισμού, αλλά όχι η τελευταία.
Το έχει παρακάνει στο δούλεμα ο Τσίπρας. «Τα θύματα και οι θύτες αγκαλιά» όχι όμως με την ευγένεια των στίχων του Σαββόπουλου, αλλά με τη χυδαιότητα της κυρίας Κατερίνας της Κοτερίνας (της «συνεργάτιδος» του Πρωθυπουργού, του κ. Καρανίκα, του κ. Παππά και του κ. Πετσίτη) – το παράκανε ο Τσίπρας. Δεν άφησε οικογένεια (εκ των αντιπάλων του) απείραχτη και τώρα τον επισκέπτεται η Νέμεσις της δικής του οικογένειας.
Δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, ο Τσίπρας, όσον αστοιχείωτος κι αν είναι, αυτό τουλάχιστον θα έπρεπε να το γνωρίζει. Και μάλλον επειδή το γνώριζε το τσαλαπάτησε κι αυτό – νάτος τώρα ο λογαριασμός.
Όπως οι λογαριασμοί που θα ’ρθουν για όλα. Ο Τσίπρας εδώ και καιρό βγάζει σέλφι με τον πραγματικό του εαυτό, σέλφι στο Μάτι, στη Μάνδρα, στις Πρέσπες, σέλφι που τις βλέπουν «οι πολλοί» και κάνουν τον σταυρό τους. Σέλφι με τα ελληνικά αεροδρόμια που πούλησε στους Γερμαναράδες, σέλφι που ξεχειλίζουν από αναίδεια, υποκρισία και θρασύτητα. Υπογράφει μαζί με τους φασίστες της Ουκρανίας και το Διευθυντήριο των Βρυξελλών ανοησίες περί Σιδηρού Παραπετάσματος, εξομοιώνοντας τον κουμμουνισμό με τον φασισμό, και ύστερα ομιλεί περί ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Εν τέλει ο Τσίπρας φέρνει τα πάντα στα μέτρα του. Φέρνει τον Βελουχιώτη σε επίπεδο Πολάκη, το Δημοψήφισμα σε επίπεδο Δανέλλη και τους «πολλούς» σε επίπεδο κορόιδων.
Όμως το παράκανε! η πορεία του πλέον, φρενήρης προς την αυτογελοιοποίηση. Ο άνθρωπος «έχει κόψει τον άλυσο», όπως λένε οι Δωριείς στο χωριό μου – τώρα ανακατεύσει στα καμώματά του υπέρ των Δυνατών και τον Ιησού Χριστό τον ίδιο! (Διακινδυνεύοντας, ο ασύγνωστος, τον συνειρμό με τον Ιούδα).
Το σκίτσο της ημέρας είναι γκροτέσκ. Η καρέκλα του πνίγεται κι ο Τσίπρας ναυαγός στα κότερα, όπως έστρωσε στην ξαπλώστρα του, έτσι θα κοιμηθεί…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/322883/karekles-ston-gkremo