Βρισκόμαστε
παραμονές των ευρωεκλογών, τα κόμματα και τα άπειρα κομματίδια
καταναλώνουν άπειρες ψευτιές και κυρίως μελοδραματική δημαγωγία, αλλά ο
ελληνικός λαός στέκεται, μάλλον, αδιάφορος. Δεν συγκινείται από τις
ευρωεκλογικές καμπάνιες, ούτε από τις κραυγές ενάντια στην ΑΠΟΧΗ...
Τα κόμματα της εξουσίας, κόμματα-υπηρέτες της ΕΕ και του 4ου Ράιχ, είναι συνεπέστατα όταν στηλιτεύουν την αποχή. Αυτά αποζητούν την εκλογική λαϊκή επικύρωση και νομιμοποίηση της ευρώ-χούντας…
Η μεγάλη ΑΝΤΙΦΑΣΗ
βρίσκεται στην πλευρά εκείνων των οπορτουνιστικών σχηματισμών («αριστερών» χρωμάτων) που ενώ καταδικάζουν την ιμπεριαλιστική δικτατορία της ΕΕ και ζητούν την έξοδο από αυτήν, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στην ΑΠΑΤΗ των ευρωεκλογών και τη ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ.
Αντί να μποϋκοτάρουν αυτό το θέατρο της νέας αποικιοκρατίας (της ΕΕ και του 4ου Ράιχ) το στηρίζουν και το επικυρώνουν, καλούν τον ελληνικό λαό να στηρίξει τα αποικιοκρατικά δεσμά του και το καθεστώς της ευρωδουλείας…
Η αδιαφορία και η περιφρόνηση του ελληνικού λαού στο αποικιοκρατικό αυτό θέατρο που παίζεται είναι απείρως πιο ΑΡΙΣΤΕΡΗ θέση, από την εκλογικά αλλοτριωμένη «αριστερά», και τα τυχοδιωκτικά σχήματά της που καταγγέλλουν τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ της ΕΕ, αλλά τη στηρίζουν και τη νομιμοποιούν, αποζητώντας μια καρέκλα σ’ αυτό το αποικιοκρατικό καθεστώς…
Αυτή η «αριστερά» που μας καλεί να συμμετάσχουμε σ’ αυτό το πανηγύρι ΑΠΑΤΗΣ του ευρωπαϊκού 4ου Ράιχ, εσκεμμένα αγνοεί τούτο: Ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι Εθνικό Κοινοβούλιο, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να παπαγαλίζουμε τα «εθνικά δεδομένα» σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές και ασυμφιλίωτα αντίθετες…
Ευρωκοινοβούλιο και Εθνικό Κοινοβούλιο είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα όπως το νερό με τη φωτιά. Αυτό το ουσιώδες και το καθοριστικό μιας πολιτικής στάσης παρακάμπτεται εντελώς και «διαλύεται» μέσα στην μικροπολιτική και στα τεχνάσματα των κλόουν του κομματικού καιροσκοπισμού.
Ωστόσο και μια μεγάλη μερίδα πολιτικά προβληματισμένων και αυθεντικών αγωνιστών παρακάμπτει το ζήτημα και σκέφτεται για τις ευρωεκλογές με όρους εθνικού κοινοβουλίου.
Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν αποτελεί κατάκτηση ιστορικών, επαναστατικών αγώνων και λαϊκής επικύρωσης. Δεν βγήκε από καμία δημοκρατική διαδικασία, ούτε εκφράζει καμία Δημοκρατία.
Επιβλήθηκε αυθαίρετα και δικτατορικά από τους μηχανισμούς των πολυεθνικών, σαν παρασιτικό διακοσμητικό ντεκόρ.
Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο όχι μόνο δεν βγήκε μέσα από τους λαούς, όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύει έθνη και λαούς, αλλά δεν έχει και καμία ουσιώδη αρμοδιότητα στις αποφάσεις και τα νομοθετήματα. Όλα αποφασίζονται από τα διευθυντήρια και τα όργανα των πολυεθνικών και απλώς το ευρωκοινοβούλιο εκφράζει συμβουλευτική γνώμη.
Απλά και καθαρά: το ευρωκοινοβούλιο είναι ένα «κοινοβούλιο» μαϊμού, σε ρόλο «δημοκρατικού» άλλοθι της δικτατορίας των διευθυντηρίων της Ε.Ε. Είναι ένα κατασκεύασμα αυθαίρετο των ισχυρών του χρήματος με ένα και μόνο στόχο: Την υπονόμευση, την αυθαίρετη και αντιδημοκρατική υποκατάσταση των εθνικών κοινοβουλίων.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, οι ευρωεκλογές, αν όχι επικύρωση αυτής της κεντρικής «αντί-εθνικιστικής» δομής της Νέας Τάξης;
Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές σημαίνει αποδοχή αυτής της νεοταξικής δικτατορίας και απάτης. Με τη συμμετοχή μας νομιμοποιούμε ένα κατασκεύασμα εντελώς αυθαίρετο και πραξικοπηματικό, χωρίς καμία λαϊκή επικύρωση και χωρίς ποτέ να ερωτηθούν οι λαοί.
Η αποχή εδώ και το μποϋκοτάζ των ευρωεκλογών, ως πολιτική θέση, είναι επιβεβλημένη και αποχτάει το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος εναντίον αυτού του καθεστώτος της Ε.Ε.
Και η λαϊκή πράξη της αποχής είναι μια πράξη (ενστικτώδης ή συνειδητή, παθητική ή ενεργητική) «εθνικής αντίστασης». Ακριβώς γιατί οι ευρωεκλογές, τα ευρωσυντάγματα, τα ευρωκοινοβούλια κ.λπ αποτελούν την υποκατάσταση και την κατάργηση των εθνικών θεσμών και λειτουργιών, των εθνικών κοινοβουλίων και των εθνικών Συνταγμάτων.
Υ.Γ. Εννοείται ότι στις Εθνικές Εκλογές είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ η συμμετοχή μας. Εδώ είναι άλλα τα δεδομένα και η ψήφος μπορεί να εκφράσει και να επηρεάσει το πολιτικό γίγνεσθαι.
Αυτά, όμως, θα τα αναλύσουμε όταν έρθει η ώρα των Εθνικών Εκλογών…