Του
Ηλία Παπαναστασίου
Το βιοτικό επίπεδο για τη συντριπτική πλειονότητα των λαών –των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων– υποβαθμίζεται ασταμάτητα. Ταυτόχρονα ο πολίτης έχει να αντιπαλέψει με ένα κράτος που γίνεται ολοένα εχθρικότερο, εκμεταλλευτικό, Φασιστικοποιημένο στις πολιτικές του εκφορές απέναντί του. Καθημερινά, νυχθημερόν και περισσότερο εχθρικό, αδηφάγο και καθαρόαιμα Ολιγαρχικό σε όλες τις εκφάνσεις και πτυχές του.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, που ενδεχομένως να είναι και η χειρότερη –ίσως και μοιραία– των τελευταίων ετών, φαίνεται ότι βρισκόμαστε –λιγότερο ή περισσότερο– όλοι. Ενώ, υποθετικά μιλώντας, περιμένουμε να έρθουν αυτές οι ημέρες ώστε να έχουμε χρόνο να ηρεμήσουμε εσωτερικά, να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τους οικείους μας και να αναστοχαστούμε, με την ευκαιρία της Γέννησης του Θεανθρώπου και του Νέου Έτους, εν όψει ακόμα μιας πολύ δύσκολης χρονιάς που ανατέλλει, αφόρητα δύσκολης οικονομικά, πνευματικά, ηθικά.
Το όπλο της υπομονής είναι ασφαλώς απαραίτητο για να κρατάει καθείς από εμάς, μια ισορροπία απέναντι σε αυτές τις δυσκολίες. Από εκεί και πέρα όμως είναι εγκληματικό λάθος η άνευ όρων αποδοχή της κατάστασης και η παραίτηση από την προσπάθεια να αλλάξουν, αλλά επί τα βελτίω και όχι επί τα χείρω, όλα τα πράγματα και όταν λέμε όλα, το εννοούμε. Η θέληση, η εγρήγορση και η βούληση να δώσουμε αυτόν τον δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα θα αποτελέσει σίγουρα το κρισιμότερο συλλογικό στοίχημα για τη νέα χρονιά.