Η δυστοπική, απεχθής και πολεμοχαρής Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρωσία και η αμερικανική αποικία που λέγεται Ελλάδα

 

Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

Διαβάζουμε από το Banking News (15/2/2025)

 

 

«Σε περιδίνηση βρίσκεται το ευρωπαϊκό κατεστημένο μετά την επιχείρηση «σοκ και δέος» από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ J.D Vance και τον αποκλεισμό της Ευρώπης από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Ουκρανικό. Η Ύπατη Εκπρόσωπος Kaja Kallas συγκαλεί άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο. Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, θα συμμετάσχει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου και ώρα 8:30 π.μ., στην έκτακτη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου.

 

  

Η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Kaja Kallas θα συγκαλέσει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, μια άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο για να γίνει απολογισμός των τελευταίων επαφών με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Ουκρανίας.»

Γράφαμε στο προηγούμενο άρθρο μας χαρακτηριστικά για την κατάσταση ρωσο–υστερίας και παρανοϊκής ρωσο–φοβίας:

 

 

«Ομολογουμένως πολύ δύσκολα μπορεί να σχολιάσει κάποιος ανατριχιαστικές ανοησίες τέτοιου βαθμού και μάλιστα από εκπρόσωπο σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γνωστή η βιτριολικού τύπου εμπάθεια, προκατάληψη, ρατσιστική πρόληψη και λυσσώδης εχθρότητα των Ευρωπαίων μανδαρίνων εναντίον της Ρωσίας που πολεμά για την ύπαρξή της, την προστασία και σωτηρία των πολιτών της που κινδυνεύουν από την Ναζιστική βαρβαρότητα των Ουκρανών δωσίλογων του Χίτλερ. Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, στάζουν χολή, αίμα και δηλητήριο κροταλία για την Ρωσία και τους Ρώσους, τον πολιτισμό και την ιστορία τους, την θέση τους στην Ευρώπη. Για τους Ευρωπαίους Μανδαρίνους του Ευρωιερατείου και γενικότερα για την Πολιτικο/Οικονομική Ολιγαρχία των Ευρωπαίων η Ρωσία δεν «ανήκει» στην Ευρώπη, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και για τους πλέον αφιονισμένους αντι–Ρώσους, δεν ανήκουν ούτε στο ανθρώπινο είδος ακολουθώντας τα κελεύσματα των Ναζί μετά 8–9 δεκαετίες και οι οποίοι αποκαλούσαν τους Ρώσους «Untermenshen» (Υπάνθρωπους)...»

Μετά την Ύβρη της συγκάλυψης η Νέμεσις της πολιτικής απαξίωσης

Του Σταύρου Λυγερού

 

Όπως αναμενόταν, τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη σ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, ξεπέρασαν κατά πολύ τα προηγούμενα και μπορεί χωρίς καμία υπερβολή να χαρακτηριστούν πρωτοφανή στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι ποικίλες προσπάθειες του άτυπου κυβερνητικού μηχανισμού να τρομοκρατήσουν τους πολίτες για να τους αποτρέψουν να συμμετάσχουν έπεσαν στο κενό.

 

Η συνέχεια είναι γνωστή. Όπως συνήθως, η Αστυνομία εκτίμησε το πλήθος που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας σε ένα κλάσμα του πραγματικού αριθμού. Ήμουνα στη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Λέσχης Αξιωματικών και για πολύ χρόνο έβλεπα ένα ειρηνικό ποτάμι να κατευθύνεται προς το Σύνταγμα, αποφασισμένο να καταθέσει τη διαμαρτυρία του. Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις νέους γονείς ακόμα και με μωρά σε καροτσάκια, να βλέπεις ηλικιωμένους και κάθε ηλικία, αλλά και πολίτες σχεδόν κάθε κοινωνικής τάξης. 

Τέμπη - Σύνταγμα: Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών

 

Αν είναι δυνατόν, 200.000 κόσμου είδε η «μονταζιέρα» της ΕΛ.ΑΣ! – Τόσοι ήταν μόνο και μόνο δίπλα στη Βουλή!

Κουκουλώνουν με fake news τη μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών - Τραγικό «ψαλίδισμα» στην καταμέτρηση από την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ

 

Του Παντελή Λαμψιώτη

 

Έντρομη η κυβέρνηση Μητσοτάκη είδε να γίνεται στην εποχή της η μεγαλύτερη αντι-κυβερνητική συγκέντρωση όλων των εποχών στην Ελλάδα. Όλες οι εκτιμήσεις συμφωνούν ότι η συμμετοχή στο συλλαλητήριο για τα 2 χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, ξεπέρασε κάθε προηγούμενη ιστορική συγκέντρωση. Ξεπέρασε δηλαδή την αξέχαστη λαοσύναξη του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, όπως και το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά και όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις κατά των μνημονίων.

 

Ακόμα και σε αυτήν την ιστορική μέρα για την οποία όλοι συμφωνούν ότι δεν έχουν ξαναδεί τόσο κόσμο στους δρόμους, η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. έκανε την καθιερωμένη της προπαγάνδα «πετσοκόβοντας» τον αριθμό του κόσμου που πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας. Έτσι η επίσημη εκτίμηση της ΕΛ.ΑΣ. που είναι για… γέλια και για κλάματα, κάνει λόγο για… 200.000 διαδηλωτές. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι πρόκειται για ένα τραγικά επίπλαστο νούμερο, αφού 200.000 θα μπορούσαμε να μετρήσουμε μόνο στους περιμετρικούς δρόμους της Βουλής!

28 Φλεβάρη

Τέμπη:  Εμπιστοσύνη-Δικαίωση

 

 

Της

 

Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*


Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία. Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων, μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής και αντοχής της. Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος 5ο) Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Συμβιβάζεται άραγε πρακτικά ή θεωρητικά, μια συντηρητική στάση ή πολιτική επιλογή με την έννοια της αριστεράς;

Στο επίπεδο του υπό αμφισβήτηση σήμερα (αν όχι υπό συνειδησιακή αποδόμηση), συλλογικού υποκειμένου της κοινωνικής τάξης των θυμάτων της εκμετάλλευσης, ο συντηρητισμός χαρακτηρίζει την ελάχιστη βάση ταξικής συλλογικής συσπείρωσης, που, τουλάχιστον στην μαρξίζουσα θεωρία, αντανακλούσε την αυθόρμητη, μεταρρυθμιστική και μάλλον συντηρητική πολιτική συνείδηση των χειμαζόμενων λαϊκών μαζών. Αποτελούσε τρόπον τινά, αυτή ακριβώς η συντήρηση, την απολύτως απαραίτητη συνδικαλιστικού τύπου προϋπόθεση ή έστω, «τρεϋντγιουνιστική» συνεκτική βάση για κάθε μετέπειτα προσπάθεια μετάβασης σε ένα υψηλότερο, επαναστατικό επίπεδο συλλογικής πολιτικής συνείδησης και πράξης. Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς η «ταξική πάλη» είναι εδαφοποιημένη και όχι ανεδαφική- και όπως κατά συνέπεια, η αριστερά είναι εξ ορισμού πατριωτική, (αλλιώς δεν μπορεί να είναι ούτε διεθνιστική, αλλά απλώς μια εκτός τόπου και χρόνου κοσμοπολίτικη μικροαστική ιδεολογία), έτσι, για τους σοσιαλιστές τουλάχιστον, σε ορισμένες περιόδους υποχώρησης των λαϊκών κινημάτων, αυτή ακριβώς η «ταξική πάλη» καθίσταται και η μόνη, συγκυριακά έστω, αλλά πραγματικά, συντηρητική αντίπαλος των αστικών εκσυγχρονισμών και ριζοσπαστισμών. Δεν πρόκειται καθόλου για τα ψιλά, αλλά για τα «χοντρά γράμματα» της μαρξίζουσας πολιτικής κοινωνιολογίας, έστω και αν ο ίδιος ο Μαρξ στην εποχή του, σε αντίθεση με άλλους στοχαστές και φιλοσόφους (όπως αργότερα ο Πολάνυι), αλλά συνεπής με το μοντέλο ανάλυσης του ιστορικά προοδευτικού ρόλου της αστικής τάξης του 19ου αιώνα καθώς και με το επαναστατικό πολιτικό όραμα του, απαξίωσε τις λουδίτικες λαϊκές αντιδράσεις των τότε εργαζομένων στη βιομηχανική επανάσταση και στη μηχανοποίηση της παραγωγής…

'ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ'... Η διαφορά μεταξύ της 11ης Σεπτέμβρη 2001 και μιας αγελάδας;

 

Σχολιάζει ο

   Νίκος Κλειτσίκας

Υπάρχει στ' αλήθεια "τρομοκρατία"
ή ένα σχέδιο μυστικών υπηρεσιών του υπερεθνικού κεφαλαίου;
➦ Η διεθνής "τρομοκρατία"... ελληνικό φαινόμενο!

 

Οι αρχές των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 σχεδίασαν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των πολιτών τους!
Έχουν προκύψει νέα στοιχεία μέσα από αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ, για μια επιχείρηση της CIA που χρονολογείται από το 1962.

 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος 4ο)

 

 ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Πέραν της συζήτησης περί του «βαθέως κράτους» στην Αμερική και σε όλο το δυτικό κόσμο, (ποιες θεσμικές και εξωθεσμικές μορφές έχει, ποιες κοινωνικές δυνάμεις και συμφέροντα το ελέγχουν, ποιοι οι κεντρικοί του προσανατολισμοί ως προς τη διαχείριση των ροών κεφαλαίου και ανθρώπινου δυναμικού κλπ.), το πρόβλημα με την εκλογική επικράτηση των φιλελεύθερων λαϊκιστών τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε χώρες όπως η Ιταλία, ή σε λίγο η Γερμανία και η Γαλλία, δεν είναι πια τόσο οι κίνδυνοι της επιστροφής σε εθνικιστικούς και «παλαιο φασίζοντες» ολοκληρωτισμούς. Είναι η δυσκολία του φιλελεύθερα σκεπτόμενου συντηρητισμού και του εθνοκεντρικού-κρατοκεντρικού λαϊκισμού του, να δώσουν ένα νέο ιδεολογικό κοινωνιο- πολιτικό περιεχόμενο στην όλο και πιο έντονη, περιρρέουσα κοινωνική δυσφορία και λαϊκή οργή. Με άλλα λόγια, κάποιο νέο πολιτικό νόημα στην γενικευμένη κοινωνική ανησυχία που κατά καιρούς, εκτονώνεται με βίαιες αντιδράσεις έναντι της απειλητικής κοινωνικής αποσύνθεσης, χωρίς να έχει κάποιο σαφή πολιτικό στόχο. Που συχνά εκφράζεται με «αλλεργικές» επιδερμικές αντιδράσεις και πολιτικές εκδηλώσεις πολιτισμικού «ταλιμπανισμού», οι οποίες, όσο και αν είναι κατανοητές, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τις οικείες παραδόσεις του νεότερου δυτικού κόσμου (συνήθως οι νεότερες δυτικές κοινωνίες, για να στιγματίσουν τις βλάσφημες υπερβολές, ήταν πιο πρόθυμες να προσφύγουν σε σαρκασμούς και ειρωνείες παρά σε θρησκόληπτα αναθέματα).

Από την Ρωσο-φοβία στην Ρωσο-παράνοια – (Για την εποχή της «Δυτικής» Ψυχοπάθειας)

 

Του

 

Ηλία Παπαναστασίου

  

Αντιγράφουμε από Ίσκρα (26/1/2025)

  

« Εκπληκτικά πράγματα από την Εσθονή εκπρόσωπο, «ύπατη» μάλιστα, για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Κάγια Κάλλας.

Μιλώντας σε φόρουμ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ρωσία επειδή είναι μεγάλη χώρα είναι «απειλή» για την Ευρώπη και έτσι η μόνη λύση είναι να την διασπάσουμε σε μικρότερα κράτη.

Δεν διευκρίνισε πόσο μικρά στο μέγεθος για παράδειγμα του κρατιδίου, από το οποίο προέρχεται η ίδια,

«Η ήττα της Ρωσίας δεν είναι ένα κακό πράγμα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρξει για αλλαγή στην κοινωνία.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά έθνη, τα οποία είναι μέρος της Ρωσίας τώρα. Αν είχαμε πολλά τέτοια μικρότερα κράτη, αυτό δεν είναι άσχημο, αν κάνει μια μεγάλη δύναμη πολύ πιο μικρότερη», είπε η δικηγόρος από την Εσθονία η οποία δυσκολεύεται επίσης να εκφραστεί και στα αγγλικά.

Προφανώς οι θέσεις της απηχούν τις ονειρώξεις της Εσθονίας, αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τις παρουσιάζει ως θέσεις ολόκληρης της ΕΕ, η οποία ΕΕ έχει εκφραστεί κατά των αλλαγών συνόρων στην Ευρώπη.

Πρόκειται περί ενός επικίνδυνου ατόμου με άγνοια κινδύνου και περιορισμένη αντίληψη έχοντας μάλλον μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της.»

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος 3ο) Ο «χαιρετισμός» της νέας εξουσίας

 

Του

 

Γιάννη Παπαμιχαήλ

 Τα πρώτα δείγματα γραφής του Τραμπ – Ο Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός στην πράξη

 

Φαίνεται ότι με την εκλογή και την ορκωμοσία του Τραμπ, ο νεοταξίτικος δυτικός κόσμος, εκείνος ακριβώς που εδώ και δεκαετίες χρηματοδοτεί ο Σόρος με τις ΜΚΟ και τις “ανοικτές κοινωνίες” του, απέκτησε κάποιες νέες “αντιιμπεριαλιστικές” ευαισθησίες και συγκινητικές “δημοκρατικές αντιστάσεις”. Η επάνοδος στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο του παραδοσιακού Αμερικανού καουμπόι και σερίφη, το δίδυμο δηλαδή Τραμπ και Μασκ, τρομοκρατεί με τον σκληρό κυνισμό του τους Ευρωπαίους και Καναδούς “προοδευτικούς” αναλυτές.

 

Λες και τα γεωπολιτικά σύνορα ήταν ανέκαθεν δεδομένα και απαραβίαστα. Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητες πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, συνήθως μάλιστα με πρωτοβουλία των δημοκρατικών κυβερνήσεων. Λες και η Αλάσκα, η 49η αμερικανική πολιτεία, δεν αγοράστηκε από τους Αμερικανούς όταν πουλήθηκε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα από την τσαρική Ρωσία. Λες και για πρώτη φορά ακούγεται το θέμα της Γροιλανδίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, σχετικούς με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Λες και το θέμα της προσάρτησης του Καναδά στις ΗΠΑ, με ή χωρίς το γαλλόφωνο τμήμα του που τόσο απασχόλησε κάποτε τον Ντε Γκωλ, ακούστηκε για πρώτη φορά. Λες και δεν έγινε αιματηρή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά το 1989, ούτε φυλακίστηκε ποτέ ο Νοριέγκα. Λες και η μετονομασία του κόλπου του Μεξικού είναι κάτι πρωτάκουστο, καθώς και η πιθανή μελλοντική παράκαμψη της διώρυγας του Παναμά από ένα νέο «μεξικανικό» πέρασμα από τον ένα ωκεανό στον άλλο.

Βέβαια, ήταν και ο χαιρετισμός του Μασκ στο πλήθος: Αν και “έμοιαζε” σαν δύο σταγόνες νερού με άλλους, παλαιότερους όπως της Κλίντον ή του Ομπάμα, ειδικά σε αυτή την περίσταση, ταυτίστηκε όχι με την αυτοκρατορική σημειολογία της νέας «αμερικανικής Ρώμης» που ο Τραμπ υποσχέθηκε στους οπαδούς του, αλλά με τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό. Τα δημοσιογραφικά τσιράκια της φιλελεύθερης γκλομπαλιστικής προπαγάνδας έχουν ήδη πιάσει δουλειά, παρέα προφανώς με πολλούς άλλους, γνωστούς η άγνωστους, “προοδευτικούς πολιτικούς στοχαστές”…

 

  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

€μVόλια... Ο πρώτος κυβερνητικός επιστήμονας που έλαβε προληπτικά χάρη για έγκλημα!

 

 Σχολιάζει ο

  

  

Νίκος Κλειτσίκας

  

  

«Joseph R. Biden, Jr
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής...

 

Να είναι γνωστό ότι σήμερα, ο Τζόζεφ Ρ. Μπάιντεν, Τζούνιορ, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, λόγω της εξουσίας που μου έχει ανατεθεί από το Άρθρο II, Τμήμα 2, Άρθρο 1 του Συντάγματος, έχω παραχωρήσει στον
➡️ Δρ Anthony S. Fauci
➡️ Μια πλήρης και Άνευ Όρων Χάρη
➡️ Για τυχόν εγκλήματα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών που μπορεί να έχει διαπράξει ή στα οποία συμμετείχε κατά την περίοδο μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2014 και της ημερομηνίας αυτής της Χάριτος, που προκύπτουν από, ή συνδέονται με οποιονδήποτε τρόπο με την υπηρεσία του ως Διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων, ως μέλος της Ομάδας Εργασίας για τον Κορωνοϊό του Λευκού Οίκου ή της Ομάδας Αντίδρασης του Λευκού Οίκου για τον COVID-19, ή ως Επικεφαλής Ιατρικός Σύμβουλος του Προέδρου,
ΣΕ ΠΙΣΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ
έχω βάλει την υπογραφή μου και τη σφραγίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης»

ΚΟΛΑΦΟΣ! Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ καταγγέλλουν την "ντροπιαστική" κάλυψη της συγκέντρωσης για τα Τέμπη...

 

"Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικό και καλλιτεχνικό προσωπικό, διαχωρίζουμε τη θέση μας από αυτές τις ντροπιαστικές για τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα τακτικές...."

Με ανακοίνωσή τους σήμερα Κυριακή (26/01), οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ διαχώρισαν τη θέση τους από τον τρόπο με τον οποίο ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας κάλυψε τις μαζικές διαδηλώσεις για τα Τέμπη.

Την ανακοίνωση, που φέρει τον τίτλο “Όταν “σώθηκε” το οξυγόνο της δημοσιογραφίας στην ΕΡΤ”, υπογράφουν οι Γιάννης Δάρρας και Μανώλης Παπανικήτας, οι οποίοι είναι εκπρόσωποι εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ.

Τέμπη - «Δεν έχω οξυγόνο» / Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στο Σύνταγμα που έστειλε ηχηρό μήνυμα στο Μαξίμου

 

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

Καλούν σε συγκέντρωση για τα Τέμπη, απαιτούν εξηγήσεις από τον Τασούλα

 

Η κινητοποίηση έχει οριστεί για την Κυριακή έξω από τη Βουλή, μια ημέρα μετά την πρώτη ψηφοφορία για ΠτΔ

 

Οι τελευταίες αποκαλύψεις για το έγκλημα στα Τέμπη σε συνδυασμό με την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ωθούν στους δρόμους τούς συγγενείς των θυμάτων.

 

 

Η κινητοποίηση έχει οριστεί για το μεσημέρι της ερχόμενης Κυριακής, 26 Ιανουαρίου, έξω από το κτίριο της Βουλής. Στο κάλεσμά τους, οι συγγενείς θυμάτων απαιτούν άμεση έρευνα για την έκρηξη και τη φωτιά που εκδηλώθηκε στο χώρο του τραγικού δυστυχήματος, ενώ καλούν τον Κ. Τασούλα να δώσει εξηγήσεις «για το θάψιμο των δικογραφιών» για τα Τέμπη «στα συρτάρια της Βουλής».

 

Μια μέρα νωρίτερα, το Σάββατο, εντός του Κοινοβουλίου θα διεξαχθεί η πρώτη ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Για να εκλεγεί κάποιος ΠτΔ από την α΄ ψηφοφορία, θα πρέπει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των δύο τρίτων (200) του συνολικού αριθμού των βουλευτών.

 

Υπενθυμίζεται ότι η υποψηφιότητα Τασούλα έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των συγγενών των θυμάτων, με τη Μαρία Καρυστιανού να δηλώνει πως έμεινε άναυδη και τον Παύλο Ασλανίδη να ξεσπά, λέγοντας πως «αναβαθμίστηκε όποιος συμμετείχε στη συγκάλυψη για τα Τέμπη».

 

Όλα αυτά τη στιγμή που η υποψηφιότητα Τασούλα εξακολουθεί να διχάζει την κοινωνία, συγκεντρώνοντας μάλιστα περισσότερες αρνητικές παρά θετικές γνώμες, όπως καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις.

Πρώτα η Αμερική! Βίος και Πολιτεία του νέου προέδρου της Δημοκρατίας

 

Η επιλογή του κ. Τασούλα για το αξίωμα του ΠτΔ είναι ασφαλώς εξαιρετικά ταιριαστή με την πραγματική κατάσταση της χώρας μας και της δημοκρατίας της.

Του

Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

 

Η επιλογή του κ. Τασούλα για το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας είναι ασφαλώς εξαιρετικά ταιριαστή με την πραγματική κατάσταση της χώρας μας και της δημοκρατίας της. Θα αναφερθούμε παρακάτω πιο αναλυτικά στα ακραία (ακόμα και για το ελληνικό χάλι) «προσόντα» αυτού του ανθρώπου, από την εντελώς αναξιοπρεπή υποτέλειά του απέναντι στους Αμερικανούς έως τις κατηγορίες ότι ζήτησε μίζα για να νομιμοποιήσει αυθαίρετο στην Κηφισιά όταν ήταν δήμαρχος.

 

 

Σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τους Προστάτες μας, ποτέ μετά τη δεκαετία του 1940, Έλληνας πολιτικός δεν είχε επιδείξει τόσο απροκάλυπτα ξεδιάντροπη στάση απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο ο κ. Τασούλας όταν είπε, υποδεχόμενος στη Βουλή των Ελλήνων τον (υπόδικο τώρα) πρόεδρο τότε της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας κ. Μενέντεζ :

 

 

“Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι την Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας. Και είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια”

 

 

Αν αύριο ο κ. Μητσοτάκης θελήσει να κλείσει όπως όπως τα ελληνοτουρκικά, όπως επιδιώκουν Αμερικανοί και Ερντογάν, ή να κλείσει το Κυπριακό με μια λύση καταστροφής του κυπριακού κράτους, ανάλογη με αυτή που προέβλεψε το σχέδιο Ανάν, τότε δεν θα βρει καμία αντίρρηση από τον κ. Τασούλα, το αντίθετο, θα βρει συμπαράσταση.

 

 

Και δεν είναι μόνο θέμα αρμοδιοτήτων, είναι και θέμα κύρους και ιδιαίτερα σε θέμα που αφορά τις σχέσεις με την Τουρκία και την Κύπρο. Το ναι ή το όχι του Προέδρου έχει τεράστια πολιτική σημασία για το αν και τι μπορεί να κάνει ένας Πρωθυπουργός.

Τραμπ ειρηνοποιός ή Τραμπ δυναμιτιστής; Οι αυταπάτες τελειώνουν (πολύ σύντομα)

 

Του

 

Ηλία Παπαναστασίου

  

Δύο και παραπάνω μήνες μετά την επανεκλογή Τραμπ έχουν δημιουργηθεί –πολύ συνοπτικά– δυο «στρατόπεδα» των ενδιαφερόμενων για την επάνοδο του Αμερικανού Τραμπ. 

 

(α) Το στρατόπεδο των (δήθεν) «απελπισμένων» Ευρωπαίων που έχασαν τον ύπνο τους με την αναμενόμενη ταχύτατη απομείωση της επιρροής της Woke Culture Agenda και οι οποίοι όμως «παραμένουν» ευελπιστούντες στην διφορούμενη, παρανοϊκά απρόβλεπτη και αμερικανολάγνα –σε βαθμό υστερίας– «οραματική» πολιτική του Τραμπ. Οι Ευρωπαίοι δουλοπάροικοι του Τραμπ δηλαδή η Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, παραμένουν όχι απλώς εξηρτημένοι από την Αμερικανική προστασία και στρατιωτική βοήθεια αλλά και λάτρεις του βαθέως Αμερικανικού κράτους, του περίφημου Deep State και το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ερωτευμένο με «απομονωτιστικές» πολιτικές τύπου Δόγματος Μονρόε έτους 1823 αλλά αντίθετα, είναι κράτος βαθιά Ιμπεριαλιστικό και ακόμη βαθύτερα επιθετικό. Το «Βαθύ Κράτος» των Αμερικανών δεν έχει τις πινελιές και το άρωμα της Βρετανικής διπλωματίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας αλλά αντίθετα, λειτουργεί με την «κουλτούρα» του Cowboy αγελαδάρη των ράντσων του Far West. Δεν συζητά αλλά πυροβολεί πρώτα και είναι πρόθυμο για τις μεγαλύτερες «Διπλωματικές δολοπλοκίες και ρουφιανιές» αφού εκτελέσει τον αντίπαλο οπότε πάνω στο μνημόσυνο προτείνει και «τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου»! Ας θυμηθούμε τις Συμφωνίες Μινσκ 1 και 2 αλλά και το Μαϊντάν πραξικόπημα του Μαΐου 2014, όπου ξεπέρασαν σε μηχανοραφική αθλιότητα ακόμη και τις γνωστές λυσσάρες ύαινες της Παγκόσμιας Ιστορίας, τους Βρετανούς .

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος 2ο)

 

Κοινωνιοπολιτικές αντιστάσεις στο «κακό που μας βρήκε»

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Θα ήταν μάλλον αφελές να πιστέψει κανείς ότι με την εκλογή του Τραμπ από τις αμερικανικές λαϊκές μάζες, το παιχνίδι της υποτίμησής τους και της χειραγώγησής τους από τις «ελίτ» σαν συντηρητικός, ετερόκλητος όχλος, τείνει σύντομα να τελειώσει. Και αυτό, όχι βέβαια διότι ως πολιτικός ηγέτης ο Τραμπ είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας περιστοιχιζόμενος από άλλους ακόμα πλουσιότερους (τίποτα το περίεργο σε καθεστώτα όπου η πολιτική ισχύς συνυφαίνεται τόσο στενά με την οικονομική). Ούτε διότι ως γνήσιος εσωστρεφής ρεπουμπλικάνος, θα κοιτάξει κυρίως την χώρα του, έστω με σκληρά μέτρα οικονομικού προστατευτισμού και θα αποφύγει «όσο γίνεται» τους πολέμους. Ακόμα και αν πραγματικά το επιθυμεί, (αν όντως υποθέσουμε ότι το επιθυμεί), οι πολύμορφες οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις του σύνθετου σημερινού κόσμου καθιστούν πολλές τέτοιες επιδιώξεις εν μέρει ανέφικτες.

Ωστόσο, στις σημερινές δυτικές κοινωνίες υπάρχουν πολλοί εύπιστοι. Αρκετοί από αυτούς έχουν ήδη υιοθετήσει (με πάθος ή όχι), τη νέα πολιτική θρησκεία του δικαιωματισμού ή ακόμα τις «κουλτούρες woke». Η εκλογή λίγο-πολύ παντού των διαφόρων συντηρητικών κυβερνήσεων δείχνει όμως ταυτόχρονα ότι, παρά την καταιγιστική πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί οι δυτικές λαϊκές μάζες εδώ και δεκαετίες- και παρά την προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ, οι λαοί, προσπαθώντας να αντισταθούν στη λεηλασία της ζωής και της λογικής τους, πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Ακόμα και από τις υποσχέσεις των φιλελεύθερων λαϊκιστών. Σημασία όμως εν τέλει έχει ότι θέλουν ένας- ένας και όλοι μαζί, κάπως να αντισταθούν. Κάτι να κάνουν, να σταματήσει κάπως «αυτό το κακό». Πως «κάπως»; Έστω με την αλλαγή του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Ποιο ακριβώς «κακό»; Εκείνο που πλασάρεται και επιβάλλεται από το καθεστώς σαν νομοτελειακή προσαρμογή και ιστορική πρόοδος. Εντελώς ενδεικτικά και συνοπτικά, στο πολιτισμικό ιδίως επίπεδο:

«Υπουργείο Αλήθειας» της ΕΕ: Πραξικόπημα εξουσίας μεταμφιεσμένο ως αγώνας ενάντια στην «παραπληροφόρηση»!

 

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

  

  

Σήμερα βιώνουμε την "θεσμική αναβάθμιση" της λογοκρισίας...

σε «κίνδυνο για τη δημοκρατία»,
οπότε κάθε ενοχλητική αλήθεια γίνεται ο εχθρός που πρέπει να φιμωθεί!

  

Σε μια "κίνηση" που φαίνεται να προέρχεται κατευθείαν , ή από μια σελίδα του "1984" του Όργουελ, η λεγόμενη "Ευρωπαϊκή Ένωση" (διάβαζε... διορισμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή), επισημοποιεί τον ρόλο της ως Γκάουλαϊτερ, χωροφύλακας πληροφοριών με τη δημιουργία ενός «Κέντρου Ανταλλαγής και Ανάλυσης Πληροφοριών» (Information Sharing and Analysis Center - ISAC), στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (European External Action Service - EEAS).
Ο αναφερόμενος ως επίσημος σκοπός;
Καταπολέμηση των λεγόμενων εκστρατειών «παραπληροφόρησης» από ξένους παράγοντες όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Δεν πρόκειται για προστασία της αλήθειας, ή της έστω αστικής δημοκρατίας. Είναι μια θρασύτατη ναζιστική προσπάθεια της παγκοσμιοποιητικής ελίτ της ΕΕ να ελέγξει κάθε αντιπολιτευτική άποψη, να φιμώσει τη διαφωνία και να αναδιαμορφώσει την κοινή γνώμη ώστε να ευθυγραμμιστεί με την ατζέντα της.
Με το πρόσχημα της "προστασίας της δημοκρατίας", η ΕΕ έχει αυτοανακηρυχθεί ως ο "Θεός της αλήθειας".

  

Ας ανεμίζουν μεσίστιες οι σημαίες…

 

Του Γ. Σιώζου

Ας ανεμίσουν μεσίστιες οι σημαίες,
όταν η χώρα εκχωρεί αυτό που συγκροτεί το σκληρό πυρήνα της Εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της, την δημοσιονομική της πολιτική, στην ΕΚΤ και στον Γερμανογαλλικό άξονα των Βρυξελλών.

Ας ανεμίσουν μεσίστιες οι σημαίες,
όταν η χώρα με την ένταξή της στην ΟΝΕ και την υιοθέτηση του Ευρώ και μάλιστα με την επιβληθείσα ισοτιμία μεταξύ δραχμής και Ευρώ, οδηγεί την οικονομία της στα τάρταρα και την παραγωγική της βάση, στην πλήρη αποσάρθρωση.

Ας ανεμίσουν μεσίστιες οι σημαίες,
όταν οι δείκτες του χρηματιστηρίου ευημερούν, ο Καζινοκαπιταλισμός γνωρίζει την μεγαλύτερη μεταπολεμική αποθέωση, ενώ ουσιαστικά επιτυγχάνεται η αναδιανομή πλούτου, υπέρ των οικονομικά ισχυρών και των πάσης φύσεως αεριτζήδων.

Ας ανεμίσουν μεσίστιες οι σημαίες,
όταν η διαφθορά κτυπάει κόκκινο, οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι και ο Πρωθυπουργός της χώρας απευθυνόμενος προς τους πολίτες τους «προέτρεπε»: Όποιος έχει στοιχεία να τα προσκομίσει στον εισαγγελέα!

Το 2025 θα είναι έτος Πυρηνικού Αρμαγεδδώνα ή έτος αφύπνισης των λαών εναντίον των «Δυτικών» βρικολάκων;

 

Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

Το βιοτικό επίπεδο για τη συντριπτική πλειονότητα των λαών –των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων– υποβαθμίζεται ασταμάτητα. Ταυτόχρονα ο πολίτης έχει να αντιπαλέψει με ένα κράτος που γίνεται ολοένα εχθρικότερο, εκμεταλλευτικό, Φασιστικοποιημένο στις πολιτικές του εκφορές απέναντί του. Καθημερινά, νυχθημερόν και περισσότερο εχθρικό, αδηφάγο και καθαρόαιμα Ολιγαρχικό σε όλες τις εκφάνσεις και πτυχές του.

 

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, που ενδεχομένως να είναι και η χειρότερη –ίσως και μοιραία– των τελευταίων ετών, φαίνεται ότι βρισκόμαστε –λιγότερο ή περισσότερο– όλοι. Ενώ, υποθετικά μιλώντας, περιμένουμε να έρθουν αυτές οι ημέρες ώστε να έχουμε χρόνο να ηρεμήσουμε εσωτερικά, να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τους οικείους μας και να αναστοχαστούμε, με την ευκαιρία της Γέννησης του Θεανθρώπου και του Νέου Έτους, εν όψει ακόμα μιας πολύ δύσκολης χρονιάς που ανατέλλει, αφόρητα δύσκολης οικονομικά, πνευματικά, ηθικά.

 

Το όπλο της υπομονής είναι ασφαλώς απαραίτητο για να κρατάει καθείς από εμάς, μια ισορροπία απέναντι σε αυτές τις δυσκολίες. Από εκεί και πέρα όμως είναι εγκληματικό λάθος η άνευ όρων αποδοχή της κατάστασης και η παραίτηση από την προσπάθεια να αλλάξουν, αλλά επί τα βελτίω και όχι επί τα χείρω, όλα τα πράγματα και όταν λέμε όλα, το εννοούμε. Η θέληση, η εγρήγορση και η βούληση να δώσουμε αυτόν τον δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα θα αποτελέσει σίγουρα το κρισιμότερο συλλογικό στοίχημα για τη νέα χρονιά.

Ο Mέγας Bασίλειος κι ο Παραμορφωμένος Xριστιανισμός

Του

Φώτη Κόντογλου

  Θέλω να μιλήσω για τον άγιο Bασίλειο, αλλά να μην πω τα συνηθισμένα που λένε όσοι γράφουνε γι’ αυτόν τον αληθινά Mέγαν άγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, που δεν τους ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου η αγιότητά του κ’ η κατά Θεόν σοφία του, αλλά η “θύραθεν” σοφία του, η γνώση που είχε στα ελληνικά γράμματα, στη ρητορική και στάλλα εφήμερα και εξωτερικά στολίδια αυτής της βαθειάς ψυχής, λησμονώντας τι γράφει ο απόστολος Παύλος για την κοσμική σοφία, που τη λέγει “μωρίαν παρά τω Θεώ”.Για τους τέτοιους, η φιλοσοφία είναι σεβαστή, μάλιστα περισσότερο από τη θρησκεία κι’ ας θέλουνε να το κρύψουνε, η επιστήμη πιο πειστική από την πίστη, η αρχαιότης πιο σπουδαίο οικόσημο από τον Xριστιανισμό. Γι’ αυτό, όλα τα μετράνε μ’ αυτά τα μέτρα. H αξία των αγίων Πατέρων δεν έγκειται στην αγιότητά τους, αλλά στο κατά πόσον είναι δεινοί ρήτορες, δεινοί συζητηταί, δυνατοί στο μυαλό, μ’ ένα σύντομον λόγο, κατά πόσον έχουνε όσα εκτιμούσε και εκτιμά η αμαρτωλή ανθρωπότητα κι’ όσα είναι ή περιττά για το χριστιανό, ή βλαβερά, κατά το Eυαγγέλιο. Mα δεν πάει να λέγη το Eυαγγέλιο! Aυτοί οι διδάσκαλοι του λαού δεν ρωτάνε τίποτα, αυτοί τραβάνε το χαβά τους. Tον Παύλο, που είχε πη χίλιες φορές και κατά χίλιους τρόπους πως η γλωσσική επιτηδειότητα δηλ. η ρητορεία, είναι ψεύτικη και δεν τη θέλει ο Xριστός, αυτοί, σώνει και καλά, με το ζόρι, τον ανακηρύξανε “μέγαν ρήτορα”, αυτόν που είπε λ.χ. “ου γαρ απέστειλέ με ο Xριστός βαπτίζειν, αλλ’ ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή ο σταυρός του Xριστού”, και που γράφει στους Kολοσσαείς:
“Bλέπετε (προσέξετε) μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ου κατά Xριστόν”. Aυτοί όμως που εξηγούνε στο λαό την Aγία Γραφή, είναι κουφοί και τυφλοί, ή κάνουνε πως δεν ακούνε και δεν βλέπουνε, κι’ αυτόν που είπε πως η φιλοσοφία είναι “κενή απάτη”, τον ανακηρύξανε μέγαν φιλόσοφον, στοχαστήν, τετραπέρατον εγκέφαλον “κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ου κατά Xριστόν”. Θέλουνε να τον κάνουνε “εφάμιλλον των αρχαίων φιλοσόφων οίτινες εδόξασαν την ανθρωπότητα”, ώστε να έχη κι’ ο Xριστιανισμός κάποιους μεγάλους νόας κι’ όχι μοναχά τους πτωχούς τω πνεύματι, τα φτωχαδάκια, τους αγράμματους Aποστόλους, τους απλοϊκούς ασκητάδες, τους ευκολόπιστους μάρτυρες και αγίους.