Μια μεγάλη συναυλία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
Φάνηκε ξεκάθαρα και μετά την τραγωδία των Τεμπών πως στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει και διευρύνεται ένα μεγάλο ρήγμα, μεταξύ του πολιτικού συστήματος που νοιάζεται μόνο για την εκλογική αναπαραγωγή του αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών που αντιλαμβάνονται ότι η όροι ατομικής και συλλογικής διαβίωσης των πολλών θα χειροτερεύουν αν δεν υπάρξει μια εναλλακτική διέξοδος από την «κανονικότητα» των τελευταίων χρόνων. Γέννημα αυτού του ρήγματος είναι και η πετυχημένη δράση/πρωτοβουλία του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει στη συνείδηση της κοινωνίας. Στις μετρήσεις κοινής γνώμης καταγράφεται η απόρριψη των πολιτών στη λογική των ιδιωτικοποιήσεων. Χρόνια προπαγάνδας από τους κατά καιρούς κυβερνόντες, χρόνια προσπαθειών απαξίωσης κάθε τι δημόσιου, χρόνια αποφάσεων που υποθήκευσαν για δεκαετίες τη δημόσια περιουσία της χώρας, φαίνεται να πέφτουν στο κενό. «Φτάνει με την κονόμα, ρε μαλάκες», έγραφε ένα πανό. Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η απάντηση στην παρακμή και τις χρόνιες παθογένειες των δημόσιων υπηρεσιών, δεν είναι οι αρπαχτές των φίλων εργολάβων, το ξεπούλημα σε ξένους πολυεθνικούς ομίλους, τα μπόνους των γκόλντεν μπόις και των διορισμένων συμβούλων στις επιτροπές εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού, αλλά η ενίσχυση και η θωράκιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των κοινών αγαθών. Γίνεται αντιληπτό πως η νεοφιλελεύθερη επιλογή των ιδιωτικοποιήσεων, σε μια χρεοκοπημένη χώρα σαν την Ελλάδα, ισοδυναμεί με παράλυση βασικών λειτουργιών (όπως συνέβη με τον ΟΣΕ), ισοδυναμεί με δυσβάσταχτα ακριβές υπηρεσίες (όπως συμβαίνει με την ενέργεια), ισοδυναμεί με περαιτέρω απαξίωση της παρεχόμενης υπηρεσίες σε αντίθεση με τα αφηγήματα περί εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης.
Ένας αγώνας με ιστορία
Ο αγώνας για την υπεράσπιση του νερού, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, δεν ξεκίνησε σήμερα. Εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες που έχει γίνει ξεκάθαρη η πρόθεση κυβερνόντων και επενδυτών-αρπακτικών να εμπορευματοποιήσουν το νερό και να ιδιωτικοποιήσουν την ΕΥΑΘ, την ΕΥΔΑΠ και τις κατά τόπους ΔΕΥΑ, το σωματείο εργαζομένων, διεξάγει έναν διαρκή αγώνα ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης όχι μόνο των ίδιων των εργαζομένων, αλλά όλης της κοινωνίας. Το νερό είναι ένα αγαθό απαραίτητο για τη ζωή όλων μας, κατά συνέπεια η υπεράσπισή του από τα αρπακτικά που βλέπουν ακόμη και στη ίδια τη ζωή ευκαιρία για μπίζνες, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ κατάλαβαν από την αρχή ότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύναμη του αγώνα τους. Αποφάσισαν να μην συμπεριφερθούν σαν κλασικοί συνδικαλιστές, διεκδικώντας πράγματα μόνο για τις δικές τους συνθήκες εργασίας, αλλά συνέδεσαν ακόμη και τη δική τους ύπαρξη με τη διεκδίκηση όλης της κοινωνίας για φθηνό, δημόσιο, ποιοτικό νερό.
Το κίνημα για το νερό ήταν παρών σε κάθε προσπάθεια περαιτέρω ιδιωτικοποίησης. Από τις συνελεύσεις των μετόχων που αποφάσιζαν για την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής ιδιωτών τα πρώτα χρόνια, και το μπλοκάρισμα διερευνητικών επισκέψεων των επίδοξων αγοραστών (Γαλλική SUEZ κ.ά.) στην πόλη, μέχρι τις ενημερωτικές ημερίδες για τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού σε άλλες χώρες και την δικτύωση με κινήματα υπεράσπισης του νερού πανευρωπαϊκά και παγκόσμια.
Μετά ήρθαν τα μνημόνια, μαζί τους και το ΤΑΙΠΕΔ (ένταξη μειοψηφικού πακέτου μετοχών των ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ το 2011-12 από την κυβέρνηση Παπαδήμου) και ύστερα το Υπερταμείο (ένταξη του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ το 2018 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Οι εργαζόμενοι και όλη κοινωνία κατάλαβαν ότι ο αγώνας για το νερό, παίρνει χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής σύγκρουσης. Πάλι πρωτοτυπώντας το σωματείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ, επέλεξε πλάι στις απεργιακές κινητοποιήσεις, να πάρει μια μεγάλη πρωτοβουλία συμμετοχικής δημοκρατίας, ζητώντας τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την τύχη του νερού. Μετά την άρνηση του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης να σηκώσουν αυτό το βάρος, συγκροτήθηκε η πρωτοβουλία «SOSτε το Νερό», η οποία πρωτοστάτησε στην διοργάνωση του δημοψηφίσματος τον Μάιο του 2014, με συμμετοχή 218 χιλιάδων πολιτών, που με συντριπτική πλειοψηφία 98% τοποθετήθηκαν υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα του νερού. Ο αντίκτυπος του δημοψηφίσματος ήταν μεγάλος όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και διεθνώς όπως μαρτυρά το ενδιαφέρον γι’ αυτό σημαντικών ανθρώπων από κινήματα της Ευρώπης και της Λ. Αμερικής, με χαρακτηριστικότερη την επίσκεψη και ομιλία στη Θεσσαλονίκη του υπουργού Πολιτισμού της κυβέρνησης Μοράλες, Πάμπλο Σέζαρ Γκρουξ Κανέδο, που μετέφερε την εμπειρία της Βολιβίας και τον ρόλο των αγώνων για την υπεράσπιση του νερού ως εργαστήρι για την πολιτική αλλαγή στη χώρα του.
Στην συνέχεια, έγιναν προσπάθειες να κατοχυρωθεί και συνταγματικά το νερό ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και δημόσιο-κοινό αγαθό, ενώ παράλληλα δόθηκε νικηφόρα, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ, και ο δικαστικός αγώνας απόσυρσης των ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ-ΔΕΥΑ από το Υπερταμείο και το ΤΑΙΠΕΔ. Και φτάνουμε στο σήμερα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να επιδιώκει, παρακάμπτοντας τις αποφάσεις του ΣτΕ, να εντάξει την ύδρευση και την αποχέτευση στην νέα ΡΑΑΕΥ, στήνοντας την υποδομή περαιτέρω εμπορευματοποίησης του νερού. Οι εργαζόμενοι σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, κάνουν λόγω για εκτροπή, μιλούν για πλάγια ιδιωτικοποίηση, και καλούν την κοινωνία σε έναν νέο κύκλο αγώνα υπεράσπισης όχι μόνο του νερού αλλά συνολικά της δημοκρατίας, με έναρξη και όχι κατάληξη τη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Τα κινήματα, και οι σημαντικές κινηματικές στιγμές δεν πέφτουν από τον ουρανό, ούτε περιμένουν τους «επαγγελματίες» του συνδικαλιστικού ή αριστερού κινήματος για να ξεσπάσουν. Είναι, όπως δείχνει και ο αγώνας για το νερό, το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους κίνησης αλλαγής της συνείδησης των πολλών. Η διαμόρφωση μιας νέας «κοινής λογικής» που βάζει σε κίνηση την ίδια την κοινωνία. Αποτελεί στοίχημα αυτός ο ενδιαφέρον και ιδιαίτερος δρόμος του κινήματος του νερού να δοκιμαστεί για να ανοιχτούν δρόμοι διεξόδου συνολικά στη χώρα.
Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη
Χαιρετισμός του Γιώργου Αρχοντόπουλου, προέδρου του σωματείου εργαζομένων ΕΥΑΘ.
Καλησπέρα
σε όλες και όλους. Ευχαριστούμε που είστε σήμερα μαζί μας. Η
Θεσσαλονίκη στέλνει σήμερα ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση: «Δεν
πωλείται το Νερό».
Ο Κ. Μητσοτάκης βγήκε από τις Βρυξέλλες και μας
είπε ότι κάποιοι διαδίδουν fake news. Ας έρθει εδώ πέρα να μας πει
ποιοι λένε fake news. Τέσσερις αποφάσεις του ΣτΕ. Ένα δημοψήφισμα το
2014 στη Θεσσαλονίκη που με 220 χιλιάδες κόσμο, με 98% είπε «όχι» στην
ιδιωτικοποίηση. Άμα θέλει ως Κ. Μητσοτάκης ας έρθει να πουλήσει το νερό.
21
Μαΐου έχουμε εκλογές. Καλούμε όλα τα κόμματα προεκλογικά να δεσμευτούν
τι θα κάνουν με την Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων (ΡΑΑΕΥ). Η ΡΑΑΕΥ είναι
ιδιωτικοποίηση του νερού. Εντάσσουν το νερό στην Ρυθμιστική Αρχή
Ενέργειας (ΡΑΕ). Κοιτάξτε τι ζούμε δύο χρόνια τώρα με την ΡΑΕ. Δεν
μπορούν να ελέγξουν τίποτα, πληρώνουμε το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη.
Το ίδιο θέλουν να γίνει και με το νερό. Δεν θα το επιτρέψουμε!
Θέλω να ευχαριστήσω τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος. Χωρίς αυτούς δεν θα ήμασταν σήμερα εδώ.
Δεν
είμαστε σπουδαίοι εμείς. Σπουδαίοι είναι άλλοι, που μάθαμε από αυτούς.
Θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από τον Μανώλη Γλέζο: «Αγαπητοί φίλοι, στις
παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και
κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μην με ξεχάσεις. Εάν εσένα δε
σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα
κι από μένα, και όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις και για μένα. Και όταν
ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Και όταν
ακούς τον άνεμο να περνάει μέσα από τα φύλλα, και ακούς το θρόισμά τους,
θα το ακούς και για μένα. Και όταν χορεύεις και τραγουδάς, θα χορεύεις
και για μένα».
Σήμερα λείπουν από ανάμεσα μας 57 κορίτσια και
αγόρια που δολοφονηθήκαν στα Τέμπη, γιατί για κάποιους η δίψα για κέρδη
και ιδιωτικοποιήσεις είναι πάνω από τις ζωές μας. Σήμερα χορεύουμε και
τραγουδάμε για τα 57 αδέρφια μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
Fake news και χειρισμοί
Από
τις Βρυξέλλες, ο Κ. Μητσοτάκης έκανε λόγο για «fake news, όσων μιλούν
για ιδιωτικοποίηση του νερού». Η πίεση τόσο από την κοινωνία όσο και από
τις αποφάσεις τις δικαιοσύνης είναι τέτοια, που τροποποιεί την
προεκλογική ατζέντα και αναγκάζει την κυβέρνηση, σε μια, έστω και στα
λόγια, αναδίπλωση.
Η τροποποίηση της «κοινής λογικής» γύρω από το
θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν τον
επιθετικά νεοφιλελεύθερο λόγο, όμως η πρόθεση περαιτέρω
εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού είναι εδώ. Δεν μπορεί
να εξηγηθεί αλλιώς η απόφαση ένταξης του στην ΡΑΑΕΥ (τον ρόλο της οποίας
βιώνουμε ήδη με τα τιμολόγια ρεύματος). Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η
προετοιμασία διαφόρων εργολάβων που ετοιμάζονται να αρπάξουν το φιλέτο,
είτε με ιδιωτικοποίηση είτε με ΣΔΙΤ, των περιφερειακών ΔΕΥΑ. Δεν μπορεί
να εξηγηθεί αλλιώς η επιμονή τους στον κατακερματισμό και την απαξίωση
των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης που όπως φάνηκε και στον ΟΣΕ την ΔΕΗ και
αλλού, αποτελεί τον προθάλαμο της ιδιωτικοποίησης. Είναι σωστό το
ένστικτο της κοινωνίας, ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το ρήμαγμα
και το πλιάτσικο των υποδομών και τη δίψα τους για κέρδη, όσες
προεκλογικές διαβεβαιώσεις και αν δώσει ο πρωθυπουργός.
ΠΗΓΗ:
