Η Ουνία -Πρόσωπο και Προσωπείο

 

Διαβάζουμε στο

 

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

«Αυτή είναι η μέγιστη κακοήθεια του Παπισμού, η δόλια εξαπάτηση των Ορθόδοξων: Οι Ουνίτες.

Παπικοί που μνημονεύουν ως αρχή τους τον Πάπα, είναι ντυμένοι με τα άμφια που φορούν οι Ορθόδοξοι κληρικοί.  

Προβατόσχημοι λύκοι».

 

 

Ρεσ.Θεωρούμε σκόπιμο να αναρτήσουμε  το άρθρο του μακαριστού πατρός Γεωργίου Δ. Μεταλληνού από το τεύχος 26 του Ρεσάλτο:

 

Η Ουνία-Πρόσωπο και Προσωπείο Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού Οδυνηρό «αγκάθι» στον διάλογο Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, που μάταια πασχίζουν να το υποτιμήσουν οι δικοί μας Οικουμενιστές, είναι η ΟΥΝΙΑ. 1. Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της (μη λατινικής) Ανατολής, την πνευματικοπολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. Βέβαια πρέπει να γίνεται κάποια διάκριση σε διάφορες φάσεις, που παρουσιάζει ιστορικά η υπόθεση της «Ουνίας». Διότι του συγκεκριμένου ιστορικού σχήματος προηγείται η ιδέα και η μεθόδευση της υποταγής της Ανατολής-και μάλιστα των Ορθοδόξων-στον Πάπα, μια μόνιμη τάση της Λατινικής Εκκλησίας μετά την διαφοροποίηση και απόσχισή της από την Ορθόδοξη Ανατολή. Εκεί, που ο άμεσος εκλατινισμός αποδεικνύεται δυσεπίτευκτος, εφαρμόζει ο Παπισμός την μέθοδο της Ουνίας, η οποία αποδεικνύεται έτσι, πανούργα επινόηση, διότι η υποταγή επιτυγχάνεται με το πρόσχημα της συνέχειας και ελευθερίας.

«Εξισορροπώντας τη σκιά με το φως»…

 

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

Η αίσθηση της παρακμής της Δύσης (σωστή ή καταχρηστική) συναρτάται κυρίως με την κατάρρευση του δυτικού, χριστιανικής ιδίως πολιτισμικής καταγωγής, αξιακού της συστήματος. Εμφανίζεται μέσα από την αποϊεροποίηση και την απομάγευση των δυτικών συνειδήσεων (αυτό που ο Νίτσε στην εποχή του ονόμαζε ευρωπαϊκό μηδενισμό), δηλαδή το νεωτερικό θάνατο του θεού που συνδέεται με τις αναγνώσεις του διαφωτισμού και προεκτάθηκε στον μετανεωτερικό θάνατο της ιστορίας της γηραιάς Ηπείρου (είναι γηραιά ακριβώς επειδή έχει ιστορία). Πιο απλά, προεκτάθηκε στις διάφορες αποδομήσεις της ιστορικής συνέχειας και μνήμης των συλλογικών υποκειμένων.

Λόγω ακριβώς αυτής της αλλαγής νοοτροπιών σε κοσμοθεωρητικό επίπεδο, τα υπερβατικά πρότυπα της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο απαξιώθηκαν μαζί με τα μοντέλα του Ήρωα και του Αγίου. Η εποχή μας έχει ωστόσο τόσο ανάγκη από ήρωες που αναγκάζεται να στραφεί στους αθλητές για να τους ανακαλύψει. Έχει βέβαια ανάγκη και από Αγίους, αλλά εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Εντωμεταξύ, οι δυτικές κοινωνίες εξατομικεύονται και εξαγριώνονται. Η αστυνόμευση και η διαρκής επιτήρηση των πολιτών από τους κατέχοντες την εξουσία, χωρίς τα ηθικά πρότυπα (των αγίων που θα διατηρούσαν την συνεκτικότητα της κοινωνίας), δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για την εσωτερική ειρήνευση των κοινωνιών. Πράγματι, τα συλλογικά υποκείμενα (έθνη και κοινωνικές τάξεις) αποτελούν κοινότητες πεπρωμένου. Ο νεοφιλελεύθερος μεταμοντέρνος γκλομπαλισμός αποδόμησε αυτό το αίσθημα της κοινότητας και οι δυτικές κοινωνίες παραδόθηκαν σε πολλαπλές μειονοτικές αντιπαλότητες και εξατομικευμένες συγκρούσεις.

«Αν δεν αποβάλλουμε τον ραγιαδισμό μας, Ανάσταση δεν έρχεται στην Ελλάδα»

 

 

https://www.militaire.gr/an-den-apovalloyme-ton-ragiadismo-mas-anastasi-den-erchetai-stin-ellada-ilias-papanastasioy/

 

 

Με τον Ηλία Παπαναστασίου

 

 

Ο Κύριος αναστήθηκε…Για την Ελλάδα υπάρχει έστω και μια ελπίδα Ανάστασης; Ο οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας Ηλίας Παπαναστασίου, σε μια συζήτηση στο στούντιο militaire channel, αναλύει τα δεδομένα . Η εικόνα της χώρας είναι τραγική σε όλα τα επίπεδα. Πολιτικά,οικονομικά,κοινωνικά. Ο κ.Παπαναστασίου συμπεριλαμβάνει στις πρώτες θέσει των παθογενειών μας την κατάσταση που επικρατεί στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία όπως λέει στερούν την ενημέρωση από τον Έλληνα πολίτη. Η επιβολή της μιας άποψης και στη προκειμένη περίπτωση της κυβερνητικής άποψης. «Δεν είναι απλά λογοκρισία. Έχουμε περάσει στο πεδίο της εξαφάνισης της αλήθειας και επιβολής της μιας άποψης στη κοινή γνώμη. Στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής η άποψη αυτή είναι 100% αμερικανική. Στην οικονομία φιλελεύθερη-νεοφιλελεύθερη και στο χωρο της κοινωνικής πολιτικής η προπαγάνδα είναι άνευ προηγουμένου», λέει ο κ.Παπαναστασίου.

Μιλά για τη περιβόητη «μεσαία τάξη» και το ρόλο της στις εξελίξεις. Τα υπόλοιπα στρώματα και ειδικά η καθαρόαιμη εργατική τάξη είναι εκτός νυμφώνος. Κανένας δεν μιλάει γι΄ αυτά. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα μέσα ενημέρωσης. Όλοι μιλάνε για τη μεσαία τάξη που αυτή τη περίοδο είναι προφανώς ταυτισμένη με την κυβέρνηση Μητσοτάκη».

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

 Γιάννης Βερούχης (1931-2010)

Από την ιστορία των Ελλήνων Τροτσκιστών

Οι «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ)

Η επικήρυξη του Γιάννη Βερούχη 

από τη Χούντα

Η αντιστασιακή οργάνωση-κίνημα «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ), ιδρύθηκε και καθοδηγήθηκε από την επαναστατική τροτσκιστική οργάνωση «Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Δ.Κ.Ε.) – 4^η ΔΙΕΘΝΗΣ».

1)      Τα ΔΕΑ και οι εχθροί τους

     ● Η ύπαρξη και δράση των ΔΕΑ και φυσικά και των τροτσκιστών αποσιωπήθηκε από όλα τα αστικά και τα σταλινικά κόμματα: Αλλά και από τους διάφορους κάπηλους των επαναστατικών ιδεών, που για να καλύψουν την προσωπική τους κατάπτωση και λιποψυχία, διέγραψαν εσκεμμένα την ιστορία των Ελλήνων Τροτσκιστών και των ΔΕΑ.

2)      Προετοιμασία μας

  
 ●Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου 1967 βρήκε τους Τροτσκιστές της οργάνωσης ΚΔΚΕ «Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας», έτοιμους να αντισταθούν εναντίον της.

Αυτή η ετοιμότητα ήταν το καταστάλαγμα μιας επίμονης εργασίας 17 περίπου ετών, όπου μεσολάβησαν δύο φάσεις αριθμητικής και πολιτικής ανάπτυξης.

Σ’ αυτό το διάστημα η τροτσκιστική οργάνωση διαπαιδαγωγήθηκε: Πρώτον: Πάνω στο έμπρακτο μαχητικό πνεύμα του αγώνα, της αυτοθυσίας, και της αυτοπεποίθησης. Δεύτερον: Στην πάλη μέσα στην εργατική τάξη διαμέσου της εισχώρησης και της κατάληψης εργατικών σωματείων. Και τρίτο: Στην ανάπτυξη της πολιτικής μόρφωσης, για την οποία η οργάνωση άνοιξε ένα δικό της βιβλιοπωλείο.

Όλη αυτή η διαπαιδαγώγηση άρχισε από την «Περιφερειακή Επιτροπή» και ολοκληρώθηκε και σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, από την «Οργανωτική Επιτροπή» της οργάνωσης.

21 Απρίλη 1967 - 21 Απρίλη 2025... η δικτατορία ατσαλώθηκε!

 

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκ,
τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση»
Ουμπέρτο Έκο...

Τότε φυλάκιζαν τους αγωνιστές!
Σήμερα φυλακίζουν και δολοφονούν τη σκέψη...
Σήμερα και ξεδιάντροπα περηφανεύονται για τη "σωστή πλευρά της ιστορίας":
- "Εθνική" ενότητα για περισσότερα €μVόλια, πειραματικά φάρμακα πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών...
- "Εθνική" ενότητα για "Πράσινη ανάπτυξη" και πράσινα άλογα...
- "Εθνική" ενότητα για την αντιμετώπιση της "κλιματικής αλλαγής"...
- "Εθνική" ενότητα για τα "ανθρώπινα δικαιώματα", την λατρεία της ομοφυλοφιλίας, του διεμφυλισμού/τρανσεξουαλισμού (γάμοι ομοφυλοφίλων, αλλαγή φύλου από 15 ετών, μάθημα περί δικαιωμάτος ομοφυλοφιλίας από την Γ' Δημοτικού κ.α.π.)...
- "Εθνική" ενότητα για Διχοτόμηση της Κύπρου με "Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία"...
- "Εθνική" ενότητα για την αντιμετώπιση του Ρωσικού ιμπεριαλισμού και υποστήριξη του κοκαϊνομανή φυρερίσκου των ουκροναζί...
- "Εθνική" ενότητα για υποστήριξη του Πολωνοεβραίος Ναζί Benzion Mileikowsky, γνωστός ως Νετανιάχου...
- "Εθνική" ενότητα για τον εξοπλισμό της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης...
- "Εθνική" ενότητα για το ξεπούλημα της Μακεδονίας...
- "Εθνική" ενότητα για τη νέα θρησκεία των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας υπηρεσίας (ΟΣΕ σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι, αεροδρόμια, λιμάνια, ΔΕΗ και πάει λέγοντας)...

Ο φίλος και σύντροφος + Θύμιος Παπανικολάου, η καρδιά και ψυχή του "Ρεσάλτο", που μας άφησε νωρίς, τα είπε όλα από το 2018:

 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

κυρ Φώτης Κόντογλου «Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι». Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι. Αυτοί ήτανε κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλοι, τυλιγμένοι με προβιά αρνίσια για να ξεγελάνε τον κόσμο. Πονηροί, υποκριτές, μαθητάδες του σατανά, που απάτησε τον Αδάμ για να τον καταπιεί, γλυκομιλώντας του και λέγοντάς του πως θα γίνει Θεός αν πορευθεί κατά τα λόγια του. Ο υποκριτής είναι ένα τέρας πιο σιχαμερό από κάθε άλλο, που κάθεται κρυμμένο στα σκοτεινά τάρταρα της ψευτιάς κι απέξω στήνει τις παγίδες του για να παραπλανέσει κανέναν αθώον άνθρωπο. Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του. Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός μπορεί να μετανοιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλήν ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη, ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστειες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει; Κ' αυτό γίνεται γιατί όποιος έχει τούτη την αρρώστεια δεν θαρρεί τον εαυτό του για άρρωστον, αλλά ίσια-ίσια θαρρεί πως είναι πολύ καλά, και περιπαίζει κρυφά τους άλλους, κ' έχει την ιδέα πως η πονηρία του είναι η πιο μεγάλη γνώση και σοφία και το να μετανοιώσει είναι για δαύτον σαν να γίνει κουτός από έξυπνος, αθώος από πονηρός, φανερός από κρυφός, μ' έναν λόγο άρρωστος από γερός.

Οι «κοπρίτες»…

 

Του 

 

Στάθη Σταυρόπουλου

Ήμουνα νιος και γέρασα με τους «κοπρίτες» του Δημοσίου.

Την «ιστορία» ξεκίνησε -ποιος άλλος- η Εξουσία. Περίπου την εποχή του Σημίτη. Τότε άρχισε το «διαίρει και βασίλευε» ,αυτό που ονομάστηκε «κοινωνικός αυτοματισμός».

Τότε οι εργαζόμενοι χωρίσθηκαν από την εξουσία σε δημόσιους και ιδιωτικούς, σαν να επρόκειτο για διαφορετικές «φυλές» (άγριες και κατώτερες και οι δύο) με συμφέροντα συγκρουόμενα μεταξύ τους -δυο κ΄όσμοι χωριστοί.

Και δηλητηριάσθηκαν πολλά μυαλά. Για πολλά χρόνια. Παρά τον τεκμηριωμένο αντίλογο σε αυτόν τον διαχωρισμό των εργαζομένων που αδυνατίζει και τους δύο (και τους ιδιωτικούς και τους δημοσίους υπαλλήλους), αυτός ο καθορισμός έχει γίνει καθοριστικός για την χειραγώγηση και των μεν και των δε από την εξουσία. Και ευρέως αποδεκτός από το κοινό.

Γιατί έχασαν τα λαϊκά στρώματα και τους φτωχούς οι νεόπλουτοι (πρώην «ταπεινοί και καταφρονεμένοι») του ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;

 

Του
Ηλία Παπαναστασίου

Συνηθίζουμε το τελευταίο διάστημα να ξεκινάμε το άρθρο μας με παραθέσεις άρθρων συγγραφέων τους οποίους θεωρούμε εξαιρετικούς όχι μόνο λόγω του ύφους αλλά κυρίως λόγω της ποιοτικής τους ανάλυσης. Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (ένας από τους αξιολογότερους) του οποίου παραθέτουμε ένα εκτενές απόσπασμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «πολιτικούς του αστέρες», «διαπρεπείς» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αγωνιστές «μεγάλους και τρανούς» της Ταξικής Πάλης όπως ο Γιώργος Σταθάκης που διακρίθηκε στο «καμίνι των ταξικών αγώνων στον χώρο του εφοπλισμού», γράφει χαρακτηριστικά:

 

«Όταν το φθινόπωρο του 2011, ενόψει συζήτησης προγραμματικών Παπαδήμου και PSI, προσπάθησα (επιτυχώς εν τέλει) να εξηγήσω στον Αλέξη Τσίπρα την τεράστια σημασία της υπαγωγής του ελληνικού χρέους στο αγγλικό δίκαιο, o τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μου ’λεγε ότι οι οικονομολόγοι του κόμματός του, δηλαδή ο Δραγασάκης, του έλεγαν ότι το αγγλικό δίκαιο δεν είχε καμία σημασία. Για να μην πάμε πιο πίσω, στην εποχή της Οικουμενικής και της εισόδου της Siemens στην Ελλάδα......Από την άλλη δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή και η συμβολή του Νίκου Κοτζιά στις Μεταμορφώσεις της Αριστεράς (το πρότυπο παρόμοιων μετασχηματισμών το έχει αναλύσει έξοχα ο Φραντς Κάφκα στην αριστουργηματική του «Μεταμόρφωση» που συστήνω ενθέρμως στους αναγνώστες μου. Συνδυάζει το τραγικό με το διασκεδαστικό).