Δημήτρης Μπελαντής: Ποιος εκπροσωπεί την Παλαιστίνη;

 

Κατά τα τέσσερα πολιτικά  κόμματα που...

πολύ σωστά ζήτησαν την λύση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, εκπρόσωπος των Παλαιστινίων είναι ο Αμπάς και πρέπει να έρθει αυτός να μιλήσει στην ελληνική Βουλή.
Όχι η Χαμάς, ο Αμπάς.
Όχι η δύναμη που εκλέχτηκε νόμιμα από τους Παλαιστίνιους στην Γάζα ως κυβέρνηση τους και που καθοδήγησε τον ηρωικό αγώνα τους. Αλλά ένας δωσίλογος ουσιαστικά ή έστω  τουλάχιστον ένας "ηγέτης"  αδιάφορος για τον λαό αυτόν.
Αυτό το δέχεται και το ΚΚΕ, που σε ανύποπτο χρόνο είχε τονίσει εμφατικά, χωρίς να το ρωτήσει κανείς, ότι διαφωνεί πολύ ιδεολογικά με την Χαμάς!!!
Με τον Αμπάς δηλαδή συμφωνεί;

Νέο έγκλημα πολέμου στη λωρίδα της Γάζας: «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» των σιωναζιστών;

 

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ

 

Τα σιωνιστικά καθάρματα ολοκληρώνουν το τελικό σχέδιό τους —σαν την «τελική λύση» των Ναζί– για την εθνοκάθαρση και εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας. Γιατί περί σχεδίου πρόκειται έτσι ώστε να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με τον «ενοχλητικό» γι’ αυτούς θύλακα που αποτελούσε πηγή αντίστασης του πολύπαθου και γενναίου Παλαιστινιακού λαού, σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη αλλά και προδοτική ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούτ Αμπάς στη Δυτική Όχθη. Μόλις χτες ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου δήλωσε ότι ο στόχος είναι η ολοκληρωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας.

 

 

Το σχέδιο αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, για τον σταδιακό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων της Γάζας, στην οποία σύσσωμες οι Οργανώσεις της Αντίστασης συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να δίνουν τον ύστατο αλλά άνισο αγώνα εναντίον των Σιωναζιστών, οι οποίοι τελικά δεν ξέρουμε αν διδάχτηκαν από τους Ναζί ή τους δίδαξαν στο έγκλημα…

Από τον Αντι-σοβιετισμό της Δεκαετίας του 1950 στον ρατσιστικό αντι-Ρωσισμό του 2025

 

Γιατί λησμονήσαμε την Συνθήκη της Αδριανούπολης και όσα οφείλουμε στους Ρώσους;

 

 

 

Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..»  (Φρ. Ενγκελς – New York Herald Tribune, April 1853)

  

 

Εάν κάποιος θα ήθελε να περιγράψει το όργιο αντι-Ρωσικής Προπαγάνδας με καθαρόαιμα ρατσιστικά χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, θα ήταν αναγκασμένος να ξεκινήσει από το αντι-Σοβιετικό παραλήρημα των δεκαετιών 1950 και εντεύθεν, φθάνοντας μέχρι τον υστερικό Ρατσισμό εναντίον των Ρώσων των τελευταίων ετών.

  

 

 Προπαγανδιστικές βόμβες διοχετεύονται σωρηδόν στις κρεττινοποιημένες μάζες των Αμερικανο/Ευρωπαίων τηλεθεατών, επεξεργασμένες και κατευθυνόμενες από τα μεγαθήρια του Αμερικανικού τηλεοπτικού καπιταλισμού, συνηθισμένα άλλωστε στην «ψυχολογική δηλητηρίαση» και «εγκεφαλική ηλιθιοποίηση» εδώ και πολλές δεκαετίες (Ποιος λησμονεί τα Αμερικανικά παραμύθια για τα «χημικά όπλα του Χουσεΐν» στο Ιράκ και τα οποία φυσικά δεν ανευρέθηκαν ποτέ! Απλούστατα δεν υπήρχαν).

Ιστορικές μετεξελίξεις του Φασισμού

 Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Η εκλογή στις ΗΠΑ του Τραμπ και τα μέτρα του προστατευτισμού που επακολούθησαν, δημιούργησαν στην φιλελεύθερη, γκλομπαλιστική ευρωπαϊκή Δύση (και ιδίως την «αριστερά» της) τόση ιδεολογική αλλεργία όση περίπου οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Πούτιν στην Ουκρανία. Η «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο θυμήθηκε τον ξεχασμένο μέχρι χθες αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό), αλλά και παρά τις δημοκρατικές της ευαισθησίες στα «ανθρώπινα δικαιώματα», τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της κινεζικής ατμομηχανής της παγκοσμιοποίησης, ευελπιστώντας πώς οι «σύντροφοι του Πεκίνου» θα τρίξουν τα δόντια στον «φασίστα, λαϊκιστή» Τραμπ.

Ο όρος φασισμός έχει βέβαια χάσει προ πολλού το ιστορικό πραγματικό του περιεχόμενο. Έχει καταντήσει συνώνυμος του ψυχοπολιτικού αυταρχισμού κάθε κυβέρνησης ή κάθε μορφής εξουσίας που προσπαθεί αυταρχικά να επιβάλλει εκ των άνω τους δικούς της κανόνες πολιτικής ορθότητας. Βεβαίως, αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν πολιτικά τις δικτατορίες ενυπάρχουν και σε κάθε φασιστική διακυβέρνηση. Όμως ο φασισμός, είτε υπό τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού, είτε υπό τη μορφή του σημερινού

σοσιαλκοσμοπολιτισμού, είναι πρώτα απ’ όλα ένα σύνθετο κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που συναρπάζει ιδεολογικά τις στριμωγμένες και απελπισμένες μικροαστικές μάζες: «κάθε μανιασμένος μικροαστός δεν θα μπορούσε να γίνει Χίτλερ, αλλά υπάρχει ένα μικρό κομματάκι Χίτλερ μέσα σε κάθε μανιασμένο μικροαστό» έγραφε ο Τρότσκι το 1933 («Τι είναι ο εθνικο- σοσιαλισμός;»).

Από την αποϊεροποίηση των συνειδήσεων στην μαφιοποίηση της κοινωνίας

 Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

Αρκετοί σχολιαστές του δυτικού κόσμου επισημαίνουν ότι η «χριστιανική εκκλησία είναι ένα προβληματικό απολίθωμα σε παρακμή». Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτήν τη διαπίστωση. Όμως δεν θα πρέπει εμμέσως να συγχέεται ο πολιτικός, θεσμικός ρόλος των επίσημων εκκλησιών, σχεδόν πάντα υπέρ της εκάστοτε κοινωνιοπολιτικά και συμβολικά κυρίαρχης τάξης (μέχρι και υπέρ της ιστορικά πρόσφατης μετανεωτερικής πολιτικής θρησκείας του νομικού δικαιωματισμού) και το αρχέγονο στις ανθρώπινες κοινωνίες συναίσθημα του ιερού που οργανώνει τις σχέσεις τόσο μεταξύ των ατόμων, όσο και μεταξύ των ομάδων και των κοινοτήτων. Ένα άλλο σχετικό, αλλά διαφορετικό ερώτημα αφορά στις μορφές (τα σημαίνοντα στοιχεία) της παραπάνω καθιέρωσης των σημασιών που με τη βοήθεια του ηγεμόνα ή της εκάστοτε ελίτ γίνονται παραδειγματικές και αποκτούν την ισχύ του μοντέλου σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων της κάθε εποχής.

Για να βγούμε όμως από το θεολογικό πλαίσιο του χριστιανισμού, ας υπενθυμίσουμε ότι στον ταοϊσμό, η συμπόνια, η λιτότητα (δηλαδή το αντίθετο της επίδειξης, της σπατάλης και της υπερβολής) και η ταπεινοφροσύνη (δηλαδή «να μην τολμάς να είσαι ή να θεωρείς τον εαυτό σου πρώτος στον κόσμο σε τίποτα»), είναι τα τρία «ηθικά κοσμήματα» (οι αρετές σε ιδεαλιστική, φιλοσοφική διάλεκτο), που ως οργανωτές της ατομικής συμπεριφοράς, υποδηλώνουν όλα μια ιδεατή μορφή οργάνωσης των συγκεκριμένων ατόμων, με την συγκεκριμένη κοινωνία εντός της οποίας ζουν. Τα ίδια στοιχεία, τα ίδια «ηθικά κοσμήματα» ξαναβρίσκουμε όχι μόνο στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική παράδοση, αλλά και στην χριστιανική, ιδιαίτερα μάλιστα στην ορθόδοξη παράδοση, καθώς και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις.

To νέο κύμα της αντι-Ρωσικής Παράνοιας, οι ψυχοπαθείς του αντι-Ρωσισμού και η Αμερικανοποιημένη «Αριστερά»

 

 
Του

Ηλία Παπαναστασίου 

  

 

 Διαβάζουμε σε δημοσιεύματα ελληνικών ιστοσελίδων πως    

 «TO KAΘEΣTΩΣ TOY KIEBOY ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
  

Την Τρίτη ο ληγμένος πρόεδρος του καθεστώτος του Κιέβου εξέφρασε την πρόθεση να πλήξει   την παρέλαση της νίκης στη Μόσχα που προγραμματίζεται για την επόμενη Παρασκευή. Μετά την ανακοίνωση μονομερούς εκεχειρίας από τη Ρωσία για τις 9 Μαΐου, ο ληγμένος παρατήρησε: «Ανησυχούν τώρα ότι η παρέλασή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δικαίως».
 

  
Η Ζαχάροβα αντέδρασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, ρωτώντας τι είδους εκεχειρία μπορεί να προσφέρει το Κίεβο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ζελένσκι «κυριολεκτικά σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στον αέρα [δηλαδή δημόσια]». Πρόσθεσε ότι το να καυχιέται κανείς για τέτοιες προθέσεις «είναι ακριβώς αυτό που συνηθίζουν οι τυπικοί τρομοκράτες».  

  
Εάν αυτές οι απειλές των Ουκρανών και των Ευρωπαίων Ηγετών δεν είναι κλασικό δείγμα και ψυχοπάθειας και ψυχωτικού, σχεδόν σχιζοφρενούς αντι/Ρωσισμού, τότε τι ακριβώς είναι;  

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ

 

3η παγκοσμίως σε συρρίκνωση πληθυσμού

 

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ

 

Η Ελλάδα 3η παγκοσμίως σε συρρίκνωση πληθυσμού (-1,6 %) μετά την πρώτη Ουκρανία, στο -8, 1% λόγω πολέμου και προσφυγικού κύματος και δεύτερο το Τουμπαλού στην Αφρική (-1,8% λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας και κλιματικής κρίσης).

Η Ελλάδα κατέχει δραματικές αρνητικές «πρωτιές», όντας στα χαμηλότερα εισοδήματα στην Ευρώπη, μαζί με την Βουλγαρία, στις ακριβότερες τιμές, στο υποτυπώδες κράτος πρόνοιας (στον τομέα της υγείας, παιδείας), στις μεταφορές και υποδομές, με αποκορύφωμα το Έγκλημα των Τεμπών, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, καθώς και στη κρατική διαφθορά, στο έλλειμμα στην δικαιοσύνη κλπ.

Αλλά το δραματικότερο όλων είναι η πληθυσμιακή συρρίκνωση, λόγω υπογεννητικότητας και μετανάστευσης. Από τη μια πλευρά η «μοντέρνα δυτική (μετα)κουλτούρα» έχει οδηγήσει την ελληνική κοινωνία να μην προσπαθεί καν για τη δημιουργία οικογένειας, αφού ο ατομισμός είναι το κυρίαρχο στοιχείο, από την άλλη η οικονομική-παραγωγική καταστροφή μας μέσα στην ΕΕ, της οποίας τα αποτελέσματα εκδηλώθηκαν με τον βιαιότερο τρόπο με την χρεοκοπία της χώρας το 2011 και τη συνακόλουθη Ευρω-κατοχή και τα Μνημόνια που άτυπα συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ενώ έχει ξεπουληθεί όλη η χώρα. ¹

Με τι χρήματα να φτιαχτεί σήμερα οικογένεια, όταν ο μισός μισθός, αν υπάρχει, πρέπει να δοθεί για το ενοίκιο;