Πολλά γράφονται καθημερινά για τον φρενοβλαβή αυτόν σαλτιμπάγκο, τον Άδωνι Γεωργιάδη, που γαυγίζει και τσιρίζει καθημερινά και ασταμάτητα από τα κανάλια…
Τα παραληρήματά του δοκιμάζουν το νευρικό σύστημα κάθε νοήμονα…
Τα δωσίλογα χαρακτηριστικά της πολιτικής του, η στραταρχική αλητεία αυτής της πολιτικής και η έπαρση του βλακώδους και του γελοίου,
που στον Άδωνι παίρνουν παρανοϊκές διαστάσεις, εξαντλούν κάθε όριο αντοχής του νευρικού συστήματος, ακόμα και των σκληρόπετσων…
Δικαιολογημένη, συνεπώς, η οργισμένη καταιγίδα των κειμένων εναντίον του…
Πράγματι, ο Γεωργιάδης θα περάσει στην ιστορία σαν την πιο αιχμηρή και μακάβρια γκριμάτσα της δωσίλογης κυβέρνησης των ανδρεικέλων, σαν το όνειδος της αυθάδους αλητείας ενός κατοχικού καθεστώτος και ενός συστήματος που διανύει το τελευταίο στάδιο της παρακμής, της σήψης και της αποσυνθετικής του κατάρρευσης…
Ό,τι και να γραφτεί, συνεπώς, γι αυτό το «όνειδος» του «πολιτικού υπόκοσμου» του 4ου Ράιχ, είναι και δικαιολογημένο και εύστοχο, παρ’ όλες τις τυχόν ατέλειες…
Ωστόσο ο αλαλάζων αυτός κλόουν του ψυχωτικού αμοραλισμού και της φασιστικής κακοήθειας ΔΕΝ δίνει απλώς το γελοιογραφικό στίγμα μιας κυβέρνησης που αποσυντίθεται και καταρρέει, αλλά και το στίγμα ΓΕΝΙΚΑ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και του ΛΟΓΟΥ: Το στίγμα ολόκληρου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου και ΟΧΙ μόνο της κυβερνητικής συμμορίας…
Και μόνο ότι υπάρχει ο Άδωνις και τέτοιου είδους κλόουν στην πολιτική δείχνει το κατάντημα της Πολιτικής…
Και μόνο ότι τα κανάλια και η δημοσιογραφία ασχολούνται, κατά κόρον, με τις κακοήθειες και τις διαστροφές του μυαλού του, είναι και αυτό μια επιβεβαίωση της ανυπαρξίας Πολιτικής.
Εάν είναι δυνατόν μια τέτοια μοχθηρή γκριμάτσα ανοησίας και γελοιότητας να αποτελεί τον κυρίαρχο «παράγοντα» της Πολιτικής και του λόγου…
Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι το κυρίαρχο στίγμα της Πολιτικής και του λόγου της εποχής που ζούμε: Σάπια μέχρι το μεδούλι…
Βεβαίως η «αριστερά» πιστεύει ότι ο λόγος της, αλλά και η Πράξη της βρίσκεται έξω από το «κυρίαρχο στίγμα». Πλάνη οικτρά…
Μέσα στην ίδια καθεστωτική κοίτη ρέει και αυτή η «αριστερά». Το γεγονός και μόνο ότι συμμετέχει ακόμα στο κατοχικό κοινοβούλιο με τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ και τους τηλεπλασιέ φυρερίσκους, τύπου Άδωνι, δείχνει ότι αυτή η «αριστερά» είναι το άλλο χρώμα του «μέτριου» και του «γελοίου προσώπου» που στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης (σύμφωνα με τη ρήση του Μαρξ) και της σήψης έχει τη δυνατότητα «να παίξει το ρόλο του ήρωα».
Αν υπήρχε Αριστερά, θα είχε κατεδαφίσει στην ΠΡΑΞΗ αυτό το σάπιο, κυβερνητικό οικοδόμημα των ανοησιών και των ψυχωτικών «ανωμαλιών»…
Αν υπήρχε Αριστερά, δεν θα υπήρχαν τέτοια ακραία φαινόμενα πολιτικής αλητείας και τηλεπλασιέ-δολοφόνων της Σκέψης: Δεν θα κυριαρχούσαν οι επιπλέοντες φελλοί…
Είναι, συνεπώς, και αυτή η «αριστερά» που (σύμφωνα με τη ρήση του Μαρξ) «δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα».
Και σήμερα, απλώς σχολιάζει εκλογικά το γελοίο αυτού του «ήρωα» και τη φρενοβλάβειά του, αντί να κινητοποιεί τον κόσμο και να οργανώνει την ΟΡΓΗ του, για το τελεσίδικο γκρέμισμα αυτής της κυβέρνησης και όλων των «εκτροφείων» που γεννούν τέτοιους «ήρωες» και τέτοια «τέρατα»…
