Την έννοια του «εθνικισμού» πλέον, όπως και του «Ρατσισμού» και CIA, την καθορίζουν και την προσδιορίζουν τα όργανα (πολιτικά και δημοσιογραφικά) της πλανητικής χρηματιστηριακής κακουργίας.
Ο ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟΣ ιμπεριαλισμός, η Νέα Τάξη δηλαδή, ό,τι δεν υποτάσσεται στους μηχανισμούς της και ό,τι αντιστέκεται στην κυριαρχία της και στα εγκλήματά της, χαρακτηρίζεται «εθνικιστικό», «λαϊκιστικό», «ρατσιστικό» κ.λπ…
Ο «πλανητικός εθνικισμός», δηλαδή αυτός της παγκόσμιας χρηματιστηριακής μαφίας, ο σωβινισμός των διεθνών ληστών και δημίων,
αναθεματίζει σαν «εθνικισμό», «σωβινισμό» κ.λπ, τις ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ των λαών και κάθε εκδήλωση (αγωνιστική ή εκλογική) των λαών για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωσή τους από το ΦΑΣΙΣΜΟ (Νέα Τάξη) των νέων αποικιοκρατών…
Αυτή η νεοταξική συνταγή μάς είναι πλέον γνωστή (το ΡΕΣΑΛΤΟ την έχει αναλύσει λεπτομερειακά). Είναι μια συνταγή που επιχειρεί να ξεπλύνει το ΦΑΣΙΣΜΟ που ζούμε με τα «σκιάχτρα» της «ακροδεξιάς» και του παρωχημένου φασισμού του 3ου Ράιχ: Το 4ο Ράιχ, δηλαδή ο πλανητικός φασισμός που ζούμε, ξεπλένεται μέσω των παρωχημένων υποπροϊόντων του 3ου Ράιχ…
Το τέχνασμα αυτό του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ (αυτού που επελαύνει και βιώνουμε σπαρακτικά) με τέτοιες κατασκευές «σκιάχτρων», εκτός του ξεπλύματος, επιδιώκει και την συκοφάντηση των ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ εναντίον της πλανητικής ιμπεριαλιστικής μαφίας του χρήματος, εναντίον των οργάνων, των θεσμών και των μηχανισμών της Παγκοσμιοποίησης…
Έτσι η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ και οι εκδηλώσεις της αφανίζονται και μπαίνουν στην «προκρούστεια κλίνη» των νέων ιδεολογημάτων της πλανητικής κακουργίας: Του «εθνικισμού», «λαϊκισμού», «ρατσισμού» κ.λπ…
Ένα από τα διεθνή όργανα της παγκόσμιας χρηματιστηριακής ασυδοσίας και μοχθηρίας, το «The Economist, συμπυκνώνει με ακρίβεια όλη τη νέα φιλοσοφία του πλανητικού ιμπεριαλισμού, καθώς και τις μεγάλες ανησυχίες από το «νέο εθνικισμό» των λαϊκών ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ.
Διαβάζουμε από εδώ:
http://www.enikos.gr/international/420766,Economist-O-neos-e8nikismos-me-Tramp-Poytin-Faratz-kai-Lepen.html
Με εξώφυλλο που θα συζητηθεί κυκλοφορεί το «The Economist», σχολιάζοντας τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.
Υπό τον τίτλο «Ο νέος εθνικισμός», ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται να χτυπά τα τύμπανα του λαϊκισμού στους ρυθμούς της φλογέρας του Βλαντιμίρ Πούτιν και συνοδεία του Βρετανού ευρωσκεπτικιστή Νάιτζελ Φάρατζ. Πίσω τους, ως άλλη «Μarianne» της Γαλλικής Δημοκρατίας ακολουθεί με υψωμένο το λάβαρο του εθνικισμού η Μαρίν Λεπέν...
Ο αρθρογράφος σχολιάζει: «Με το κάλεσμά του να βάλουμε ''πρώτα την Αμερική'' ο Τραμπ έγινε ο τελευταίος νεοσύλλεκτος ενός επικίνδυνου εθνικισμού... Για πρώτη φορά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι μεγάλες και οι αναδυόμενες δυνάμεις είναι ταυτόχρονα δέσμιες διάφορων μορφών σωβινισμού. Όπως κι ο κ. Τραμπ, ηγέτες χωρών όπως η Ρωσία, η Κίνα κι η Τουρκία εναγκαλίζονται μια πεσιμιστική άποψη ότι οι διεθνείς υποθέσεις είναι συχνά ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, στο οποίο τα παγκόσμια συμφέροντα ανταγωνίζονται τα εθνικά. Πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή που καθιστά τον κόσμο μας ακόμη πιο επικίνδυνο...»
Και μόνο οι αναθεματισμοί και οι χαρακτηρισμοί αυτού του προπαγανδιστικού εντύπου της Νέας Τάξης είναι αποκαλυπτικοί…
Ό,τι, όμως, συκοφαντούν και αναθεματίζουν τα όργανα του πλανητικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ κινείται προς σωστές κατευθύνσεις…
Βεβαίως το ΥΠΕΡ-εθνικό κεφάλαιο και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του τη δουλειά τους κάνουν.
Το θλιβερό είναι άλλο: Ότι τα ίδια πλήκτρα κτυπούν και οι σύγχρονοι «αριστεροί» και «προοδευτικοί»…
Αυτοί οι θλιβεροί της «αριστερής» και της «ακροαριστερής» ρητορείας, αναπαράγουν και «κυκλοφορούν», τρομοκρατικά, όλα αυτά τα νέα ιδεολογήματα της παγκόσμιας ολιγαρχίας. Μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς έχουν μετατραπεί, όχι μόνο σε «χρήσιμους ηλίθιους», αλλά και σε «επαγγελματίες» του είδους: Σε μίσθαρνα όργανα των μαφιόζων του χρήματος…
Η Ταξική Πάλη και τα πολιτικά προϊόντα της (για όλους αυτούς τους οικότροφους της Παγκοσμιοποίησης, τους έμμισθους γενίτσαρους), δεν αποτελούν τον κινητήρα της ιστορίας, αλλά μια «εθνικιστική», «λαϊκιστική», «ρατσιστική», ακόμα και φασιστική κατασκευή…
Γιατί περί «ιδεολογικής κατασκευής» πρόκειται όταν τα εκλογικά αποτυπώματα της ταξικής πάλης τα ΑΦΟΡΙΖΕΙΣ σαν «εθνικιστικά», «λαϊκιστικά» κ.λ.π…
Εδώ, η πραγματικότητα της ταξικής πάλης εξοβελίζεται μέσω των νεοταξικών ιδεολογικών κατασκευών: Γίνεται και η ίδια ιδεολογική κατασκευή, σύμφωνα με τα κελεύσματα των διεθνών ληστών και δημίων…
Ζήτω, λοιπόν, το The Economist: Το όργανο του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού και του σύγχρονου φασισμού…
Ο αγώνας της «αριστεράς» τώρα δικαιώνεται στα πρόσωπα τέτοιων εντύπων, όπως και στο πρόσωπο του Σόρος και άλλων διεθνών μαφιόζων…
