Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής, ο φασισμός (παλιός και νέος) και οι πολιτικοί απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ

 

 Ηλίας Παπαναστασίου

 

 

 Πέρασαν 5,5 χρόνια δίκης της Χρυσής Αυγής και μετά 453 συνεδριάσεις – αν θυμόμαστε καλά – βγήκε η καταδικαστική απόφαση για την ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Μιας οργάνωσης που ανθεί στο έδαφος της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης η οποία διαπερνά την ελληνική κοινωνία εδώ και πάνω από 12 χρόνια.

«Ψεκασμένοι», «σύστημα» και σύστημα… (Εξαιρετικό)

Του Μίλτου Βασιλείου 

Ιατρού Πνευμονολόγου, συν/χου αναπλ. Καθηγητή Παν/μίου Ιωαννίνων 

 

Η αριστερά …οφείλει χάριτες στον κορονοϊό… Καμία άλλη δράση, έμπνευση ή σύνθημα τους τελευταίους καιρούς δεν κατάφερε να …γεμίσει τον πλανήτη με τόσους «αντισυστημικούς»… Όλοι αυτοί, που χρόνια τους εξηγούσαμε, μάλλον ανεπαρκώς, ότι το σύστημα επιβουλεύεται κάθε πλευρά της ποιότητας της ζωής μας, ξαφνικά μας βγήκαν …από αριστερά… Από πολύ δεξιά επί της ουσίας, αλλά αυτό ας το αφήσουμε για μετά… Πώς να τους κόψεις …όλη αυτή τη λεβεντιά, το αντισυστημικό τους μένος, το πνεύμα αντίστασης, την αγωνιστική τους επιθετικότητα, τη σιγουριά, πως όλοι οι άλλοι που προσέχουμε, είμαστε ταϊσμένοι με σανό και κουτόχορτο…

Ακρίτα: Η αυθάδεια της κοινωνικής και ψυχολογικής διαστροφής

 

Η Έλενα Ακρίτα το παίζει σπουδαία και κουλτουριάρα.
Φυσικά δεν κοιτάζει ποτέ τον εαυτό της στον καθρέπτη. Εκεί θα έβλεπε την παρακμή στο πιο ταιριαστό της αποτύπωμα…
Η ανάρτησή της για τον Τραμπ αποτελεί την σφραγίδα της νοσηρής της κατάστασης: Μια νόσο που έχει αναγάγει το παρακμιακό και «διεστραμμένο» «Εγώ» της σε «προοδευτική» και «επαναστατική» …κριτική ή σάτιρα… (η διαστροφή του «επαναστατημένου» μικροαστικού ατομικισμού).

Για την «Αντιπολίτευση της κακιάς ώρας» – Επισημάνσεις για τον «αριστερό Λουμπενισμό» (Εξαιρετικό!)

 

Ηλίας Παπαναστασίου

 

 Από τον μηδενισμό της αντιπολιτευτικής τακτικής στην θεοποίηση των καταλήψεων και από την «πάση θυσία» αντίθεση και το «όχι σε όλα» στην αμφισβήτηση των μέτρων για την πανδημία.
Από την ψυχωτική και υστερική εναντίωση του μηδενιστή Λούμπεν σε κάθε θετική πρόταση, στην επιθυμία για πολλά πτώματα, οικονομική καταστροφή και μπαχαλοποίηση των πάντων.
Ίσως γιατί πίσω από την ομίχλη του Λουμπενικού μπαχαλακισμού κρύβεται η αποκρουστική μορφή του Ερεβώδους προσώπου, αυτού που συνδυάζει πολιτικό Καραγκιόζη και ιδεολογικό απατεώνα στην συσκευασία του ενός, του Τσίπρα.