#ΜeToo και επιστροφή στον Μεσαίωνα

 

Του Ηλία Παπαναστασίου
 
 –Έφτασαν οι καταγγελίες – και όχι αποδείξεις, μέχρι στιγμής – της Σοφίας Μπεκατώρου στο ευρύ, ευρύτατο κοινό και δημιουργήθηκε το κατάλληλο κλίμα.
 
 –Έφτασαν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κοντά της –αλλά και το αντίστροφο– και αμέσως, ασκαρδαμυκτί και αβλεπί, ξεσηκώθηκε ένα τσουνάμι οργής, πραγματικής ή πλαστής με ένα παράλληλο τσουνάμι καταγγελιών, αληθινών ή όχι αλλά πάντως αναπόδεικτων μέχρι στιγμής.
 
 –Έφτασε η Ελλάδα, σχεδόν ένα δεκαήμερο, να μην ασχολείται με τίποτε άλλο παρά μόνο με «καταγγελίες», υστερικές η επιτηδευμένα ψύχραιμες, αληθινές η υποκριτικές και πλαστές, όμως σίγουρα –έως τώρα– αναπόδεικτες.

Σχέδιο Χρυσοχοΐδη για οργάνωση της καταστολής και στοχοποίηση διαδηλώσεων και διαδηλωτών

Μετά την άγρια αστυνομική καταστολή στις εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις εορτασμού (με όλα τα μέτρα προστασίας) για το Πολυτεχνείο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, εκτός από διάφορα ψέματα είχε πει και μια αλήθεια: 

«Εμείς αποφασίσαμε σήμερα (σ.σ χθες 17 Νοεμβρίου) να μην σταματήσουμε τη ζωή στην πόλη. Είπαμε ότι η πόλη, την ημέρα του Πολυτεχνείο – όχι μόνο φέτος, πάντα – πρέπει να λειτουργεί. Κι έτσι, λοιπόν, λειτουργούσαν οι συγκοινωνίες, η κυκλοφορία, οι υπηρεσίες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ο καθένας, σαν να ήταν μια καθημερινή μέρα, μια συνηθισμένη μέρα. Και θα το συνεχίσουμε αυτό, θέλω να σας πω. Για να τελειώνει αυτή η υπόθεση με τις διαδηλώσεις, οι οποίες καταλύουν και καταργούν πλήρως την κοινωνική ζωή».

Πέρασαν δύο μήνες και σήμερα ο κύριος υπουργός παρουσίασε, με καμάρι, σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου, το νέο «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των Δημοσίων Υπαίθριων Συναθροίσεων». Είχε, μάλιστα, και …ευαίσθητη διάθεση, υποστηρίζοντας: «Το 2021 η Αστυνομία αλλάζει η εποχη, θα γίνει η ΕΛ.ΑΣ. του 21ου αιώνα. Εξωστρεφής, σύγχρονη, ευέλικτη, αποτελεσματική. Από τη στολή μέχρι την ψυχή».

Παρατηρήσεις για τα γεγονότα στις ΗΠΑ

 Πηγή grexit

Ο σωστός τίτλος της είδησης είναι: Η αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφαλείας αφήνουν οπαδούς του Τραμπ να εισβάλουν στο Καπιτώλιο. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι διαδηλωτές ούτε την τεράστια αριθμητική δύναμη διέθεταν και ακόμα λιγότερο την στοιχειώδη οργάνωση για να υπερκεράσουν μία στοιχειωδώς οργανωμένη και προετοιμασμένη αστυνομία. Επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η αστυνομία δεν ήταν διόλου προετοιμασμένη παρότι η συγκέντρωση μόνο αιφνιδιαστική δεν ήταν, είχε προαναγγελθεί μέρες πριν.

Η παρέμβαση της ΠτΔ και η σημασία της

 

Το ιδεολογικό πρόσημο του πρόσφατου άρθρου της Κ. Σακελλαροπούλου.

Γιώργος Παπαϊωάννου

Δρόμος της Αριστεράς

Η Εφημερίδα των Συντακτών φιλοξένησε στο πρώτο της φύλλο για το 2021 άρθρο της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Το ίδιο το γεγονός αλλά και το περιεχόμενο της παρέμβασης, δεν είναι ανάξια σχολιασμού.

Η κηδεία για λάθος νεκρό

του Θύμιου Παπανικολάου

Πέρασε κι η επέτειος της «πτώσης του τείχους του Βερολίνου» και λόγω της ασθένειας του Θύμιου δεν καταφέραμε να αναρτήσουμε ένα σχετικό σχόλιο. Παραθέτουμε, έστω και καθυστερημένα, ένα μικρό άρθρο δικό του.                                                                                                             Ρεσάλτο

Θορυβώδεις και τελετουργικοί εορτασμοί για την «πτώση του τείχους του Βερολίνου» !!! Γιγάντιες οι διεθνείς φιέστες και τα θεάματα για την «πτώση» του «κομμουνισμού»!!!

Γιατί περί αυτού πρόκειται: Η «πτώση» του «τείχους» για όλους αυτούς τους παραληρούντες εορτάζοντες σημαίνει  πτώση του «κομμουνισμού». Είναι η κηδεία των σοσιαλιστικών ιδεών…

Και ποιοι είναι αυτοί που θριαμβολογούν και χορεύουν υστερικά;

ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΘΥΜΙΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

«Εν δε φάει και όλεσσον»

(Θανάτωσέ μας, μα στο φως!) 

Όμηρος

 

Πως είναι να χάνεις τη μιλιά σου

Έστω σ’ έναν θλιμμένο στίχο να στραφείς 

Το ύψος του ανθρώπου να μετρήσεις

Το φως το χτεσινό κατάμονος να δεις

 

Το φως και οι δάφνες που του πρέπουν

Αγώνων αστραπές θαμπωτικές να βρεις

Με κεραυνούς του λόγου να πλουταίνεις

Για έναν βαθύγνωμο επαναστάτη να θρηνείς

 

Φεύγει ο χρόνος ο τραχύς

Ακούω  τα βήματά σου χάρε

Στάσου, στάσου, Ενός Λεπτού Σιγή!

Η σα σπαθί φωνή του Θύμιου μας

Για ν’ ακουστεί και πάλε.

 

Επίκληση:

Πατρίδα μου, πατρίδα μου, η χάρη των παιδιών σου

Μες τ’ αψηλά περάσματα του λόγου που θητεύουν

Εκεί όπου ο ολύμπιος άνεμος τη δόξα του Ομήρου φέρνει

 

Μορφές ηρωικές ν’ ανάφαινες πλάι στον άντρα τούτο

Στης λευτεριάς τα νάματα και πάλε να προστρέξουν.

 

Ηλίας Σιαμέλας

Υψάριον Αρκαδίας

4.1.21

Για τον Θύμιο Παπανικολάου

 Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, 

καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου

Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή ή του ομοϊδεάτη που έχει ο όρος στην αριστερόστροφη πολιτική διάλεκτο. Ήταν σύντροφος επειδή ήταν φίλος. Επειδή συχνά αποτελούσε για εμένα μια πηγή πολιτικής διαύγειας συνδυασμένης με μια βαθιά καλοσύνη, ίσως και με μια παιδική διάθεση αισιοδοξίας και ενθουσιασμού. Πράγματα δηλαδή που από μια στιγμή και ύστερα, ιδίως μετά την μεταπολίτευση και κατά τα χρόνια της πασοκικής ηγεμονίας στους δημοκρατικούς χώρους, είχαν αρχίσει πραγματικά να σπανίζουν. Έτσι, στις ανησυχίες για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις κατά τα κρίσιμα αυτά χρόνια, ο Θύμιος της περιόδου των «Νέων Στόχων» υπήρξε για μένα κάτι σαν «αποκούμπι». Η ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του φάνηκε σύντομα, ιδίως από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα, μεταξύ των οποίων και πολλοί τροτσκιστές, συμβιβάστηκαν με ψευτοαντικαπιταλιστικά στερεότυπα, κούφιες ριζοσπαστικές ρητορικές ασκήσεις και τελικά ταύτισαν τον διεθνισμό με τον ανεθνισμό. 

Εις μνήμην Θύμιου Παπανικολάου

 

Ηλίας Ν. Παπαναστασίου

Παραμονή πρωτοχρονιάς, μερικές ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος, έφυγε από κοντά μας ο φίλος και σύντροφος – με την πλήρη σημασία της λέξης – Θύμιος Παπανικολάου. Ένας μεγάλος και ‘αληθινά αληθινός’ άνθρωπος, ένας μαχητής ‘παντός καιρού’ και ένας επαναστάτης πράξης και θεωρίας χωρίς πολλούς ισάξιους του στη σύγχρονη Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών.

Μαχητής και αντιδικτατορικός αγωνιστής χωρίς εισαγωγικά, ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο ‘Νέοι Στόχοι’ το 1970. Οι ‘Νέοι Στόχοι’ εκδώσαν πολλά βιβλία μαρξιστικής θεωρίας κατά την διάρκεια της Δικτατορίας και παράλληλα με το ίδιο όνομα εκδιδόταν και το περιοδικό ‘Νέοι Στόχοι’, εξαιρετικό περιοδικό πολιτικής ανάλυσης και Σοσιαλιστικής σκέψης. Φοιτητής ο υποφαινόμενος τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της χούντας θυμάται συγκινημένος τις επισκέψεις του στα γραφεία των ‘Νέων Στόχων’ στο μικρό στενάκι της οδού Γενναδίου όπου μαζί με τον ομοϊδεάτη και φίλο του Αργύρη Κωνσταντίνου άκουγε με ευλαβική προσοχή τις πολιτικές αναλύσεις του Θύμιου. Άλλωστε, τότε είμασταν όλοι τεταρτοδιεθνιστές.

Ο Θύμιος Παπανικολάου της ανατροπής, του αγώνα και των ιδεών έκανε το τελικό «ρεσάλτο»…

Του Παναγιώτη Μήλα

Στα Αμφιθέατρα και στις αίθουσες διδασκαλίας της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Θύμιο Παπανικολάου. 

Σε μια Σχολή με ιδιαίτερα εχθρικό κλίμα τότε για σύγχρονες απόψεις ο Θύμιος ήταν πάντα μαχητής, πάντα γενναίος. Παρά τις όποιες δυσκολίες είχε ως στήριγμα την αλήθεια, την αγάπη, την απλή λογική και την πίστη στο καλό του συνόλου. Βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά του λόφου όταν έβαζε την υπογραφή του στη δημιουργία του περιοδικού «Νέοι Στόχοι» και λίγο αργότερα στις «Εκδόσεις Θεωρία». Δουλέψαμε πολλά χρόνια μαζί στην εφημερίδα «Έθνος» και στο περιοδικό «Εικόνες», όσο ήταν διευθυντής ο Αλέκος Φιλιππόπουλος. Ο Θύμιος Παπανικολάου από την εποχή της επτάχρονης Δικτατορίας με τα κείμενά του αναπτέρωνε τις ελπίδες των αγωνιστών και του λαού. Στη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκε για την αντιδικτατορική του δράση.

Αποχαιρετούμε τον Θύμιο Παπανικολάου

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Αποχαιρετώ με θλίψη τον φίλο και παλιό σύντροφο Θύμιο Παπανικολάου, ο οποίος κηδεύτηκε σήμερα σε στενό οικογενειακό κύκλο στον Ι.Ν Αγίου Τρύφωνα Κηφισιάς. 

Πέρα από όποιες διαφωνίες, δεν ξεχνάω ποτέ την καλή καρδιά του Θύμιου, το πάθος για τα πιστεύω του και την δημοκρατική πατριωτική αντιμπεριαλιστική του στάση. Κυρίως δεν ξεχνώ τη φυλάκιση του στην δικτατορία και τη μεγάλη προσφορά του στο αντιδικτατορικό κίνημα, όπου οι εκδόσεις Νέοι Στόχοι που διηύθυνε στη Σόλωνας είχαν γίνει καταφύγιο και στέκι συζητήσεων των αγωνιστών ενάντια στη Χούντα.

Καλό σου ταξίδι Θύμιο. Τα βαθιά συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του.

Η ΕΣΗΕΑ για τον Θύμιο Παπανικολάου

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του δημοσιογράφου Ευθύμιου (Θύμιου) Παπανικολάου, ο οποίος απεβίωσε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σε ηλικία 76 ετών. 

Ο Θύμιος Παπανικολάου γεννήθηκε το 1944 στην Πεντάπολη Δωρίδος και σπούδασε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή. Ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση, εξαιτίας της οποίας φυλακίσθηκε. Μετά την αποφυλάκισή του, ξεκίνησε την εκδοτική του δραστηριότητα με το περιοδικό «ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ», στο οποίο αρθρογραφούσε την περίοδο 1971-73 και το οποίο επανεξέδωσε και μετά τη Μεταπολίτευση, έως και το 1977. Το 1980, ίδρυσε νέο εκδοτικό οίκο με την επωνυμία «ΘΕΩΡΙΑ», ενώ από το 1983 έως και το 1989, υπήρξε πολιτικός αρθρογράφος και αναλυτής στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» και κριτικός βιβλίου στο περιοδικό «ΕΙΚΟΝΕΣ». Συνέχισε την πορεία του στο Β’ Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στις εφημερίδες «ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ», «ΑΛΗΘΕΙΑ» και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ», ενώ, από το 1992 και μετά, εργάστηκε στην εφημερίδα «ΚΕΡΔΟΣ» ως διορθωτής. Το διάστημα 1994-1996 υπήρξε υπεύθυνος παραγωγής και παρουσίασης καθημερινής εκπομπής στην ΕΡΑ-1. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τα περιοδικά «ΔΙΑΒΑΖΩ», «ΤΟΜΕΣ», «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ», «ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ», «ΔΡΩΜΕΝΑ» κ.α.. Τέλος, υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού «ΡΕΣΑΛΤΟ», στο οποίο αρθρογραφούσε έως το τέλος της ζωής του.  

Το ΔΗ.Κ.ΚΙ. για τον Θύμιο Παπανικολάου

Έφυγε από την ζωή ο Θύμιος Παπανικολάου, η αλύγιστη φωνή, η ψυχή του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ, μέγας αιμοδότης του εθνικού πατριωτικού χώρου, που έδινε "οξυγόνο" στην πατριωτική αριστερά.

Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ.), λυπάται πολύ γι΄ αυτή την απώλεια.

Προ ολίγου καιρού, συνθέταμε, με το τετράγωνο μυαλό του, πολυσέλιδο κείμενο, για τα 200 χρόνια 1821-2021.

Η μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου, θα μείνει άσβεστη στη νεότερη Ελληνική Ιστορία. Είναι αυτός, που με τις εκδόσεις που έκανε μέσα στην χούντα, άλλαξε το κλίμα και σήκωσε το φρόνημα των αγωνιστών. Αργότερα, μαζί με άλλους, αποποιήθηκε την ηγετική του θέση στον τροτσκιστικό χώρο, κρατώντας ψηλά τη σημαία του αντιιμπεριαλιστικού πατριωτικού αγώνα, στον οποίο με την πέννα και τη στάση του τόσο συνέβαλε.