Της
Ιωάννας Υψηλάντη
Δεκαετίες πολιτικής πόλωσης μετέτρεψαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας, σε νέα πολιτική αρένα, χωρίς... να επιτρέψουν οποιαδήποτε συζήτηση, για το ποια θα έπρεπε να ήταν η συνεκτική απάντηση της Αριστεράς κομμουνιστικής και μη.
Της
Ευγενίας Σαρηγιαννίδη
Σε πολλές μεσογειακές και ορθόδοξες κοινωνίες, το αρρενωπό ιδεώδες δεν είναι τόσο μια πατριαρχική πολιτισμική κατασκευή, όσο μια αρετή που αναδεικνύεται κατά προτεραιότητα από τις ίδιες τις γυναίκες. Είναι αυτές που δίνουν στα αγόρια μέχρι να γίνουν άντρες τα πιο σκληρά μαθήματα αρρενωπότητας. Και αυτό συμβαίνει διότι περιμένουν πολλά από αυτούς και γι’ αυτό μοιάζουν πολύ απαιτητικές απέναντί τους. Προτιμούν να τους κρίνουν πάνω στις πράξεις τους, παρά στα λόγια τους και δεν τους αφήνουν καμία δεύτερη ευκαιρία, αν μια στιγμή ξεφύγουν από τις θεωρούμενες αντρικές αρετές. Είναι άραγε αυτό επιβίωμα μιας πολύ σκληρής μητριαρχικής πραγματικότητας ή όχι; Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε αρχαιοσπαρτιατικές κοινωνίες του «ταν ή επί τας», όπου οι μητριαρχικές αναφορές είναι προφανείς, αλλά και σε πιο συγκαλυμμένες σύγχρονες εκδηλώσεις «φαλλοκρατισμού». Το να κρατήσεις την πόρτα σε μια γυναίκα, να σηκωθείς όταν φτάνει στο τραπέζι ή να πληρώσεις τον λογαριασμό σε ένα εστιατόριο είναι μορφές ιπποτισμού που δεν είναι καθόλου αναγκαστικά συνώνυμες ενός εμμέσως εξουσιαστικού πατριαρχικού πνεύματος και μιας υποτίμησης των γυναικών.
Όσο πλησιάζουν οι εκλογές για την εκλογή προέδρου του ΚΙΝΑΛ τόσο περισσότερο κορυφώνεται το ενδιαφέρον των «διπλανών» κομμάτων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό για έναν απλούστατο λόγο, τον σαφέστατο αποκλεισμό συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ όλων των υποψήφιων του ΚΙΝΑΛ με πρωτοστατήσαντα τον Ανδρέα Λοβέρδο που έσυρε στον χορό όλους τους υπόλοιπους, υποχρεώνοντάς τους να κάνουν όρκους πίστης στον αντι–ΣΥΡΙΖΑΙΣΜΟ των οπαδών του ΚΙΝΑΛ.
ΑΠΟ PRESS.GR
«Τα κοπάδια είναι ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ (προσαρμόζονται σε όλα).
Οι άνθρωποι είναι...
Ένα χαστούκι στους αργυρώνητους "καλλιτέχνες" που σιτίζονται στον κρατικό κορβανά -στο αίμα και ιδρώτα του Έλληνα πολίτη-, όλους όσους με την τέχνη δεν έχουν καμία σχέση, παρά μόνον με το χρήμα.
Του
Πέτρου Μαγγανιάρη
Βασικό χαρακτηριστικό του τρόπου που κυβέρνηση – ειδικοί και ΜΜΕ χειρίζονται την πανδημία είναι η σχεδόν μηδενική δημοσιοποίηση στοιχείων, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των εμβολίων.
Με πάνω από 6,5 εκατομμύρια Έλληνες εμβολιασμένους ελάχιστα δεδομένα έχουν δοθεί για το πώς κατανέμονται κρούσματα, νοσήσεις και θάνατοι μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων πολιτών, στοιχεία που φυσικά διαθέτουν ειδικοί και κυβέρνηση, αλλά μόνο επιλεκτικά δημοσιοποιούνται.
Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς
που κυκλοφορεί
Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «τσαρλατάνους» και φύτεψε άθελά του ιδέες. Η τρελή πορεία που διανύουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας επιτρέπει μια περίσσεια ανοησίας και αντιεπιστημονισμού –που βαφτίζεται «τελευταία λέξη της επιστήμης»– και αποκαλύπτει εγκληματικές ελλείψεις και γενικευμένη –στοχευμένη– αδιαφορία για το σύστημα υγείας. Άλλωστε το είχαν στο στόχαστρο για δεκαετίες, διαλύοντάς το. Ακόμα και μέσα στην πανδημία προχώρησαν σε δύο απίστευτες ενέργειες: μείωσαν τα κονδύλια για την υγεία και απέλυσαν 8.500 υγειονομικούς. Και, όπως μαθαίνει να κουρεύει στου κασίδη (σε ελεύθερη απόδοση, του καραφλού) το κεφάλι, ο πρωθυπουργός της βάρδιας προσπαθεί να δείξει ότι είναι μέγας κομμωτής αξιώσεων. Ακολουθώντας τις οδηγίες των ευρωπαϊκών οίκων «μόδας» επί το ελληνικότερον, επέβαλε τα μεγαλύτερα λοκντάουν στην Ευρώπη πέρσι, και τώρα προχωρά στο «κυνήγι μαγισσών» ενώ το σύστημα υγείας ασφυκτιά θανάσιμα. Το κάνει παρασταίνοντας πως αντιμετωπίζεται έτσι η πανδημία. Κι αν «δεν», τότε «δεν πειράζει». Άλλωστε φταίνε οι «μολυσμένοι», ο «εσωτερικός εχθρός».
Του
Γιάννη Παπαμιχαήλ *
Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου
και
Στη μνήμη του Γιώργου Βλασσόπουλου
Μετά το γνωστό,
αναπάντητο μάλλον ερώτημα: «γιατί ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε πιο
συστηματικά στα απίστευτα, μνημονιακά μέτρα που ελήφθησαν ερήμην του και
εναντίον του από το 2010;»- και ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο
καθένας για το επίμαχο θέμα των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας από
τα διάφορα κράτη, η πρόσφατη υγειονομική κρίση μοιάζει να επεκτείνει και
να γενικεύει την παραπάνω «νεοελληνική» απορία με τους εξής πάνω κάτω
όρους: Πώς ο μέσος δυτικός πολίτης, τόσο βέβαιος μέχρι χθες για τη
μορφωτική του πρόοδο και την κοινωνική του αξιοπρέπεια, τόσο σίγουρος
ότι διαθέτει πολλά κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα
καθώς και απεριόριστες σχεδόν νομικές ελευθερίες, μπορεί εύκολα και
μαζικά, υπό τη μορφή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» του πληθυσμού, να
μεταβληθεί σε μονάδα ενός μεγάλου κοπαδιού υπηκόων έτοιμων, όπως έδειξε η
υγειονομική κρίση, να πειθαρχήσουν στα αυταρχικά μέτρα και στα
κελεύσματα της εξουσίας, ακόμα και αν είναι αντιφατικά, απάνθρωπα και
εξευτελιστικά για την ανθρώπινη προσωπικότητα;
Του
Θύμιου Παπανικολάου (1944-2020)
Κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα, η πολιτική αγορά κατακλύζεται από τους σφετεριστές του Πολυτεχνείου…
Στην τηλεοπτική αγορά συνωστίζεται το πλήθος των κάλπικων παράδων…
Οι πάντες σπεύδουν στις τηλεοπτικές πασαρέλες να πουλήσουν όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού τους»…
Του Κωνσταντίνου Φαρσαλινού
Είναι εντυπωσιακή η ανοχή της κοινωνίας στην παρατεταμένη στέρηση ελευθεριών και ατομικών-ανθρώπινων δικαιωμάτων που βιώνουμε εδώ και 20 μήνες, που παρουσιάστηκε από την αρχή ως επιχείρηση προστασίας και κατέληξε πλέον και σε επιχείρηση ελευθερίας. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι να παρουσιάζεται η σταδιακή και μερική αποκατάσταση των αυτονόητων ελευθεριών ως “προνόμια”. Πολλοί είναι εκείνοι που επαίρονται κουβαλώντας την ταμπέλα του “προνομιούχου” και του “ πρωταγωνιστή”, ενώ στην πραγματικότητα έχουν καταντήσει να κουβαλούν παραμάσχαλα ένα πιστοποιητικό και μια ταυτότητα για να αποδείξουν την υγειονομική τους αθωότητα. Απέναντι τους έχουν εκείνους που καταδικάζονται σε ισόβια περιθωριοποίηση και σε κοινωνικό αποκλεισμό, οι λεπροί του 21ου αιώνα.
του Κώστα Παπουλή*
1.
Το αυγό του φιδιού. Ο τρόμος που καλλιεργούν ΜΜΕ και ελίτ οδηγεί ένα κομμάτι της μάζας στην ταύτισή της με το κράτος. Ο φόβος τούς σπρώχνει να βλέπουν την εξουσία ως τον πατέρα τους που τους χάριζε ασφάλεια όταν ήταν παιδιά (όπως ακριβώς το ανέλυε ο Ράιχ στην Μαζική ψυχολογία του φασισμού). Εδώ, ο πατέρας ‒στη Γερμανία έλεγαν: «ο Φύρερ ξέρει»‒ γίνεται κάτι πιο αόριστο: η εξουσία, η κυβέρνηση, η επιστήμη ξέρει…
Ο φασισμός σε κάθε ιστορική στιγμή εμφανίζεται με άλλα χαρακτηριστικά, όμως πάντα είναι πρωτόγονος. Γι’ αυτό ακριβώς στην δημόσια συζήτηση επικρατεί ο κρατικός και «επιστημονικός» μονόλογος, ενώ ποινικοποιείται πλέον και διώκεται κάθε άλλη άποψη. Η εμφάνιση του λογικού επιχειρήματος κλονίζει το οικοδόμημα. Στις μάζες, έλεγε ο Χίτλερ, δεν μιλάς με μόρφωση, αποδείξεις κι επιχειρήματα αλλά με τα αισθήματα.
Μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά και την «διαρκή αναθέρμανση» της εκλογικής διαδικασίας για την θέση του προέδρου του ΚΙΝΑΛ, παράλληλα με την διαρκή προβολή από τα Μέσα Ενημέρωσης της προεκλογικής εκστρατείας στο εσωτερικό του κόμματος, φαίνεται πως το ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στο εσωτερικό του θα κορυφωθεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη με το τέλος της εσωτερικής διαδικασίας. Ενδιαφέρον που δεν αφορά πρωτίστως το ΚΙΝΑΛ αλλά κυρίως τα δυο μεγάλα κόμματα, τη ΝΔ που παραμένει πρώτο κόμμα με διψήφια διαφορά σχεδόν δυόμιση χρόνια από τις εκλογές αλλά και τον δεύτερο και καταϊδρωμένο ΣΥΡΙΖΑ που δεν καρπώνεται δημοκοπικά οφέλη, παρουσιάζοντας μάλιστα και μια σημαδιακή υποχώρηση (!) των ποσοστών του, αν και αντιπολίτευση. Γεγονός πρωτοφανές εάν σκεφτείς πως υπολείπεται 11–12% από την ΝΔ, δυόμιση περίπου χρόνια μετά τις εκλογές και όντας αντιπολίτευση ! (Τελευταία δημοσκόπηση της GPO ).
(Πλησιάζει ένας χρόνος αφότου έφυγε από τη ζωή ο Θύμιος Παπανικολάου, η ψυχή και η καρδιά του Ρεσάλτο.
Τα άρθρα του εξαιρετικά επίκαιρα, ιδίως με την επικρότηση της "αριστεράς" των νέων φασιστικών μέτρων. Αναρτούμε απόσπασμα από άρθρο γραμμένο το 2013!)
Η
«αριστερή» μυθολογία, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, αρχίζει να
αναπτύσσεται από τη στιγμή εκείνη όπου η Επανάσταση μετατρέπεται σε
«Αριστερά», δέχεται δηλαδή να φορέσει προσωπείο, να συγκαλύψει το όνομά
της...
Σήμερα αυτή η «αριστερή» μυθολογία αναπαράγει και εξωραΐζει τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης και τη «νομιμότητά» της…
Του Κ. Φαρσαλινού
Ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, ιατρός και συνεργάτης-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Τμήμα Δημόσιας και Κοινοτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ασκεί σκληρή κριτική στην πολιτική εξουσία του τόπου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το θέμα του κορωνοϊού και την παράνοια την οποία επιβάλλει.
Ο Κ.Φαρσαλινός τονίζει χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του «η εξουσία μεθάει, διαφθείρει και προκαλεί βλάβες στον εγκέφαλο», ενώ υποστηρίζει ότι «τα παραδείγματα διαφθοράς και εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, ακόμη και απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα, που προκαλεί η εξουσία είναι πολλά τους τελευταίους μήνες».
Παράλληλα αναφέρεται και στην αριστερά και στα όσα έχουν ισχυριστεί «ειδικοί» που ανήκουν στην αριστερά περί ανάγκης «μαζικού υποχρεωτικού εμβολιασμού».
Μας λείπει ο αείμνηστος Θύμιος, η ψυχή και καρδιά του "Ρεσάλτο"... Είχε επακριβώς διαπιστώσει ό,τι βιώνουμε σήμερα και συνεπώς είναι κροκοδείλια τα δάκρυα, οι ανέξοδες "αντικαπισταλιστικές" κραυγές της ΟΛΗΣ αριστεράς. Καπνός στα μάτια της εργατικής τάξης για να κρύψουν την εξαγορά τους, την υποταγή τους στο υπερεθνικό κεφάλαιο. Καλούν την κυβέρνηση να πάρει σκληρά μέτρα εναντίον των "ψεκασμένων ακροδεξιών" και η αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία διοχετεύσει τις χαλκευμένες "ειδήσεις" των σκοτεινών κέντρων: "Οι αντί-εμβολιαστές δεν είναι απλώς φασίστες... χρηματοδοτούνται από τον Πούτιν, τη Ρωσία", τη "διεθνή ακροδεξιά".
Η Βάρκιζα, ο "προδότης" ΠρώτοΚαπετάνιος Βελουχιώτης, το βρώμικο '89... δεν είναι τίποτα μπροστά στη σημερινή Νατοϊκή αριστερά:
Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί
Ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Mega, είπε κατά λέξη: «Βρισκόμαστε, λοιπόν, αντιμέτωποι, σήμερα, με μία πανδημία των ανεμβολίαστων». Και επέμεινε: «Θα ήταν πάρα πολύ άδικο σήμερα να επιβάλουμε συνολικούς περιορισμούς με τεράστιο οικονομικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό κόστος για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα το οποίο αφορά μία μειοψηφία των Ελλήνων».
Γράφει
ο
παπα-Παύλος Καλλίκας
(σχόλιο στο απόσπασμα από το «κήρυγμα» του Ναυπάκτου Ιερόθεου https://www.youtube.com/watch?v=3jJTw9mmkCk&t=348s από το σημείο 4:52 και μετά)
Η πρώτη αντίδραση όταν τον βλέπεις συνοψίζεται στην φράση «Καλά, τί έχει πάθει;»
Κατά δεύτερον, σε προβληματίζει η με παρεστιγμένα ροή του λόγου του.
Τρίτο έρχεται το άλλοτε αμήχανο, και άλλοτε απλανές βλέμμα του.
Τέλος πάντων, αυτός όμως είναι:
Ο υπερασπιστής των αδυνάτων στοιχείων της κοινωνίας.
Ο τιμωρός των υγιών ανθρώπων, της «άριας φυλής» ή αλλιώς των αντιεμβολιαστών.
Ο καλός πρεσβευτής μιας Ελεύθερης Πολιτείας και μιας Ελεύθερης Κυβέρνησης, χωρίς ναζιστικές νοοτροπίες.
Ας μπούμε λίγο στον κόσμο του.
Τα αδύνατα στοιχεία, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι οι εμβολιασμένοι.
(τ. Καθηγητή Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου)
Το
χειρότερο ίσως στις νοοτροπίες του σύγχρονου τυπικά εγγράμματου και
πληροφορημένου δυτικού πολίτη, δεν είναι τόσο η αποϊεροποίηση των
πάντων, ο μηδενισμός μέχρι τρέλας, οι πολιτικά ορθές, οικειόφοβες
ιδεοληψίες παντός τύπου, ο αφελής, μηχανιστικός και εργαλειακός τρόπος
σκέψης περί της κοινωνίας και του ανθρώπου, το κυνικά πραγματιστικό
πλαίσιο της καταναλωτικής αυτοεκπλήρωσης του καθενός στο αέναο παρόν και
άλλα τέτοια μεταμοντέρνα πράγματα. Το χειρότερο είναι ο πολιτισμικός
πρόδρομος και η μεθοδολογική προϋπόθεση όλων αυτών, δηλαδή η συστηματική
αντικατάσταση του συγκεκριμένου και βιωματικά γνωστού, από κάτι
αφηρημένο που υποτίθεται ότι το υπερβαίνει, το περιέχει και το εκφράζει.
Σχολιάζει ο
Οι "Πράσινοι" στη Γερμανία, μετά τις γερμανικές εκλογές και τη συμμετοχή τους στη...
νέα κυβέρνηση, προσλαμβάνουν στη χώρα μας έναν πολιτικό άνεμο αισιοδοξίας κι "αλλαγής", το προσωπείο του "προοδευτικού, οικολογικού, αριστερού" κόμματος. Ενός "μοντέλου" και για τα εγχώρια κόμματα της Νατοϊκής αριστεράς που προβάλουν τους "Πράσινους" ως το κόμμα που θα φέρει θετικές αλλαγές στην Ευρώπη και την πατρίδα μας, μαζί με τους "σοσιαλδημοκράτες", λες και δεν συγκυβερνούσαν μαζί με την Μέρκελ.