ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης: Μαΐου 2011

Χρόνια τώρα στην Ενωση Συντακτών Η.Ε.Α. συμβαίνουν πολλά, όπως και σχεδόν σε όλα τα...νεοελληνικά Σωματεία....
Τα περισσότερα κρατούνται μακριά από τα φώτα της Δημοσιότητας,

Γιάννης Βερούχης: 7 Ιουνίου 1964, Απόφαση απεργιών

Έκλεισε ένας χρόνος από την ημέρα που χάσαμε το μεγάλο επαναστάτη αγωνιστή Γιάννη Βερούχη: Τον ατόφιο και ακηλίδωτο Επαναστάτη ο οποίος πλούτισε την εποχή του με το αλύγιστο σθένος του, το πελώριο αγωνιστικό και ηθικό του ανάστημα, με τις ιστορικές συνδικαλιστικές κατακτήσεις, τόσο στον κλάδο των λιθογράφων, όσο και στο σύνολο της εργατικής τάξης, και την ακούραστη επαναστατική διαπαιδαγώγηση νέων αγωνιστών.

του Michel Chossudovsky*
Μετάφραση από τα αγγλικά: Κλεοπάτρα Κατακάλου
19 ΜΑΪΟΥ 2011

Σύμφωνα με τον καναδό ακαδημαϊκό Michel Chossudovsky, η σύλληψη του διευθύνοντος συμβούλου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πλεκτάνης που επέβαλαν πανίσχυρα μέλη του οικονομικού ιδρύματος, σε συνεργασία με το γάλλο Νικολά Σαρκοζί, η προεδρεία του οποίου εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών εις βάρος των συμφερόντων της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν και προς το παρόν δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι πρόκειται για σκευωρία, οι παράδοξες συνθήκες αυτής της σύλληψης και φυλάκισης απαιτούν περαιτέρω λεπτομερή έλεγχο.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ voltairenet.org

Αμέσως μετά τη σύλληψη του Στρος-Καν ασκήθηκαν πιέσεις από την Ουάσιγκτον προκειμένου να επισπευσθεί η αντικατάστασή του στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του Δ.Ν.Τ. από μη ευρωπαίο, κατά προτίμηση από αμερικανό υποψήφιο, επιλεγμένο από μία «αναδυόμενη οικονομική αγορά» ή από κάποια αναπτυσσόμενη χώρα.
Από την ίδρυσή τους κι ύστερα (Διάσκεψη της Μπρέτtον Γουντς το 1945), η Παγκόσμια Τράπεζα διευθύνεται από Αμερικανό ενώ το Δ.Ν.Τ. βρίσκεται υπό το πηδάλιο ενός (Δυτικό)-Ευρωπαίου.
Ο Στρος-Καν είναι μέλος μιας αφρόκρεμας που συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών. Ανήκει στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.

Κάθε αγωνιστής πρέπει να προβληματίζεται και να δυσπιστεί πολύ όταν βλέπει να τον χειροκροτούν οι δήμιοι του λαού και οι ύαινες της προπαγάνδας τους.
Σήμερα οι «νταβάδες» και τα αποκρουστικά τους ΜΜΕ χειροκροτούν και υμνούν τις ειρηνικές εξεγέρσεις στις πλατείες.
Ποιοι; Αυτοί οι δήμιοι που λιθοβολούσαν θηριωδώς τους λιμενεργάτες που αγωνίζονταν, τους φορτηγατζήδες που είχαν εξεγερθεί, τους αγρότες που αφάνιζαν, τους κατοίκους της Κερατέας που αντιστεκόντουσαν στην κυβερνητική μοχθηρία και κάθε άλλη αγωνιστική εκδήλωση…
Αποτελεί μακάβριο μορφασμό κοροϊδίας να χειροκροτούν οι δήμιοί μας, εν χωρώ, την εξεγερτική αγανάκτησή μας;
Και τι ιδιαιτέρως χειροκροτούν;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Εισαγωγή ΡΕΣΑΛΤΟ:
Καλά τα γράφει ο φίλος Νίκος.
Μόνο ένα ζήτημα κάνει γαργάρα: Γιατί η ηγεσία του κόμματός του συσκέπτεται με τους «ξεπουληματίες;
ΓΙΑΤΙ συναινεί στις θεατρικές παραστάσεις των «ανδρεικέλων της πλουτοκρατίας»;
Και μια «λεπτομέρεια»: Η «πλουοκρατία» δεν είναι μόνο εγχώρια είναι και διεθνής.
Ακριβέστερα: η «εγχώρια» έχει ενσωματωθεί, σαν εξάρτημα μιας μηχανής, στο διεθνές «συνδικάτο» των μαφιών του χρήματος και είναι αυτό το ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ «Συνδικάτο» που κυβερνά και όχι κάποια «εθνική αστική τάξη»…
Όποιος δεν είναι ακριβής στις διατυπώσεις του προκαλεί σύγχυση και παραπλανά: Είτε συνειδητά, είτε από άγνοια…
Ίσως και γι αυτό η ηγεσία του ΚΚΕ δεν θέλει να διακρίνει ή σκοπίμως δεν διακρίνει ότι βρισκόμαστε υπό ΚΑΤΟΧΗ…
Διαβάστε το άρθρο

Η σημερινή σύσκεψη των αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν μια κακότεχνη, μελοδραματική παράσταση για τις «δραματικές» στιγμές που ζει η Ελλάδα.
Όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε για να δραματοποιήσει το πολιτικό κλίμα προς την κατεύθυνση των λύσεων που έχουν αποφασιστεί από τους πραγματικούς κυβερνήτες: Διεθνείς και ντόπιοι «νταβάδες».

Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει.
Η χθεσινή μαζική κάθοδος του ελληνικού λαού στις πλατείες, σε όλη την Ελλάδα, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι ο ελληνικός λαός έχει τη διάθεση και τη θέληση να αγωνιστεί αν ΔΙΑΦΑΝΕΙ κάτι που να μην είναι κομματικά καπελωμένο.
Αυτό βεβαίως το γνωρίζουν πολύ καλά τα επιτελεία και οι υπηρεσίες του καθεστώτος και των «νταβάδων»: Διεθνών και εγχώριων.

«Ο ζωντανός ποτέ δεν πρέπει να λέει: ποτέ!
Το βέβαιο σίγουρο δεν είναι.
Τίποτα δεν είναι μια για πάντα δοσμένο.
Όταν οι τύραννοι θα έχουν το λόγο τους πει
θα ‘άρθει η σειρά των καταπιεσμένων.
Ποιος τολμάει λοιπόν να λέει: ποτέ;
Ποιος φταίει που η τυραννία συνεχίζεται; Εμείς.
Ποιος είναι υπεύθυνος να την γκρεμίσει; Πάλι Εμείς.
Όποιος σωριάστηκε κτυπημένος να σηκωθεί!
Όποιος είναι χαμένος, ας αγωνιστεί!
Αυτόν που της κατάστασής του απόκτησε συνείδηση
κανένας δεν μπορεί να τόνε συγκρατήσει.
Αυτοί λοιπόν, η τώρα νικημένοι,
αύριο θα ‘ ναι νικητές
και τώρα, το παλιό ποτέ
από ποτέ γίνεται: τώρα».
Μπρεχτ

Τώρα, λοιπόν, να σπάσουμε τις αγκυλώσεις και τα ειδωλολατρικά στερεότυπα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Όσο πιστεύουμε στα κοινοβουλευτικά είδωλα και τους «ήρωες» του καθεστώτος δεν θα αποτινάξουμε ποτέ την τυραννία. Δεν θα καθαρίσει ποτέ η καθεστωτική κόπρος…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

ΜΑΡΤΙΟΣ 2007
Δεν μπορεί να διεξαχθεί αποτελεσματικός αγώνας εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης (ο καπιταλισμός στη σημερινή υπερεθνική, αυτοκρατορική του μορφή) αν δεν τεθούν επί τάπητος τα «ανοικτά σύνορα»: η «εισβολή» των ξένων και ο εποικισμός.

ΟΙ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ πολιτικές δυνάμεις και οι ευνούχοι της εξουσίας χρησιμοποιούν το εξής τέχνασμα για να αποκρύψουν και να εξαφανίσουν τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής αμφισβήτησης και των εθνικών αντιστάσεων: Δαιμονοποιούν την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν, δηλαδή για την παγκοσμιοποίηση όπως και για την τρομοκρατία. Σαν μια απειλή αφηρημένη και αόρατη, σαν ειμαρμένη.

Κλασσικοπερίπτωση

Διαβάστε και εδώ

Ένα πολύ «φρέσκο» παράδειγμα για το ψεύδος, την υποκρισία και την απάτη των πολιτικών και δημοσιογραφικών Ιάγων. Ιδιαίτερα για τη διατεταγμένη υπηρεσία της δημοσιογραφικής αλητείας…

Δεκέμβριος 2006

Στις 19 Νοεμβρίου, δύο πούλμαν γεμάτα με αυτό-ονομαζόμενους αναρχικούς έκαναν απόβαση στην Αμάρυνθο. Οι νταήδες «επαγγελματίες αντιρατσιστές» έβριζαν χυδαιότατα τους κατοίκους της περιοχής ως «ρατσιστές» και «φασίστες», τους προκαλούσαν και με τραμπούκικη αναίδεια, βρώμιζαν την πόλη με γραπτούς ρύπους συνθημάτων.
Οι κάτοικοι της Αμαρύνθου, τους «χειροτόνησαν» καταλλήλως. Τα «παλικάρια» αναζήτησαν τη σωτηρία τους όχι μόνο στα πόδια τους (αυτά δεν αρκούσαν), αλλά στην …αστυνομία. Οι ορκισμένοι εχθροί του κράτους και της αστυνομίας διασώθηκαν κυριολεκτικά από την αστυνομία!!!
Όλη αυτή η ιστορία με την «εισβολή» των αντιρατσιστών στην Αμάρυνθο είναι για γέλιο. Θα μέναμε στο γέλιο αν ήταν απλώς

Ο Μίκης με το συνταγματολόγο κ. Κασιμάτη επισκέφτηκαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Παπούλια για να καταθέσουν τη δική τους «λύση»: «Εμείς πιστεύουμε σε μια άλλη λύση. Και αυτήν καταθέσαμε στον κύριο Παπούλια»!!!
Ποια είναι αυτή η «άλλη λύση»; Γιατί δεν τη γνωστοποιεί στον ελληνικό λαό, ο Μίκης;
Όσοι μιλούν για αγωνιστικά Κινήματα και για λύσεις από το λαό για το λαό

Ιούλιος 2006

Σχόλιο πρώτο.

Οι στατιστικές δείχνουν ότι υπάρχει μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο μια καλπάζουσα εγκληματικότητα, ψυχική ασθένεια και τοξικομανία. Η λανθάνουσα εγκληματικότητα και ψυχική ασθένεια που είναι αδύνατον να εκτιμηθεί στατιστικά είναι πολλαπλάσια. Η παγκοσμιοποίηση, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός γιγαντώνει ολοένα την αντίφαση ανάμεσα στην αυξανόμενη υλική ευημερία και τον πλούτο (που απομυζά το υπερεθνικό κεφάλαιο) και την αυξανόμενη εγκληματικότητα, ψυχική ασθένεια και τοξικομανία.

Ιούνιος 2006
Εθνολογική αλλοίωση

1,5 εκατομμύριο Έλληνες άνεργοι!
1,5 εκατομμύριο ξένοι εργάτες!
Όλα τα γεγονότα επιβεβαιώνουν αδυσώπητα τούτο: Το στρατηγικό σχέδιο των υπερεθνικών ελίτ εξουσίας είναι η εθνολογική αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού.

Από τα πιο εύστοχα και ευρηματικά κείμενα του Στάθη

Απρίλιος 2006
Τριτοκοσμικό εργασιακό καθεστώς
Γράφει ο Μιχάλης Λεονταρίτης

Το τριτοκοσμικό εργασιακό μοντέλο αποτελεί κατά τρόπο απροκάλυπτο το επιβαλλόμενο πρότυπο γιατί εξασφαλίζει απεριόριστα κέρδη και αχαλίνωτη εκμετάλλευση, μα όχι μόνο. Δημιουργεί ένα τέτοιο χάσμα ανάμεσα στις τάξεις και βυθίζει το προλεταριάτο σε τέτοια απόγνωση και τρόμο ώστε να αισθάνεται υπέρμετρη ευγνωμοσύνη για τα ψίχουλα φιλανθρωπίας που οι πολυέλεοι άρχοντες του πετάνε.

ΜΑΡΤΙΟΣ 2006
Οι μεταναστευτικοί μύθοι και το αμερικάνικο
πολύ-πολιτισμικό μοντέλο
Γράφει η Θάλεια Βεργή

Η δαιμονοποίηση των αντιστάσεων

«Κάτω όλοι οι ρατσισμοί και οι εθνικισμοί». Να ένα σύνθημα κούφιας αριστερής ρητορείας. Ένα απλουστευτικό λεκτικό σχήμα. Όταν όμως αφαιρείς από τα πράγματα το περιεχόμενό τους, τα ποιοτικά ταξικά τους χαρακτηριστικά, την Ιστορία και την κίνηση, τότε καταλήγεις σε σχήματα λογικών κατηγοριών, στον καθαρό λόγο, σε ακίνητες ηθικές φόρμουλες. Οι γενικές αναφορές στον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» δεν λένε απολύτως τίποτα. Και δε λένε γιατί έχει εξατμιστεί από αυτές τις έννοιες η ουσία και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πραγματικότητας, προβάλλονται δηλαδή ως ηθικό αξίωμα.

Γραμμένο το Νοέμβριο του 2010: Σήμερα πιο επίκαιρο από την ημέρα που γράφτηκε
ΕΔΩ

Ένα από τα ψευδώνυμα της δικτατορίας των ισχυρών του χρήματος είναι η «συναίνεση».
Αυτή η μαγική λεξούλα κατέχει σήμερα την αποκλειστικότητα του εξουσιαστικού λόγου. Όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας η «συναίνεση» είναι το ντροπαλό ψευδώνυμο της «έκτακτης ανάγκης».
Συναίνεση σημαίνει,