«Η μικροαστική τάξη είναι οικονομικά εξαρτημένη και πολιτικά τεμαχισμένη. Γι αυτό δεν μπορεί να έχει δική της πολιτική. Έχει ανάγκη από έναν «αρχηγό», που να της εμπνέει εμπιστοσύνη. Αυτό τον ατομικό ή συλλογικό αρχηγό, δηλαδή ένα πρόσωπο ή ένα κόμμα, μπορεί να της τον δώσουν η μια ή η άλλη από τις βασικές τάξεις, ή η αστική τάξη ή το προλεταριάτο…»
Τρότσκι
Η «18η Μπρυμαίρ» του Μαρξ και τα γραπτά του Τρότσκι για το φασισμό αποτελούν αξεπέραστα θεωρητικά θεμέλια για την κατανόηση της μικροαστικής τάξης, των ροπών της κίνησή της, των σχέσεών της με τις άλλες κοινωνικές τάξεις και του ρόλου της…
Συνοπτικά:
α). Εκείνο που χαρακτηρίζει τη μικροαστική τάξη είναι η οικονομική της εξάρτηση από το κεφάλαιο και η κοινωνική της ετερογένεια.
β). Το ανώτερό της στρώμα αγγίζει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο. Το κατώτερο διαλύεται μέσα στην εργατική τάξη και ξεπέφτει ακόμα στην κατάσταση του λούμπεν προλεταριάτου.
γ). Σύμφωνα με την οικονομική της θέση η μικροαστική τάξη δεν μπορεί να έχει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ πολιτική: Ταλαντεύεται ΠΑΝΤΟΤΕ ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους εργάτες.
Τα ανώτερα στρώματά της την ωθούν προς τα δεξιά, ενώ τα κατώτερα, τα οποία υπόκεινται στην αγριότερη καταπίεση και εκμετάλλευση, είναι ικανά, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, να στραφούν ΑΠΟΤΟΜΑ προς τα αριστερά.
Με βάση αυτές τις αντιφατικές σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα στρώματα των «μεσαίων τάξεων» ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ πάντοτε η συγχυσμένη και απόλυτα ασταθής και διστακτική πολιτική των μικροαστικών κομμάτων: Δημοκρατικών, Ριζοσπαστικών, σοσιαλδημοκρατικών…
Σε εποχές κρίσεων αυτά τα μικροαστικά κόμματα αποσυντίθενται, ακριβώς γιατί το μεγάλο κεφάλαιο, μπροστά στα αδιέξοδά του, δεν επιτρέπει αμφιταλαντεύσεις και υποτάσσονται ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτές οι εποχές των κρίσεων, βεβαίως, καταστρέφουν και εξαθλιώνουν σε υπέρτατο βαθμό τις «μεσαίες τάξεις». Τότε οι κατεστραμμένες μάζες αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους, να απογοητεύονται, να απελπίζονται και να οργίζονται εναντίον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, εναντίον όλων των κομμάτων γενικά, τα οποία αντιμετωπίζουν σαν εκλογικές μηχανές δολιότητας και εξαπάτησης.
Αυτά ακριβώς αξιοποίησε και εκμεταλλεύτηκε ο κλασσικός φασισμός στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών: Οι προπαγανδιστές του στιγμάτιζαν και αναθεμάτιζαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία που στηρίζει τους αριβίστες και διαιωνίζει τη σαπίλα ΚΑΙ οι δημαγωγοί του κούναγαν απειλητικά τις γροθιές τους εναντίον των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων και των καπιταλιστών.
Το μεγάλο ιστορικό δίδαγμα της μικροαστικής, «απελπισμένης λύσσας» που ανέβασε τους εθνικούς φασισμούς είναι τούτο: Γκρέμισε το μύθο της «προσκόλλησης» των μικροαστών στη δημοκρατία.
Η δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πολιτική μορφή. «Η μικροαστική τάξη (όπως υπογραμμίζει ο Τρότσκι) δεν ενδιαφέρεται για το τσόφλι του καρυδιού, αλλά για τον καρπό του. Κοιτάζει να γλυτώσει από τη φτώχεια και την καταστροφή. Αν η δημοκρατία αποδείχνεται ανίκανη να τη σώσει –τότε να πάει στο διάβολο η δημοκρατία. Έτσι σκέφτεται και έτσι νιώθει κάθε μικροαστός…».
Βεβαίως, σήμερα (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε άλλα κείμενά μας), ο παλιός τύπος του φασισμού, αυτός των εθνικών ιμπεριαλισμών, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Σήμερα οδεύουμε σε ένα νέο τύπο φασισμού, απείρως πιο βάρβαρο και μοχθηρό από τον «κλασσικό»: Το φασισμό του ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥ ιμπεριαλισμού, το φασισμό της Νέας Τάξης.
Σήμερα ισοπεδώνονται και εξοντώνονται ολοκληρωτικά οι κοινωνίες, συνακόλουθα και οι «μεσαίες τάξεις»: Μάλιστα αυτές πιο άγρια…
Η ακραία απελπισία και οργή των μικροαστών αν δεν βρει τον «αρχηγό» στο ιστορικό υποκείμενο ανατροπής αυτού του εφιάλτη (το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης), τότε θα αξιοποιηθεί από τις δυνάμεις της Νέας Τάξης (αυτές που το καταστρέφουν και το δολοφονούν) για την ΕΠΙΒΟΛΗ του πλανητικού φασισμού: Του φασισμού της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Η αξιοποίηση και εκμετάλλευση της «μικροαστικής λύσσας» θα είναι πολυεδρική και πολύμορφη: Από την παραγωγή και καλλιέργεια νέων θανάσιμων ψευδαισθήσεων σχετικών με «ισχυρούς» και «εκλεκτούς αρχηγούς» (θεωρίες «αρίστων» και «Μεσσιών»), την προσωρινή αναπαλαίωση του κομματικού τοπίου με «νέα κόμματα» και «επιμειξίες», μέχρι την ΑΝΟΙΚΤΗ επιβολή και θεμελίωση ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΩΝ, τα οποία θα κυβερνώνται ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ από ξένα κέντρα εξουσίας και ιδιωτικούς στρατούς των μαφιών του χρήματος.
Η Ελλάδα, ήδη βρίσκεται σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο προτεκτορατοποίησης…
Μία από τις βασικές ιδεολογικές συνιστώσες αυτής της εφιαλτικής στρατηγικής του νεοταξικού φασισμού (συνιστώσα αξιοποίησης της «μικροαστικής λύσσας») είναι η καλλιέργεια του ΜΙΣΟΥΣ και του «ΘΑΝΑΤΟΥ» εναντίον του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ και των επαναστατικών κινημάτων.
Η «λαϊκή αηδία» εναντίον των προδοτικών «αριστερών» κομμάτων και ιδιαίτερα εναντίον των «σοσιαλιστών» ανδρεικέλων της κυβέρνησης παρέχει στη Νέα Τάξη το «άλλοθι» και το «τεκμήριο» για να «ΦΟΡΤΩΣΕΙ» στο Σοσιαλισμό και τα επαναστατικά κινήματα τον εφιάλτη της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας που ζούμε…
Ήδη πυκνώνουν οι «εγκάθετες» φωνές (και μέσα στο ιντερνέτ) που βάζουν στο στόχαστρο ΟΧΙ τον καπιταλισμό και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, αλλά το Μαρξ, το Λένιν, την Ρώσικη Επανάσταση, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, το Γαλλικό Μάη, το Πολυτεχνείο, τους λαϊκούς αγώνες κ.λπ…
Ακόμα, αρχίζουν να μιλούν, οι ποικίλοι γενίτσαροι του καθεστώτος, για «σοβιετοποιημένη» ελληνική οικονομία!!!!!!
Και τα κεντρικά συνθήματα που πέρασε το καθεστώς στις εξεγερμένες πλατείες, αξιοποιώντας τη λαϊκή αηδία για τα κόμματα και το κοινοβούλιο, ήταν εναντίον κάθε Ιδεολογίας, Πολιτικής και Οργάνωσης: Αυτό σαφέστατα στρέφεται ΕΝΑΝΤΙΟΝ κάθε σοσιαλιστικής Ιδέας, Πολιτικής και Οργάνωσης, διότι μόνο η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, σε όλες τις εκδοχές της (και στις προδοτικές) ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στα μαζικά κινήματα και ΚΑΝΕΝΑ άλλο κόμμα.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, συνεπώς, το «πλαίσιο» της μικροαστικής εξέγερσης των Πλατειών ΑΠΕΚΛΕΙΕ την ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στο όνομα των καθεστωτικών κομμάτων (και των «αριστερών» γραφειοκρατών και εργατοπατέρων)!!!!
Και φυσικά αυτό που επικράτησε ήταν το πιο ξεπουλημένο και δόλιο κομμάτι της νεοταξικής «αριστεράς»…
ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, περισσότερο από ΠΟΤΕ είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ η αναστήλωση της Επαναστατικής Σοσιαλιστικής Σκέψης: Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5883
