Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος Κιλκίς
«Ουδείς μεθ’ ημών και πάντες... με θυμόν»
«Κανείς μαζί μας και πάντες εναντίον μας»
Οι «έξι» της Μικρασιατικής Καταστροφής και τραγωδίας γιατί καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν«πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις»; Το πόρισμα της τότε Ανακριτικής Επιτροπής, της οποίας προϊστατο ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο δικτάτωρ και παππούς του σημερινού αντιπροέδρου της «ελληνικής» κυβερνήσεως, ο οποίος βεβαίως δεν είναι δικτάτωρ, ζητούσε την παραπομπή στο δικαστήριο οκτώ κατηγορουμένων με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Τελικώς, στην περιβόητο «Δίκη των Εξι», πλην των Μ. Γουδά και Ξ. Στρατηγού, οι υπόλοιποι εκτελέστηκαν στις 28 Νοεμβρίου του 1922, για εσχάτη προδοσία.
Ερωτώ: οι σημερινοί, όχι μόνο «έξι», αλλά λεγεών προδοτών και δοσιλόγων τι τέλος τους αρμόζει να έχουν;
Και βέβαια, πλην της εσχάτης προδοσίας, τα τωρινά απολειφάδια με το κλεφτοκατσικάδικο ύφος, πρέπει να καταδικαστούν και για ένα επιπλέον «αμάρτημα»: την εσχάτη βλακεία (Η πρόταση είναι του καθ’ ημάς γραικυλομάστιγος Ζουράρι). Ή τουλάχιστον, αφού χαριστεί η ζωή, στα ποικιλώνυμα καθάρματα που εγκληματούν κατά του λαού μας, ομιλώ για την κυβέρνηση, να τους φερθούμε, όπως φερόταν ο Μακρυγιάννης, στα άθλια υποκείμενα που έβλαπταν την πατρίδα: τους έσπαζε στο ξύλο. Έλληνες, χαμένα κορμιά, «χασαπόσκυλα» τους έδερνε, με μεγάλο ζήλο. (Τους Τούρκους, μετά την κήρυξη της Επανάστασης, τους φέρεται και τους μεταχειρίζεται πιο απλά, ρωμαϊκα: τους αποκεφαλίζει). Στο παρακάτω επεισόδιο περιγράφει ο στρατηγός, με την όλο λεβεντιά και ανδρεία γλώσσα του, το ξυλοκόπημα ενός πολιτικάντη. Ένα από τα «κωλόπανα της φατρίας», όπως θαυμάσια τους ονομάζει αλλού:
«Αφού είμουνα εις την Αρκαδία, άκουγα τον πρόβοδον των Αράπηδων, ντρεπόμουν να καθήσω με τις γυναίκες, με τριακόσιους άντρες διαλεχτούς οπούχα. Το λέγω τον διοικητή της Αρκαδιάς, να τον αφήσω έναν αξιωματικόν με πενήντα ανθρώπους και να πάγω με τους άλλους εις την ανάγκην της πατρίδας. Μ’ αποκρίνεται: Δεν έχεις να πας πουθενά, ότι εγώ είμαι από κείνους οπού κατεβάζω κι ανεβάζω στρατηγούς. Είταν ένας μπαρμπέρης, φίλος του αρχηγού Κολοκοτρώνη και του Πρωτοσύγκελου κι αλλουνών. Εγώ ‘λεγα να πάγω να σκοτωθώ με τους οχτρούς, αυτός γύρευε να μου γκρεμίσει τον βαθμό μου. Του μίλησα γι’ αυτό, του κακοφάνη. Είπε ενού ανηψιού του οπούχε εις το ψωμί και γεμεκλίκια και μας τάκοψε. Πήγα και τον έπιασα και τόδωσα ένα ξύλο διά πεθαμόν· κι αν δεν πήδαγε από το παλεθύρι κάτου ο διοικητής, δεν ξέρω αν έμενε ζωντανός». Εξαιρετικό. Ακόμα λίγο και θ’ αρχίσουμε να φωνάζουμε: δώσ’ του κι άλλη μία το παλιοτόμαρο.
Παρένθεση: Οι αποδοκιμασίες και τα λοιπά λαμπρά επεισόδια κατά την ημέρα της εθνικής επετείου είναι ανάσα παρηγοριάς και σαφής ένδειξη ότι ο λαός μας διατηρεί ψήγματα αρχοντιάς, αν και επλήγη ριζικά τα τελευταία χρόνια το ήθος του, που σε εμάς τους Έλληνες ονομάζεται φιλότιμο. Η αρχέκακακος κεφαλή, τα κομματικά καθάρματα, τρόμαξαν, αισθάνθηκαν την ανάσα του λαού στο παχυλό σβέρκο τους. Δεν πρόκειται για έκτροπα. Θα ήταν ντροπή να παρελαύνει ο λαός, την ημέρα που τιμούνται αυτοί που υπεράσπισαν την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια, ενώπιον αυτών που προδίδουν σήμερα την πατρίδα και ποδοπατούν το «ΟΧΙ». Επέτειος σημαίνει επανάληψη. Παρελαύνουμε για να επαναλάβουμε και να μιμηθούμε τα ανδραγαθήματα. Είναι σχολείο οι παρελάσεις, διδάσκουν. Ο ωραίος βηματισμός, η ομοιόμορφη στολή, που παραπέμπει στην κοινότητα ή την ενορία - προσέξτε την πανέμορφη ομοιομορφία των εθνικών ενδυμασιών- ο στρατός, οι νέοι, ο λαός και να προπορεύεται η σημαία, το σύμβολο της ενότητας, δηλαδή όλοι μαζί, οι αγέννητοι και οι νεκροί μας- είμαστε στο εμείς, ζώντες και τεθνεώτες- για να επαναλάβουμε και να αισθανθούμε το μεγαλείο εκείνων των μεγάλων στιγμών της εθνικής μας ιστορίας.
Προδότες και λυμεώνες της πατρίδας δεν έχουν καμμιά δουλειά να στέκονται σε εξέδρες επισήμων, να προεξάρχουν εθνικών επετείων.
Ο Μακρυγιάννης κάτι τέτοια υποκείμενα τάδινε ξύλο για πεθαμόν. Πρέπει να αντιδράσουμε ως Έλληνες.
Οι απεργίες, οι ατέρμονες πορείες, τα πανό και τα συνθήματα δεν αρκούν πια. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Η πατρίδα καταστρέφεται, λεηλατείται, ατιμάζεται. Ο λαός μας εξαθλιώνεται, δολοφονείται. Είμαστε σκλαβωμένοι. Θέλει Επανάσταση, όχι κοινωνική, αλλά εθνική. (Για μειωμένη εθνική κυριαρχία μιλούν οι Γερμανοί και ουδείς απαντά. Άρα συμφωνούν. Αυτό ονομάζεται προδοσία). Μία μέρα, να οριστεί, όλος ο λαός να ξεσηκωθεί, παντού σ’ όλη την Ελλάδα. Η αστυνομία ενώπιον εκατομμυρίων δεν θα αντιδράσει, γιατί κατανοεί την επικείμενη εξαφάνιση του ελληνικού κράτους. Τα κουκουλοφόρα, δειλά ανθρωπάκια θα αντιμετωπισθούν με την προαναφερόμενη μακρυγιάννειο τακτική: Ένα γερό χέρι ξύλο «διά πεθαμόν». Τα ψοφοδεί πολιτικά υποκείμενα εν ριπή οφθαλμού θα εξαφανιστούν, ψάχνοντας μέσον για διαφυγή στο εξωτερικό, όπου τους αναμένει το κλεμμένο βιός του ελληνικού λαού. Τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Τα περί αναρχίας, ασυδοσίας και καταστροφής, ας τα πουν οι τηλεγλείφτες τρεμοπρετεντέρηδες μεταξύ τους και στο «παχύ έντερο» της αντιπροεδρίας. Είναι σίγουρο ότι και άλλοι λαοί της Δύσης που υποφέρουν και καταβυθίζονται στην ανεργία και την (τεχνητή) φτώχεια, θα ξεσηκωθούν. Θα πει κάποιος. Αυτά είναι εξτρεμιστικά, ανατρεπτικά, αναρχικά. Πώς να διαλυθεί το κράτος; Όσο παρατείνεται η εξουσία των προδοτών η Ελλάδα, ο λαός μας, κινδυνεύει, οι εχτροί αλυχτούν, μας αλυσοδένουν με συνθήκες και υπογραφές που σκλαβώνουν και τις επερχόμενες γενιές. Το Σύνταγμα ποδοπατείται, καταστρατηγείται. Είναι υπέρτατος νόμος, ιερή παρακαταθήκη των προγόνων μας ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία». Τα Μνημόνια, τα «κουρέματα», η διαρπαγή του εναπομείνοντος δημόσιου πλούτου, η καταλήστευση της ιδιωτικής περιουσίας, η εξάρτηση και η υποτέλεια στους φραγκογερμανούς, όλα αυτά κι άλλα κρυφά που πράττουν τιποτένιοι και ασήμαντοι πολιτικάντηδες, που εξελέγησαν ψευδόμενοι, εξαπατώντας τον λαό, τί είναι; Είναι ή δεν είναι βίαιη κατάλυση του Συντάγματος; «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Εφ’ όσον όλες οι τρισαθλιότητες των νυν νάνων και αρλεκίνων πηγάζουν από το ΔΝΤ και τις λοιπές συμμορίες, κατά του λαού και του Έθνους, οφείλουμε να αντισταθούμε με «κάθε μέσο». Αρκεί ο εξευτελισμός μας. «Οι ξένοι θα μας φάγουν ως γλάροι», αν τους αφήσουμε να βυσσοδομούν.
Και «δεν είν’ εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλή».
Στην παράδοσή μας ένα πράγμα ξέρουμε:
«Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
