Είναι γνωστή η κλασσική καθεστωτική συνταγή: Συνταγή που επιχειρεί να συνηθίσει την κοινωνία να θεωρεί ανήθικο κάθε μέσον που αντιτίθεται στους σκοπούς του καθεστώτος και στη βαρβαρότητά του.
Αυτό είναι το ουσιαστικό έργο της επίσημης καπιταλιστικής ηθικής, της «ηθικής» των ληστών και δημίων των λαών, της «ηθικής» των πολιτικών τους υπαλλήλων: Να κηρύσσει ανήθικο καθετί που τους αμφισβητεί.
Ουσιαστικά αυτή η «ηθική» (το φιλοσοφικό βάθρο της αστικής κοινωνίας), κηρύσσει την ακινησία. Κάθε τι που διαταράσσει την ακινησία των πραγμάτων είναι σφάλμα και αταξία και ακόμα χειρότερα: Σκάνδαλο και έγκλημα κατά της ηθικής.
Η λογική της ηθικής (λογική της ακινησίας) θεωρεί έτσι ακόμα και μια απεργία σκάνδαλο. Και είναι σκάνδαλο γιατί η απεργία, η κατάληψη σχολείων, τα μπλόκα στους δρόμους κλπ. προέρχονται από ένα παραλογισμό: Ενοχλούν εκείνους που δεν τους αφορούν.
Εδώ ακριβώς προβάλλει το φιλοσοφικό βάθρο της μικροαστικής λογικής η οποία σκορπάει ακατανόητα το αποτέλεσμα μακριά από την αιτία. Αυτός ο μικροαστικός ηθικός ορθολογισμός είναι απελπιστικά στενός και γραμμικός. Δεν μπορεί να συλλάβει την ιδέα των σύνθετων συναρτήσεων, την αλληλουχία των γεγονότων, την κίνηση και την έννοια της ολότητας...
Η αστική λογική κόβει το κοινωνικό κύκλωμα και διεκδικεί για δικό της όφελος τη μοναξιά και τον ατομισμό που τα κοινωνικά γεγονότα έχουν ακριβώς αναλάβει να διαψεύσουν αυτή τη μοναξιά και τον ατομισμό των πολιτών. Αυτό είναι ένα τέχνασμα φενακισμού που συνίσταται στη σχηματοποίηση της κοινωνικής αταξίας.
Είναι η αστική λογική της απάτης η οποία αποκρύπτει και επικαλύπτει πάντα το αίτιο με τον εξής παραλογισμό: Διαιρεί πάντα τα αποτελέσματα μεταξύ τους για να απομονώσει καλύτερα εκείνο που την αφορά. Έτσι μια απεργία ή μια κατάληψη καταντούν μεμονωμένα επεισόδια, φαινόμενα από τα οποία έχει εξατμιστεί κάθε κοινωνική ουσία, αλληλουχία και συνάρτηση και ως εκ τούτου παράλογα: Η ακινησία που θεωρεί την κίνηση παράλογη, ο παραλογισμός της τυπικής αστικής λογικής που θεωρεί τη διαλεκτική της κοινωνίας παράλογη...
Ο αστικός, συνεπώς, ορθολογισμός δεν είναι παρά ο τεμαχισμός του όλου, η απλοποίηση και η ιδιοτελής συρρίκνωση των πραγμάτων.
Το συστατικό, λοιπόν γνώρισμα της αστικής ηθικής είναι η αντιδραστική νοοτροπία και η απάτη. Δηλαδή το σκόρπισμα της ολότητας σε άτομα και του ατόμου σε ουσίες.
Έτσι το αστικό θέατρο φέρνει σε σύγκρουση τον απεργό με το χρήστη της απεργίας, τον καταληψία με το γονιό, το διαδηλωτή με τον οδηγό, τα κινήματα με τους πολίτες, το γέρο με το νέο κλπ.
Η αστική λογική τεμαχίζει τον άνθρωπο και καταμερίζει τις λειτουργίες του. Ο χρήστης, που λέγεται και απλός άνθρωπος και «που το άθροισμά του παίρνει την αθώα ονομασία πληθυσμός» (Μπαρτ), αντιπαρατίθεται, ανάλογα με τις ανάγκες της υπόθεσης, σε κάθε τι που τείνει να θεμελιώσει το γίγνεσθαι και την αλήθεια του όλου.
Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της ηθικολόγοι ενοχλούνται από τις απεργίες, τις καταλήψεις και τα κοινωνικά κινήματα ακριβώς γιατί αυτά αποδείχνουν ότι υπάρχει μια συνοχή των κοινωνικών λειτουργιών που σκοπός μιας κατάληψης και μιας απεργίας είναι να την κάνει φανερή.
«Το παράδοξο -λέει ο Ρολάν Μπαρτ - είναι ότι ο μικροαστός άνθρωπος επικαλείται τη φυσικότητα της απομόνωσής του την ίδια στιγμή όπου η απεργία τον λυγάει κάτω από το φανέρωμα της εξάρτησής του».
Και μόνο η εκδήλωση των διαθέσεων των εκπαιδευτικών για απεργία αποκάλυψε τη «ΣΥΝΟΧΗ των κοινωνικών λειτουργιών» και την ΑΛΗΘΕΙΑ του ΟΛΟΥ.
Αυτή η ΣΥΝΟΧΗ και η ΑΛΗΘΕΙΑ του ΟΛΟΥ, μέσα σε συνθήκες παλλαϊκής και εκρηκτικής ΟΡΓΗΣ, καθιστά την απεργία των εκπαιδευτικών επαναστατικό καταλύτη…
Γι αυτό αναζωπυρώθηκαν, σε μορφές φρενοβλάβειας και ρυθμούς καταιγιστικούς, ΟΛΑ τα γνωστά, «κλασσικά» καθεστωτικά «αξιώματα» τεμαχισμού του ΟΛΟΥ και κατασυκοφάντησης των εκπαιδευτικών.
Τα δύο κείμενα που δημοσιεύσαμε («Τα μολύβια κάτω…» και «Τελικά, ποιοι παίζουν με την αγωνία των μαθητών;»), κονιορτοποιούν, με παραδείγματα και παραστατικά, όλα αυτά τα μυθικά αξιώματα του καθεστώτος, που ξερνούν σήμερα, σαν κατακλυσμός, όλες οι διατεταγμένες ύαινες του κυβερνητικού δωσιλογισμού.
Τα κείμενα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7448
Σημείωση: όσο πιο ολοκληρωτικό είναι ένα καθεστώς τόσο πιο καταχρηστικά και παραληρηματικά χρησιμοποιεί τις ανωτέρω συνταγές τρομοκρατίας και απάτης.
Είναι και αυτό ένα στοιχείο που αποδεικνύει τη δικτατορική αυθάδεια των κυβερνητικών ανδρεικέλων και των προπαγανδιστικών τους γενιτσάρων…
Διαβάστε και το παρακάτω πολύ εύστοχο κείμενο.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://paganeli.wordpress.com/
Βγήκανε σεργιάνι τα δημοσιογραφόμουτρα αυτοί που αποτελούν τον εθνικό κορμό
Γράφει:
Χρήστος Κάτσικας
Δεν πρόλαβαν οι εκπαιδευτικοί να εκδηλώσουν τις διαθέσεις τους να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική που αφανίζει το δημόσιο σχολείο, τη δουλειά τους και τις ζωές τους και αμέσως έπιασαν δουλειά οι εργολάβοι της παραπλάνησης και συκοφάντησης όσων τολμούν να αντιστέκονται.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στις εφημερίδες των τελευταίων ημερών μπορεί να το διαπιστώσει: "Απειλούν τις εισαγωγικές εξετάσεις" Μακεδονία, "Απεργία στις εξετάσεις-δεν ντρέπονται οι καθηγητές" Άρθρο της Κυριακής, "Γιατί η ΟΛΜΕ παίζει ξανά με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις" Πρώτο Θέμα, "Νάρκη της ΟΛΜΕ στις Πανελλαδικές" ΤΟ ΒΗΜΑ, "Σύγκρουση με θύματα τους μαθητές" 6 ΜΕΡΕΣ, "Τρόμος για τις Πανελλαδικές" Δημοκρατία, "Αγωνία για 100.000 υποψήφιους" Ελεύθερος Τύπος, "Στον αέρα η απεργία στις Πανελλαδικές" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, "Απειλούν να τινάξουν στον αέρα τις Πανελλαδικές" ΗΜΕΡΗΣΙΑ κλπ.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί (ΒΟΛΦ ΜΠΙΡΜΑΝ)
Τις επόμενες μέρες είναι σίγουρο ότι θα ξεκινήσουν οι δημοσιογράφοι της αυλής και της οθόνης, αυτοί που εξασφαλίζουν το παντεσπάνι τους από τη δυνατότητα να κόβουν το ψωμί των εργαζομένων. Είναι γνωστή η τακτική τους. Θα ανακαλύψουν τώρα τους μαθητές "που βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής τους", θα πονέσουν για τους γονείς "που αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους", θα θυμηθούν τους "βολεψάκηδες καθηγητές, τους τεμπέληδες, τους ιδιαιτεράκηδες", προσπαθώντας να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη ενάντια στους δασκάλους των παιδιών τους.
Αυτοί, οι πραιτωριανοί της εξουσίας, που καθόλου δε νιάζονται για την λεηλασία του δημόσιου σχολείου από τις καταστροφικές πολιτικές των κυβερνήσεων που στηρίζουν, αυτοί που αδιαφορούν για τις δεκάδες χιλιάδες νέων που οδηγούνται στο πιο λασπωμένο μέλλον της ιστορίας, αυτοί που αδιαφορούν για τις χιλιάδες ώρες διδασκαλίας που χάνονται από την αδιαφορία των πατρώνων τους, αυτοί που κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στις απολύσεις, τις αργίες, τη φτώχεια και τη δυστυχία που έχουν φέρει και φέρνουν οι πολιτικές που στηρίζουν, αυτοί που την ώρα που πωλείται αντί πινακίου φακής η Πατρίδα και αφανίζονται ανθρώπινες ζωές, σφυρίζουν αδιάφορα, αυτοί που με τη φωνή της σειρήνας πασχίζουν να πείσουν ότι η κόλαση είναι μονόδρομος, ΑΥΤΟΙ οι ίδιοι, δελτία τύπου της πιο βάρβαρης πολιτικής, ΤΩΡΑ θα χύσουν το δάκρυ τους, θα τρεμοπαίξουν τη φωνή τους, για να πείσουν τους θεατές ότι ο εχθρός είναι οι ανάλγητοι δάσκαλοι.
Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια (Κ. Βάρναλης)
Και βγάζει η παλατιανή δημοσιογραφία όλα τα γνωστά της όπλα στο σεργιάνι. Και θα ανακαλύψει τον δάσκαλο που "την κοπάνησε δυο χρόνια από το σχολείο ατιμώρητα", τον καθηγητή που " πιάστηκε στα πράσα να κάνει ιδιαίτερα στους μαθητές του" το νηπιαγωγό που "καταχράστηκε χρήματα της σχολικής επιτροπής", την κοινωνιολόγο που "πιάστηκε με χασίς", τον γυμναστή "που ήταν παιδεραστής", επίτηδες, για δαιμονίσει την κοινή γνώμη και να μπλέξει σε κουβάρι αξεδιάλυτο τις διώξεις εκπαιδευτικών που αγωνίζονται για να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο, τις αργίες εκπαιδευτικών επειδή "διατύπωσαν κριτική στους ανωτέρους τους", τις απολύσεις εκπαιδευτικών γιατί πήραν μέρος σε κινητοποιήσεις και συνελήφθηκαν.
Όπου κι αν πας, θα κουβαλείς τα σίδερα που σου τα βάλαν
οι όμοιοι σου κι όχι οι ουρανοί.
Όσο μαζέβεις την ψυχή σου, την παρθενιά της για να σώσεις,
τόσο την κάνεις πιο στενή.
Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι. Κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες της παραπλάνησης. Γυρίστε την πλάτη σε αυτούς που δουλειά τους είναι να στρέφουν τον έναν εργαζόμενο εναντίον του άλλου για να περνάνε καλύτερα οι πολιτικές της φτώχειας, της τρομοκρατίας και της υποτέλειας. Σηκώστε ψηλά το κεφάλι. Δώστε μαζί τον αγώνα γιατί όποιος δεν πάρει μέρος στον αγώνα θα υποστεί την ήττα.
