Η μυθολογία περί «αρίστων» κ.λπ, παρασιωπά σκόπιμα και δόλια το χαρακτήρα των κριτηρίων. Δηλαδή με ποια κριτήρια καθορίζονται οι «άριστοι», με ποιους κανόνες βαθμολογούνται, πώς διαμορφώνονται όλα αυτά και ποιοι τα επιβάλλουν.
Με πιο απλά λόγια και με πολιτικούς όρους: Εξαφανίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας των κριτηρίων, δηλαδή αφυδατώνεται κάθε κοινωνική ουσία των κριτηρίων, αδειάζουν από ιστορία και εξαφανίζεται παντελώς το αγωνιστικό λαϊκό στοιχείο τους.
Τα κριτήρια και οι βαθμολογικοί κανόνες των «αρίστων» είναι ολοκληρωτικά υποταγμένα στο καθεστώς, τα επιβάλλει το καθεστώς με τη «μέθοδο» της τυπικής δημοκρατίας, η οποία σήμερα ούτε και αυτή είναι ισχυρή, διότι τα πάντα είναι υποταγμένα στη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης και της «κατασκευής» των «αρίστων».
Σημείωση: Θυμάστε το Σημίτη, αυτόν το λογιστάκο, ότι τον είχανε επιβάλει σαν μέγα και «άριστο» ηγέτη. Τα παραδείγματα αφθονούν…
Οι «άριστοι» σήμερα «κατασκευάζονται» από τους μηχανισμούς του καθεστώτος ολοκληρωτικά:
Το καθεστώς κατασκευάζει τους «αρίστους» στη βάση των τυπικών κριτηρίων:
α). Των πανεπιστημιακών πτυχίων και της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας. Δραστηριότητες ζυμωμένες και υποταγμένες πλήρως στην απολογητική υπεράσπιση και την πίστη στο καπιταλιστικό σύστημα του αδηφάγου κέρδους, στις «αξίες» του και στα είδωλά του: Τα είδωλα της αγοράς.
β). Των διαπλοκών με το μεγάλο κεφάλαιο και τις συνακόλουθες προσβάσεις στους μηχανισμούς της φήμης και του ελέγχου της «κοινής γνώμης».
γ). Τέλος σημαντικό «κριτήριο» είναι η αποστασία από το αγωνιστικό σου ιστορικό παρελθόν και η προδοσία των αγωνιστικών σου ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων.
Σημείωση: Η Νέα ιμπεριαλιστική Τάξη «επένδυσε» σημαντικά σε αυτό και εξαγόρασε, με πακτωλούς χρημάτων, αγωνιστικές ιστορίες, πρόσωπα με «αριστερό» κύρος και περγαμηνές, πρόσωπα με ιστορικό έργο, δηλαδή πρόσωπα καταξιωμένα από τα κινήματα και από τους ιστορικούς αγώνες, πρόσωπα που κάποτε είχαν κατακτήσει τη λαϊκή επικύρωση του «άριστου».
Οι μορφές εξαγοράς, βεβαίως ήταν ποικίλες: Από οικονομικές απολαβές, φήμη και προβολή, μέχρι ειδωλολατρική ηρωποίηση…
Οι αποστάτες και οι προδότες της αγωνιστικής ιστορίας, οι έμποροι των αγωνιστικών παραδόσεων που γίνονται τα είδωλα του καθεστώτος, δεν είναι «άριστοι», είναι το αντίθετο του «αρίστου», με κοινωνικούς, πολιτικούς και ηθικούς όρους: Είναι «άριστοι» για το καθεστώς, αλλά λιποτάχτες από την κοινωνία, προδότες της Ιστορίας και των λαϊκών αγώνων…
Αυτές είναι οι βασικές κατηγορίες των καθεστωτικών κριτηρίων. Γι’ αυτό μας καταδυναστεύουν οι φελλοί, τα είδωλα, οι τηλεστάρ και οι «αριστεροί» πολυτελείας…
Γι’ αυτό επιπλέον οι φαιδροί και χυδαίοι κλόουν, σαν τον Καρατζαφέρη, οι ποικίλοι πατριδέμποροι και πλασιέ, τα κόπρανα των τηλεπαραθύρων, οι πορνοστάρ και όλων των ειδών οι διαστροφές…
Ένα πραγματικά αυθεντικό «ατομικό» μέγεθος του άριστου δεν μπορεί ποτέ να είναι αποκομμένο από το «συλλογικό είναι»: Από την κοινωνία, τις αγωνιστικές της διεργασίες , από το λαό και τους αγώνες του.
Ο πρωταγωνιστής των πραγματικά αρίστων και των ηγετών είναι το ιστορικό γίγνεσθαι, δηλαδή η ιστορική κίνηση των λαϊκών αγώνων. Οι λαοί είναι το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και των ριζικών κοινωνικών αλλαγών, συνεπώς, εδώ βρίσκεται το κριτήριο του αυθεντικού κύρους, των «αρίστων» και των μεγάλων ηγετών.
Εκλεκτός και άριστος είναι αυτός ο οποίος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου, αναπτύσσει οργανικές σχέσεις με το λαό, στηρίζεται στο λαό, δρα και λειτουργεί μέσα στο λαό, συντελεί στην εξύψωσή του, μέσω της θεωρητικής, πρακτικής και πνευματικής του εργασίας.
Οι ηγέτες και οι άριστοι έχουν την επικύρωση των επαναστατικών σπασμών και παλμών της κοινωνίας, την αγωνιστική, λαϊκή επικύρωση.
Οι ηγέτες και οι «άριστοι» δεν κατασκευάζονται μέσα στις χοάνες των εργαστηρίων, ούτε από τα ΜΜΕ και τις γραφειοκρατικές κλίκες των αποστεωμένων κομματικών μηχανισμών. Οι ηγέτες διαμορφώνονται μέσα από τη θεωρητική και πολιτική πράξη, μέσα από τη ζωντανή αντιπροσώπευση κοινωνικών τάξεων και συλλογικών συμφερόντων.
«Δεν μπορεί να υπάρξει επεξεργασία των ηγετών εκεί όπου λείπει η θεωρητική δραστηριότητα, εκεί όπου δεν αναζητούνται συστηματικά και δεν μελετώνται οι λόγοι ύπαρξης και ανάπτυξης της εκπροσωπευομένης τάξης». (Γκράμσι).
Ο ηγέτης και ο «άριστος» διαμορφώνεται μέσα από τον αγώνα για την εξασθένηση της αλλοτριωμένης πολιτικής πράξης, αγώνα που έχουν εγκαταλείψει παντελώς τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα, υποταγμένα πλήρως στο καθεστώς των μικρών φιλοδοξιών και των καθεστωτικών «αρίστων».
Φυσικά οι ηγέτες δεν πέθαναν, όπως δεν πέθανε και οι πολιτική, έστω και αν βιάστηκαν κάποιοι να την κηδεύουν. Ο νέος ιστορικός κύκλος των κοινωνικών εντάσεων και λαϊκών κινητοποιήσεων θα γεννήσει τους ηγέτες του...
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9115
