Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Προς τι η σχεδόν 5ωρη συνεδρίαση, με τον τόσο έκτακτο και επείγοντα χαρακτήρα, προχτές στη Βουλή;
Σε τι γίναμε σοφότεροι βλέποντας τον κ.Τσίπρα να ξαναφορά το βολικό κοστούμι που φορούσε ως αντιπολίτευση, λες και δεν έγιναν εκλογές, λες και δεν άλλαξε ο ρόλος του;
Σε τι μας έκανε σοφότερους να ακούμε τον κ.Σαμαρά και τον κ.Βενιζέλο να συνεχίζουν να παριστάνουν τους «σωτήρες»;
Που οφείλεται η ανάγκη του πρωθυπουργού να προβεί στη γνωστή από τους προκατόχους του παράσταση «παρέλαβα καμμένη γη» και ταυτόχρονα να καλεί τους αντιπάλους του από «εθνικοί ολετήρες» να μεταβληθούν σε σκαπανείς της «εθνικής συστράτευσης»;
Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να ανέβουν οι τόνοι την ώρα που υποτίθεται ότι ζητά συναίνεση;
Μήπως επειδή αυτή η συναίνεση από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, επί της ουσίας, υπάρχει;
Και μήπως γιατί η επίσημη από την πλευρά της κυβέρνησης αποδοχή της συναίνεσης των «μνημονιακών» αφενός θα έδειχνε τα πεπερασμένα όρια της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ περί «διαπραγμάτευσης», αφετέρου θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό του;
Αν τα παραπάνω δεν ισχύουν, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η προχτεσινή διαδικασία στο Κοινοβούλιο έγινε για να ακούσουμε και να δούμε:
α) Τον κύριο Τσίπρα να περνάει από τα πεντοζάλια στην έναρξη των βαλς και των «έντιμων συμβιβασμών» παρέα με τους τοκογλύφους που τους έχει βαφτίσει «θεσμούς»...
β) Τον κύριο Σαμαρά να δηλώνει ότι είναι της «αντρικής σχολής»…
γ) Την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου να διαπληκτίζεται με τον Σαμαρά (ανά δεκάλεπτο) και να τσακώνεται με τον Βενιζέλο (διαρκώς)…
δ) Τον ναζί Μιχαλολιάκο να παριστάνει το «συναινετικό γατάκι»…
ε) Τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη να κορδακίζεται γιατί ο Σουλτς θέλει εκείνον για συγκυβερνήτη και όχι τον Καμμένο…
Αλλά, τελικά, αν όλα αυτά τα «σπουδαία» συνέβησαν - μια μέρα πριν από την κατάθεση της πρότασης για σύσταση εξεταστικής για τα Μνημόνια – μόνο και μόνο για να προλειανθεί το έδαφος της όξυνσης και της έντασης για λόγους εσωτερικής (και εσωκομματικής) κατανάλωσης,
τότε είναι προφανές τι εννοούν όσοι μιλούν για «επιστροφή της πολιτικής στο προσκήνιο».
Και στην περίπτωση αυτή τύφλα να έχουν οι «καλύτερες» κοκορομαχίες της εποχής του πάλαι ποτέ δικομματισμού…
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/politics/307666,E-kai.html
Προς τι η σχεδόν 5ωρη συνεδρίαση, με τον τόσο έκτακτο και επείγοντα χαρακτήρα, προχτές στη Βουλή;
Σε τι γίναμε σοφότεροι βλέποντας τον κ.Τσίπρα να ξαναφορά το βολικό κοστούμι που φορούσε ως αντιπολίτευση, λες και δεν έγιναν εκλογές, λες και δεν άλλαξε ο ρόλος του;
Σε τι μας έκανε σοφότερους να ακούμε τον κ.Σαμαρά και τον κ.Βενιζέλο να συνεχίζουν να παριστάνουν τους «σωτήρες»;
Που οφείλεται η ανάγκη του πρωθυπουργού να προβεί στη γνωστή από τους προκατόχους του παράσταση «παρέλαβα καμμένη γη» και ταυτόχρονα να καλεί τους αντιπάλους του από «εθνικοί ολετήρες» να μεταβληθούν σε σκαπανείς της «εθνικής συστράτευσης»;
Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να ανέβουν οι τόνοι την ώρα που υποτίθεται ότι ζητά συναίνεση;
Μήπως επειδή αυτή η συναίνεση από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, επί της ουσίας, υπάρχει;
Και μήπως γιατί η επίσημη από την πλευρά της κυβέρνησης αποδοχή της συναίνεσης των «μνημονιακών» αφενός θα έδειχνε τα πεπερασμένα όρια της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ περί «διαπραγμάτευσης», αφετέρου θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό του;
Αν τα παραπάνω δεν ισχύουν, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η προχτεσινή διαδικασία στο Κοινοβούλιο έγινε για να ακούσουμε και να δούμε:
α) Τον κύριο Τσίπρα να περνάει από τα πεντοζάλια στην έναρξη των βαλς και των «έντιμων συμβιβασμών» παρέα με τους τοκογλύφους που τους έχει βαφτίσει «θεσμούς»...
β) Τον κύριο Σαμαρά να δηλώνει ότι είναι της «αντρικής σχολής»…
γ) Την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου να διαπληκτίζεται με τον Σαμαρά (ανά δεκάλεπτο) και να τσακώνεται με τον Βενιζέλο (διαρκώς)…
δ) Τον ναζί Μιχαλολιάκο να παριστάνει το «συναινετικό γατάκι»…
ε) Τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη να κορδακίζεται γιατί ο Σουλτς θέλει εκείνον για συγκυβερνήτη και όχι τον Καμμένο…
Αλλά, τελικά, αν όλα αυτά τα «σπουδαία» συνέβησαν - μια μέρα πριν από την κατάθεση της πρότασης για σύσταση εξεταστικής για τα Μνημόνια – μόνο και μόνο για να προλειανθεί το έδαφος της όξυνσης και της έντασης για λόγους εσωτερικής (και εσωκομματικής) κατανάλωσης,
τότε είναι προφανές τι εννοούν όσοι μιλούν για «επιστροφή της πολιτικής στο προσκήνιο».
Και στην περίπτωση αυτή τύφλα να έχουν οι «καλύτερες» κοκορομαχίες της εποχής του πάλαι ποτέ δικομματισμού…
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/politics/307666,E-kai.html
