Στο κήτος του Ιωνά

ΣΤΑΘΗΣ

«Τυχεράκιας ο Τσίπρας», λέει ο συνάδελφος και φίλος Σωτήρης, «ακόμα και τα κοκόρια του γεννάνε»! Oντως! Απ’ την «Ακρόπολη πηδάει» ο κ. Πρωθυπουργός, ο κ. Μεϊμαράκης είναι που γκρεμοτσακίζεται.
Οσο για την καημένη τη Ν.Δ., χειμέρια τα πράγματα μέσα σε έναν ηλιόλουστο Νοέμβρη. Είναι αλήθεια ότι τα μνημόνια έχουν κατασπαράξει όσα κόμματα τα διαχειρίστηκαν, καθώς επίσης κι όσους αρχηγούς κομμάτων δέχθηκαν να γίνουν μπιστικοί και σέμπροι των Επικυρίαρχων.
Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, σκιά του εαυτού του, ενώ ο πρώην αρχηγός του Γιωργάκης γυρίζει σαν τον διακονιάρη την υφήλιο για μια διάλεξη έναντι μιας χούφτας δολαρίων. Ο κ. Κουβέλης, ο κ. Καρατζαφέρης, ο κ. Βενιζέλος φαγώθηκαν απ’ τα μνημόνια μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ενώ
ο κ. Σαμαράς ξαναβρέθηκε εξόριστος (αλλά «ανήσυχος» εξόριστος) στην Πύλο. Οπως και να ’χει, τα αδηφάγα μνημόνια στάθηκαν ιδιαίτερα σαδιστικά με τη Ν.Δ. Το ιστορικό, λαϊκό κόμμα της Δεξιάς, μισοφαγωμένο και ημιθανές, εξακολουθεί να πληρώνει τις αμαρτίες του ακόμα και στα πρόσωπα των τεσσάρων καμπαλέρος που διεκδικούν την αρχηγία του.
Τέσσερις διεκδικητές που θα έκαναν τον βασιλιά Ληρ να ξεριζώσει και τα τελευταία του μαλλιά. Ο κ. Τζιτζικώστας! η ζώσα απόδειξη ότι η κοινοτοπία και το τίποτα έχουν όριο μόνον τους ουρανούς. Ο κ. Μητσοτάκης! ο άνθρωπος που έχει ιδιωτικοποιήσει ακόμα και το μυαλό του. Ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης! ένας ακροδεξιός τυχοδιώκτης που η ύπαρξή του αποδεικνύει ότι οι υποχθόνιοι θεοί μπορεί και να υπάρχουν, μάλιστα ακόμα πιο σαρκαστικοί απ’ όσον οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι. Ο κ. Μεϊμαράκης! ο κοτζαμπάσης της παράταξης. Οντως
ο κ. Τσίπρας παίζει χωρίς αντίπαλο. Σε μια μνημονιακή Βουλή ο μόνος αντίπαλος του κ. Τσίπρα είναι το μνημόνιο. Το μνημόνιο που έφαγε όλους τους προηγούμενους και τώρα αρχίζει να τρώει τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι το αναπόφευκτον δηλαδή, που όμως ενισχύεται ως φαινόμενο και από ένα οξύμωρο: στις
εκλογές του Σεπτεμβρίου ο λαός υπερψήφισε την Αριστερά για τη Βουλή, και στη Βουλή η Αριστερά έθεσε εκτός παιδιάς την αριστερή πολιτική.
Τα κόμματα είναι θεσμοί της Δημοκρατίας (ακόμα και η Χρυσή Αυγή που αρνείται τη δημοκρατία). Το μνημόνιο τρώει τη Δημοκρατία και καθώς την τρώει, τρώει και τα κόμματα που το υποστηρίζουν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι θέμα χρόνου να πάθει τα ίδια (ήδη τα παθαίνει), πόσω μάλλον
όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα πλέον αναπαράγει την κακοδαιμονία (και ταυτοχρόνως απορροφάται απ’ αυτήν) που μας έφερε ως εδώ. Για παράδειγμα, ως πριν λίγους μήνες ο κ. Τσίπρας ήθελε το «κεφάλι» του κ. Στουρνάρα - τώρα έχει τον κ. Στουρνάρα κορώνα στο δικό του κεφάλι και ταυτοχρόνως τρώει το κεφάλι του κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη, του κ. Στάθη Παναγούλη και να ετοιμάζεται ο επόμενος.
Μάλιστα, έτσι πράττοντας ο κ. Τσίπρας καθαιρεί το κόμμα του, τα όργανά του, την αξία του, τρώγοντας κι αυτός απ’ την πλευρά του τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον τρώει από την άλλη πλευρά και το μνημόνιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτήν τη στιγμή διχασμένος εις όσα αφορούν τα μέλη του και μετέωρος εις όσα αφορούν το ευρύτερο εκλογικό σώμα που τον υπερψήφισε. Διχασμένος διότι τα μισά του μέλη οικουρούν μέσα στη κατήφεια και την αμηχανία, τα δε υπόλοιπα δημηγορούν στις αγορές και αγορεύουν απ’ τα media, λέγοντας όσα έλεγαν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ όταν έκαναν τον φόνο. «Και να μην υπήρχε
το μνημόνιο, θα έπρεπε να το εφεύρουμε» λένε τώρα αδιάντροπα διάφοροι Συριζαίοι, που βεβαίως δεν διαγράφονται όπως ο Γαβριήλ, αλλά επιβραβεύονται. Διότι υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά που πρέπει να βγει,
πολύ χαμαλίκι, μνημονιακό χαμαλίκι που πρέπει να βγάλουν εις πέρας οι αριστεροί που πήραν σώγαμπροι στη Δεξιά. Και το μνημόνιο δαγκώνει, δαγκώνει τα κόμματα, δαγκώνει τους θεσμούς της Δημοκρατίας, δαγκώνει και την πατρίδα, τώρα ακόμα και
η Ιστορία στα σχολεία («το αφήγημα») πρέπει να διδάσκεται διαφορετικά. Από τον άθλιο τρόπο που τη «δίδασκε» η Δεξιά, τώρα πρέπει να διδάσκεται με έναν τρόπο ακόμα χειρότερο, που να βολεύει ακόμα περισσότερο τη νεοταξίτικη πολιτική, τώρα άνθρωποι που υπηρέτησαν το ίδιο τον «εκσυγχρονισμό» του κ. Σημίτη και την «επανίδρυση» του κράτους από τον κ. Καραμανλή ή τον κ. Παπανδρέου, όπως ο κ. Λιάκος,
καλούνται απ’ τον κ. Τσίπρα να αναμορφώσουν τα Ελληνόπουλα, εκ της Ιστορίας βεβαίως αρχόμενοι. Με τα ΙΕΚ ακόμα κλειστά και τα περισσότερα σχολεία να υπο-δυσ-λειτουργούν, ο κ. Φίλης σπεύδει ταχέως να βάλει χέρι στην Ιστορία. Δεν εκπλήσσομαι! ο άθλος Φίλη θα είναι σπουδαιότερος απ’ τον άθλο Κατρούγκαλου να κατασπαράξει τις συντάξεις, τον άθλο Τρύφωνα να φορολογήσει και τις κουμπότρυπες, τον άθλο Δραγασάκη να βουτήξουν οι ιδιώτες τις τράπεζες για μισή φακή.
Πράγματι! Πολύ τυχερός άνθρωπος ο κ. Τσίπρας, σε μια πολύ άτυχη χώρα.
Το μόνον που φαίνεται για την ώρα να απειλεί τον επικεφαλής της κυβέρνησης Παππά - Τζάκρη είναι το φυλλορρόημα του ΣΥΡΙΖΑ, αν και για αυτό το εν δυνάμει πρόβλημα υπάρχουν «μαξιλαράκια», όπως η κυρία Γεννηματά, ο κ. Λέβεντης και -στο τέλος- η Ν.Δ. Με όποιον αρχηγό κι αν αποκτήσει. Διότι αυτό το κόμμα περιστρέφεται πλέον γύρω απ’ τον εαυτόν του σε ένα βέρτιγκο που έχει στο επίκεντρο τον κ. Κώστα Καραμανλή, ως παράκλητον για μετά την καταστροφή. Βράσε όρυζα.
Πράγματι το «νέο» έχει συντρίψει το «παλιό». Λογικόν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός της κυρίας Τζάκρη να ζητά τη συναίνεση της κυρίας Φώφης, του κ. Λεβέντη και της Νέας Δημοκρατίας Μεϊμαράκη ή Γεωργιάδη, προκειμένου να αποτελειώσει το ασφαλιστικό, τους αγρότες - βόσκους - ψαράδες, το μισθολογικό και όλα όσα ακόμα εκκρεμούν,
για να γίνουμε Μολδοβλαχία (η οποία, όπως θα έλεγαν οι κ.κ. Μπαλτάς, Φίλης και Λιάκος, υπήρξε και αυτή ένα δημιούργημα του διαφωτισμού). Οπως και το Βελγικό Κογκό, άλλωστε...

ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/stathis/354511,Sto-khtos-toy-Iwna.html