Νέα τύμπανα ανθρωπιστικής επέμβασης στη Συρία – κάτω τα χέρια!

1990, λίγο πριν οι ΗΠΑ επιτεθούν στο Ιράκ. Στη φωτογραφία η Ναγιρά, κατά δήλωσή 
της εθελόντρια νοσοκόμα σε μαιευτήριο του Κουβέιτ, τη στιγμή που καταθέτει πληροφορίες
 για το πώς ο ιρακινός στρατός πετούσε τα μωρά έξω από τις θερμοκοιτίδες τους 
«και τα άφηνε να πεθάνουν στο κρύο πάτωμα». Δυο χρόνια αργότερα θα αποκαλυπτόταν
 πως η Ναγιρά ήταν στην πραγματικότητα η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στην Ουάσινγκτον.

Με το Χαλέπι να έχει απελευθερωθεί από την κατοχή της αντιδραστικής αντιπολίτευσης και με το Συριακό Αραβικό Στρατό και τους συμμάχους του να προελαύνουν,  η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγκάστηκε προσωρινά να αποδεχτεί με πεσμένα τα φτερά την πραγματικότητα στο έδαφος: την ήττα των εντεταλμένων στρατών της και, μαζί με αυτούς, ενός σημαντικού μέρους της στρατηγικής της για τη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε πως «η μοίρα του Άσσαντ θα αποφασιστεί από το συριακό λαό», πράγμα που αποτελούσε μια μεγάλη υπαναχώρηση από τον μέχρι τώρα στόχο των ΗΠΑ, που ήταν σταθερά η αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό.

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που ήρθαν τα νέα για την επίθεση με χημικά στο Ιντλίμπ την Τρίτη, που φέρεται να προκάλεσε το θάνατο 72 ανθρώπων μεταξύ των οποίων 27 παιδιά.

Κατά τη γνωστή αλληλουχία, η είδηση διαδόθηκε αμέσως εν χορώ από όλα τα δυτικά μίντια – τα οποία φυσικά δεν επέτρεψαν στον εαυτό τους ούτε στιγμή δισταγμού σχετικά με το ποιος είναι ο ένοχος (η συριακή κυβέρνηση) – πριν βρεθεί στα χείλη των αξιωματούχων του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Μια πρόχειρη απαρίθμηση κάποιων από τα ατέλειωτα ψέματα που έχουν κυκλοφορήσει με τον τρόπο αυτόν από τα δυτικά μίντια για τη Συρία (λιμοκτονία στη Μαντάγια, ολοκαύτωμα στο Χαλέπι) (1) αρκεί για να κρατήσει κανείς κατ’ αρχάς μια ιδιαίτερα επιφυλακτική στάση απέναντι στην είδηση.

Μιας και η ιστορία έχει να κάνει με επίθεση με χημικά, δε μπορεί κανείς παρά να θυμηθεί το συμβάν στην ανατολική Γκούτα τον Αύγουστο του 2013: μια ακόμα επίθεση με χημικά, για την οποία η Δύση είχε κατηγορήσει χωρίς κανένα στοιχείο τη συριακή κυβέρνηση, φτάνοντας στα πρόθυρα μιας άμεσης επίθεσης ενάντια στη χώρα.

 Μελετητές του ΜΙΤ θα αποδείκνυαν αργότερα πως ο συριακός στρατός ήταν τεχνικά αδύνατο να έχει πραγματοποιήσει το χτύπημα, ενώ ο Seymour Hersh από το LRB θα έπαιρνε συνέντευξη από Αμερικανούς αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών που διέψευδαν πως για την επίθεση ευθυνόταν η συριακή κυβέρνηση, καταγγέλλοντας παραποίηση πληροφοριών και χρησιμοποίηση ψευδών ισχυρισμών. 

Σημειωτέον ότι η επίθεση έλαβε χώρα την ημέρα που έφταναν στη Συρία επιθεωρητές του ΟΗΕ. Επίσης, το Γενάρη του ίδιου έτους η βρετανική Daily Mail είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο (το οποίο θα κατέβαζε αργότερα) που μιλούσε για στηριζόμενο από τις ΗΠΑ σχέδιο να γίνει επίθεση με χημικά στη Συρία και να κατηγορηθεί ο Άσσαντ’. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. το κεφάλαιο 9 του βιβλίου του Tim Anderson «The Dirty War on Syria: Washington, Regime Change and Resistance».

Αλλά ας επανέλθουμε στο σήμερα και την πρόσφατη είδηση περί χτυπήματος με χημικά αέρια.

Αν κανείς θελήσει να εξετάσει την είδηση λίγο πιο προσεκτικά, θα δει πως προέρχεται για άλλη μια φορά από πηγές της αντιπολίτευσης (δηλαδή από Ουαχαμπίτες κανίβαλους και σιτιζόμενους από τον ιμπεριαλισμό αντικαθεστωτικούς με μηδενική αξιοπιστία). Θα δει τη συριακή κυβέρνηση, που διαψεύδει κατηγορηματικά τις ιστορίες περί χημικού χτυπήματος, να μην έχει κανένα συμφέρον να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο χτύπημα – σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, που δεν έχει κανένα μέλλον αν δεν τη βοηθήσουν τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της.

 Σημειωτέον πως μιλάμε για την ίδια αντιπολίτευση που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν επανειλημμένα χημικά όπλα (πράγμα που παραδέχονται ακόμα και στελέχη του ΟΗΕ). Θα δει επίσης το περιστατικό να λαμβάνει χώρα τη μέρα που συζητιέται το Συριακό στις Βρυξέλλες. Τι σύμπτωση! Και μάλιστα λίγες μόλις ώρες μετά το συμβάν, ο Guardian δημοσίευε άρθρο-παρέμβαση του αρχηγού των White Helmets (ψευτοδιασωστών που στην πραγματικότητα είναι προπαγανδιστικός οργανισμός χρηματοδοτούμενος από τον ιμπεριαλισμό), στο οποίο καλούσε τους ηγέτες της ΕΕ να επιμείνουν στο στόχο της αλλαγής καθεστώτος στη Συρία.

Σε αυτή τη φάση, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να θεωρήσουμε το περιστατικό ως κάτι άλλο από μια ακόμα προβοκάτσια με σκοπό την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία. Και η προβοκάτσια αυτή φαίνεται να πιάνει.

Ο Τραμπ βγαίνει και δηλώνει δυσοίωνα πως «η στάση του απέναντι στη Συρία και τον Άσσαντ έχει αλλάξει πάρα πολύ», ενώ αλλάζει και την κριτική που έκανε στην κυβέρνηση Ομπάμα, κατηγορώντας την πλέον για το ότι δεν επιτέθηκε στη Συρία το 2013. Την ίδια στιγμή, διαρροές τον θέλουν να λέει σε γερουσιαστές πως «εξετάζει στρατιωτική δράση στη Συρία» και πως πρόκειται να συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας για να ενημερωθεί για τις στρατιωτικές επιλογές.

Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, σε ένα γελοιωδέστατο ρεσιτάλ υποκρισίας, προειδοποιεί πως οι ΗΠΑ μπορούν να δράσουν μονομερώς στη Συρία στην περίπτωση που το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν ενέκρινε το προκλητικό ψήφισμά τους (που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει βάση για επέμβαση).

Οι NY Times και η Washington Post, εκφράζοντας τη γραμμή σημαντικής μερίδας του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, επαναλαμβάνουν τη γνωστή ‘ανθρωπιστική’ αγκιτάτσια για κλιμάκωση της επέμβασης. Πίσω τους ακολουθεί το υπόλοιπο κοπάδι των δυτικών ΜΜΕ, επαναλαμβάνοντας την ίδια γραμμή.

Σκληρά τσαπατσαρισμένη χάρη στην αντίσταση του συριακού λαού και των συμμάχων του, η στρατηγική της Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή έχει γίνει αντικείμενο εκρηκτικής κόντρας στο εσωτερικό της άρχουσας ελίτ. Δεν είναι εύκολο να κάνει κανείς προβλέψεις για το πού θα ισορροπήσει η μπίλια, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε προβλέψεις· είναι να εμποδίσουμε την ενδεχόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση, που ανεβάζει κατακόρυφα τον πήχυ της βίας στην περιοχή και απειλεί να γίνει η σπίθα που θα μετατρέψει τον περιφερειακό πόλεμο που διεξάγεται στη Συρία σε παγκόσμιο μεταξύ των μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του πλανήτη.

Οποιαδήποτε σοβαρή δράση προς αυτή την κατεύθυνση απαιτεί πρώτα το να μπορέσει η Αριστερά ή έστω ένα υπολογίσιμο μέρος της να καταλάβει επιτέλους τι γίνεται στη Συρία, να ξεχωρίσει τα στρατόπεδα και να πάρει τη σωστή θέση. Η Αριστερά και ο κόσμος της πρέπει να είναι σε εγρήγορση για κάθε ενδεχόμενο.

Π. Καρ.

ΠΗΓΗ:

https://avantgarde2009.wordpress.com/2017/04/06/nea_tympana_an8rwpistikhs_epembashs_hands_off_syria/ 

Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10520