Είναι αρκετά χρόνια τώρα που η Γερμανία έχει στήσει ένα παραμάγαζο στα δυτικά Βαλκάνια, μια παρασυναγωγή που κατά καιρούς συγκαλεί, ώστε να συντονίζει, να διευθετεί και να εντέλλεται τους «βλαχοσυμπέθερους» τύπου Βοσνίας (καθώς αλαζονικά αντιμετωπίζει το Ανθυποράιχ αυτά τα κράτη ή κτήσεις) – γεμάτα σμπίρους, σέμπρους και κολίγους. Για πρώτη
φορά, μετά τις καλές υπηρεσίες του Τσίπρα στη FYROM (Ζάεφ: ο Κοτζιάς αγωνίζεται για αυτήν την υπόθεση σαν να ήταν δικός μας)
σε αυτήν την παρασυναγωγή των «βλαχοσυμπέθερων» (ου μην αλλά και λαδεμπόρων καθ’ ότι κλείνονται και ντηλ) εκλήθη και η Ελλάς, πράγμα
που έδωσε τη δυνατότητα στον Τσίπρα να πανηγυρίσει για μιαν ακόμα φορά διακηρύσσοντας urbi et orbi ότι «η Ελλάδα ανακτά τον ηγετικό της ρόλο στα Βαλκάνια»!
Και ταυτοχρόνως η Αθήνα απελαύνει δύο Ρώσους, ενώ απαγορεύει την είσοδο στη χώρα (στο προτεκτοράτο) σε άλλους δύο, ακριβώς πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Είναι φανερό ότι ο Αμερικανικός έλεγχος πάνω στη χώρα μας γίνεται σιδερένιος. Γιατί; Ποια σχέδια προβλέπουν και επιβάλλουν κάτι τέτοιο;
Η Ελλάδα, μια αποικία χρέους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει υποβαθμισθεί σε έναν Βαλκανικό εταίρο (κολίγο) της Γερμανίας, σε μια ζώνη διευρυνόμενων βάσεων των ΗΠΑ και σε μια γκρίζα περιοχή υπό την Τουρκική απειλή. Και ο Τσίπρας πανηγυρίζει για την «ανάκτηση του ηγετικού ρόλου της χώρας»!
Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ότι «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται» (με τις εντολές που εκτελούμε), αλλά ότι σύνολο των κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων, πλην ΚΚΕ, έχει αναγάγει αυτήν την κατάσταση σε υπαρξιακό δόγμα. Η Ελλάδα όχι μόνον στερείται υψηλής στρατηγικής, αλλά επαφίεται όλο και περισσότερο στα αποτελέσματα που παράγουν: α) ο άθλιος σκυλοκαυγάς των δημαγωγών του δικομματικού μονοκομματισμού και β) η σιδηρά δυνάστευση της χώρας από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία (με κωμικό παρεπόμενο το Βαλκανικό καρκατσουλιό τύπου FYROM) – κωμικό, αλλά θανάσιμο.
Συχνά οι διακυμάνσεις στην εξέλιξη των ψευδών της καθημερινότητας (η επιμήκυνση του χρέους, τι θα γίνει με τις συντάξεις κ.τ.λ.) συσκοτίζουν όσα ολοφάνερα υπό τον ήλιο διαδραματίζονται. Το ίδιο και η θηριώδης προπαγάνδα. Η οποία μάλιστα προικίσθηκε από τους θεούς να γίνεται τόσο πιο πειστική όσον είναι πιο γελοία. Όπως, φερ’ ειπείν, η προπαγάνδα της γραβάτας.
Αλληλοδουλευόμαστε για την εθνικότητα των Σκοπιανών, στρουθοκαμηλίζουμε με τη μετανάστευση των νέων, παίζουμε τη ρώσικη ρουλέτα των εντυπώσεων με τις συντάξεις, δηλώνουμε φόρου υποτελείς για 100 χρόνια, καλούμε τον Ερντογάν για τέιον στο Μαξίμου, τρέχουμε σκούζοντας ζήτουλες στο ΝΑΤΟ ή στο Γιούρογκρουπ, κανονίζει ο Τσίπρας με την κυρία Μέρκελ συμφωνίες κατεργαραίων για το προσφυγικό
κι όλα αυτά τα λέμε κυβέρνηση - αντιπολίτευση - Τύπο - θεσμούς - κανονικότητα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για απεικάσματα. Μιας δημοκρατίας με δυο δεξιές (ή πολλές δεξιές) και μιας νεοφιλελεύθερης οικονομικής δικτατορίας που μέσα
στον παρατεταμένο πολιτικό εκφυλισμό και στην συνακόλουθη πολιτειακή παρακμή, εκλαμβάνουμε ως ζωή, ως βίο. Μας κατέχει ένας επιδοτούμενος θίασος μαριονέτας
που πια δεν ξέρεις αν τα νήματα κινεί ο καρεκλοκένταυρος ή η καρέκλα…
…μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης πολλά υποσχόμενη στον Άδη, τον Μολώχ και τους συναφείς επιτηδευματίες θεούς της απολιτικοποίησής μας…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/281410/i-sfyzoysa-noimosyni-mias-kareklas
