Ηλίας Παπαναστασίου
Μετά τις εκλογές της 7/7/2019 και την εκλογή μιας Νεοδημοκρατικής Κυβέρνησης
παρατηρήθηκε -τουλάχιστον τις πρώτες δυο βδομάδες- μια υποτονική (πλην ΚΚΕ)
αντιπολιτευτική διάθεση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως λόγω των ταχύτατων ρυθμών επιτελικής-επιχειρηματικής οργάνωσης του αστικού
κράτους εκ μέρους της ΝΔ.
«Οι αστοί είναι πρακτικοί άνθρωποι» έγραφε ο Λένιν και έξυπνοι διαχειριστές
θα προσθέταμε εμείς, έστω και αυτής της προϊστορίας.
Στη θέση του παλιού Αστικού
Κράτους -ελληνικού τύπου- με δόση Σοσιαλδημοκρατικής αύρας, οι εκπρόσωποι του
ιστορικότερου κόμματος της Αστικής Τάξης δηλ. της ΝΔ, έρχονται και μετατρέπουν
το Κράτος, σε επίπεδο Κεντρικής Κυβέρνησης, σε «Κράτος-Επιχειρηματία» με CEO τον Μητσοτάκη και μέλη του ΔΣ της Επιχείρησης τους
Υπουργούς-Επιχειρηματίες.
Σε σχέση με αυτούς, οι Λούμπεν Γραφειοκράτες του Κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ
θυμίζουν πεινασμένους λιγούρηδες σε ρόλο Θυρωρού της Πολυκατοικίας.
Ίσως λόγω της πανάθλιας οικονομικής/κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που τράβηξε
τόσο δεξιά ώστε ακόμη και μέτρα αυτονόητα και -ομολογουμένως- κοινωνικά
δημοφιλή όπως η ρύθμιση των 120 δόσεων για τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ή μείωση
του ΕΝΦΙΑ για μικρές και μεσαίες ιδιοκτησίες ή ανάλογα μέτρα για τους ελεύθερους
επαγγελματίες όπως η προκαταβολή φόρου σε ποσοστό 100% κλπ. δημιούργησαν ένα κλίμα
προσδοκίας και ανοχής για την νέα Κυβέρνηση ιδιαίτερα στα Μικροαστικά και Μεσοαστικά
στρώματα.
Ίσως γιατί ο άξονας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν διαφέρει ουσιαστικά,
στρατηγικά και ποιοτικά από αυτόν της ΝΔ αλλά πηγαίνοντας τόσο δεξιά -ο ΣΥΡΙΖΑ-
άφησε πεδίο στη ΝΔ σχεδόν να του βγαίνει «από τα αριστερά» σε κρίσιμα θέματα όπως της φορολογίας,
ρύθμισης χρεών, διατήρησης επιδομάτων και μάλιστα με φιλοδοξίες «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» κλπ.
Ο μόνος που ουσιαστικά «δικαιούται
δια να ομιλεί» είναι το ΚΚΕ που αντέδρασε σφόδρα στην τροπολογία του Βρούτση
για την κατάργηση του βασικού λόγου απόλυσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Μαρία Αντουανέττα των Γιαννιτσών -Έφη Αχτσιόγλου- ωρύονται για
την τροπολογία Βρούτση όταν οι ίδιοι το άρθρο νόμου για τον «Βάσιμο λόγω απόλυσης» τον έφεραν προεκλογικά μόλις
τον Μάη του 2019 και μέχρι τότε εφάρμοζαν -οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ- τον παλιό νομό. Μάλιστα
ο Αέριος Πάγος -επί ΣΥΡΙΖΑ- στις 6 Ιουλίου 2017 και υπό την προεδρία της ευνοούμενης
του ΣΥΡΙΖΑ, της κ. Θάνου, αποφάσισαν πως είναι νόμιμη η απόφαση του Δευτέρου Μνημονίου
(2012) που καταργούσε «δικαιώματα
προστασίας των εργαζομένων» και μάλιστα με το επιχείρημα πως «οι μειώσεις των μισθών προάγουν την ανταγωνιστικότητα»!!!
(Βλ. Απόφαση του Αρείου Πάγου της 6/7/2017).
Η αθλιότητα και οι κατά συρροή απάτες του ΣΥΡΙΖΑ όταν κυβερνούσε τεσσεράμισι
χρόνια, τον υποχρέωσαν να αλλάξει μετεκλογική τακτική και στρατηγική. Η μεν «Στρατηγική» a la ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται σε ένα νεφελώδες μόρφωμα των «Προοδευτικών Δυνάμεων» που αντιμάχεται τον «Νεοφιλελευθερισμό» χωρίς κανένα τεκμηριωμένο και
ολοκληρωμένο σχέδιο μετασχηματισμού της Κοινωνίας.
Έτσι ερμηνεύεται η επικέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ σε δευτερεύοντα ή τριτεύοντα θέματα
όπως ο αριθμός των μετακλητών υπάλληλων, το Look του Μητσοτάκη ή οι δηλώσεις υπουργών του, οι εταιρείες
της Μαρέβα ή ο μισθός της Α. Γκερέκου.
Έτσι ερμηνεύεται η υποβάθμιση από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ της Στρατηγικής Πολιτικής,
της κοινωνικότητας και ταξικότητας της πολιτικής, η ενδεχόμενη ρήξη με την Ευρωπαϊκή
Ελίτ όπως έκανε ο τολμηρός λαός των Αγγλοσαξόνων με το Brexit και ο οποίος τώρα εκπροσωπείται εθνικά από την ιστορικότερη
εργατική τάξη της Ιστορίας.
Μόνο στη Μ. Βρετανία λειτουργεί πλήρως η εξίσωση του Marx «Έθνος ίσον Εργατική Τάξη».
Για τις μικρές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς – ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ
κλπ.- δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά παρά μόνο την «Ψυχιατρική Ερμηνεία του ελληνικού Αριστερισμού».
Από «Παιδική Αρρώστια» κατέληξε στην «Εφηβική
Ψυχοπάθεια».
Το ΜΕΡΑ25 του Νάρκισσου των Ναρκίσσων Γιάνη – με ένα ν – Βαρουφάκη αποτελεί
την πιο έξυπνη στρατηγική του συστήματος για να ενσωματώσει/εγκλωβίσει μεγάλες δυσαρεστημένες
μάζες του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να τους αφοπλίσει και στο μέλλον -γιατί όχι;;; - να
τους προσφέρει δώρο στον Αλέξιο Β΄ Κομνηνό, κατά κόσμο Αλέξη Τσίπρα.
Το ΚΙΝΑΛ πατάει σε δυο βάρκες. Δύσκολα μπορεί να συνεχίσει «Και με τον Χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ». Εάν
το ΚΙΝΑΛ δεν ξαναβρεί τον Εθνικοαντιστασιακό, Σοσιαλιστικό/Μαρξιστικό χαρακτήρα
του Πρώτου ΠΑΣΟΚ -ξεκινώντας από το ΠΑΚ- δύσκολα θα επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα
ύπαρξης του.
Μένει το ΚΚΕ που σήμερα τουλάχιστον αποτελεί την μοναδική δύναμη ενός υπολογίσιμου
Εργατικού και Λαϊκού Κινήματος. Παρόλες τις ελλείψεις του, ίσως είναι η μόνη υπολογίσιμη
δύναμη αντίστασης στον οικονομικό φιλελευθερισμό ενός υποτιθέμενου «αντικρατικιστικού Καπιταλισμού». Όμως θα πρέπει
να κοιτάξει πολύ σοβαρά:
α) Την στασιμότητα έως μικρή/μεσαία πτώση της εκλογικής του δύναμης τα τελευταία
επτά χρόνια, από τις εκλογές του Ιούνη 2012…
(β) Δύσκολα ανεβάζεις την επιρροή σου με τις μερικές χιλιάδες φύλλων των εντύπων
σου. Σε έναν Πολιτισμό όπως ο σύγχρονος Αστικός Πολιτισμός που είναι Πολιτισμός
Εικόνας θα πρέπει να εκμεταλλευτείς οργανωμένα, επιστημονικά και -κυρίως- έξυπνα
τα Social Media και ειδικότερα την Τηλεόραση. Ένας Τηλεοπτικός Σταθμός άριστα
οργανωμένος και τεκμηριωμένος αποτελεί σήμερα τον παλιό «Οργανωτή και Συλλογικό Διαφωτιστή» (Lenin) που στα χρόνια του ήταν η εφημερίδα.
Ο σύγχρονος φορέας μιας προοδευτικής και δημοκρατικής προοπτικής πρέπει να έχει
Εθνικοανεξαρτησιακά/Εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά με επικέντρωση τον οικονομικό
στραγγαλισμό της πατρίδας μας. Ποτέ ίσως σε χώρες της Περιφέρειας του Ευρωπαϊκού
Καπιταλισμού δεν ταυτίζεται τόσο πολύ το «Εθνικό με το Κοινωνικό» ενάντια στα φληναφήματα
των εθνομηδενιστών της Μεταμοντέρνας/Λούμπεν Αριστεράς.
Το στρατηγικό σχέδιο μετασχηματισμού της Κοινωνίας πρέπει να έχει Σοσιαλιστικό
Στόχο συνδυασμένο με τον άμεσο στόχο ανακούφισης των πλατιών κοινωνικών στρωμάτων
και τάξεων.
Τα Μέσα Ενημέρωσης σαν κορυφή των Ιδεολογικών Μηχανισμών του Κράτους πρέπει
να έχουν σαν στόχο την ανάπτυξη της επιστημονικής, μορφωτικής, κοινωνικής και πατριωτικής
συνείδησης. Αυτοί οι Μηχανισμοί πρέπει να αποτελούν την δύναμη Κρούσης μιας όντως
προοδευτικής/δημοκρατικής Κυβέρνησης.
Τα Μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα -Μικροαστική, Μεσοαστική Τάξη κλπ- πρέπει
να θεωρηθούν Κοινωνικοί και Ταξικοί Σύμμαχοι μιας Προοδευτικής Κυβέρνησης. Χωρίς
την συμμαχία και ένταξη αυτών των στρωμάτων σε ένα Μπλοκ Κοινωνικών δυνάμεων δεν
υπάρχει καμιά δυνατότητα αλλαγής σε χώρες όπως η Ελλάδα με τεράστιο αριθμό Μικρομεσαίων
και αυτοαπασχολούμενων και με αδύνατη έως ανύπαρκτη σφραγίδα της Εργατικής Τάξης
στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα.
Ας θυμηθούμε την πανέξυπνη και πετυχημένη στρατηγική του Λένιν για να κερδίσει
την τεράστια πλειοψηφία του Ρωσικού Λαού, τους Αγρότες («Όλη η γη στους Αγρότες»).
Αλλά και την αλησμόνητη εμπειρία του ΕΑΜ που συσπείρωσε την τεράστια πλειοψηφία
του Ελληνικού Λαού ή του Πρώτου ΠΑΣΟΚ (1974-1989).
Απέναντι στην χυδαία και γελοία αντιπολίτευση της Λούμπεν Αριστεράς με τις αστειότητες/γελοιότητες
των ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ αλλά και των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη,
ολιστικού και στρατηγικού τύπου αντιπολίτευση. Αλλιώς η δυσαρέσκεια της τεράστιας
λαϊκής μάζας -και ειδικότερα της Μικροαστικής- θα δίνει αέρα στα πανιά του
ΣΥΡΙΖΑ. Θα εισπράττει χωρίς να κουνάει το δαχτυλάκι του.
Εάν λοιπόν δεν θέλουμε να φύγει απλώς η ΝΔ και να ξανάρθει ο δόλιος γητευτής
των μαζών με τον μανδύα του «Προοδευτικού» δηλαδή ο Δρ της Απάτης που λέγεται
ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να οργανώσουμε ένα Διμέτωπο -κυριολεκτικά- αγώνα.
Κριτική συντριπτική στη ΝΔ αλλά συντριπτικότερη κριτική στον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός λέει «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο». Πρέπει να το εφαρμόσουμε έξυπνα
και αποτελεσματικά. Κατά γράμμα. Κυριολεκτικά! Για να έρθει μια αληθινά Προοδευτική
Κυβέρνηση και όχι να επανέλθουν οι Λιγούρηδες Κρατικοδίαιτοι του ΣΥΡΙΖΑ !
