Έχει γίνει νόμος πλέον στην καθημερινή ζωή πως ό,τι πιάνει στα χέρια του ο ΣΥΡΙΖΑ το γελοιοποιεί σε πρωτοφανή βαθμό. Κάτι που είδαμε με την προβολή της ταινίας Joker.
Η ίδια η ταινία αναλύθηκε δεκάδες φορές τις τελευταίες μέρες και γράφτηκαν πάμπολες κριτικές όλων των αποχρώσεων. Όμως το θέμα μας δεν είναι η ταινία αυτή καθαυτή αλλά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του πρώην Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα.
Με αφορμή την εισβολή αστυνομικών στην αίθουσα – γεγονός που κατακρίθηκε από όλους – ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τσίπρας προέβη σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση εναντίον των «ακροδεξιών/νεοφιλελεύθερων» αντιπάλων του εκτοξεύοντας από την φαρέτρα του όλα τα λουλούδια του ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟΥ «Αντιδεξιού Μετώπου» λησμονώντας πως o Νόμος πάνω στον οποίο στηρίχτηκε η αστυνομία είναι μεν Μεταξικής προέλευσης (1937) αλλά ο πρόσφατος εκσυγχρονισμός του έγινε το 2010 με υπογραφή του Γ. Ραγκούση, υπουργού τότε του ΠΑΣΟΚ και μεγαλοστελέχους σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος ο Τσίπρας, κυβερνώντας 54 μήνες δηλαδή τεσσεράμισι χρόνια, είχε κάθε ευκαιρία να καταργήσει τον Νόμο ή απλά εξομοιώνοντας την μη ενήλικη προσβασιμότητα σε «ακατάλληλες ταινίες» – 18 έτη – με την ηλικία του δικαιώματος ψήφου (17 έτη) αλλά δεν το έκανε ποτέ.
Σήμερα, πουλώντας «Επανάσταση» στις νέες γενιές ο ακατανόμαστος Τσίπρας – του οποίου η αμάθεια συναγωνίζεται την θρασύτητα– φιγουράρει σαν dealer του όποιου ριζοσπαστισμού των νεότερων γενιών έχοντας σαν άμεση επιδίωξη το καπέλωμα ενός αυθόρμητου αλλά τελείως αδιαμόρφωτου «ριζοσπαστισμού» και τον οποίο «ριζοσπαστισμό» της νεολαίας δεν τον έχουμε δει βέβαια ακόμη να διαμορφώνεται σε πιο επικίνδυνα – για το σύστημα– πλαίσια με σαφέστερες κοινωνικές, ταξικές και κοσμοθεωρητικές αναφορές.
Ο λόγος είναι απλός. Όπως εξηγήσαμε και στα τελευταία μας άρθρα στο ΡΕΣΑΛΤΟ, μη έχοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικές διαφορές από την πολιτική της ΝΔ επικεντρώνει τα αντιπολιτευτικά του βέλη στο συγκεκριμένο ή σε ένα είδος «αριστερού κουτσομπολιού» της εικόνας, της βιτρίνας και του θεαθήναι. Κατά το αγγλοσαξωνικό ‘The small is beautiful” η Λούμπεν Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ολιστικό σχέδιο για την Κοινωνία που να ξεπερνά τα πλαίσια της Καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης και του αστικού, μεταπρατικού συστήματος στην Ελλάδα. Επόμενο είναι, ελλείψει «Γενικού Σχεδίου» να τονίζει το άμεσο, το «πιασάρικο», την trendy τάση δηλαδή όλα τα ρεύματα του συρμού, του Λούμπεν/ μικροαστισμού και του «αυθόρμητου» ή της γενικόλογης «οργής για το σύστημα». Προσπαθεί να μας παραστήσει τον «Αντι–δεξιό» πόλο επιδεικνύοντας τα μηδαμινά του προτερήματα.
Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σαν Next Top Model επιδεικνύοντας τα ανύπαρκτα κάλλη του.
Υπάρχει και «κάτι» άλλο όμως σημαντικότερο. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις πολλών που ανήκουν στον «προοδευτικό» ή «αριστερό» χώρο του πολιτικού φάσματος διαπιστώσαμε πως οι περισσότεροι – άθελα τους μάλλον – ταυτίστηκαν με την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ θεοποιώντας την «ατομική εξ εγερσιμότητα» ακόμη και με ψυχιατρικά χαρακτηριστικά και εξυπονοώντας ταυτόχρονα την δυνατότητα επανάληψης «αυθόρμητων εξεγέρσεων» με θολό ορίζοντα, χωρίς κοινωνικά «δοχεία» ταξικής κατεύθυνσης και φυσικά χωρίς πολιτικούς φορείς, ηγεσίες και άλλα παρόμοια «γραφειοκρατικά» και «στενόκαρδα».
Ας έχουν υπόψη τους οι παραπάνω σεβαστοί συναρθρογράφοι πως καμιά εξέγερση δεν μετατράπηκε σε επανάσταση χωρίς Levellers (Αγγλική περίπτωση) ή χωρίς Ιακωβίνους και Μπολσεβίκους (Γαλλική και Ρωσική περίπτωση).
Καμιά εξέγερση δεν μετατράπηκε σε επίφοβο Κοινωνικό Κίνημα επαναστατικού χαρακτήρα ερήμην των μεγάλων εργαζόμενων τάξεων και μαζών χωρίς δηλαδή η «Εξέγερση του αυθόρμητου» να μην μετατραπεί σε «Επανάσταση των Παραγωγών».
Καμιά «εξέγερση» εναντίον της παγκοσμιοποίησης δεν πέτυχε χωρίς εθνικό αγώνα σε επίπεδο κράτους με διεθνείς προεκτάσεις και συνεργασίες.
Καμιά «εξέγερση» δεν μετατράπηκε σε εθνική κοινωνική επανάσταση χωρίς να κατοχυρώσει τα «νώτα» της, χωρίς τακτικούς και στρατηγικούς στόχους δηλαδή χωρίς επιστημονική θεωρία και αναλυτική μέθοδο.
Το «εξεγείρομαι τυφλά και τα κάνω όλα λίμπα» ακολουθείται συνήθως από το «υποτάσσομαι με τα μάτια ολάνοιχτα και πληρώνω κιόλας».
Ας θυμηθούμε κινήματα όπως το Me/too ή το (δήθεν) Περιβαλλοντικό κίνημα της Greta Thunberg. Και ας ρωτήσουμε που κατέληξαν κινήματα όπως το OccupyWallStreet ή το κίνημα των Podemos αλλά και του «Κινήματος των πλατειών» που ανέβασε τον άθλιο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Όπως δεν είναι το ίδιο οι Πορτορικανοί ή Μαύροι περιθωριακοί και εξαθλιωμένοι των Αμερικάνικων Μεγαλουπόλεων – θύματα του ίδιου του Αμερικανικού Καπιταλισμού– με τους εισαγομένους «πρόσφυγες» της Παγκοσμιοποίησης και του κεφαλαίου της Ελίτ.
Οι τελευταίοι αποτελούν εφεδρεία του συστήματος όχι μόνο για λόγους μισθολογικού κόστους αλλά και Πολιτιστικούς/Θρησκευτικούς. Μεγάλο ποσοστό από αυτούς είτε σαν Δυτικοί υπήκοοι είτε σαν Τζιχαντιστές εισάγουν τη Φεουδαρχική Σαρία σε Αστικά και Κοσμικά Δημοκρατικά Καθεστώτα με αποτέλεσμα την πλήρη οπισθοχώρηση.
Τέλος, ας θυμηθούμε και τους Κούρδους που πλήρωσαν μαζεμένα την έλλειψη στρατηγικής αλλά και τα εγκληματικά λάθη των Ηγετών τους λειτουργώντας σαν υπονομευτές και εχθροί ανεξάρτητων κρατών (Συρία). Παραμένουν «Λαός χωρίς Ιστορία» – Gesichtloss Volk κατά Engels– ακολουθώντας το παράδειγμα των Κροατών στην Επανάσταση του 1848 (Όργανο του Τσαρικού Στρατού) και μάλιστα οι ίδιοι οι Κούρδοι λειτουργούσαν σαν «Μοντέλα Βιτρίνας» των Αμερικανών Προστατών τους. Γιατί σύμφωνα με τους Marx/Engels «Ιστορικός λαός» δεν είναι αυτός που διαθέτει μνημεία και την όποια παλαιά ιστορία αλλά αυτός που ταυτίζεται με την πρόοδο και όχι την αντίδραση. Όπως οι Επαναστατημένοι Έλληνες ουσιαστικά απετέλεσαν Ιδεολογική Συνέχεια της Γαλλικής Επανάστασης προωθώντας το Δημοκρατικότερο Σύνταγμα της Εποχής χωρίς περιουσιακές προϋποθέσεις.
Χρειάζεται λοιπόν μια ουσιαστική συζήτηση πρώτα–πρώτα για την ίδια την ταινία Joker τονίζοντας τα όποια πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα διαθέτει, συζήτηση πολιτισμένη χωρίς χαρακτηρισμούς και κυρίως έξυπνη και τεκμηριωμένη.
Χορτάσαμε από «Επαναστατικούς Βερμπαλισμούς» και «αριστερή ψευδοεπαναστατικότητα». Μπορεί ο Joker να «προμηνύει» τις επερχόμενες εξεγέρσεις – δυνητικά πάντα– αλλά μπορεί να προμηνύει και τον επερχόμενο Φασισμό που θα τις καπελώσει με «Αριστερό Μανδύα» και μπόλικα «περιβαλλοντικά» ή «αντιπατριαρχικά» χαρακτηριστικά και ολίγη «αριστερή σάλτσα».
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά σαν τραγωδία την δεύτερη φορά σαν φάρσα» έγραφε ο Καρλ Μαρξ στην «18η Μπρυμαιρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη». Για να μην επαναληφθεί η Τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 σαν φάρσα την δεκαετία του 2020 πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, προσεκτικοί και «μελετημένοι». Και πάνω από όλα σοβαροί.
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11258
