Του Ηλία Παπαναστασίου
Τρία απανωτά εγκλήματα με γυναικεία σφραγίδα συνέβησαν στον τελευταίο μήνα.
Το πρώτο έγκλημα – που συγκλονίζει ακόμη – είναι η περίπτωση του βιτριολισμού από γυναίκα αντίζηλο σε βάρος άλλης γυναίκας.
Συγκλονίζει όχι μόνο η μεθόδευση και οργάνωση όλου του εγκλήματος αλλά και το ψυχολογικό υπόβαθρο της δράστου.
«Δεν σε σκοτώνω αλλά σου καταστρέφω για όλη σου τη ζωή το 90% του γυναίκειου “όπλου” που είναι το πρόσωπο. Σε κάνω να υποφέρεις φρικτά για πάντα.»
Παράλληλα συγκλονίζει η παρανοϊκή/ψυχωτική συμπεριφορά της δράστου και η βεβαιότητά(;) της για την σχέση του θύματος με τον συγκεκριμένο άνδρα.
Θυμηθήκαμε όλοι ένα παλιό γυναικείο όπλο που λέγεται βιτριόλι και το χρησιμοποιούσαν οι «εξαπατηθείσες» – πάντα εντός εισαγωγικών– από τους άνδρες.
Σε πολύ μικρή ηλικία ο υποφαινόμενος θυμάται διηγήσεις της μητέρας του για βιτριολισμένους άνδρες στη μέση του δρόμου, θύματα μιας απίστευτης εκδικητικότητας και εμπάθειας. Αυτή η – καθαρά– γυναικείου τύπου εκδικητικότητα ήταν πολύ συνηθισμένη περίπου μέχρι την δεκαετία του 1980.
Πάντως, χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι πως όλη η Ελλάδα σίγησε και δεν ακούστηκε ούτε κιχ από τις συνηθισμένες φεμινιστικές κραυγές περί «Πατριαρχίας», «Άνδρα βιαστή», «Αρσενικού κτήνους» και άλλα πολλά ων ουκ εστι αριθμός.
Σιγή ιχθύος από τις Φεμινιστικές Οργανώσεις, την Γενική Γραμματεία Ισότητας και όλες τις κρατικοδίαιτες «λεβέντισσες» που φαντάζονται παντού «Πατριαρχικά εγκλήματα». Βλέπετε, η υπόθεση αφορούσε δυο γυναίκες και το θύμα ήταν γυναίκα. Εδώ ποιος φταίει; Πάλι η «Πατριαρχία», ο «σεξισμός» και η «Φαλλοκρατία»; Θα τοποθετηθούμε παρακάτω για το τι πραγματικά φταίει, λίγη υπομονή.
Το δεύτερο έγκλημα – στη Θεσσαλονίκη– αφορούσε την απαγωγή της δεκάχρονης Μαρκέλλας από φίλη του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η φίλη μας βγαίνει λεσβία που θώπευε και μακιγιάριζε το παιδί που ήταν σε κατάσταση νάρκης ενώ στην οικογένεια της Μαρκέλλας λείπει ο πατέρας και το περιβάλλον της οικογένειας της θεωρείται προβληματικό.
Η δράστης – γυναίκα κοκκινομάλλα, 33 ετών– κατηγορείται συν τοις άλλοις και για βιασμό. Κατηγορούνται και οι –αθώες, ως συνήθως– γυναίκες για βιασμό; Δεν είναι βιαστές μόνο τα «Περιφερόμενα καθάρματα και γουρούνια» που πάντα – μα πάντα– είναι οι άνδρες;
Μήπως πρέπει να είμαστε «ανεκτικοί» στις παιδόφιλες γυναίκες μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες; Μιλάτε σοβαρά; Όταν ο υποφαινόμενος αναρτούσε στο προσωπικό του ιστολόγιο επιστημονικές και επίσημες έρευνες Δυτικών Κρατών για τον μεγάλο αριθμό βιασμών από γυναίκες σε βάρος των ανδρών, κάνεις δεν ενοχλούνταν. Αυτά θεωρούνταν «γραφικά» πράγματα γιατί απλά «οι γυναίκες δεν βιάζουν»μας έλεγαν.
Τώρα ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν την χαμένη ήπειρο των Βιασμών που γίνονται από γυναίκες. Όπως φαίνεται, ανακαλύψαμε την Αμερική. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την έλλειψη του Πατέρα– λυπούμαστε αλλά ο Πατριός δεν μπορεί να τον υποκαταστήσει με κανένα τρόπο – τότε αρχίζει σιγα–σιγα η υπόθεση να ξεδιαλύνεται.
Το τρίτο έγκλημα έγινε – πάλι στη Θεσσαλονίκη – από μάνα και κόρη που κατάσφαξαν τον πατέρα την ώρα που κοιμόταν. Επικαλεστήκαν «σεξουαλική κακοποίηση» της κόρης από μεριάς του πατέρα και μετά επικαλεστήκαν και οικονομικούς λόγους.
Για την σεξουαλική κακοποίηση θα θέλαμε από τις κατηγορούμενες αδιάσειστα στοιχεία και όχι απλές κατηγορίες που είναι «πιασάρικες» επικοινωνιακά και μοδάτες από νομική άποψη.
Άλλωστε είναι γνωστό πως εάν θέλεις να εκμηδενίσεις την υπόσταση ενός άνδρα – έστω και σφαγμένου– και ταυτόχρονα να αθωωθείς από κάθε κατηγορία τότε η μομφή της «σεξουαλικής κακοποίησης» και μάλιστα από μικρή ηλικία είναι καταπέλτης. «Συγχωρεί» και αποσβένει κάθε έγκλημα, μάλιστα δε έχει και επιβράβευση από την «κοινωνία» («Καλά έκαναν και τον έσφαξαν, το κάθαρμα»!).
Δεν προτρέχουμε αλλά θα πειστούμε μόνο εάν υπάρξουν αδιάσειστα στοιχεία ιατροδικαστικού χαρακτήρα.
Τι μας λένε ή – καλυτέρα– τι μας «μαρτυράνε» αυτά τα στοιχεία;
Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει Γυναικεία εγκληματικότητα για την οποία υπάρχει «αυτόνομη η ελεύθερη πρόθεση», δηλαδή απλά γενεσιουργός αιτία της πράξης είναι η Γυναικεία βούληση εγκλήματος και όχι η άμεση επιρροή του άνδρα και της «καταραμένης» πατριαρχίας.
Η γυναίκα είναι ικανή για το ειδεχθέστερο έγκλημα από πρόθεση δική της, με ευθύνη δική της και όχι με «ανδρική καθοδήγηση» λες και είναι βρέφος χωρίς ευθύνες και προσωπικότητα.
Κυρίες μου, όποιος έχει δικαιώματα και είναι φορέας δικαιωμάτων έχει και αντίστοιχες υποχρεώσεις. Κανένα δικαίωμα χωρίς υποχρέωση! Και πάντα οι ανάλογες νομικές συνέπειες. Απλά.
Ας καταγράψουμε μερικά συμπεράσματα.
Στην πρώτη περίπτωση, της δράστου με το βιτριόλι, υπάρχει έγκλημα συνδεδεμένο άμεσα με την εικόνα της δράστου αλλά και του θύματος. Μιας εικόνας που είναι πλέον η «εικόνα ανθρωπότυπου» της ελληνίδας μεταξύ 20–35 ετών τις δυο τελευταίες δεκαετίες.
Εικόνα πλαστή, εντυπωσιακή και σεξουαλική, ικανή να ανεβάσει στο κατακόρυφο την ανδρική λίμπιντο, να βρει εύκολα γαμπρό – εννοείται με μεγάλο πορτοφόλι– και να ικανοποιήσει, μέχρι τον πολυπόθητο γάμο, όλες τις ερωτικές επιθυμίες του ανδρικού φύλου.
Ένα ανθρωπότυπος– γυναίκας που είναι ένα κράμα «Γυναίκας– αράχνης» ικανής για όλα και «Γυναίκας ερωτικής πρόκλησης», όπλο που στις περισσότερες των περιπτώσεων οι ίδιες οι γυναίκες το προβάλλουν και το θεωρούν πανίσχυρο μέσο επιβολής τους και κυριαρχίας τους στις επιθυμίες των αρσενικών και ικανοποίησης των δικών τους επιδιώξεων, οικονομικών κατά βάση, δηλαδή τακτοποίησης μέσω ενός καλού γάμου με κάποιο πλούσιο γαμπρό. Οι περισσότερες προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα με ανάλογη «λιγούρικη» διάθεση για αποκατάσταση αλλά και οικονομική/ κοινωνική άνοδο.
Για να ανέβει το ποσοστό «εγκλωβισμού ανδρών» μέσω της εικόνας, χρειάζεται φροντίδα για την εικόνα, πλαστή ομορφιά σε εξωφρενικό ποσοστό, με κάθε μέσο και ανεξαρτήτως κόστους. Έτσι, εκτός από το βαμμένο ξανθό μαλλί που κάνει θραύση στις Ελληνίδες– νομίζεις μερικές φορές πως βρίσκεσαι σε Βορειοευρωπαϊκή πρωτεύουσα με τόσες ξανθές γύρω μας– και την πλαστή ομορφιά που εκπέμπει (μην ξεχνάμε πως το φυσιολογικό ποσοστό «ξανθότητας» στην Ελλάδα είναι 3,5%, ισοδύναμο της Τουρκίας όταν στην Φινλανδία φτάνει ως το 80%) υπάρχουν και όλα τα άλλα μέσα, χειρουργικής επέμβασης και πλαστικών επεμβάσεων. Στήθος από σιλικόνη, εγχείρηση στη μύτη και στο πρόσωπο, ψεύτικο γαλάζιο χρώμα ματιών με τεχνητή αλλαγή του χρώματος της ίριδας, ψεύτικες βλεφαρίδες και επεμβάσεις σε όλα τα σημεία του σώματος, ακόμη και στα πλέον απόκρυφα.
Αν προσθέσουμε την καταναγκαστική γυμναστική και το υστερικού τύπου αδυνάτισμα, έχουμε πλήρες όλο το «εικονοστάσιο» της πλαστής, κυριολεκτικά Fake ομορφιάς, που κυκλοφορεί στην αγορά.
Αν μάλιστα αναφέρουμε και το απίστευτο μακιγιάζ της ελληνίδας που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει σοβάτισμα, τότε έχουμε κύριες και κύριοι την Femina Greca δηλαδή τον ανθρωπότυπο της μέσης ελληνίδας των 20–35 ετών.
Τα προσόντα είναι σωματικά και αποκλειστικά αισθητικά, εάν όμως κάποιος άνδρας σχολιάσει το φρενιτιώδες παζάρι «πώλησης γυναικείου κρέατος» από τις σημερινές ελληνίδες, τότε αμέσως χαρακτηρίζεται «σεξιστής», «φαλλοκράτης» και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δηλαδή «πουλάμε κρέας πολυτελείας», όμως εάν το χαρακτηρίσει έτσι κάποιος άνδρας τότε φταίει αυτός και όχι οι κυρίες που το επιδεικνύουν. Και ακoλουθούν βέβαια όλες οι κατηγορίες του συρμού περί «σεξουαλικής παρενόχλησης» και άλλες παρόμοιες ανοησίες.
Εάν όμως η νομοθεσία είχε φροντίσει να θεσπίσει διατάξεις περί «σεξουαλικής πρόκλησης» που προηγείται της λεγόμενης «σεξουαλικής παρενόχλησης» δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα ήταν όλες και όλοι πιο προσεκτικοί, ειδικότερα σε χώρους επαγγελματικούς και δημόσιους.
Δεν μπορεί να μπαίνεις στη Βουλή λες και πας σε πασαρέλα κάνοντας επίδειξη μόδας. Ούτε μπορεί να προβάλλεις πολύ τολμηρά τα κάλλη του σώματός σου – μέσα στη Βουλή παρακαλώ– λες και βρίσκεσαι σε high μπαράκι της Πλατείας Κολωνακίου.
Όμως η Εικόνα παράγει την Γυναίκα σε αυτές τις περιπτώσεις και όχι η Γυναίκα την Εικόνα. Η Εικόνα γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη, αυτόνομη, αυτοδύναμη και επικυρίαρχη πάνω στην γυναίκα με άλλα λόγια το δημιούργημα της γυναίκας αυτονομείται και κυριαρχεί πάνω της όπως το εικόνισμα πάνω στον θρησκευόμενο.
Η Εικόνα–δημιούργημα κυριαρχεί στον δημιουργό και αναπαράγεται ανεξάρτητα από τον δημιουργό κυριαρχώντας τον.
Η εικόνα δεν είναι συμπύκνωση της προσωπικότητας αλλά δημιουργός της, απόλυτος κυρίαρχος, πλαστής ομορφιάς που δεν υπάρχει ή φτιάχνεται κατά παραγγελία. Η βιτριολίστρια έριξε βιτριόλι όχι για το like του εραστή στην άλλη αλλά γιατί η Εικόνα της κινδύνευε από μιαν άλλη Εικόνα.
Στη δεύτερη περίπτωση της απαγωγής της Μαρκέλλας έχουμε την γυναίκα με λεσβιακές προτιμήσεις και φυσικά – μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα– έχουμε χαμηλών πτήσεων αντιδράσεις. Εάν ήταν άνδρας στη θέση της Μαρκέλλας θα τον είχαμε εκτελέσει σαράντα φορές πριν καταδικαστεί.
Εδώ, η 33χρονη απολαμβάνει την γυναικεία ασυλία της με μέτρια κριτική. Το ίδιο και η μητέρα της Μαρκέλλας στο σπίτι της οποίας μπαινόβγαινε η 33 χρονη. Αυτή η μάνα δεν είναι ακατάλληλη για την Μαρκέλλα αφήνοντας την κόρη της να μεγαλώσει σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον; Δεν πρέπει να κριθεί δικαστικά η καταλληλότητά της για την κηδεμονία;
Στην τρίτη περίπτωση ισχύει το ρητό «Πρώτα πυροβολούμε και μετά ρωτάμε» ή αλλιώς «Πρώτα σε σφάζουμε, μετά σου αποδίδουμε κατηγορίες και όσον αφορά τις αποδείξεις βλέπουμε». Ήθελα να ξέρω, εάν ο σύζυγος σκότωνε την σύζυγό του μαζί με τον γυιό του επικαλούμενος κίνδυνο της ζωής του από την ίδια, θα είχε ανάλογη μεταχείριση και «πνεύμα ασυλίας» που διακρίνουμε στην περίπτωση της μάνας/κόρης που έσφαξαν τον πατέρα στην Θεσσαλονίκη;
Ας συνοψίσουμε.
Ας καταλάβουν οι περιφερόμενες κυρίες – είτε αυτές που ψάχνουν για γαμπρό είτε όχι– πως ο «ανθρωπότυπός» τους είναι περαστικός και εφήμερος. Το σώμα γηράσκει γρήγορα και χρειάζεται πολλά χρήματα για να ανανεώνεται διαρκώς. Τα δικαιώματα που απέκτησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια– σε πολλές χώρες αρχίζουν και επηρεάζονται από την οικονομική κρίση και οι αφελείς γαμπροί μειώνονται.
Το να κατηγορείται μονίμως ο άνδρας και η πατριαρχία για όλες τις ανωριμότητες ή ηλιθιότητες των γυναικών δείχνει πως οι κερδισμένοι των δικαιωμάτων – οι γυναίκες συγκεκριμένα– εάν δεν δείχνουν την ανάλογη ωριμότητα τότε απλά γίνονται καταγέλαστες.
Θυμίζουν τις ανώριμες εργατικές τάξεις των ανατολικών ευρωπαϊκών χώρων που – υποτίθεται– «οικοδομούσαν τον σοσιαλισμό» όμως όταν οι γραφειοκρατίες των Κομ. Κόμματων κατέρρεαν το 1989 μαζί με όλα τα πολύ σημαντικά κοινωνικά δικαιώματα που είχαν σε αυτές τις χώρες, αυτές λοιπόν οι εργατικές τάξεις δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για να υπερασπιστούν αυτά τα πολύ σημαντικά δικαιώματα και ενθουσιάζονταν από όλα τα φαντασιακά – στην ουσία– αγαθά που θα απολάμβαναν στον καπιταλισμό, όπως τουλάχιστον ήλπιζαν και νόμιζαν.
Όταν κατάλαβαν την αλήθεια ήταν πλέον αργά. Ας μάθουν λοιπόν οι «Ελληνίδες της προκλητικής εικόνας» πως η εικόνα ξεφτίζει με την ηλικία. Και το σημαντικότερο; Όταν «πουλάς κρέας» και τίποτε παραπάνω θα σε βλέπουν σαν κρεοπωλείο. Και μην παραπονιέσαι, εσύ το προκάλεσες και το συντηρείς και όχι η «πατριαρχία»!
Άλλωστε, οι Ελίτ αφού διαίρεσαν το ανθρώπινο γένος σε δυο εχθρικά στρατόπεδα – άνδρες και γυναίκες– βάζοντας τα να σφάζονται μεταξύ τους ώστε οι Ελίτ να κυριαρχούν ανενόχλητες, μετέτρεψαν τις γυναίκες της ηλικίας που προαναφέραμε στα πλέον αδηφάγα και άπληστα όντα που θέλουν «να ανέβουν κοινωνικά» και να «αποκατασταθούν» πάση θυσία.
Έγιναν οι γυναίκες τα πλέον καπιταλιστικά όντα του πλανήτη και μεγάλο μέρος αυτών απέκτησε μια φασιστική νοοτροπία επιβολής στους άνδρες. Δυστυχώς για τις Φεμινίστριες, πιστεύουμε πως αν ο Χίτλερ ήταν γυναίκα θα ήταν τρισχειρότερος του Χίτλερ άνδρα.
Ας καταλάβουν οι γυναίκες – και όχι μόνο της ηλικίας που προαναφέραμε– πως δεν έχουν ασυλία ποτέ και πουθενά για οτιδήποτε. Η ευνοϊκή μεταχείριση των γυναικών και ειδικά των μητέρων με χαμηλότερες ποινές των ανδρών όταν κατηγορούνται για παρόμοια αδικήματα βαίνει στο τέλος της. Η γυναίκα και σκοτώνει και βιάζει και σαδομαζοχίζεται. Είναι ικανή για τα ίδια εγκλήματα με αυτά των ανδρών και μάλιστα τους ξεπερνά σε αγριότητα πολλές φορές.
Η μόνιμη ενοχοποίηση του άνδρα και του πατέρα δεν είναι απλώς καταστρεπτική αλλά εγκληματική. Έφτασαν οι παρανοϊκές φεμινίστριες να κατηγορούν τους άνδρες για την Πανδημία του Κορωναιού με το σύνθημα «Όχι στην πανδημία των αρσενικών». Είπατε τίποτε για ψυχιατρείο;
Η οικογένεια σαν θεσμός και ο πατέρας σαν ηθικός και ανδρικός προτυποποιός είναι απαραίτητος και θεμελιακός. Παιδί χωρίς πατέρα είναι παιδί με ένα πόδι, χωλό και ανάπηρο. Από αυτή την άποψη είναι επαινετή – εφόσον πραγματοποιηθεί– η πρωτοβουλία του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα για προώθηση νομοσχεδίου που θα εισάγει την συνεπιμέλεια τέκνων μετά τον χωρισμό. Θα προτείναμε και την εναλλάξ διαμονή αλλά και την ποσόστωση στα Δικαστήρια με παράλληλη ίδρυση Οικογενειακών Δικαστηρίων. Δεν μπορεί σε δίκες διατροφής, διαζυγίου, γονικής μέριμνας κλπ δηλαδή Οικογενειακού Δικαίου να γυναικοκρατείται το Δικαστήριο σε ποσοστό 100% ούτε να συνεχίζεται η σφαγή των Πατέρων και του Ανδρικού Φύλου μέσω της στέρησης της Γονικής μέριμνας από αυτούς και των δυσκολιών επικοινωνίας που θέτουν οι διαζευγμένες μητέρες.
Άλλωστε, ποιος σας είπε πως η μητέρα μεγαλώνει καλύτερα τα παιδιά από τον πατέρα και μάλιστα χωρίς αυτόν;
Προτείνουμε λοιπόν και την ποσόστωση στα Οικογενειακά Δικαστήρια δηλαδή 50% άνδρες δικαστές και 50% γυναίκες. Άλλωστε, όλες οι φεμινίστριες μας «κούφαναν» τόσα χρόνια με το θέμα της ποσόστωσης στο Δημόσιο και τα Πολιτικά Κόμματα. Προτείνουμε λοιπόν το ίδιο, όπως προτείνουμε και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των πατέρων στα παιδιά τους.
Ο παρακμιακός ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την υιοθεσία παιδιών από τους Ομοφυλοφίλους, τα αγαπημένα του παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούσε τελείως για το ένα εκατομμύριο χωρισμένων πατέρων που έχασαν τα δικαιώματα στα παιδιά τους και δυσκολεύονταν να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Τελικά, αναρωτήθηκε κανείς για ποιο λόγο η άνοδος της Ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια βαδίζει παράλληλα στατιστικά με την κατακόρυφη άνοδο των λεγόμενων μονογονεϊκών οικογενειών;
Μήπως γιατί πίσω από τις δυο «παράλληλες καμπύλες» λείπει ο Πατέρας; Δηλαδή ο παραγωγός του ανδρικού προτύπου εφόσον – για να μην ξεχνιόμαστε– «Άνδρας γίνεσαι μόνο από Άνδρα» δηλαδή από τον Πατέρα;
Εάν η Ελληνίδα των 20–40 ετών που παράγει την τεχνητή/σεξουαλική εικόνα που προαναφέραμε για να βρει εύκολα γαμπρό και να βολευτεί (πρώτο motto) διακηρύσσοντας παράλληλα «ας παντρευτώ, να κάνω παιδί και ας χωρίσω» (δεύτερο motto) ταυτόχρονα δε, δεν σκέφτεται τις συνέπειες για ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς Πατέρα και παράλληλα δεν αναλάβει τις ευθύνες της ενώ κατηγορεί μονίμως τους άνδρες και την πατριαρχία λες και είναι νήπιο χωρίς ευθύνες, τότε αποδεικνύεται, εκτός από ανώριμη, και ανάξια των δικαιωμάτων που πήρε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά θα φανεί και απροσάρμοστη στις ιλιγγιώδεις απαιτήσεις της εποχής. Και ας μάθει πως οι απροσάρμοστοι εξαφανίζονται σαν είδος. Γιατί όπως είπε και ο Δαρβίνος «Τα είδη που επιβιώνουν είναι αυτά που προσαρμόζονται στις εξελίξεις». Απροσάρμοστοι λαοί, απροσάρμοστες τάξεις, απροσάρμοστα φύλα και απροσάρμοστα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνονται. Και δεν υπάρχουν ούτε ως ανάμνηση.
Αντίθετα, εάν οι γυναίκες συνειδητοποιήσουν πως αυτά που τους ενώνουν με τους άνδρες είναι απείρως περισσότερα από τα ελάχιστα που τους χωρίζουν, εάν οι γυναίκες αποδεσμευτούν από την ιδεολογική/ψυχολογική παγίδα του φεμινισμού που δεν αποζητά ισοτιμία των δυο φύλων αλλά κυριαρχία των γυναικών πάνω στους άνδρες βάσει της αρχής του φεμινισμού «Να γίνουμε Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη» δηλαδή να φύγουν οι Άνδρες και την θέση τους να πάρουν οι Γυναίκες, εάν επίσης οι Γυναίκες σταματήσουν να «Ζουν για την εικόνα» τους, γινόμενες καταγέλαστες και αστείες γιατί παριστάνουν «κάτι» που δεν είναι αλλά και εάν οι Γυναίκες ωριμάσουν παράγοντας «Προσωπικότητα» και όχι πλαστή «ομορφιά» , εάν τέλος οι Γυναίκες συνειδητοποιήσουν πως στην Ιστορία δεν υπάρχει μόνο το συγκυριακό αλλά και το διαχρονικό δηλαδή η σταθερότητα των χαρακτήρων των δυο φύλων είναι διαχρονική – «Ο άνδρας είναι άνδρας και η γυναίκα είναι γυναίκα» – τότε υπάρχει έδαφος ειρηνικής και δημιουργικής συμβίωσης των δυο φύλων για έναν κόσμο καλύτερο.
Αλλιώς, θα διαιωνιστεί η σημερινή πολεμική μεταξύ των δυο φύλων κατάσταση με αποτέλεσμα να στερεώνεται η κυριαρχία των Ελίτ διαιρώντας τα δυο φύλα δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκοσμίου πληθυσμού. Ο Καπιταλισμός ευνοεί τις γυναίκες δίνοντάς τους προνόμια και όχι απλώς δικαιώματα σε βάρος των ανδρών. Ανακαλύπτοντας την εκμετάλλευση της γυναικείας εργατικής δύναμης αλλά και την απίστευτα κερδοφόρα γυναικεία βιομηχανία ομορφιάς με τα πανίσχυρα όπλα της πλαστής ομορφιάς, ο καπιταλισμός ανακάλυψε πόσο αποτελεσματικό και χρήσιμο για την κυριαρχία του είναι να διαιρεί την παγκόσμια ανθρωπότητα σε δυο αντιμαχόμενα φύλα που πολεμούν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους μέχρις εσχάτων.
Αλλά και πόσο χρήσιμο είναι να χρησιμοποιεί τεχνητές εικόνες ομορφιάς για τις γυναίκες για να κυριαρχεί με ολοκληρωτικό τρόπο πάνω τους ελέγχοντάς τες μέσω της εικόνας.
Γνωρίζει το καπιταλιστικό σύστημα δηλαδή ο αστισμός πως οι ίδιες οι γυναίκες αρέσκονται να είναι δούλες και πειθήνια όργανα της εικόνας τους λόγω χαμηλότατης μόρφωσης, φτωχής κοινωνικής προέλευσης και ελαφρομυαλιάς πολλών σημερινών γυναικών.
Κατάντησαν οι γυναίκες – σε μεγάλο ποσοστό – το πλέον αστικοποιημένο και «καπιταλιστικά υπόδουλο» φύλο με τάσεις ολοκληρωτικής κυριαρχίας και ασυγκράτητης απληστίας και φιλοδοξίας χωρίς όρια, εκμεταλλευόμενες προνομιακή μεταχείριση από μέρους του νόμου και ανοχή από μεριάς της κοινωνίας.
Μόνο όταν αυστηροποιηθεί ο νόμος – η βιτριολίστρια πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά χωρίς κανένα ελαφρυντικό γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος μιμητισμού της πράξης της– και «πέσουν» μεγάλες καμπάνες ποινών και στις τρεις προαναφερθείσες περιπτώσεις αλλά και σε όλες τις μελλοντικές ανάλογες περιπτώσεις, τότε υπάρχει περίπτωση να ελαχιστοποιηθεί η μανία ηλιθιότητας πολλών γυναικών να κυνηγούν την πλαστή εικόνα τους όπως ο σκύλος της ουρά του.
Δεν πρόκειται να υλοποιούν ποτέ την πλαστή εικόνα τους εσαεί όπως ο σκύλος δεν πρόκειται να πιάσει ποτέ την ουρά του. Απλά, πολύ απλά. Μπορούν να το καταλάβουν; Το βασικότερο, έχουν την ικανότητα να το καταλάβουν; Μπορούν να απελευθερωθούν από την παρανοϊκή/ψυχωτική μαγεία της εικόνας που οδηγεί μερικές στο βιτριόλι ή όπου αλλού;
Τρία απανωτά εγκλήματα με γυναικεία σφραγίδα συνέβησαν στον τελευταίο μήνα.
Το πρώτο έγκλημα – που συγκλονίζει ακόμη – είναι η περίπτωση του βιτριολισμού από γυναίκα αντίζηλο σε βάρος άλλης γυναίκας.
Συγκλονίζει όχι μόνο η μεθόδευση και οργάνωση όλου του εγκλήματος αλλά και το ψυχολογικό υπόβαθρο της δράστου.
«Δεν σε σκοτώνω αλλά σου καταστρέφω για όλη σου τη ζωή το 90% του γυναίκειου “όπλου” που είναι το πρόσωπο. Σε κάνω να υποφέρεις φρικτά για πάντα.»
Παράλληλα συγκλονίζει η παρανοϊκή/ψυχωτική συμπεριφορά της δράστου και η βεβαιότητά(;) της για την σχέση του θύματος με τον συγκεκριμένο άνδρα.
Θυμηθήκαμε όλοι ένα παλιό γυναικείο όπλο που λέγεται βιτριόλι και το χρησιμοποιούσαν οι «εξαπατηθείσες» – πάντα εντός εισαγωγικών– από τους άνδρες.
Σε πολύ μικρή ηλικία ο υποφαινόμενος θυμάται διηγήσεις της μητέρας του για βιτριολισμένους άνδρες στη μέση του δρόμου, θύματα μιας απίστευτης εκδικητικότητας και εμπάθειας. Αυτή η – καθαρά– γυναικείου τύπου εκδικητικότητα ήταν πολύ συνηθισμένη περίπου μέχρι την δεκαετία του 1980.
Πάντως, χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι πως όλη η Ελλάδα σίγησε και δεν ακούστηκε ούτε κιχ από τις συνηθισμένες φεμινιστικές κραυγές περί «Πατριαρχίας», «Άνδρα βιαστή», «Αρσενικού κτήνους» και άλλα πολλά ων ουκ εστι αριθμός.
Σιγή ιχθύος από τις Φεμινιστικές Οργανώσεις, την Γενική Γραμματεία Ισότητας και όλες τις κρατικοδίαιτες «λεβέντισσες» που φαντάζονται παντού «Πατριαρχικά εγκλήματα». Βλέπετε, η υπόθεση αφορούσε δυο γυναίκες και το θύμα ήταν γυναίκα. Εδώ ποιος φταίει; Πάλι η «Πατριαρχία», ο «σεξισμός» και η «Φαλλοκρατία»; Θα τοποθετηθούμε παρακάτω για το τι πραγματικά φταίει, λίγη υπομονή.
Το δεύτερο έγκλημα – στη Θεσσαλονίκη– αφορούσε την απαγωγή της δεκάχρονης Μαρκέλλας από φίλη του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η φίλη μας βγαίνει λεσβία που θώπευε και μακιγιάριζε το παιδί που ήταν σε κατάσταση νάρκης ενώ στην οικογένεια της Μαρκέλλας λείπει ο πατέρας και το περιβάλλον της οικογένειας της θεωρείται προβληματικό.
Η δράστης – γυναίκα κοκκινομάλλα, 33 ετών– κατηγορείται συν τοις άλλοις και για βιασμό. Κατηγορούνται και οι –αθώες, ως συνήθως– γυναίκες για βιασμό; Δεν είναι βιαστές μόνο τα «Περιφερόμενα καθάρματα και γουρούνια» που πάντα – μα πάντα– είναι οι άνδρες;
Μήπως πρέπει να είμαστε «ανεκτικοί» στις παιδόφιλες γυναίκες μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες; Μιλάτε σοβαρά; Όταν ο υποφαινόμενος αναρτούσε στο προσωπικό του ιστολόγιο επιστημονικές και επίσημες έρευνες Δυτικών Κρατών για τον μεγάλο αριθμό βιασμών από γυναίκες σε βάρος των ανδρών, κάνεις δεν ενοχλούνταν. Αυτά θεωρούνταν «γραφικά» πράγματα γιατί απλά «οι γυναίκες δεν βιάζουν»μας έλεγαν.
Τώρα ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν την χαμένη ήπειρο των Βιασμών που γίνονται από γυναίκες. Όπως φαίνεται, ανακαλύψαμε την Αμερική. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την έλλειψη του Πατέρα– λυπούμαστε αλλά ο Πατριός δεν μπορεί να τον υποκαταστήσει με κανένα τρόπο – τότε αρχίζει σιγα–σιγα η υπόθεση να ξεδιαλύνεται.
Το τρίτο έγκλημα έγινε – πάλι στη Θεσσαλονίκη – από μάνα και κόρη που κατάσφαξαν τον πατέρα την ώρα που κοιμόταν. Επικαλεστήκαν «σεξουαλική κακοποίηση» της κόρης από μεριάς του πατέρα και μετά επικαλεστήκαν και οικονομικούς λόγους.
Για την σεξουαλική κακοποίηση θα θέλαμε από τις κατηγορούμενες αδιάσειστα στοιχεία και όχι απλές κατηγορίες που είναι «πιασάρικες» επικοινωνιακά και μοδάτες από νομική άποψη.
Άλλωστε είναι γνωστό πως εάν θέλεις να εκμηδενίσεις την υπόσταση ενός άνδρα – έστω και σφαγμένου– και ταυτόχρονα να αθωωθείς από κάθε κατηγορία τότε η μομφή της «σεξουαλικής κακοποίησης» και μάλιστα από μικρή ηλικία είναι καταπέλτης. «Συγχωρεί» και αποσβένει κάθε έγκλημα, μάλιστα δε έχει και επιβράβευση από την «κοινωνία» («Καλά έκαναν και τον έσφαξαν, το κάθαρμα»!).
Δεν προτρέχουμε αλλά θα πειστούμε μόνο εάν υπάρξουν αδιάσειστα στοιχεία ιατροδικαστικού χαρακτήρα.
Τι μας λένε ή – καλυτέρα– τι μας «μαρτυράνε» αυτά τα στοιχεία;
Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει Γυναικεία εγκληματικότητα για την οποία υπάρχει «αυτόνομη η ελεύθερη πρόθεση», δηλαδή απλά γενεσιουργός αιτία της πράξης είναι η Γυναικεία βούληση εγκλήματος και όχι η άμεση επιρροή του άνδρα και της «καταραμένης» πατριαρχίας.
Η γυναίκα είναι ικανή για το ειδεχθέστερο έγκλημα από πρόθεση δική της, με ευθύνη δική της και όχι με «ανδρική καθοδήγηση» λες και είναι βρέφος χωρίς ευθύνες και προσωπικότητα.
Κυρίες μου, όποιος έχει δικαιώματα και είναι φορέας δικαιωμάτων έχει και αντίστοιχες υποχρεώσεις. Κανένα δικαίωμα χωρίς υποχρέωση! Και πάντα οι ανάλογες νομικές συνέπειες. Απλά.
Ας καταγράψουμε μερικά συμπεράσματα.
Στην πρώτη περίπτωση, της δράστου με το βιτριόλι, υπάρχει έγκλημα συνδεδεμένο άμεσα με την εικόνα της δράστου αλλά και του θύματος. Μιας εικόνας που είναι πλέον η «εικόνα ανθρωπότυπου» της ελληνίδας μεταξύ 20–35 ετών τις δυο τελευταίες δεκαετίες.
Εικόνα πλαστή, εντυπωσιακή και σεξουαλική, ικανή να ανεβάσει στο κατακόρυφο την ανδρική λίμπιντο, να βρει εύκολα γαμπρό – εννοείται με μεγάλο πορτοφόλι– και να ικανοποιήσει, μέχρι τον πολυπόθητο γάμο, όλες τις ερωτικές επιθυμίες του ανδρικού φύλου.
Ένα ανθρωπότυπος– γυναίκας που είναι ένα κράμα «Γυναίκας– αράχνης» ικανής για όλα και «Γυναίκας ερωτικής πρόκλησης», όπλο που στις περισσότερες των περιπτώσεων οι ίδιες οι γυναίκες το προβάλλουν και το θεωρούν πανίσχυρο μέσο επιβολής τους και κυριαρχίας τους στις επιθυμίες των αρσενικών και ικανοποίησης των δικών τους επιδιώξεων, οικονομικών κατά βάση, δηλαδή τακτοποίησης μέσω ενός καλού γάμου με κάποιο πλούσιο γαμπρό. Οι περισσότερες προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα με ανάλογη «λιγούρικη» διάθεση για αποκατάσταση αλλά και οικονομική/ κοινωνική άνοδο.
Για να ανέβει το ποσοστό «εγκλωβισμού ανδρών» μέσω της εικόνας, χρειάζεται φροντίδα για την εικόνα, πλαστή ομορφιά σε εξωφρενικό ποσοστό, με κάθε μέσο και ανεξαρτήτως κόστους. Έτσι, εκτός από το βαμμένο ξανθό μαλλί που κάνει θραύση στις Ελληνίδες– νομίζεις μερικές φορές πως βρίσκεσαι σε Βορειοευρωπαϊκή πρωτεύουσα με τόσες ξανθές γύρω μας– και την πλαστή ομορφιά που εκπέμπει (μην ξεχνάμε πως το φυσιολογικό ποσοστό «ξανθότητας» στην Ελλάδα είναι 3,5%, ισοδύναμο της Τουρκίας όταν στην Φινλανδία φτάνει ως το 80%) υπάρχουν και όλα τα άλλα μέσα, χειρουργικής επέμβασης και πλαστικών επεμβάσεων. Στήθος από σιλικόνη, εγχείρηση στη μύτη και στο πρόσωπο, ψεύτικο γαλάζιο χρώμα ματιών με τεχνητή αλλαγή του χρώματος της ίριδας, ψεύτικες βλεφαρίδες και επεμβάσεις σε όλα τα σημεία του σώματος, ακόμη και στα πλέον απόκρυφα.
Αν προσθέσουμε την καταναγκαστική γυμναστική και το υστερικού τύπου αδυνάτισμα, έχουμε πλήρες όλο το «εικονοστάσιο» της πλαστής, κυριολεκτικά Fake ομορφιάς, που κυκλοφορεί στην αγορά.
Αν μάλιστα αναφέρουμε και το απίστευτο μακιγιάζ της ελληνίδας που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει σοβάτισμα, τότε έχουμε κύριες και κύριοι την Femina Greca δηλαδή τον ανθρωπότυπο της μέσης ελληνίδας των 20–35 ετών.
Τα προσόντα είναι σωματικά και αποκλειστικά αισθητικά, εάν όμως κάποιος άνδρας σχολιάσει το φρενιτιώδες παζάρι «πώλησης γυναικείου κρέατος» από τις σημερινές ελληνίδες, τότε αμέσως χαρακτηρίζεται «σεξιστής», «φαλλοκράτης» και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δηλαδή «πουλάμε κρέας πολυτελείας», όμως εάν το χαρακτηρίσει έτσι κάποιος άνδρας τότε φταίει αυτός και όχι οι κυρίες που το επιδεικνύουν. Και ακoλουθούν βέβαια όλες οι κατηγορίες του συρμού περί «σεξουαλικής παρενόχλησης» και άλλες παρόμοιες ανοησίες.
Εάν όμως η νομοθεσία είχε φροντίσει να θεσπίσει διατάξεις περί «σεξουαλικής πρόκλησης» που προηγείται της λεγόμενης «σεξουαλικής παρενόχλησης» δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα ήταν όλες και όλοι πιο προσεκτικοί, ειδικότερα σε χώρους επαγγελματικούς και δημόσιους.
Δεν μπορεί να μπαίνεις στη Βουλή λες και πας σε πασαρέλα κάνοντας επίδειξη μόδας. Ούτε μπορεί να προβάλλεις πολύ τολμηρά τα κάλλη του σώματός σου – μέσα στη Βουλή παρακαλώ– λες και βρίσκεσαι σε high μπαράκι της Πλατείας Κολωνακίου.
Όμως η Εικόνα παράγει την Γυναίκα σε αυτές τις περιπτώσεις και όχι η Γυναίκα την Εικόνα. Η Εικόνα γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη, αυτόνομη, αυτοδύναμη και επικυρίαρχη πάνω στην γυναίκα με άλλα λόγια το δημιούργημα της γυναίκας αυτονομείται και κυριαρχεί πάνω της όπως το εικόνισμα πάνω στον θρησκευόμενο.
Η Εικόνα–δημιούργημα κυριαρχεί στον δημιουργό και αναπαράγεται ανεξάρτητα από τον δημιουργό κυριαρχώντας τον.
Η εικόνα δεν είναι συμπύκνωση της προσωπικότητας αλλά δημιουργός της, απόλυτος κυρίαρχος, πλαστής ομορφιάς που δεν υπάρχει ή φτιάχνεται κατά παραγγελία. Η βιτριολίστρια έριξε βιτριόλι όχι για το like του εραστή στην άλλη αλλά γιατί η Εικόνα της κινδύνευε από μιαν άλλη Εικόνα.
Στη δεύτερη περίπτωση της απαγωγής της Μαρκέλλας έχουμε την γυναίκα με λεσβιακές προτιμήσεις και φυσικά – μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα– έχουμε χαμηλών πτήσεων αντιδράσεις. Εάν ήταν άνδρας στη θέση της Μαρκέλλας θα τον είχαμε εκτελέσει σαράντα φορές πριν καταδικαστεί.
Εδώ, η 33χρονη απολαμβάνει την γυναικεία ασυλία της με μέτρια κριτική. Το ίδιο και η μητέρα της Μαρκέλλας στο σπίτι της οποίας μπαινόβγαινε η 33 χρονη. Αυτή η μάνα δεν είναι ακατάλληλη για την Μαρκέλλα αφήνοντας την κόρη της να μεγαλώσει σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον; Δεν πρέπει να κριθεί δικαστικά η καταλληλότητά της για την κηδεμονία;
Στην τρίτη περίπτωση ισχύει το ρητό «Πρώτα πυροβολούμε και μετά ρωτάμε» ή αλλιώς «Πρώτα σε σφάζουμε, μετά σου αποδίδουμε κατηγορίες και όσον αφορά τις αποδείξεις βλέπουμε». Ήθελα να ξέρω, εάν ο σύζυγος σκότωνε την σύζυγό του μαζί με τον γυιό του επικαλούμενος κίνδυνο της ζωής του από την ίδια, θα είχε ανάλογη μεταχείριση και «πνεύμα ασυλίας» που διακρίνουμε στην περίπτωση της μάνας/κόρης που έσφαξαν τον πατέρα στην Θεσσαλονίκη;
Ας συνοψίσουμε.
Ας καταλάβουν οι περιφερόμενες κυρίες – είτε αυτές που ψάχνουν για γαμπρό είτε όχι– πως ο «ανθρωπότυπός» τους είναι περαστικός και εφήμερος. Το σώμα γηράσκει γρήγορα και χρειάζεται πολλά χρήματα για να ανανεώνεται διαρκώς. Τα δικαιώματα που απέκτησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια– σε πολλές χώρες αρχίζουν και επηρεάζονται από την οικονομική κρίση και οι αφελείς γαμπροί μειώνονται.
Το να κατηγορείται μονίμως ο άνδρας και η πατριαρχία για όλες τις ανωριμότητες ή ηλιθιότητες των γυναικών δείχνει πως οι κερδισμένοι των δικαιωμάτων – οι γυναίκες συγκεκριμένα– εάν δεν δείχνουν την ανάλογη ωριμότητα τότε απλά γίνονται καταγέλαστες.
Θυμίζουν τις ανώριμες εργατικές τάξεις των ανατολικών ευρωπαϊκών χώρων που – υποτίθεται– «οικοδομούσαν τον σοσιαλισμό» όμως όταν οι γραφειοκρατίες των Κομ. Κόμματων κατέρρεαν το 1989 μαζί με όλα τα πολύ σημαντικά κοινωνικά δικαιώματα που είχαν σε αυτές τις χώρες, αυτές λοιπόν οι εργατικές τάξεις δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για να υπερασπιστούν αυτά τα πολύ σημαντικά δικαιώματα και ενθουσιάζονταν από όλα τα φαντασιακά – στην ουσία– αγαθά που θα απολάμβαναν στον καπιταλισμό, όπως τουλάχιστον ήλπιζαν και νόμιζαν.
Όταν κατάλαβαν την αλήθεια ήταν πλέον αργά. Ας μάθουν λοιπόν οι «Ελληνίδες της προκλητικής εικόνας» πως η εικόνα ξεφτίζει με την ηλικία. Και το σημαντικότερο; Όταν «πουλάς κρέας» και τίποτε παραπάνω θα σε βλέπουν σαν κρεοπωλείο. Και μην παραπονιέσαι, εσύ το προκάλεσες και το συντηρείς και όχι η «πατριαρχία»!
Άλλωστε, οι Ελίτ αφού διαίρεσαν το ανθρώπινο γένος σε δυο εχθρικά στρατόπεδα – άνδρες και γυναίκες– βάζοντας τα να σφάζονται μεταξύ τους ώστε οι Ελίτ να κυριαρχούν ανενόχλητες, μετέτρεψαν τις γυναίκες της ηλικίας που προαναφέραμε στα πλέον αδηφάγα και άπληστα όντα που θέλουν «να ανέβουν κοινωνικά» και να «αποκατασταθούν» πάση θυσία.
Έγιναν οι γυναίκες τα πλέον καπιταλιστικά όντα του πλανήτη και μεγάλο μέρος αυτών απέκτησε μια φασιστική νοοτροπία επιβολής στους άνδρες. Δυστυχώς για τις Φεμινίστριες, πιστεύουμε πως αν ο Χίτλερ ήταν γυναίκα θα ήταν τρισχειρότερος του Χίτλερ άνδρα.
Ας καταλάβουν οι γυναίκες – και όχι μόνο της ηλικίας που προαναφέραμε– πως δεν έχουν ασυλία ποτέ και πουθενά για οτιδήποτε. Η ευνοϊκή μεταχείριση των γυναικών και ειδικά των μητέρων με χαμηλότερες ποινές των ανδρών όταν κατηγορούνται για παρόμοια αδικήματα βαίνει στο τέλος της. Η γυναίκα και σκοτώνει και βιάζει και σαδομαζοχίζεται. Είναι ικανή για τα ίδια εγκλήματα με αυτά των ανδρών και μάλιστα τους ξεπερνά σε αγριότητα πολλές φορές.
Η μόνιμη ενοχοποίηση του άνδρα και του πατέρα δεν είναι απλώς καταστρεπτική αλλά εγκληματική. Έφτασαν οι παρανοϊκές φεμινίστριες να κατηγορούν τους άνδρες για την Πανδημία του Κορωναιού με το σύνθημα «Όχι στην πανδημία των αρσενικών». Είπατε τίποτε για ψυχιατρείο;
Η οικογένεια σαν θεσμός και ο πατέρας σαν ηθικός και ανδρικός προτυποποιός είναι απαραίτητος και θεμελιακός. Παιδί χωρίς πατέρα είναι παιδί με ένα πόδι, χωλό και ανάπηρο. Από αυτή την άποψη είναι επαινετή – εφόσον πραγματοποιηθεί– η πρωτοβουλία του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα για προώθηση νομοσχεδίου που θα εισάγει την συνεπιμέλεια τέκνων μετά τον χωρισμό. Θα προτείναμε και την εναλλάξ διαμονή αλλά και την ποσόστωση στα Δικαστήρια με παράλληλη ίδρυση Οικογενειακών Δικαστηρίων. Δεν μπορεί σε δίκες διατροφής, διαζυγίου, γονικής μέριμνας κλπ δηλαδή Οικογενειακού Δικαίου να γυναικοκρατείται το Δικαστήριο σε ποσοστό 100% ούτε να συνεχίζεται η σφαγή των Πατέρων και του Ανδρικού Φύλου μέσω της στέρησης της Γονικής μέριμνας από αυτούς και των δυσκολιών επικοινωνίας που θέτουν οι διαζευγμένες μητέρες.
Άλλωστε, ποιος σας είπε πως η μητέρα μεγαλώνει καλύτερα τα παιδιά από τον πατέρα και μάλιστα χωρίς αυτόν;
Προτείνουμε λοιπόν και την ποσόστωση στα Οικογενειακά Δικαστήρια δηλαδή 50% άνδρες δικαστές και 50% γυναίκες. Άλλωστε, όλες οι φεμινίστριες μας «κούφαναν» τόσα χρόνια με το θέμα της ποσόστωσης στο Δημόσιο και τα Πολιτικά Κόμματα. Προτείνουμε λοιπόν το ίδιο, όπως προτείνουμε και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των πατέρων στα παιδιά τους.
Ο παρακμιακός ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την υιοθεσία παιδιών από τους Ομοφυλοφίλους, τα αγαπημένα του παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούσε τελείως για το ένα εκατομμύριο χωρισμένων πατέρων που έχασαν τα δικαιώματα στα παιδιά τους και δυσκολεύονταν να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Τελικά, αναρωτήθηκε κανείς για ποιο λόγο η άνοδος της Ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια βαδίζει παράλληλα στατιστικά με την κατακόρυφη άνοδο των λεγόμενων μονογονεϊκών οικογενειών;
Μήπως γιατί πίσω από τις δυο «παράλληλες καμπύλες» λείπει ο Πατέρας; Δηλαδή ο παραγωγός του ανδρικού προτύπου εφόσον – για να μην ξεχνιόμαστε– «Άνδρας γίνεσαι μόνο από Άνδρα» δηλαδή από τον Πατέρα;
Εάν η Ελληνίδα των 20–40 ετών που παράγει την τεχνητή/σεξουαλική εικόνα που προαναφέραμε για να βρει εύκολα γαμπρό και να βολευτεί (πρώτο motto) διακηρύσσοντας παράλληλα «ας παντρευτώ, να κάνω παιδί και ας χωρίσω» (δεύτερο motto) ταυτόχρονα δε, δεν σκέφτεται τις συνέπειες για ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς Πατέρα και παράλληλα δεν αναλάβει τις ευθύνες της ενώ κατηγορεί μονίμως τους άνδρες και την πατριαρχία λες και είναι νήπιο χωρίς ευθύνες, τότε αποδεικνύεται, εκτός από ανώριμη, και ανάξια των δικαιωμάτων που πήρε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά θα φανεί και απροσάρμοστη στις ιλιγγιώδεις απαιτήσεις της εποχής. Και ας μάθει πως οι απροσάρμοστοι εξαφανίζονται σαν είδος. Γιατί όπως είπε και ο Δαρβίνος «Τα είδη που επιβιώνουν είναι αυτά που προσαρμόζονται στις εξελίξεις». Απροσάρμοστοι λαοί, απροσάρμοστες τάξεις, απροσάρμοστα φύλα και απροσάρμοστα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνονται. Και δεν υπάρχουν ούτε ως ανάμνηση.
Αντίθετα, εάν οι γυναίκες συνειδητοποιήσουν πως αυτά που τους ενώνουν με τους άνδρες είναι απείρως περισσότερα από τα ελάχιστα που τους χωρίζουν, εάν οι γυναίκες αποδεσμευτούν από την ιδεολογική/ψυχολογική παγίδα του φεμινισμού που δεν αποζητά ισοτιμία των δυο φύλων αλλά κυριαρχία των γυναικών πάνω στους άνδρες βάσει της αρχής του φεμινισμού «Να γίνουμε Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη» δηλαδή να φύγουν οι Άνδρες και την θέση τους να πάρουν οι Γυναίκες, εάν επίσης οι Γυναίκες σταματήσουν να «Ζουν για την εικόνα» τους, γινόμενες καταγέλαστες και αστείες γιατί παριστάνουν «κάτι» που δεν είναι αλλά και εάν οι Γυναίκες ωριμάσουν παράγοντας «Προσωπικότητα» και όχι πλαστή «ομορφιά» , εάν τέλος οι Γυναίκες συνειδητοποιήσουν πως στην Ιστορία δεν υπάρχει μόνο το συγκυριακό αλλά και το διαχρονικό δηλαδή η σταθερότητα των χαρακτήρων των δυο φύλων είναι διαχρονική – «Ο άνδρας είναι άνδρας και η γυναίκα είναι γυναίκα» – τότε υπάρχει έδαφος ειρηνικής και δημιουργικής συμβίωσης των δυο φύλων για έναν κόσμο καλύτερο.
Αλλιώς, θα διαιωνιστεί η σημερινή πολεμική μεταξύ των δυο φύλων κατάσταση με αποτέλεσμα να στερεώνεται η κυριαρχία των Ελίτ διαιρώντας τα δυο φύλα δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκοσμίου πληθυσμού. Ο Καπιταλισμός ευνοεί τις γυναίκες δίνοντάς τους προνόμια και όχι απλώς δικαιώματα σε βάρος των ανδρών. Ανακαλύπτοντας την εκμετάλλευση της γυναικείας εργατικής δύναμης αλλά και την απίστευτα κερδοφόρα γυναικεία βιομηχανία ομορφιάς με τα πανίσχυρα όπλα της πλαστής ομορφιάς, ο καπιταλισμός ανακάλυψε πόσο αποτελεσματικό και χρήσιμο για την κυριαρχία του είναι να διαιρεί την παγκόσμια ανθρωπότητα σε δυο αντιμαχόμενα φύλα που πολεμούν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους μέχρις εσχάτων.
Αλλά και πόσο χρήσιμο είναι να χρησιμοποιεί τεχνητές εικόνες ομορφιάς για τις γυναίκες για να κυριαρχεί με ολοκληρωτικό τρόπο πάνω τους ελέγχοντάς τες μέσω της εικόνας.
Γνωρίζει το καπιταλιστικό σύστημα δηλαδή ο αστισμός πως οι ίδιες οι γυναίκες αρέσκονται να είναι δούλες και πειθήνια όργανα της εικόνας τους λόγω χαμηλότατης μόρφωσης, φτωχής κοινωνικής προέλευσης και ελαφρομυαλιάς πολλών σημερινών γυναικών.
Κατάντησαν οι γυναίκες – σε μεγάλο ποσοστό – το πλέον αστικοποιημένο και «καπιταλιστικά υπόδουλο» φύλο με τάσεις ολοκληρωτικής κυριαρχίας και ασυγκράτητης απληστίας και φιλοδοξίας χωρίς όρια, εκμεταλλευόμενες προνομιακή μεταχείριση από μέρους του νόμου και ανοχή από μεριάς της κοινωνίας.
Μόνο όταν αυστηροποιηθεί ο νόμος – η βιτριολίστρια πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά χωρίς κανένα ελαφρυντικό γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος μιμητισμού της πράξης της– και «πέσουν» μεγάλες καμπάνες ποινών και στις τρεις προαναφερθείσες περιπτώσεις αλλά και σε όλες τις μελλοντικές ανάλογες περιπτώσεις, τότε υπάρχει περίπτωση να ελαχιστοποιηθεί η μανία ηλιθιότητας πολλών γυναικών να κυνηγούν την πλαστή εικόνα τους όπως ο σκύλος της ουρά του.
Δεν πρόκειται να υλοποιούν ποτέ την πλαστή εικόνα τους εσαεί όπως ο σκύλος δεν πρόκειται να πιάσει ποτέ την ουρά του. Απλά, πολύ απλά. Μπορούν να το καταλάβουν; Το βασικότερο, έχουν την ικανότητα να το καταλάβουν; Μπορούν να απελευθερωθούν από την παρανοϊκή/ψυχωτική μαγεία της εικόνας που οδηγεί μερικές στο βιτριόλι ή όπου αλλού;
