«Θίχτηκε» ο νοσηρός, μικροαστικός ατομικισμός της Έλενας Ακρίτα από την άκρως παραπλανητική, και δημαγωγική αντιπολιτευτική ΑΠΑΤΗ του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της ΝΔ για τα «χρηματικά πακέτα» προς τους δημοσιογράφους…
Αντί να ξεσκεπάσει την ΑΠΑΤΗ και να δείξει ότι κάθε κυβερνητική εξουσία διαπλέκεται ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ με τα ΜΜΕ, με τους «νταβάδες» και με τους δημοσιογράφους, αγανάκτησε, η «ευαίσθητη» κυρία, με το «τσουβάλιασμα» ΟΛΩΝ των δημοσιογράφων…
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ΕΣΗΕΑ: Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της «δημοσιογραφικής πορνείας»…
Ένα μικρό ζητηματάκι μόνο τους διέφυγε: Το ΟΥΣΙΩΔΕΣ!!!
Ποιο είναι αυτό; Το γεγονός ότι είναι άλλο ζήτημα το «άτομο» δημοσιογράφος, τα «πιστεύω» του και οι «ιδιότητες» του χαρακτήρα του και εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ του ΦΥΣΗ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ μέσα στο δημοσιογραφικό πεδίο που είναι ενταγμένος…
Και είναι το πεδίο αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά του, καθώς και τον ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ του Κοινωνικό και Πολιτικό ρόλο.
Όταν μιλάει κανείς για τους δημοσιογράφους δεν μπορεί να αποσπά το άτομο-δημοσιογράφος από τη ΦΥΣΗ και τη ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της δημοσιογραφικής εργασίας, καθώς και από τον Κοινωνικό και Πολιτικό ρόλο του.
Ως άτομα μπορεί να είμαστε ακόμα και Επαναστάτες, άσπονδοι εχθροί του συστήματος και των βιομηχανιών της «Ενημέρωσης», αλλά όταν η επαναστατικότητά μας «επιτρέπει» να λειτουργούμε ΕΝΤΟΣ ενός συγκεκριμένου δημοσιογραφικού πεδίου (εξ ορισμού καθεστωτικό), ΤΟΤΕ υποτασσόμαστε σ’ αυτό, σαν «ρουλεμάν» μια καλο-κουρδισμένης μηχανής…
Θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από ένα παλιό μας άρθρο, αρκούντως διαφωτιστικό:
ΜΜΕ: Η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας
Βρίσκεται εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2011/11/blog-post_6382.html
Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές. Το πεδίο της δημοσιογραφίας έχει ιδιαιτερότητες. Είναι εξαρτημένο και υποταγμένο στους νόμους της αγοράς περισσότερο από κάθε άλλο πεδίο πολιτισμικής παραγωγής. Είναι ένα πεδίο που συμμορφώνεται ακαριαία με την επικύρωση της αγοράς και ολοκληρωτικά υποταγμένο στους «νονούς» της αγοράς.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό το γεγονός: Δηλαδή ότι το δημοσιογραφικό πεδίο είναι ολοκληρωτικά υποταγμένο στους οικονομικούς και καθεστωτικούς εξαναγκασμούς.
Είναι και κάτι άλλο που συντελεί (χωρίς καταναγκασμούς) στη διάβρωση και στη δουλεία των δημοσιογράφων: Η σπουδαιότητα και η εξουσία που αποκτούν και οι ίδιοι μέσα στην κοινωνία από το γεγονός ότι κατέχουν το μονοπώλιο στα εργαλεία παραγωγής και διάδοσης της πληροφορίας και της ψυχαγωγίας.
Δια μέσου αυτών των εργαλείων οι δημοσιογράφοι αποκτούν το μονοπώλιο στην πρόσβαση των πολιτών, καθώς και των άλλων πολιτισμικών παραγωγών, επιστημόνων, πολιτικών, διανοουμένων κ.λπ.
Έτσι, αν και «κατέχουν μια κατώτερη (όπως λέει ο Πιερ Μπουρτιέ), κυριαρχημένη θέση μέσα στα πεδία πολιτισμικής παραγωγής, ασκούν μια εξαιρετική μορφή κυριαρχίας, έχουν εξουσία πάνω στα μέσα της δημόσιας έκφρασης, δημόσιας ύπαρξης, δημόσιας γνωστοποίησης, πρόσβασης στη δημόσια φήμη (πράγμα που, για ορισμένους πολιτικούς και ορισμένους διανοούμενους αποτελεί κεφαλαιώδες διακύβευμα). Γι’ αυτό το λόγο και περιβάλλονται (τουλάχιστον οι πιο ισχυροί) από μια ευυποληψία η οποία συνήθως είναι δυσανάλογη με τις διανοητικές τους ικανότητες…»
Με δύο λόγια. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν μέσα στο δημοσιογραφικό πεδίο (δημοσιογράφοι) ασκούν εξουσία και χειραγωγούνται ως μεταπράτες της εξουσίας των ισχυρών οικονομικών ελίτ. Δηλαδή, είναι εξίσου χειραγωγούμενοι, όσο και χειραγωγοί.
Χειραγωγούμενοι από τον οικονομικό και πολιτικό εξαναγκασμό και χειραγωγοί (εξουσιαστές) της κοινωνίας. «Χειραγωγούν μάλιστα πολύ καλύτερα, συνήθως, όσο περισσότερο χειραγωγούμενοι είναι οι ίδιοι και όσο μικρότερη επίγνωση έχουν ότι χειραγωγούν» (Μπουρτιέ).
Χωρίς να συνειδητοποιηθεί αυτός ο ρόλος του δημοσιογράφου, ο ρόλος του ανδρεικέλου της καπιταλιστικής εξουσίας, ο ρόλος του «μπράβου» του καθεστώτος, τότε αυτά περί «εργαζόμενου» είναι κοπανιστός αέρας για την επιβίωση των ποικίλων συνδικαλιστών.
Γιατί ο συνδικαλισμός που δεν θέτει αυτά τα ουσιώδη και δεν οργανώνεται εναντίον αυτού του ρόλου και της λειτουργίας της δημοσιογραφικής εξουσίας, είναι κρατικός συνδικαλισμός, συνδικαλισμός των «νονών» των ΜΜΕ…
Σημείωση: Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.com/2017/10/httpresaltomagblogspotgr201710blog.html
Το άρθρο:
«Δημοσιογραφικές πόρνες»: Οι μεταπράτες της εξουσίας του χρήματος
