Ηλίας Παπαναστασίου
Από
τον μηδενισμό της αντιπολιτευτικής τακτικής στην θεοποίηση των
καταλήψεων και από την «πάση θυσία» αντίθεση και το «όχι σε όλα» στην
αμφισβήτηση των μέτρων για την πανδημία.
Από την ψυχωτική και υστερική εναντίωση του
μηδενιστή Λούμπεν σε κάθε θετική πρόταση, στην επιθυμία για πολλά
πτώματα, οικονομική καταστροφή και μπαχαλοποίηση των πάντων.
Ίσως γιατί πίσω από την ομίχλη του Λουμπενικού μπαχαλακισμού κρύβεται η
αποκρουστική μορφή του Ερεβώδους προσώπου, αυτού που συνδυάζει πολιτικό
Καραγκιόζη και ιδεολογικό απατεώνα στην συσκευασία του ενός, του Τσίπρα.
Ενός πολιτικού σαλτιμπάγκου με ενδυμασία πολιτικού κλόουν τσίρκου δευτέρας διαλογής που όμως καταφέρνει να σύρει από πίσω του την μικρή και ελλιπέστατη Φώφη το μόνο προσόν της οποίας είναι το όνομα του πατέρα της, του αείμνηστου και αληθινά μεγάλου Γιώργου Γεννηματά.
Πίσω όμως από τον πολιτικά ελεεινό Τσίπρα σέρνεται και ο «ηγέτης» ενός κάποτε μεγάλου κόμματος, του ΚΚΕ. Λυπούμαστε για την κατάντια του ΚΚΕ να συναγωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στο γήπεδο του τελευταίου για το ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα του Λέοντος.
Ξεχνά όμως ο συμπαθής αλλά μικρός στο πολιτικό ανάστημα Κουτσούμπας πως «όταν συναγωνίζεσαι στο γήπεδο του αντιπάλου που είναι και ισχυρότερος, νικητής βγαίνει ο τελευταίος», με άλλα λόγια το ταμείο θα «γεμίσει» τις τσέπες του ΣΥΡΙΖΑ και των Λούμπεν Πραιτοριανών του. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές, το γράψαμε ακόμη περισσότερες φορές και λυπούμαστε αλλά θα επιβεβαιωθούμε.
Δεν έχουμε να αναφέρουμε πολλά για την σημερινή αντιπολιτευτική τακτική που θυμίζει πάρτι μπαχαλάκηδων στην πλατεία Εξαρχείων παρά αντιπολίτευση σοβαρών κομμάτων. Έχουμε τονίσει πολλές φορές και σε κουραστικό βαθμό πως εάν δεν προτείνει ένα πολιτικό κόμμα αντιπολίτευσης, ολιστικού και δομικού τύπου αντιπολίτευση δηλαδή συνολική ανάπλαση της ελληνικής κοινωνίας σε μια μετακαπιταλιστική βάση με πατριωτικά/δημοκρατικά χαρακτηριστικά, το λιγότερο που θα συμβαίνει θα είναι να «συμβάλει» στην γενικότερη μπαχαλοποίηση δηλαδή στην ψυχολογική και ιδεολογική Λουμπενοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας, μιας κοινωνίας ήδη κατεστραμμένης κοινωνικά και οικονομικά και λουμπενοποιημένης λόγω της καταστροφής, εξαθλίωσης και φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων.
Η «αντιπολίτευση των μπαχαλάκηδων» που νομίζει πως με τις καταλήψεις «πολεμάει το σύστημα» ουσιαστικά συμβάλει στην ισχυροποίηση του συστήματος, συσπειρώνοντας μεγάλα στρώματα που συνηγορούν υπέρ της «αποκατάστασης της νομιμότητας» και ταυτόχρονα υποβαθμίζει, σχεδόν μηδενίζει την Δημόσια Παιδεία.
Κανένας ηλίθιος που «καθοδηγεί» τα «βουτυρόπαιδα των καταλήψεων» δεν σκέφτηκε να τους πει πως:
(α). Καταλήψεις γίνονται μόνο στα Δημόσια Σχολεία και όχι στα Ιδιωτικά.
(β). Η μπαχαλοποίηση στην Δημόσια Παιδεία συντελεί στην υποβάθμισή της και στον ακόμη μεγαλύτερο ταξικό διαχωρισμό με τα Ιδιωτικά Σχολεία δηλαδή τα σχολεία των προνομιούχων που παραμένουν συνεχώς ανοικτά και όχι κλειστά.
Όμως όταν με την στάση σου – το συνειδητοποιείς ή όχι – υποβαθμίζεις την Δημόσια Παιδεία ουσιαστικά επιδεινώνεις την θέση των Λαϊκών και χαμηλότερων οικονομικά Τάξεων εφόσον η Δημόσια Παιδεία είναι το μοναδικό μέσο που έχουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων για να βελτιώσουν τη θέση τους. (Που είναι αλήθεια, αγαπητέ σύντροφε Κουτσούμπα, η παλιά ΚΝΕ της δεκαετιας του 1970 που φώναζε «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα»).
Συντελείς με άλλα λόγια στην ταξική υποβάθμιση των λαϊκών τάξεων μέσω της υποβάθμισης του κυριότερου μηχανισμού βελτίωσης της θέσης τους που είναι αυτός της Δημόσιας Παιδείας. Δεν είσαι απλώς δούλος του συστήματος αλλά ένας γλοιώδης, κοινός προβοκάτορας.
Δεν είδαμε βλέπετε την Νεολαια του ΣΥΡΙΖΑ ή την ΚΝΕ να υποκινούν καταλήψεις στα Ιδιωτικά Σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά του Τσίπρα ή της Παπαρήγα. Τυχαίο; Δεν γνωρίζουμε, απλά προσπαθούμε να μάθουμε. Όπως προσπαθούμε να μάθουμε, γιατί τα λεβεντόπαιδα των καταλήψεων δεν περιφρουρούν την Δημόσια περιουσία δηλαδή τα Δημόσια Σχολεία από τους κουκουλοφόρους που τα καταστρέφουν.
Όπως δεν θυμόμαστε ποτέ, εδώ και δεκαετίες, τις Νεολαίες του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ να περιφρουρούν τον χώρο των Δημόσιων Πανεπιστήμιων από τους κουκουλοφόρους καταστροφείς αλλά και από τους κάθε λογής ναρκέμπορους και πρεζάκηδες στον χώρο των ΑΕΙ.
Εννοείται, των Δημοσίων ΑΕΙ. Γιατί τέτοια αδιαφορία για την περιουσία της Δημόσιας Παιδείας από τους υποτιθέμενους «αριστερούς» που κόπτοντας για τα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη;
Μήπως γιατί έχουν αποκοπεί τελείως από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα; Και έχοντας αποκοπεί από το εργατικό κίνημα έστρεψαν την «προσοχή» τους σε κάθε λογής ανοησία του δυτικού καπιταλισμού όπως η «προβληματική» για τους ΛΟΑΤ και την υποτιθέμενη «κουλτούρα βιασμού».
Εμείς επιμένουμε, όταν «εξαφανιστεί» η Τάξη δηλαδή η Κοινωνική Τάξη από την οπτική και στρατηγική σου, καταντάς γραφικός και γελοίος, ακατανόμαστος και ουσιαστικά επικίνδυνος. Και η Εργατική Τάξη εξαφανίστηκε ή μειώθηκε από την οπτική σου γιατί:
(α). Και η Εργατική Τάξη στην Ελλάδα μειώθηκε τα τελευταία δέκα–δεκαπέντε χρόνια λόγω μετανάστευσης στο εξωτερικό, εσωτερικής ανεργίας με αντίστοιχη μείωση του ποσοστού των εργαζόμενων στον συνολικό πληθυσμό αλλά και καταστροφής των μικρομεσαίων τάξεων με αποτέλεσμα την προϊούσα λουμπενοποίηση του ελληνικού λαού.
(β). Τα δήθεν «αριστερά» κόμματα έχουν πλέον αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Πολιτικής Ορθότητας ασχολούμενα με «αμερικανιές» και μπουρδολογίες όπως ο «σεξισμός» και κάθε λογής παραλλαγή της Φεμινιστικής Πολιτικής Ορθότητας. Χάνοντας την Κοινωνική Τάξη δηλαδή το Κοινωνικό Υποκείμενο αναγκαστικά ασχολείσαι με το ασήμαντο, το δευτερεύον και το μοδάτο. Δηλαδή με όλες τις ανοησίες του Γαλαξία που τις πλασάρεις μάλιστα και σαν «αριστερή» ιδεολογία.
Τελευταίο φρούτο, από πλευράς ΚΚΕ, είναι το «βαρύ κανόνι» της μουσικής επιρροής του ΚΚΕ, η Νατάσσα Μποφίλιου. Σε συνέντευξή της στο περιοδικό LIFO μας συγκλόνισε με τους «κλαυθμούς και οδυρμούς» της αναφερόμενη στον «σεξισμό» που επικρατεί στην «ανδροκρατούμενη» μουσική βιομηχανία. Συγκινηθήκαμε με το δράμα της Νατάσας. Απορούμε πως αντέχει. .
Συνοψίζοντας – το αναφέραμε και άλλες φορές– ζητάμε σοβαρότητα αντιπολίτευσης, προφύλαξη της Δημόσιας Παιδείας από τυχόν καταστροφές της περιουσίας της και καταδίκη της κατάχρησης των καταλήψεων.
Δεν πανηγυρίζουμε για το κάθε λογής μπάχαλο, όπως και δεν πανηγυρίζουμε για την αύξηση των νεκρών από τον κορωνοϊό ή την συνέχιση της οικονομικής καταστροφής λόγω πανδημίας.
Δεν κάνουμε καριέρες πάνω σε ερείπια, δεν ελπίζουμε στην βύθιση του καραβιού και την καταστροφή της χώρας για να επανέλθουμε στην εξουσία, ούτε περιμένουμε στην «γωνία» – όπως ο κυνηγός την μπεκάτσα– τον πρωθυπουργό όταν διαπραγματεύεται με την Τουρκία για να παραστήσουμε τον «Τουρκοφάγο» κατηγορώντας μάλιστα τον Μητσοτάκη για «άπατρι» και υποχωρητικό στον Ερντογάν.
Ποιος; Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν Poll dancing μπροστά στον Τούρκο σαν υπάκουα χανουμάκια το 2017; Ευτυχώς, δεν γίναμε ακόμη Λωτοφάγοι! Θυμόμαστε και πολύ καλά μάλιστα!
