Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, αλλά χρειάζεται να το ξαναπούμε, όλη η στρατηγική των υποχρεωτικών εμβολιασμών και του αμείλικτου κυνηγητού των μη συμμορφούμενων σήμερα, και αύριο επί άλλων υποχρεωτικών ιατρικών η εξωιατρικών πράξεων, στηρίζεται στην κρατική διαχείριση του φόβου, σε μια πολύμορφη αξιοποίηση του φόβου, που συχνά είναι το πιο ισχυρό των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Θα επισημάνω τρεις μορφές φόβου, που ανασύρονται σε αυτό το βιοπολιτικό αλλά και συλλογικό ψυχολογικό και κοινωνικό πείραμα:
1.Φοβος ότι θα αρρωστήσεις και θα πεθάνεις.
Πέρα από τις υπερβολές και διογκώσεις, η αρρώστια αυτή είναι όντως
σοβαρή .Και να μην ήταν, όμως, όταν από το πρωί ως το βράδυ σου λένε ότι
θα κινδυνέψεις να πεθάνεις, το εμβόλιο μοιάζει ως πανάκεια. Βέβαια,
αυτοί που το λένε είναι αυτοί που έχουν υποβαθμίσει τραγικά όλα τα άλλα
μέτρα προστασίας πλην του εμβολίου και που αποκρύπτουν την σχέση ρίσκου
και οφέλους για όλα τα μέτρα προστασίας. Όμως, η χρήση του κατανοητού
από ανθρώπινη άποψη φόβου για την υγεία και ζωή δεν παύει να ασκείται
άνωθεν.
2.Φοβος έναντι των κρατικών κυρώσεων επί
μη εμβολιασμού (αναστολή εργασίας, απομόνωση από δραστηριότητες
ελεύθερου χρόνου, πρόσβαση σε υπηρεσίες κλπ). Κάθε άνθρωπος θέλει να ζει
μια ολοκληρωμένη ζωή και όχι ανάπηρη. Το να του την στερείς με κριτήριο
τον εμβολιασμό τον εμβάλλει σε φόβο και ανησυχία. Έτσι, ο εκβιασμός με
προνόμια για τον αποδεχόμενο και στερήσεις για τον μη αποδεχόμενο
γίνεται σχετικά επιτυχής. Ιδίως το επερχόμενο μέτρο του 100ρικου
μηνιαίως για τους άνω των 60 οδηγεί σε στέρηση της επιβίωσης. Είναι ένας
τεράστιος φόβος που μπορεί να σε παραλύσει.
3.Τριτο και σημαντικότερο. Ο
φόβος ότι θα βγεις έξω από τον κρατικό και κοινωνικό κανόνα, ότι θα
θεωρηθείς παραβατικός, μολυσματικός και ψεκ η τρελλός, ότι όλοι θα σου
γυρίσουν την πλάτη. Είναι σε εποχές μετάβασης σε ολοκληρωτικά
καθεστώτα ο χειρότερος φόβος. Κανείς δεν θέλει να είναι Εβραίος η
κομμουνιστής η ομοφυλόφιλος στον ναζισμό, «αστός αντεπαναστάτης» και
«κουλάκος» στον σταλινισμό η ανεμβολίαστος η και «αντιεμβολιαστής» στην
υγειονομική δικτατορία. Νοιώθει ότι πέρα από τις νομικές στερήσεις, θα
τον φτύσουν οι φίλοι του, ο ή η σύντροφος του, θα απομονωθεί κοινωνικά,
θα γίνει ένα δακτυλοδεικτούμενο τέρας, θα γίνει θύμα και αποδέκτης έως
και καταδόσεων.
Ο σοβαρότερος φόβος είναι η κοινωνική έκθεση και απομόνωση όταν βγαίνεις Έξω από τον Κανόνα του αυταρχικού καθεστώτος.
Όπως έγραφαν παλιά ο Βίλχελμ Ράιχ και ο Έριχ Φρομμ, στις εποχές της ανελευθερίας ο μεγαλύτερος φόβος είναι να φανείς μη νομιμόφρων, «διαφορετικός» και μη προσαρμοζόμενος. Πλέον, το 2021, σε λένε τρελλό η συνωμοσιολόγο η ακροδεξιό η ανορθολογικό η παρασυρμένο. Ο μεγαλύτερος φόβος σε τέτοια κοινωνικά και ψυχολογικά πειράματα είναι ο Φόβος μπροστά στην Ελευθερία και από την Ελευθερία. Η βούληση να είσαι ελεύθερος καθίσταται νόσος. Η πιο βαριά νόσος το 2021 δεν είναι ούτε η μετάλλαξη Δ, ούτε η μετάλλαξη Ο. Είναι η μετάλλαξη της βούλησης για την επιλογή και την Ελευθερία. Μόνο αυτή χτυπιέται και θα χτυπιέται αλύπητα.
Μέσω:
geromorias.blogspot.com
