Σχολιάζει ο
Νίκος Κλειτσίκας
«Η αγανάκτηση δεν είναι πλέον ένας ηθικός παράγοντας,
αλλά ένα μέσο πάχυνσης του πορτοφολιού δυτικών...
που δεν αξίζουν το όνομα του δημοσιογράφου.
Η δημοσιογραφία προκαλεί πολέμους
και βοηθά στην τροφοδότηση των κερδών της επιχειρηματικής ελίτ,
γι' αυτό η συντεχνία της ''πληροφορίας''
Στο μυαλό μας έρχονται αμέσως οι μνήμες δολοφονιών με την ίδια μέθοδο (παγίδευση αυτοκινήτου), όπως: των Ιταλών Δικαστών Giovanni Falcone και Paolo Borsellino, όπου διαπιστώθηκε ότι το εκρηκτικό που χρησιμοποιήθηκε προερχόταν από τις βάσεις του ΝΑΤΟ [βλέπε: Οι αθώοι που δολοφονήθηκαν, αξίζουν την αιώνια μνήμη μας...] και, η έκρηξη του αυτοκινήτου στο οποίο ο Ghassan Kanafani, ο Παλαιστίνιος διανοούμενος, δημοσιογράφος, συγγραφέας και αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, τον οποίο η μοSSάντ δολοφόνησε μαζί με την 16χρονη ανιψιά του [βλέπε: Για να μην ξεχνάμε... Ghassan Kanafani].
Αυτές οι μέθοδοι της μαφίας είναι καλά αναγνωρίσιμες. Ξέρουμε ποιος βρίσκεται πίσω από όλους αυτές τις δολοφονίες κι έχει ονοματεπώνυμο!
Η Ιωάννα Υψηλάντη, σημειώνει με την καταπληκτική πένα και σκέψη της: Όχι! Δεν είναι αυτή η "κανονικότητα"... Η Ιδέα και ο Λόγος εξακολουθούν να είναι ένα σημαντικό και επικίνδυνο συστατικό της Ζωής...
Η πολιτική δολοφονία της Ντάρια Ντούγκιν δεν πρέπει να περάσει στη σιωπή, αν και στον κόσμο της "πολιτισμένης" δύσης ήδη ανέλαβαν ρόλο οι δημοσιογραφικές τσούλες με "αριστερό" ή δεξιό πρόσημο, πάντα στρατευμένες και σιτιζόμενες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Για τα ΜΜΕ της "πολιτισμένης" δύσης, η ανατίναξη του αυτοκινήτου είναι πλέον μέρος του πεδίου των απλών «κυρώσεων»...