Του
Ηλία Παπαναστασίου
Διαβάζοντας βρήκαμε και την παρακάτω, συγκλονιστική είδηση.
Αντιθέτως στα ισραηλινά δημοσιεύτηκε παντού και εκτενώς, και χαιρετίστηκε ξεκάθαρα ως επιθετική κίνηση και της Ελλάδας κατά του Ιράν.
Οι Τάιμς του Ισραήλ ανέφεραν συγκεκριμένα ότι οι ελληνο–ισραηλινές ασκήσεις ήταν μεγάλες και ευρείες, τα πολεμικά αεροσκάφη «πέταγαν χιλιάδες χιλιόμετρα πλήττοντας στόχους με αληθινά πυρά, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες [λόγω Ντάνιελ]», η ισραηλινή πολεμική αεροπορία με αυτή την άσκηση «στόχευε στην προετοιμασία της για πλήγμα κατά του Ιράν και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων».
H συγκεκριμένη άσκηση ήταν κοινή μόνον δύο: της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και της ισραηλινής. Περιελάμβανε πολεμικά, βομβαρδιστικά και κατασκοπευτικά αεροσκάφη, ανεφοδιασμό στον αέρα, χαμηλές πτήσεις, αληθινά πυρά… Ο ισραηλινός στρατός, μάλιστα ανακοίνωσε ότι «επί ελληνικού εδάφους, τα πολεμικά εξασκήθηκαν σε χαμηλές πτήσεις και την ρίψη βομβών σε εξ αρχής ορισμένες περιοχές… όλοι οι στόχοι καταστράφηκαν». Τα ελληνικά μαχητικά «συμμετείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των πτήσεων σε ελληνική επικράτεια, … με στόχο την κοινή γνώση». Ποιός και γιατί οδηγεί την Ελλάδα σε μια εμπλοκή που ούτε οι ΗΠΑ δεν αποπειρώνται;
Η είδηση δεν διαψεύστηκε από την ελληνική Κυβέρνηση και φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, «θάφτηκε» τελείως από τα Μέσα Ενημέρωσης του Συστήματος και ειδικότερα του Μητσοτακικού Αμερικανισμού. Χωρίς αιδώ, χωρίς την παραμικρή ντροπή, ο Αμερικανικός Δορυφόρος, η Αμερικανική Αποικία που λέγεται Ελλάδα, πουλάει όλους τους παραδοσιακούς συμμάχους της. Αρχίζοντας από την Συρία, συνέχισε με την Ρωσία, προχωράει με την Σερβία και τώρα «το μελετάει» να χτυπήσει σε συμμαχία με το Ισραήλ και το Ιράν. Και αμέσως προχωράμε σε μερικές παρατηρήσεις:
(α) Έχει συνειδητοποιήσει η Ελληνική Κυβέρνηση με την κατάπτυστη πολιτική της απέναντι στις προαναφερθείσες χώρες πως δεν έχει διαπράξει απλώς μια τεράστια ατιμία αλλά έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας σε οποιονδήποτε λαό και στερείται οιουδήποτε Ηθικού Ερείσματος και Ηθικής Νομιμοποίησης για οποιαδήποτε πολιτική της κίνηση, τουλάχιστον στον Τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής; Ειδικότερα στην σημερινή περίοδο που χρειαζόμαστε αληθινούς συμμάχους για την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Όταν προτάθηκε στον Ελευθέριο Βενιζέλο να κάνει κάτι ανάλογο, να προδώσει δηλαδή την συμμαχία της με την Σερβία, απάντησε «Η Ελλάς είναι μια μικρή χώρα δια να διαπράξη μια τέτοια ατιμία». Ήταν μία άλλη εποχή στη οποία οι Ηγέτες είχαν μια βασική ηθική συγκρότηση σε τομείς εξωτερικής πολιτικής. Δεν είχε ανατείλει ακόμη η εποχή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου (απευθυνόμενος στον Αμερικανο Βαν Φλιτ είπε: «Στρατηγέ μου, Ιδού ο στρατός σας») ούτε βέβαια αυτή του Γεωργίου Παπανδρέου («Η Ελλάς αναπνέει με δυο πνεύμονας, τον Βρετανικό και τον Αμερικανικό») αλλά ούτε και του Νίκου Κοτζιά, ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος ήταν ο πρώτος που απέλασε Ρώσους Διπλωμάτες και για τις οποίες απελάσεις η ακατονόμαστη Όλγα Γεροβασίλη, βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ υπερηφανεύονταν χαμογελώντας. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τον Αλέξη Τσίπρα που στο Συνέδριο του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος άφησε εμβρόντητους και σφοδρά απογοητευμένους τους Σέρβους όταν κατηγόρησε (!) την Ρωσία. Και φυσικά δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στον ανεκδιήγητο Μητσοτάκη που μετέτρεψε την Ελλάδα σε Αμερικανική Αποικία...
(β) Εκτός από τα ερείσματα Ηθικής, Αξιών και Πολιτισμού και τα οποία έστω και «εμβρυακά» θα πρέπει να ενυπάρχουν ως συστατικά σε κάθε άξονα, υπάρχουν και σοβαρότατοι, θεμελιακοί θα λέγαμε λόγοι Γεωστρατηγικής Φύσης και Προσανατολισμού που επιβάλλουν μια ριζική αναθεώρηση του άξονα Εξωτερικής Πολιτικής της χώρας. Ο κόσμος μεταβάλλεται άρδην, η Αμερική/Ευρώπη –η λεγόμενη «Δύση»– βρίσκεται σε αποδρομή Γεωστρατηγική, οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου, ενεργειακή ένδεια πρωτοφανή και στρατιωτική ήττα στην Ουκρανία που κάθε μέρα φαίνεται όλο και πιο χειροπιαστά. Για να μην μιλήσουμε βέβαια για την άνευ προηγουμένου Ηθική παρακμή και εκφυλισμό της «Δύσης» που οδηγεί σε απερίγραπτες καταστάσεις αξιακής κατάπτωσης, ανομίας και εκπληκτικής ανόδου της εγκληματικότητας σε όλες τις χώρες και σε όλους τους κώδικες αξιών και πολιτισμού. Η «Δύση» είναι πλέον ένας πολτός που απορροφάται από το «αποχετευτικό σύστημα της Ιστορίας». Θυμίζει την Ρώμη των μέσων του 5ου μΧ. Αιώνα όταν περίμενε τους βάρβαρους Γότθους να την καταλύσουν οριστικά, γεγονός που συνέβη το 476 μΧ.
Η «Δύση» μετράει τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, ακόμη και στην περίπτωση που θα συνεχίσει να υφίσταται ως οντότητα μέχρι τα μέσα του 21ου Αιώνα, θα είναι ουσιαστικά μια σκιά του εαυτού της, ένα «φάντασμα της Ιστορίας», χωρίς ζωή, συντηρημένη με συσκευές οξυγόνου, μέσω των οποίων θα «αναπνέουν» τα παρηκμασμένα μέλη των κοινωνιών της. Όποιος δεν το κατάλαβε ακόμη, ουσιαστικά δεν προσπαθεί απλώς να «αναλύσει τον κόσμο με ξεπερασμένα εργαλεία» αλλά κυριολεκτικά ζει «εκτός πραγματικότητας». Ας το έχουν υπόψη τους όλοι.
Παράλληλα με την Αμερικανο/Ευρώπη που αυτοαποκαλείται «Δύση» υπάρχει και η «Ευρώπη της Ανατολής» που είναι η «Δύση της Ρωσίας» και είναι ουσιαστικά η πραγματική Ευρώπη και Δύση. Αυτή του Ελληνο/Ρωμαϊκού Πολιτισμού, του Βυζαντίου και της Αναγέννησης, της Κεντρικής/Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Και λέμε η πραγματική Ευρώπη» γιατί αυτή η περιοχή που αναφέρομαι είναι ο πραγματικός κληρονόμος όλου του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Εάν λοιπόν θέλουμε να δώσουμε μια «πνοή» ανεξαρτησίας και αδέσμευτης πορείας της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής, αυτό δεν πρόκειται να γίνει με την σημερινή τακτική και στρατηγική της υποτέλειας και της «μανιακού τύπου» Αμερικανοφιλίας που κατάντησαν Αμερικανική Αποικία τη χώρα μας αλλά μόνο με μια πιο αδέσμευτη εξωτερική πολιτική, πλησιέστερων και φιλικότερων σχέσεων με Ρωσία, Κίνα, BRICS συνολικά. Είναι επείγον ζήτημα για την Εθνική στρατηγική της χώρας μας ο ριζικός αναπροσανατολισμός της, η αντιμετώπιση κατά πρώτο λόγο του Τουρκικού επεκτατισμού και η εξεύρεση συμμάχων μεταξύ των χωρών της Β. Αφρικής όπως η Αίγυπτος, Αλγερία, Λιβύη, Μέσης Ανατολής όπως η Συρία και το Ιράν, Ασίας και Άπω Ανατολής, όπως η Ινδία, η Κίνα, η Ινδονησία, η Κορέα.
Επείγει όμως αυτός ο αναπροσανατολισμός, κυρίως, λόγω τεράστιων οικονομικών δυσκολιών και του τεράστιου χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Η Ελλάδα με 404 δις Δημόσιο Χρέος μόνο με την παραγωγική ανασυγκρότηση μπορεί να «ανασάνει» και αυτό σε πολύ σχετικό βαθμό, η πραγματική «ανάσα» όμως σχετίζεται κύρια με την βοήθεια επενδυτικού/ενεργειακού και εξαγωγικού χαρακτήρα χωρών όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία αφού ο αχαρακτήριστος Μητσοτάκης με την εγκληματικά αντι–ρωσική του πολιτική έδιωξε όλους τους Ρώσους Τουρίστες και ζημίωσε τον ελληνικό τουρισμό, έκλεισε την Ρωσική αγορά για τα αγροτικά μας προϊόντα και μηδένισε κάθε πιθανότητα και δυνατότητα Ρωσικών επενδύσεων στη χώρα μας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έστειλε και στέλνει συνεχώς όπλα στην Ουκρανία για να σκοτώσουν τα παιδιά της Ρωσίας, αποστρατιωτικοποιεί τα νησιά του Α. Αιγαίου, απαγορεύει κάθε μορφή Ρωσικού Πολιτισμού και επιστήμης στη χώρα μας –Επιστημονικά Συνέδρια, Μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα, Θέατρα και Κινηματογράφο– χωρίς να ντραπεί καθόλου, μετατρεπόμενη έτσι η χώρα μας σε μια ανήθικη θεραπαινίδα της Αμερικανικής Πολιτικής σε όλους τους τομείς. Χωρίς σεβασμό για καμιά ιστορική φιλία και ξεχνώντας την τεράστια βοήθεια των Ρώσων και του Ρωσικού λαού στον αγώνα του 1821.
Ας θυμηθούμε λοιπόν: 17 Ρωσο/Τουρκικοι Πόλεμοι που εξάντλησαν την Τουρκία, συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774 μέσω της οποίας Συνθήκης φτιάχτηκε εμπορικός στόλος στους Έλληνες και τεράστιος Πολεμικός στόλος που κατανίκησε τους Τούρκους, ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827 με συμμετοχή του Ρωσικού Στόλου, Συνθήκη της Αδριανουπόλεως στις 14/9/1829 μέσω της οποίας αναγνωρίστηκε ανεξάρτητο κράτος η Ελλάδα, κάτι που δεν ήθελε η Αγγλία, θέλοντας «φόρου υποτελές στον Σουλτάνο» κράτος που θα συμπεριλάμβανε μόνο την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες. Για να μην μιλήσουμε για την περίοδο 1915–17 του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ο Ρωσικός στρατός κατανικώντας τους Τούρκους απελευθέρωσε τα εδάφη του Πόντου, επίσης για την στάση της στο Κυπριακό ζήτημα όπου συμπαραστάθηκε στον Κυπριακό λαό με το παραπάνω και φυσικά να μην ξεχάσουμε πόσα «χρωστάμε» στην Ρωσία που συνέτριψε το Ναζιστικό Τέρας του Χίτλερ, δίνοντας 26 εκατομμύρια νεκρούς από τα παιδιά της. Ας φανταστούν οι Νεοέλληνες πού θα ήσαν σήμερα εάν νικούσε ο Χίτλερ! Στην καλύτερη περίπτωση Δουλοπάροικοι των Γερμανών και στην χειρότερη θα έκαναν διακοπές «χειμερινού τουρισμού» στο Άουσβιτς. Εάν οι σημερινοί Ρωμιοί δεν ξέρουν Ιστορία έχοντας απο–εγκεφαλοποιηθεί ενώ έχουν αποκτήσει συνείδηση υποτακτικού ιθαγενούς Αμερικανικής Αποικίας και τα παιδιά τους έχουν γίνει Αμερικανάκια Αποικίας Τρίτου Βαθμού, τότε ας είναι σίγουροι –το φοβόμαστε– πως θα πληρώσουν το τίμημα γιατί την «Προδοσία πολλοί αγάπησαν τον προδότη ουδείς».
Και είναι προδοσία να μη θυμάσαι
πως μαζί με τους Σέρβους πολέμησαν οι Ρωμιοί
τους Τούρκους, μαζί με τους Σέρβους τους Τούρκους στους Βαλκανικούς πολέμους,
μαζί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο φιλοξενώντας την Σερβική Κυβέρνηση και τον Σέρβικο Στρατό στην Κέρκυρα το 1915–16 όταν
οι Σέρβοι συνετρίβησαν από τον Αυστριακό στρατό και ζήτησαν άσυλο –Σέρβικος στρατός
και Κυβέρνηση– στην Κέρκυρα, της οποίας ο
λαός τους υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Σέρβοι Παρτιζάνοι πολέμησαν ηρωικότατα τους
Ναζί όπως ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ στην Ελλάδα.
Στον δε πόλεμο του 1999, όταν η πανάθλια
«Κεντροαριστερά/Σοσιαλδημοκρατία» της Ευρώπης και Αμερικής βομβάρδισε απάνθρωπα
τους Σέρβους, οι Έλληνες τους συμπαραστάθηκαν
απίστευτα και με θαυμαστό τρόπο.
Το να υπερασπίζεται λοιπόν η Ελλάδα σήμερα τα συμφέροντα του «Κράτους–Ηρωίνη/Χασίς» που είναι το Κόσσοβο –πολιτιστικά, θρησκευτικά και ιστορικά ανήκε πάντα στη Σερβία και φυσικά δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος το Κόσσοβο παρά από ελαχίστους– και μάλιστα σε βάρος των Σέρβων, κινδυνεύοντας να έλθει σε ένοπλη σύγκρουση μαζί τους, δεν είναι πράξη απλώς «κατάπτυστη» και «ανήθικη», είναι όνειδος και κινδυνεύει η Ελλάδα να χαρακτηριστεί «Κράτος Ρουφιάνων» από όλα τα Έθνη–Κράτη που έρχονται σε ρήξη με τους Αμερικανούς.
Το ίδιο ανήθικη, κατάπτυστη και ελεεινή είναι η απόφαση του 2012 για κλείσιμο της Συριακής Πρεσβείας στην Αθήνα και η υποστήριξη –από μέρους της Αθήνας– των Αμερικανικών και Ισραηλινών βομβαρδισμών εναντίον της Συρίας. Λησμονήσαν φαίνεται οι αχαρακτήριστοι και πολιτικά άθλιοι Κυβερνώντες –όπως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ– την υποστήριξη του Πατέρα Άσαντ μετά από πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα κατά την διάρκεια της Ελληνο–Τουρκικής κρίσης όπου παραλίγο να φτάσουμε σε πόλεμο. Τότε ο Άσαντ –1987– δήλωνε πως «Οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια των Τούρκων κατά της Ελλάδας θα θεωρηθεί εχθρική πράξη κατά της Συρίας». Εμείς τους το ξεπληρώσαμε με το να διακόψουμε τις διπλωματικές σχέσεις μαζί τους! Τόσο πιστοί φίλοι!
Το ίδιο κάναμε και με τους Παλαιστίνιους με τους οποίους είχαμε αδελφικές σχέσεις επί Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και με τους Κούρδους.
Ερχόμενοι στο ιστορικότατο έθνος των Περσών –Ιρανών– πάμε να βοηθήσουμε το επιθετικό Ισραήλ να χτυπήσει το Ιράν, όταν σε δύσκολες στιγμές το Ιράν μας προμήθευε πετρέλαιο σε καλές τιμές και με πίστωση! Η Αμερικανόδουλη και Ευρω/Λιγούρικη καμαρίλα του ΥΠΕΞ, δηλαδή όλο το μανδαρινάτο του Δημοσίου το οποίο ασχολείται με την εξωτερική πολιτική της χώρας, δεν είναι απλώς υπόλογο αλλά να 'ναι ταυτόχρονα σίγουρο πως θα πληρώσει βαρύ τίμημα, απομονώνοντας την Ελλάδα από παραδοσιακούς και ιστορικούς συμμάχους της και ταυτίζοντας την Ελλάδα σαν Αμερικανική Αποικία με την Αμερικανική Μητρόπολη, λησμονώντας τον ρόλο της Αμερικής και του ΥΠΕΞ των Αμερικανών Χ. Κίσσινγκερ στην Εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο αλλά και την παραδοσιακά ελεεινή πολιτική του πλέον ταλαντούχου ρουφιάνου της Διπλωματίας παγκοσμίως που είναι οι Βρετανοί.
Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να πληρώσουμε πανάκριβα όλες τις αθλιότητες της σημερινής Κυβέρνησης στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής. Όπως και τις αθλιότητες των προηγούμενων Κυβερνήσεων. Όμως δεν φταίνε μόνο αυτοί αλλά και ο λαός που δεν τους ανέχεται απλώς αλλά τους σιγοντάρει με την αδιαφορία του και ως «χρήσιμος ηλίθιος» τους ψηφίζει κιόλας. Ας είναι.
Φοβόμαστε μήπως με όλες τις παραπάνω διπρόσωπες και άθλιες πρακτικές την «πληρώσουμε» όλοι όχι μόνο σαν Κυβέρνηση και Κράτος αλλά και σαν λαός, σαν έθνος. Πολύ το φοβόμαστε.
