Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
Το παρακράτος των επιδοτούμενων παρασίτων
Σε εποχές βαθύτατης κρίσης και σήψης οι ποικίλες μορφές κερδοσκοπίας φτάνουν σε παροξυσμό.
Οι άνθρωποι μπορεί να μην μπορούν να ζήσουν, τα λαϊκά εισοδήματα να λεηλατούνται βάρβαρα, η εθνική μας υπόσταση να δολοφονείται, αλλά τα «Συμπόσια» της παρασιτικής παρακρατικής πανούκλας παραμένουν «ακλόνητα» και θεριεύουν…
Τα επιδοτούμενα παράσιτα γλεντοκοπούν και κερδοσκοπούν αγρίως. Τσαλαβουτούν μέσα στην ατέλειωτη βροχή του χρήματος της «κοινωνίας» των χορηγών και των σπονσόρων τους. Με αχόρταγη βουλιμία και γλοιώδη παρακρατική αυθάδεια, αλλά και με την αγωνία και τη βιασύνη του λακέ, μήπως και σταματήσει «η χρυσή βροχή», η τόσο ευλογημένη, «εκπέμπουν» τα μηνύματα των αφεντικών τους: Της ολοκληρωτικής σήψης και παρακμής, αλλά και της βάρβαρης ισοπέδωσης κάθε πολιτικής, ηθικής, ιστορικής και πνευματικής κατάκτησης του ανθρώπου.
Αυτός είναι και ρόλος κάθε επιδοτούμενου παρασίτου και «ήρωα» των παρακρατικών σαλονιών: Να εξαρθρώσουν και να βρωμίσουν τα πάντα, να λεηλατήσουν Την Ιστορία, τον πολιτισμό, την κοινωνία, κάθε ιδέα και ηθική, κάθε αγωνιστική κατάκτηση και κύτταρο συλλογικής συνείδησης…
Το νεοταξικό αυτό ιερατείο της πανούκλας καταγράφει τη πιο μοχθηρή του όψη στο πρόσωπο του «αριστερού εκσυγχρονισμού».
Αυτό το «πρόσωπο» αποτελεί το πιο αποτρόπαιο και ελεεινό αποτύπωμα των πλανητικών και εγχώριων «νταβάδων» και «χορηγών».
Θα δώσουμε τρεις «εικόνες» αυτής της επιδοτούμενης «εκσυγχρονιστικής» (πράσινης) πανούκλας.
Εικόνα πρώτη:
Αντώνης Λιάκος: Η μήτρα της αλλοίωσης και αποδόμησης της ελληνικής ιστορίας.