Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα τελευταία χρόνια έχει αναζωπυρωθεί στην Ελλάδα ένα φαινόμενο ξεχασμένο για κάποιες δεκαετίες που κλιμακώνεται επικίνδυνα όλο και περισσότερο: Η μετανάστευση χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Η Ελλάδα που μεταπολεμικά ήταν χώρα εξαγωγής μεταναστών, έγινε μετά το 1990 χώρα υποδοχής μεταναστών και σήμερα στην εποχή του ΔΝΤ ξαναγίνεται χώρα εξαγωγής μεταναστών.
Περιττεύει εδώ να αναλύσουμε τους λόγους που τροφοδοτούν αυτό το φαινόμενο (κατακόρυφη άνοδο ανεργίας, κατάρρευση και πτώχευση της Ελληνικής οικονομίας, ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας κτλ.) είναι πράγματα χιλιοειπωμένα και τα γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση πλήρους αδιεξόδου χιλιάδες νέοι κυρίως πτυχιούχοι (εξειδικευμένο προσωπικό) είναι έτοιμοι να πάρουν το δρόμο της φυγής προς το εξωτερικό.
Πατώντας πάνω σε αυτήν την κατάσταση πολλές είναι οι σειρήνες και τα παπαγαλάκια του συστήματος που προβάλλουν την μετανάστευση στο εξωτερικό ως μαγική λύση και τάζουν τη γη της επαγγελίας
.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχεται και το υπουργείο μετανάστευσης της Αυστραλίας σε συνεργασία με την Ελληνική κοινότητα της Μελβούρνης να διοργανώσει διήμερη εκδήλωση στις 8 και 9 Οκτωβρίου σε κεντρικό σημείο της Αθήνας για ενημέρωση όσων θέλουν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
Φυσικά το υπουργείο μετανάστευσης της Αυστραλίας δεν έπαθε κρίση φιλανθρωπίας για να ενδιαφέρεται για τους Έλληνες άνεργους, ούτε η ανεργία στην Αυστραλία είναι μηδενική (5,3%) ώστε να μην μπορούν να καλυφθούν όλες οι θέσεις εργασίας και να χρειάζεται εισαγωγή εργατικού δυναμικού, άλλα είναι τα συμφέροντα και τα κίνητρα που πυροδοτούν τέτοιες προπαγανδιστικές εκστρατείες.
Στόχος τους είναι να μειώσουν τους μισθούς και τις αμοιβές και στο εξειδικευμένο προσωπικό μέσω της κατακόρυφης αύξησης της προσφοράς εργατικού δυναμικού σε αυτούς τους κλάδους.
Είναι γνωστό ότι στον καπιταλισμό οι μισθοί καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης για αυτό θα χρησιμοποιηθούν οι μετανάστες (Έλληνες και άλλων εθνικοτήτων ) ως μοχλός πίεσης για να μειωθούν οι μισθοί και οι απαιτήσεις και του ντόπιου εξειδικευμένου προσωπικού της Αυστραλίας, ότι έγινε κατά αναλογία και στην Ελλάδα με το άνοιγμα των συνόρων μετά το 1990 αλλά για το ανειδίκευτο προσωπικό στη δική μας περίπτωση.
Επίσης είναι πολύ πιθανό σε τέτοιες εκδηλώσεις όπως αυτή της Αθήνας αλλά και με άλλους τρόπους οι εργοδότες που ενδιαφέρονται να προσελκύσουν εργατικό δυναμικό αφού διαλέξουν τους πιο κατάλληλους για τις επιχειρήσεις τους να συμφωνήσουν απευθείας μαζί τους το ύψος του μισθού, τα ωράρια εργασίας και τις συνθήκες εργασίας χωρίς ο εργαζόμενος να γνωρίζει τι ισχύει στην αγορά εργασίας της Αυστραλίας (μέσος μισθός ανά κλάδο, συλλογικές συμβάσεις, ασφάλιση κτλ) ή να εξαναγκάζεται να αποδεχθεί δυσμενέστερους όρους μην έχοντας άλλη επιλογή.
Παράδειγμα αν σήμερα στην Αυστραλία η αμοιβή ενός μηχανολόγου μηχανικού με μεταπτυχιακό είναι δύο χιλιάδες ευρώ, (υποθετικά μιλώντας σε ισοτιμία με το δολάριο Αυστραλίας ) αν ο νεοφερμένος Έλληνας με τα αντίστοιχα προσόντα συμφωνήσει με τον εργοδότη π.χ στα 1500 ευρώ (σε σχέση με τα 700 και αν στην Ελλάδα θα είναι παράδεισος) καταλαβαίνουμε τι πιέσεις θα δεχθεί το ντόπιο εργατικό δυναμικό και πόσο θα υποτιμηθεί η αξία του.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να επισημάνουμε σε αυτήν την υπόθεση είναι και οι διάφοροι επιτήδειοι μεσάζοντες που ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια τάζοντας λαγούς με πετραχήλια προσπαθώντας να ξεγελάσουν τους αφελείς εκμεταλλευόμενοι την απελπισία και την ανάγκη για ελπίδα.
Επίσης πρέπει να προειδοποιήσουμε όσους σκέφτονται να μεταναστεύσουν να κρατούν μικρό καλάθι και να μην παρασύρονται από τα ευρωλιγούρικα παπαγαλάκια που τόσα χρόνια και με μεγάλη επιμέλεια καλλιεργούν τους μύθους της ψωροκώσταινας και της φωτισμένης εσπερίας όπου όλα είναι αψεγάδιαστα και τέλεια.
Η καπιταλιστική κρίση είναι παγκόσμια, όλες οι χώρες πλήττονται βαριά. Παντού παίρνονται μέτρα λιτότητας, η ανεργία αυξάνεται, μειώνονται οι μισθοί, η παιδεία και η υγεία ιδιωτικοποιούναι.
Η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα και οι πιο αδύναμοι κρίκοι της καπιταλιστικής αλυσίδας (Πορτογαλία, Ιρλανδία κτλ.) πλήττονται πρώτοι και περισσότερο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες θα μείνουν στο απυρόβλητο, τα χειρότερα και για αυτές έπονται.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται από τις εξελίξεις πως η Νέα Τάξη εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη μετανάστευση για να επιβάλλει τα σχέδια της.
Ο καπιταλισμός εκμεταλλεύεται την αθλιότητα που ο ίδιος δημιουργεί και αυτός ο νέος κύκλος μετανάστευσης των Ελλήνων είναι η καλύτερη βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος.
Οι ντόπιες ελίτ απαλλάσσονται από το πιο ανήσυχο, απαιτητικό και εν δυνάμει πιο απειλητικό κομμάτι της κοινωνίας που στις σημερινές συνθήκες καμία προοπτική ενσωμάτωσης του και απορρόφησης δεν φαίνεται στο εγγύς μέλλον.
Ενώ οι ξένες ελίτ έχουν να κερδίσουν φθηνότερο εξειδικευμένο προσωπικό άρα και μεγαλύτερα κέρδη.
Αυτός είναι και ο λόγος που το υπουργείο της Αυστραλίας (δεν είναι το μόνο, ανάλογους μηχανισμούς χρησιμοποιούν η Μ.Βρετανία, Καναδάς κτλ.) ξοδεύει χρήματα για να προσελκύσει μετανάστες.
Εδώ η καπιταλιστική παράνοια κτυπάει κόκκινο. Οι κυβερνήσεις ξοδεύουν χρήματα των φορολογούμενων για προπαγανδιστικές εκστρατείες οι οποίες θα έχουν σαν αποτέλεσμα την μείωση των μισθών του ντόπιου πληθυσμού και μόλις οι ντόπιοι αντιδράσουν θα υβρίζονται από ''προοδευτικούς'' διανοούμενους και δημοσιογράφους ως ρατσιστές…
Αυτός είναι ο πατριωτισμός των αστών.
Από την άλλη μεριά οι Έλληνες που θα μεταναστεύσουν στο εξωτερικό θα βρεθούν αρκετά απομονωμένοι σε ένα εχθρικό περιβάλλον για όλους τους παραπάνω λόγους και με μοναδική επιλογή να σκύψουν το κεφάλι στη δουλειά και να δέχονται οποιουσδήποτε όρους.
Τέλος μερικές συγκρίσεις που γίνονται με την μετανάστευση μεταπολεμκά είναι άτοπες γιατί τότε ο καπιταλισμός βρισκόταν σε φάση ανοικοδόμησης και ανάπτυξης με τις κεϋνσιανές πολιτικές να κυριαρχούν ενώ σήμερα βρισκόμαστε σε φάση δομικής κρίσης και κατάρρευσης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι η Ελληνική νεολαία πρέπει να κλείσει τα αυτιά της στα παπαγαλάκια που τάζουν υποτίθεται εύκολες ατομικές λύσεις φυγής να μείνει στην Ελλάδα και να παλέψει ώστε να αλλάξει αυτό το σύστημα που τον κάνει μετανάστη.
Αυτή είναι η σωστή, αγωνιστική στάση.
Η ιστορία δεν χαρίζει τίποτα δωρεάν, χωρίς αγώνες και θυσίες. Ούτε είναι πατριωτική στάση να εγκαταλείπεις την πατρίδα σου στα δύσκολα όταν ξεπουλιέται ολοκληρωτικά και σε χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Η εύκολη φυγή είναι στάση μοιρολατρίας και ηττοπάθειας.
Καταλαβαίνουμε αυτούς που αντιμετωπίζουν άμεσο πρόβλημα επιβίωσης δεν ζούμε στο Άρη όμως οι υπόλοιποι που αντέχουν πρέπει να μείνουν και να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων.
Υ.Γ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΙΝ
ΕΔΩ:
http://www.prin.gr/2011/10/editorial.html
