Του Μανόλη Καλαμπόκα
Μια βόλτα στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας, από το Μοναστηράκι και το Θησείο, έως το Πολύγωνο, τον Άγιο Παντελεήμονα και την Πλατεία Βικτωρίας, αρκεί σε όλους εμάς τους μόνιμους – και όχι περιστασιακούς ή «μεταδημοτεύσαντες» - κατοίκους της πόλης, για να καταλάβουμε ότι οι Κυριακάτικες βόλτες με την οικογένεια στα μέρη αυτά αποτελούν μακρινό παρελθόν.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε το φαινόμενο των παράνομων μεταναστών που γέμιζαν κάθε γωνιά της πόλης αποτελώντας πηγή εγκληματικής δραστηριότητας.
Τώρα πια, οι σύγχρονοι αυτοί «κατακτητές»- καταπατητές της κοινωνικής μας γαλήνης, ασκούν και δράσεις «προστατών» (με την κακή βέβαια έννοια του όρου) των γειτονιών αυτών, συμμαχώντας με άλλες ομάδες του περιθωρίου έναντι της ευρυθμίας της καθημερινής ζωής.
Περιουσίες καταστρέφονται, σπίτια ερημώνουν, κάτοικοι απομακρύνονται βίαια (άμεσα, κάτι που φαίνεται εύκολα κοιτάζοντας τα αστυνομικά δελτία, ή/και έμμεσα, αφού η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής είναι πια ανυπόφορη) από τις περιοχές που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Στα πλαίσια αυτά, για να μη φθάσουμε σε ακόμα πιο ακραία περιστατικά αυτοδικίας, είναι πιο απαραίτητη από ποτέ η υιοθέτηση ενός κοινού πλαισίου δράσης όλων των εμπλεκόμενων φορέων: Δήμου Αθηναίων, Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (και «Προστασίας του Πολίτη»- πόσο ειρωνικό ακούγεται και γράφεται!), ομάδων πολιτών σε κάθε διαμέρισμα της πόλης μας, υπό το συντονισμό κάποιου- όποιου υπευθύνου, π.χ. του Δημάρχου: κι αν αυτός δε μπορεί, ε, 5.000.000 κάτοικοι ζούμε στην πόλη, ας βρεθεί επιτέλους κάποιος που μπορεί!!!
Μια βόλτα στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας, από το Μοναστηράκι και το Θησείο, έως το Πολύγωνο, τον Άγιο Παντελεήμονα και την Πλατεία Βικτωρίας, αρκεί σε όλους εμάς τους μόνιμους – και όχι περιστασιακούς ή «μεταδημοτεύσαντες» - κατοίκους της πόλης, για να καταλάβουμε ότι οι Κυριακάτικες βόλτες με την οικογένεια στα μέρη αυτά αποτελούν μακρινό παρελθόν.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε το φαινόμενο των παράνομων μεταναστών που γέμιζαν κάθε γωνιά της πόλης αποτελώντας πηγή εγκληματικής δραστηριότητας.
Τώρα πια, οι σύγχρονοι αυτοί «κατακτητές»- καταπατητές της κοινωνικής μας γαλήνης, ασκούν και δράσεις «προστατών» (με την κακή βέβαια έννοια του όρου) των γειτονιών αυτών, συμμαχώντας με άλλες ομάδες του περιθωρίου έναντι της ευρυθμίας της καθημερινής ζωής.
Περιουσίες καταστρέφονται, σπίτια ερημώνουν, κάτοικοι απομακρύνονται βίαια (άμεσα, κάτι που φαίνεται εύκολα κοιτάζοντας τα αστυνομικά δελτία, ή/και έμμεσα, αφού η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής είναι πια ανυπόφορη) από τις περιοχές που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Στα πλαίσια αυτά, για να μη φθάσουμε σε ακόμα πιο ακραία περιστατικά αυτοδικίας, είναι πιο απαραίτητη από ποτέ η υιοθέτηση ενός κοινού πλαισίου δράσης όλων των εμπλεκόμενων φορέων: Δήμου Αθηναίων, Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (και «Προστασίας του Πολίτη»- πόσο ειρωνικό ακούγεται και γράφεται!), ομάδων πολιτών σε κάθε διαμέρισμα της πόλης μας, υπό το συντονισμό κάποιου- όποιου υπευθύνου, π.χ. του Δημάρχου: κι αν αυτός δε μπορεί, ε, 5.000.000 κάτοικοι ζούμε στην πόλη, ας βρεθεί επιτέλους κάποιος που μπορεί!!!
