Ένα από τα πολλά σήριαλ που παίζεται στην αγορά του πολιτικού θεάματος, εδώ και πολύ καιρό, είναι και αυτό των εκλογών.
Όσο πλησιάζει ο χρόνος των ευρω-εκλογών θα κορυφώνονται τα επεισόδια του σήριαλ.
Οι «γρίφοι» του Παπούλια αλάτισαν την εκλογική δίψα και έθρεψαν ποικίλα εκλογικά σενάρια…
Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι καθημερινές δημοσκοπήσεις: Άλλο «αλατισμένο» τελετουργικό εκλογικής λαγνείας…
Όλο, όμως, αυτό το σκηνικό της «εκλογικής υστερίας» λειτουργεί υπνωτικά, σαν παραισθησιογόνο: και της λαϊκής δράσης και της πολιτικής Σκέψης.
Καταρχήν καλλιεργεί στον λαό την παθητικότητα της προσμονής και αναμονής. Είναι σαν του λέει: «Περίμενε σε λίγο έρχονται εκλογές και θα εκδηλώσεις την ΟΡΓΗ σου με το γκρέμισμα των κυβερνητικών ανδρεικέλων»
Δηλαδή, με άλλα λόγια, το εκλογικό σήριαλ αποτελεί ένα μέσο αναχαίτισης και χειραγώγησης της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, καθώς και μετάθεσής της στους κοινοβουλευτικούς αγωγούς της ΑΠΑΤΗΣ.
Πάνω σ’ αυτήν την εκλογή αναμονή της ΤΙΜΩΡΙΑΣ των δωσίλογων ανδρεικέλων κερδοσκοπούν ασύστολα και όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και της «αριστεράς»…
Όταν η εκλογική τιμωρία της κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένη και βρίσκεται προ των πυλών, οι εκρήξεις της λαϊκής οργής στο δρόμο δεν χρειάζονται, είναι και επικίνδυνες…: Αυτό είναι το ιδεολογικό μάθημα αυτού του εκλογικού παροξυσμού που μας κατακλύζει…
Έξω, όμως, από αυτήν την ιδεολογική κατήχηση της πολιτικής νάρκωσης, υπάρχει και μια άλλη λειτουργία της εκλογικής λαγνείας: Η νάρκωση του μυαλού και της σκέψης.
Αιχμαλωτισμένη η σκέψη στην άμεση εκλογική «εκδίκηση» (στα σήριαλ των εκλογών που έρχονται) δεν μπορεί να διακρίνει καταρχήν τούτο το βασικό:
Οι εκλογές δεν αποτελούν παρά μόνο ένα μέσο για την αναπαλαίωση των ψευδαισθήσεων. Σήμερα δεν μπορούν να δώσουν καμία, απολύτως καμία, λύση διεξόδου από την κτηνωδία του 4ου Ράιχ: οι λύσεις βρίσκονται στην αγωνιστική αυτενέργεια του λαού…
Το αλάτι της εκλογικής δίψας για την άμεση και προδιαγραφόμενη τιμωρία των κυβερνητικών ανδρεικέλων θολώνει σε τέτοιο βαθμό τη σκέψη που μας καθιστά εντελώς τυφλούς, τόσο που δεν μπορεί να διακρίνουμε απλά πολιτικά ζητήματα:
Ότι γι’ αυτήν την κατοχική και προκλητικά πραξικοπηματική κυβέρνηση του 4ου Ράιχ κάθε ομαλή εκλογική διαδικασία είναι ΘΑΝΑΤΟΣ.
Κάθε εκλογικό συμβάν θα αποτελεί δημοψήφισμα εναντίον της: Τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (αυτό είναι ήδη νεκρό).
Συνεπώς, ομαλές εκλογές με αυτήν την κυβέρνηση (και μάλιστα πρόωρες με δική της επιλογή) δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΟΥΝ.
Το καθεστώς δεν αυτοκτονεί οικειοθελώς, ούτε προωθεί (οικειοθελώς) πολιτικές συνθήκες λαϊκής Εξέγερσης («επαναστατικής κατάστασης»).
Ο Μόνος δρόμος που υπάρχει γι αυτήν την κυβέρνηση είναι αυτός που χάραξε από την αρχή, σαν ο στυγνός εντολοδόχος του 4ου Ράιχ: Ο δρόμος των κλιμακούμενων πραξικοπημάτων και της δημιουργίας συνθηκών «Έκτακτων Αναγκών» (κατάσταση πολιορκίας), δηλαδή συνθηκών ολικού ΓΥΨΟΥ…
Μόνο μέσα σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να κάνουν εκλογές: Βίας και νοθείας, τρομοκρατίας και διώξεων…
Και αν και αυτές οι «ανώμαλες» εκλογές δεν τους βγαίνουν τότε θα καταφύγουν σε άλλα συναινετικά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, υπαγορευμένα από την «αναγκαιότητα» και τη «νομιμότητα» των Έκτακτων Αναγκών».
Γι αυτό λειτουργούν στο φουλ όλες οι μηχανές των τρομοκρατικών προβοκατσιών και των επιλεγμένων σκανδάλων: τα σήριαλ της τρομοκρατίας και της διαφθοράς…
Αναλυτικότερα στο άρθρο:
Έχουν ανοίξει οι οχετοί της καθεστωτικής βαρβαρότητας
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8293
Τα σήριαλ, συνεπώς, της εκλογικής σεναριογραφίας και λαγνείας υπνωτίζουν τον ελληνικό λαό, του καλλιεργούν θανάσιμες αυταπάτες, τον ποτίζουν με τα δηλητήρια της ψευδαίσθησης: ότι σήμανε η ώρα να «εκδικηθεί» τους ληστές και δημίους του…
Το σπουδαιότερο: Αυτά τα σήριαλ κρατάνε τον ελληνικό λαό ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ παροπλισμένο μπροστά στις νέες συμφορές που έρχονται και στα καθεστωτικά πραξικοπήματα.
Αυτό το έγκλημα του εκλογικού φετιχισμού και της ναρκωτικής απάθειας (του πολιτικού και οργανωτικού παροπλισμού) διαπράττει η «αριστερά», εγκαταλείποντας κάθε αγωνιστική αρένα στο δρόμο…
Αριστερά χωρίς Πολιτικό Κίνημα στο Δρόμο δεν υπάρχει.
Και χωρίς Πολιτικό Κίνημα στο Δρόμο δεν αναχαιτίζεται η καθεστωτική κτηνωδία, ούτε οι δολοφονικές της προβοκάτσιες…
