Kαι εμείς «λιαζόμαστε»...

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ακόμη Ένωση εθνικών κρατών, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε μια Ένωση δύο ταχυτήτων υπό το Διευθυντήριο των πέντε (Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία), που έγινε των τριών (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία), για να καταλήξει στον Γαλλογερμανικό άξονα κι από ’κει στην ξεδιάντροπη Γερμανική Ηγεμονία,
από τότε λοιπόν έως σήμερα
η Ευρωπαϊκή Ένωση ευαγγελιζόταν την κατάργηση των εθνικών συνόρων και την αποδυνάμωση των εθνικισμών. Κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Κατήργησε μεν τα εθνικά σύνορα ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών – μελών, όπως και τα σύνορα για την διακίνηση των εμπορευμάτων τε και του πλούτου, αλλά ύψωσε ασφυκτικά – ταξικά – οικονομικά τείχη- του- αίσχους ανάμεσα στους λαούς και άγρια εθνικιστικά τείχη σε πολλές (υπερβολικά πολλές) περιοχές της Ευρώπης από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο.
Σήμερα εθνικιστικές αντιθέσεις σπαράσσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, φύονται στην Αλβανία, κυριαρχούν στην εθνική ταυτότητα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, λυμαίνονται τα Βαλτικά κράτη και σιγοκαίουν παντού εκεί όπου η Ένωση μέσω ΜΚΟ (και άλλων  πρακτόρων) υποδαυλίζει εθνοτικές αντιθέσεις (είτε θρησκευτικές είτε εθνικές)
Μόνον η FUEN (Ομοσπονδιακή Ένωση Εθνικοτήτων Ευρώπης) μια ΜΚΟ που χρηματοδοτεί αγρίως η Γερμανία θέτει θέμα Γερμανικών Μειονοτήτων σε εννέα (!) παρακαλώ κράτη μέλη της Ένωσης. Όποιος ενθυμείται την περίπτωση των Σουδητών (γερμανική μειονότητα στην τότε Τσεχοσλοβακία) με των οποίων την «αποκατάσταση των δικαιωμάτων» ο Χίτλερ άρχισε να τρώει κράτη και να επανασυσκευάζει χώρες, καλώς ενθυμείται.
Όποιος επίσης ενθυμείται ότι ο διαμελισμός της Ελλάδας κατά την κατοχή πέρασε μέσα απ’ την «αποκατάσταση των δικαιωμάτων» διαφόρων πραγματικών ή κατασκευασμένων μειονοτήτων (Τσάμηδες, «πριγκιπάτο των Βλάχων» κ.α.) καλώς επίσης ενθυμείται.
Τέλος, όποιος ενθυμείται ότι στο πλευρό των ναζιστικών τεράτων έδρασαν κατά τη διάρκεια του πολέμου όλοι οι Βαλκανικοί εθνικισμοί, καλώς ενθυμείται. Έλληνες ταγματασφαλίτες, Βόσνιοι Μουσουλμάνοι (οίτινες προσέφεραν τρεις «Λεγεώνες» στους χιτλερικούς,) Αλβανό εθνικιστές και Κροάτες φασίστες, Βούλγαροι και Ρουμάνοι μοναρχικοί – ένα Μαύρο Μέτωπο που αιματοκύλισε, έκαψε, έκλεψε, λούφαξε
και ξανασηκώνει κεφάλι.
Διότι η Ένωση με την «καταλαγή» που δια της πολιτικής ορθότητος ευαγγελίσθηκε, στην πραγματικότητα συνδαύλισε (για γεωπολιτικούς λόγους) τη φωτιά των παλιών εθνικισμών (διότι οι εθνικισμοί αφήνουν πάντα πίσω τους εκκρεμότητες) με αποτέλεσμα σήμερα οι σπίθες απ’ τη στάχτη αν ξαναγίνονται φλόγες.
Και δεν μιλούμε εδώ για εθνικές διεκδικήσεις όπως στην Καταλωνία, τη Βισκάγια, τη Σκωτία και αλλού, που εκδηλώνονται στο πλαίσιο των δημοκρατιών με δημοκρατικά κινήματα, αλλά για εθνικιστικά παραληρήματα που αξιοποιούνται απ’ την Ένωση (πάντα σε συνεργασία με τις ΗΠΑ) για να αναδιαμορφώσουν τα σύνορα (που θα καταργούσαν) στο πλαίσιο μιας νέας τάξης που θα εξασφαλίζει την ταξική απομύζηση των λαών σε όλο και πιο μεγαλύτερο εύρος και βάθος.
Στα καθ’ ημάς με τον πτωχοπροδρομικό τρόπο που χαρακτηρίζει τους «εκσυγχρονιστές» και τους ευρωλιγούρηδες, όλη αυτήν τη διαδικασία παρακολούθησε και συγκάλυψε η ρητορική των Ποκοπίκο. Η οποία δεν έβλεπε τίποτε το μεμπτόν στον εθνικισμό των Σκοπίων, παρά μόνον έναν καλοκαγάθο «αυτοπροσδιορισμό», τίποτε το αξιοκατάκριτο στον Αλβανικό εθνικισμό, παρά την «αλήθεια του άλλου», και τίποτε το παράδοξο στον Τουρκικό επεκτατισμό, παρά ένα...κακό «βαθύ κράτος» που ο εξευρωπαϊσμός θα εξημέρωνε. Τρίχες! Όλα αυτά τα χρόνια
οι αφελείς (;) αυτοί «εκσυγχρονιστές» και ψευτοδιεθνιστές έπαιζαν με τη φωτιά (τη συνδαύλιζαν, μάλιστα κατηγορώντας τους Έλληνες για εθνικισμό) και τώρα η φωτιά φουντώνει. Τα αθύρματα αυτά, οι εγκληματίες αυτοί με το ανάλαφρο υφάκι, η ανύποπτοι ηλίθιοι ή χρήσιμοι πράκτορες, όλα αυτά τα χρόνια ενθάρρυναν τον εθνικισμό των Σκοπίων, των Βοσνίων, των Κροατών, εμπλεκόμενοι έτσι (και αναπαράγοντας τον πόλεμο των εθνικισμών) ψέγοντας ως εθνικιστές μόνον τους Σέρβους ή τους Έλληνες.
Έπαιξαν με τον πιο γλυκανάλατο και αποτελεσματικό τρόπο το παιγνίδι της Γερμανίας και των ΗΠΑ στην περιοχή. Κοιμούνται τώρα ήσυχοι οι γελοίοι αυτοί (που δεν θα δώσουν ποτέ λογαριασμό σε κανέναν για το έγκλημα τους) καθώς βλέπουν τη Βαλκανική πυριτιδαποθήκη να ζώνεται ξανά απ΄τις φλόγες; (με την «Τέλεγκραμ» να γράφει ήδη για την πιθανότητα ενός Τρίτου Βαλκανικού Πολέμου).
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση εδώ και πέντε χρόνια. Προς το έδαφος της πλησιάζουν με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο οι αγωγοί. Οι ΗΠΑ, είναι πλέον φανερό, υποδαυλίζουν τον Αλβανικό αλυτρωτισμό και κανονίζουν δια του Αλβανικού Αλβανίας. Η παντέρμη FYROM πάει για σφαχτάρι, ενώ η Τουρκία όχι μόνον απλώνει την επιρροή της δια του Κουφοπεδίου και της Βοσνίας ως τις «πύλες της Βιέννης», αλλά φιλοδοξεί πλέον εκτός απ’ τη Θράκη, να έχει λόγο, να οργανώνει και να εκφράζει τουρκομουσουλμανικούς θύλακες μέσα στο πλήθος των μουσουλμάνων μεταναστών σε όλη την ελληνική ενδοχώρα. Η Τούρκια
δεν λιάζεται στην Ομόνοια. Ενθαρρύνει και ενισχύει τον UCK, χρηματοδοτεί το ISIS, χρηματοδοτεί «έργα» (δρόμους, τζάμια, φράγματα, σχολεία) σε όλα τα Βαλκάνια, αναφέρεται πλέον ευθέως στην «οθωμανική κληρονομιά» υποθάλπει τζιχαντιστές και βρυκολακιάζει τον Αλβανικό εθνικισμό.
Όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια και «Ευρωπαϊκά πρόγραμματα» - το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα υπό την ηγεμονία της Γερμανίας είναι να γίνουν τα Βαλκάνια «ζωτικός χώρος» της Ένωσης και των ΗΠΑ, με την Ελλάδα μια Ειδική Οικονομική Ζώνη περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και απεριόριστης ταξικής καταπίεσης.
Κι εμείς «λιαζόμαστε»...

ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/stathis/318927,Kai-emeis-liazomaste.html