Το 2014, ο προηγούμενος κατοχικός χρόνος, έφυγε με ένα χαρμόσυνο γεγονός: Την ΠΤΩΣΗ της δωσίλογης κυβερνητικής συμμορίας Σαμαρά-Βανιζέλου.
Τότε επισημαίναμε: «Το τέλος αυτού του εφιαλτικού χρόνου σημαδεύτηκε με την ΠΤΩΣΗ των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ: Των ληστών και των δημίων μας, των παραχαρακτών (των πάντων) και των κακούργων χλευαστών: Της Ιστορίας, της κοινωνίας και της νοημοσύνης του ελληνικού λαού…».
Υπογραμμίζαμε, όμως και αυτά:
«Ωστόσο, όσο και αν είναι σημαντικά και στρατηγικής σημασίας (η πτώση και η συντριβή των ανδρεικέλων) δεν είναι αρκετά. Χρειάζεται και η αναγέννηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η αγωνιστική ανάπτυξη και οργάνωση ενός μαζικού και ρωμαλέου λαϊκού κινήματος.
ΜΟΝΟ ένα τέτοιο ΚΙΝΗΜΑ μπορεί να εγγυηθεί φιλολαϊκές πολιτικές κατευθύνσεις, να αντιπαλέψει τις καθεστωτικές δυνάμεις και τους μηχανισμούς εξουσίας, να ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ τους συσχετισμούς και να ανοίξει τους δρόμους των ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ και ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ…
Δεν πρέπει να επαναπαυθούμε στο εκλογικό τους Βατερλό και στον διαφαινόμενο θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ: Θα είναι τεράστιο και θανάσιμο λάθος…
Εάν όλα αυτά δεν αποτελέσουν τον πυροδότη ανάπτυξης και οργάνωσης ενός μαζικού και μαχητικού λαϊκού κινήματος, οι εκλογικές ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ θα ξεθωριάσουν και θα χαθούν γρήγορα: Αυτό διδάσκει η Ιστορία…».
Αυτό και έγινε…
Και δεν διαψευσθήκανε, μόνο, οι ελπίδες, αλλά και η διάδοχη «αριστερή» κυβέρνηση είναι χειρότερη από τις προηγούμενες: Εκτελεί τις χαριστικές βολές και εκείνα τα «συμβόλαια θανάτου» που δεν μπορούσαν να εκτελέσουν οι προηγούμενες…
Έτσι η αισιοδοξία που μας κληροδότησε το 2014 έχει …μεταλλαχτεί σε απελπισία και οργή εναντίον των νέων ανδρεικέλων, των «αριστερών»…
Η κατοχική κακουργία και ΦΡΙΚΗ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και με χειρότερη μοχθηρία και ΑΠΑΤΗ, αλλά, αυτή τη φορά, με τα «αριστερά» παπούτσια του 4ου Ράιχ…
Συμπέρασμα, το οποίον αποτελεί και το μάθημα της Ιστορίας: Όσο στηρίζουμε τις ελπίδες μας στην εκλογική ΑΠΑΤΗ ο φαύλος κύκλος της ΑΠΑΤΗΣ θα διαιωνίζεται με ποικίλες και πολύχρωμες κομματικές και κυβερνητικές φορεσιές…
Οι εκλογικές αλλαγές έχουν νόημα ΜΟΝΟΝ όταν στηρίζονται και συνοδεύονται από οργανωμένα λαϊκά ΚΙΝΗΜΑΤΑ, τα μόνα που μπορούν να εγγυηθούν φιλολαϊκές πολιτικές κατευθύνσεις και τα ΜΟΝΑ που μπορούν να αντιπαλέψουν τις καθεστωτικές δυνάμεις και τους μηχανισμούς της νέας αποικιοκρατικής εξουσίας…
Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφούμε στο νέο έτος, το οποίο έρχεται ζοφερότερο από κάθε προηγούμενο, χωρίς καμιά αχτίδα φωτός στον ορίζονται.
Πρέπει να στραφούμε ΟΧΙ στην απάτη της εκλογικής χειραγώγησης της κοχλάζουσας λαϊκής ΟΡΓΗΣ, αλλά στον πολιτικό μετασχηματισμό και ΟΡΓΑΝΩΣΗ αυτής της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και απελπισίας σε επαναστατική (δηλαδή συνειδητή) θύελλα: Η μόνη που μπορεί να ανοίξει τους δρόμους των ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ και ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ…
Φυσικά για να υπάρξουν συνειδητά, δηλαδή επαναστατικά, κινήματα πρέπει να υπάρχει και Αριστερά…
Αυτή η «αριστερά» που υπάρχει αποτελεί την ιδεολογική εμπροσθοφυλακή των νεοταξικών επιδιώξεων και ιδεολογημάτων, είναι η «αριστερά» της καπιταλιστικής ΠΑΡΑΚΜΗΣ…
Και αυτή είναι η ΤΡΑΓΩΔΙΑ της εποχής μας…
Η ευχή μας, συνεπώς, για το νέο χρόνο δεν μπορεί να είναι παρά τούτη: Να ξεπεράσουμε αυτήν την ΤΡΑΓΩΔΙΑ…
