Ο πόλεμος των μαραμένων ρόδων...

ΣΤΑΘΗΣ

Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αφήνει στο απυρόβλητο της φοροεπιδρομής που έχει εξαπολύσει τις εταιρείες τζόγου για παράδειγμα (με τζίρους και κέρδη δισεκατομμυρίων), αλλά την ίδια στιγμή κόβει από 60.000 πολίτες
το ΕΚΑΣ,
της τάξεως των 30 έως 50 ευρώ, για συνταξιούχους των 700 ευρώ και κάτω! Τα 30 ή 50 ευρώ είναι ένα ψωραλέο ποσό για εκείνους που το κόβουν, πολύτιμο όμως για εκείνους που το χάνουν.
Εντέλει, η τελευταία κόκκινη γραμμή αυτής της κυβέρνησης είναι η αναλγησία. Ακούς να ρητορεύουν στα πάνελ και στη Βουλή αυτοί που κόβουν τα πολύτιμα-γλίσχρα 30 ή 50 ευρώ, λες και τους φταίνε τα θύματά τους. Στον πάτο του γελοίου,
καθώς βρίσκονται κάτι τέτοιοι πετσοκόφτες, ή θρηνούν για αυτούς που σφάζουν ή τους βρίσκουν πολύ κακομαθημένους που θρηνούν εκείνοι για όσα παθαίνουν. Διότι τι άλλο είναι τα πάσης φύσεως θύματα, παρά επί μακρόν ωφεληθέντες από τη φτώχεια τους, που τώρα όμως βρίσκουν τη δίκαιη τιμωρία τους;
Εις όσα αφορούν τους μισθούς, τις συντάξεις, το ασφαλιστικό, τη φορολόγηση, τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την ανάπτυξη κι άλλα πολλά, οι εντολοδόχοι της Τρόικας έχουν αποτύχει κι όμως ομιλούν σαν να χαίρεται ο κόσμος και σαν να χαμογελά, κορδακίζονται σαν να ζουν οι ίδιοι μέσα σε διαφημίσεις και επιτίθενται στους πολίτες ωσάν αυτοί οι τελευταίοι με τα βάσανά τους να τους χαλάνε τη ζαχαρένια.
Ολοι αυτοί οι τύποι, με κάποιαν αιδώ στην αρχή, αποθρασυμένοι πλέον τώρα, επιδίδονται με φρενήρη και άφρονα τρόπο στο σπορ της εξίσωσης των πάντων προς τα κάτω, στο σπορ τού διαίρει και βασίλευε, στο σπορ του λέγε-λέγε-λέγε, κάτι θα μείνει - κι όλα αυτά με μιαν αυταρέσκεια και με μιαν επιθετικότητα
όπως εκείνων που αφού χάσουν την τσίπα τους δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν. Ομως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, έχουν να διεκπεραιώσουν τις μνημονιακές εντολές, έχουν να φθάσουν ως την αξιολόγηση. Ωστε νέα δεινά στη συνέχεια να νομιμοποιήσουν. Κι έτσι, πολλοί απ’ αυτούς βγαίνουν πλέον στα πάνελ κυνικοί, κοροϊδεύουν όσους έχουν εξαπατήσει ή τους την πέφτουν κι από πάνω, ξελένε ό,τι έλεγαν και το μόνο πλαφόν που βάζουν στις δοκησισοφίες τους είναι ο ουρανός. Ζόφος στην
κοινωνία, αγωνία και φόβος, αλλά για αυτούς τους τύπους όλα πάνε καλά (και πιθανόν για τους ίδιους να πηγαίνουν) κι όλα έχουν μια αισιόδοξη προοπτική - λόγου χάριν για το
προσφυγικό, «ο κ. Πρωθυπουργός έλαβε μήνυμα συμπαράστασης απ’ τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ», τι καλά!! «όλα είναι ωραία, η πιο τρελή παρέα εγώ και η χαρά»!
Η χώρα βρίσκεται σε εθνικό αδιέξοδο, χωρίς να διαθέτει κανενός είδους εθνική στρατηγική. Είναι τόσο μεγάλη η παρακμή, που πολιτικοί όπως ο κ. Βενιζέλος με τον κ. Σημίτη ή τον κ. Σ. Θεοδωράκη, ομού μετά του κ. Λεβέντη και του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, να αποτελούν τον έτερο πόλο του νέου δικομματικού μονοκομματισμού. Διότι,
υπό τον Ζυγό των Μνημονίων, οι διαφορές των κομμάτων που έχουν υποδουλωθεί βρίσκονται μόνον στα πρόσωπα, όχι στις πολιτικές. Ο κ. Τσίπρας αυτές τις τελευταίες τις έκαμε όλες δεξιές. Και υπ’ αυτήν την έννοια έχει την ίδια άνεση να κινείται από σημείου εις σημείον του ιδεολογικού και πολιτικού φάσματος με εκείνην που
είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν έλεγε ότι «και εις την λαοκρατίαν πιστεύομεν»...
Δυστυχώς.
Πλην όμως, απτόητος ο κ. Τσίπρας, μόλις χθες προφήτευσε ότι «έως το Πάσχα η οικονομία θα αναστηθεί». Αμήν...

 ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/stathis/374084,O-polemos-twn-maramenwn-rodwn.html