Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΥ*
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΧΟΡΤΑΤΟ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΠ ΣΤΗΝ COSCO ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ
Είναι πιθανό ο Θοδωρής Δρίτσας να έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι ήταν δυνατή “μια άλλη προοπτική για το λιμάνι του Πειραιά” και ότι η πώληση στην Cosco “δεν γίνεται επί τη βάσει ενός αναπτυξιακού σχεδίου”.
Αυτό που είναι απίθανο
είναι να επαναλαμβάνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, πριν και μετά τον διαγωνισμό για την πώληση, πριν και μετά την υπογραφή της συμφωνίας, και μάλιστα στο Μέγαρο Μαξίμου, τις υποτιθέμενες ενστάσεις του, σαν να είναι ένας απλός σχολιαστής των τεκταινομένων.
Γιατί δεν είναι ένας απλός σχολιαστής αλλά ο αρμόδιος υπουργός! Και για να το πούμε πειραιώτικα, όταν ένας υπουργός διαφωνεί με την πολιτική που εφαρμόζεται δεν κάθεται να βλέπει το λιμάνι να φεύγει αλλά παίρνει το καπελάκι του και φεύγει αυτός. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Υποτίθεται βέβαια ότι όλα τα κάνει επειδή έκρινε ότι “δεν πρέπει να φύγει από τη μάχη”, ότι “δεν έπρεπε να ρίξει την ασπίδα” και ότι έπρεπε να συνεχίσει να αγωνίζεται “για να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος” και άλλα τέτοια ηρωικά και πένθιμα για τους χαμένους ανθυπολοχαγούς της... Αριστεράς.
Μπορεί και αυτά ακόμη να έχουν κάποια βάση για έναν βουλευτή, και μάλιστα του Πειραιά, να εξηγούν – από την πλευρά του – γιατί δεν αποχώρησε από τον Σύριζα, γιατί υπερψήφισε το 3ο Μνημόνιο, γιατί θα ψηφίσει ό,τι απαιτήσουν οι δανειστές για να πουν το πολυπόθητο “ναι” στην αξιολόγηση.
Δυστυχώς όμως αυτά, που ίσως με πολλά “εάν”, μπορούν να είναι η εξήγηση για τη στάση ενός βουλευτή, δεν μπορεί να είναι “εξήγηση” για τη στάση ενός υπουργού, ο οποίος δεν κρατά απλώς “ανοιχτό” κάποιο δρόμο, έστω και προς το άγνωστο, αλλά παίρνει συγκεκριμένες αποφάσεις και υλοποιεί συγκεκριμένες πολιτικές χωρίς “ίσως” και δίχως “ναι μεν αλλά”.
Ο κ. Δρίτσας, όπως και θεωρητικά όλοι οι υπουργοί, υλοποιεί την κυβερνητική πολιτική που τελικά είναι η γραμμή που χαράζει ο πρωθυπουργός, ο οποίος θέτει τα όρια πέραν των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει απόκλιση χωρίς συνέπειες, είτε για τον υπουργό που παρεκκλίνει είτε για την κυβέρνηση. Και όταν ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζει τη συμφωνία με την Cosco “κίνηση που θα καταστήσει συντομότερο τον δρόμο του Μεταξιού”, δυστυχώς για τον κ. Δρίτσα, τα όρια είναι πολύ σαφή και περιοριστικά.
Και δεν είπε μόνο αυτό ο πρωθυπουργός. Τόνισε επίσης ότι “η επένδυση αυτή θα αποτελέσει αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων” και τη συνέδεσε με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης και τη “νέα φάση στην οποία εισέρχεται η Ελλάδα”. Ενώ ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης υπογράμμισε ότι “η κινεζική λεωφόρος συνεργασίας με την Ευρώπη περνά από το λιμάνι του Πειραιά”.
Μετά από αυτά, όσες διορθωτικές δηλώσεις και να κάνει ο υπουργός Ναυτιλίας, για να πείσει πρωτίστως τον... εαυτό του, ότι “δεν κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον πρωθυπουργό”, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα, γιατί ο κύκλος δεν... τετραγωνίζεται! Απλώς, πείθουν όλους εμάς, τους υπόλοιπους, ότι δεν μπορεί κανείς – ακόμα κι αν είναι υπουργός ή... κυβέρνηση – να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
*Πηγή: News.247.gr.
Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Δευτέρα 11 Απριλίου 2016
Το διαβάσαμε εδώ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23993:delipetros-dritsas&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10211
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΧΟΡΤΑΤΟ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΠ ΣΤΗΝ COSCO ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ
Είναι πιθανό ο Θοδωρής Δρίτσας να έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι ήταν δυνατή “μια άλλη προοπτική για το λιμάνι του Πειραιά” και ότι η πώληση στην Cosco “δεν γίνεται επί τη βάσει ενός αναπτυξιακού σχεδίου”.
Αυτό που είναι απίθανο
είναι να επαναλαμβάνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, πριν και μετά τον διαγωνισμό για την πώληση, πριν και μετά την υπογραφή της συμφωνίας, και μάλιστα στο Μέγαρο Μαξίμου, τις υποτιθέμενες ενστάσεις του, σαν να είναι ένας απλός σχολιαστής των τεκταινομένων.
Γιατί δεν είναι ένας απλός σχολιαστής αλλά ο αρμόδιος υπουργός! Και για να το πούμε πειραιώτικα, όταν ένας υπουργός διαφωνεί με την πολιτική που εφαρμόζεται δεν κάθεται να βλέπει το λιμάνι να φεύγει αλλά παίρνει το καπελάκι του και φεύγει αυτός. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Υποτίθεται βέβαια ότι όλα τα κάνει επειδή έκρινε ότι “δεν πρέπει να φύγει από τη μάχη”, ότι “δεν έπρεπε να ρίξει την ασπίδα” και ότι έπρεπε να συνεχίσει να αγωνίζεται “για να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος” και άλλα τέτοια ηρωικά και πένθιμα για τους χαμένους ανθυπολοχαγούς της... Αριστεράς.
Μπορεί και αυτά ακόμη να έχουν κάποια βάση για έναν βουλευτή, και μάλιστα του Πειραιά, να εξηγούν – από την πλευρά του – γιατί δεν αποχώρησε από τον Σύριζα, γιατί υπερψήφισε το 3ο Μνημόνιο, γιατί θα ψηφίσει ό,τι απαιτήσουν οι δανειστές για να πουν το πολυπόθητο “ναι” στην αξιολόγηση.
Δυστυχώς όμως αυτά, που ίσως με πολλά “εάν”, μπορούν να είναι η εξήγηση για τη στάση ενός βουλευτή, δεν μπορεί να είναι “εξήγηση” για τη στάση ενός υπουργού, ο οποίος δεν κρατά απλώς “ανοιχτό” κάποιο δρόμο, έστω και προς το άγνωστο, αλλά παίρνει συγκεκριμένες αποφάσεις και υλοποιεί συγκεκριμένες πολιτικές χωρίς “ίσως” και δίχως “ναι μεν αλλά”.
Ο κ. Δρίτσας, όπως και θεωρητικά όλοι οι υπουργοί, υλοποιεί την κυβερνητική πολιτική που τελικά είναι η γραμμή που χαράζει ο πρωθυπουργός, ο οποίος θέτει τα όρια πέραν των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει απόκλιση χωρίς συνέπειες, είτε για τον υπουργό που παρεκκλίνει είτε για την κυβέρνηση. Και όταν ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζει τη συμφωνία με την Cosco “κίνηση που θα καταστήσει συντομότερο τον δρόμο του Μεταξιού”, δυστυχώς για τον κ. Δρίτσα, τα όρια είναι πολύ σαφή και περιοριστικά.
Και δεν είπε μόνο αυτό ο πρωθυπουργός. Τόνισε επίσης ότι “η επένδυση αυτή θα αποτελέσει αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων” και τη συνέδεσε με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης και τη “νέα φάση στην οποία εισέρχεται η Ελλάδα”. Ενώ ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης υπογράμμισε ότι “η κινεζική λεωφόρος συνεργασίας με την Ευρώπη περνά από το λιμάνι του Πειραιά”.
Μετά από αυτά, όσες διορθωτικές δηλώσεις και να κάνει ο υπουργός Ναυτιλίας, για να πείσει πρωτίστως τον... εαυτό του, ότι “δεν κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον πρωθυπουργό”, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα, γιατί ο κύκλος δεν... τετραγωνίζεται! Απλώς, πείθουν όλους εμάς, τους υπόλοιπους, ότι δεν μπορεί κανείς – ακόμα κι αν είναι υπουργός ή... κυβέρνηση – να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
*Πηγή: News.247.gr.
Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Δευτέρα 11 Απριλίου 2016
Το διαβάσαμε εδώ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23993:delipetros-dritsas&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10211
