Για λόγους πολιτικής αποτοξίνωσης και …φυγής θα ασχοληθούμε λίγο με τον Παναθηναϊκό: Το ναρκωτικό μας!!!
Για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική που προκαλεί θλίψη ακόμα και στους «εχθρούς». Τραγικά απελπιστική και καταθλιπτικά αδιέξοδη: Η ομάδα αυτή αποτυπώνει το δραματικό αδιέξοδο, αλλά και τη σήψη του ελληνικού καπιταλισμού…
Το ναυάγιο του Παναθηναϊκού αποτυπώνει ακόμα, με τον πιο γλαφυρό τρόπο, και την κακουργία της νέας αποικιοκρατίας. Μια κακουργία καταλήστευσης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του …εποικισμού της από νέους δούλους: Στο ποδόσφαιρο έχουν την ιδιότητα των κυνικών μισθοφόρων…
Για μας το οικτρό ναυάγιο του Παναθηναϊκού δεν αποτελεί καμία έκπληξη. Το είχαμε επισημάνει από την αρχή. Είχαμε τονίσει ότι με Αλαφούζο δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία προκοπή…
Η επιλογή Στραπατσόνι με όλο αυτό το μεταγραφικό όργιο της πολυπολιτισμικής φρενοβλάβειας («συνωστισμός» από πλήθος «μισθοφόρων-τουριστών») αποτέλεσε τη χαριστική βολή: Ολοκληρωτική καταστροφή και αποσύνθεση: Αυτό που βιώνουμε σήμερα…
Οι σωστές επιλογές Ουζουνίδη και Λυμπερόπουλου, επιβλήθηκαν ακριβώς για να διορθώσουν τα αδιόρθωτα, αλλά και για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αφελών…
Με Αλαφούζο τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Πολύ σύντομα θα κάψει κι αυτές τις σωστές επιλογές. Ήδη τις αφήνει γυμνές και μετέωρες, μέσα στα «συντρίμμια» της μισθοφορικής αλλοδαπής αποσύνθεσης…
Η «παρηγοριά» μας παραμένει ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Εδώ υπάρχει φως, κατακτημένη διευθυντική εμπειρία και οργάνωση, καθώς και ταλαντούχοι παίχτες.
Ωστόσο, όπως λένε οι «ειδικοί» δεν υπάρχει ακόμα η κατάλληλη «χημεία».
Εμείς δεν είμαστε «ειδικοί» και δεν μπορεί να κρίνουμε πάνω σ’ αυτά.
Βεβαίως δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να κρίνεις κάποια πράγματα τα οποία εφάπτονται της κοινής λογικής και των απλών κανόνων της ψυχολογίας.
Στην ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα, π.χ. ποια «χημεία» έφταιξε σε πολλές, κραυγαλέα λανθασμένες, επιλογές του Πασκουάλ: Στο ρίξιμο, στα βαθιά του ωκεανού, του Χαραλαμπόπουλου (απόντος μέχρι σήμερα), στη χρησιμοποίηση του Φώτση ΜΟΝΟ στα τελευταία κρίσιμα λεφτά, στην εμμονή, πάλι στα κρίσιμα τελευταία λεφτά, του παραπαίοντος Καλάθη, και πολλές άλλες επιλογές τακτικής και ψυχολογίας;;;
Ακούγεται συχνά η καραμέλα ότι οι παίχτες χάνουν, κατά διαστήματα και στα εκτός έδρας παιχνίδια, «το καθαρό μυαλό»!!!
Σωστή η διαπίστωση!
Μόνο που αυτή πρέπει να επεκταθεί και να εστιαστεί, πρωταρχικά και στον προπονητή. Και αυτός χάνει, κατά διαστήματα, «το καθαρό μυαλό»…
Και αυτό που συμβαίνει στον προπονητή, αντανακλάται ευθέως (απλός κανόνας της ψυχολογίας) και στους παίκτες…
Φυσικά δεν αμφισβητεί κανείς τον προπονητή Πασκουάλ, ο οποίος έχει και το αιτιολογικό του ελάχιστου χρόνου στην ομάδα…
Αλλά το πρόβλημα του «καθαρού μυαλού» υπάρχει και σ’ αυτόν: Αντανακλάται σε πολλές «εμμονικές» επιλογές του…
Ίσως λόγω της πίεσης των συνεχών αγώνων, πίεση που δεν αφήνει χρόνο για καθαρές εικόνες, συνακόλουθα και για καθαρό μυαλό…
