Του
Ηλία Παπαναστασίου
Απώλειες που φθάνουν το 1.000.000 ψήφους συγκριτικά με τις εκλογές του 2023 (Ιουνίου) και 1.300.000 ψήφους συγκριτικά με εκλογές Μαΐου 2023 είχε η ΝΔ, απώλειες 340.000 ψήφων είχε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκριση με Ιούνιο 2023 και απώλειες 600.000 ψήφων συγκριτικά με τον Μάιο 2023, 109.000 ψήφους έχασε το ΠΑΣΟΚ συγκριτικά με Ιούνιο 2023 και 170.000 ψήφους περίπου έχασε συγκριτικά με Μάϊο 2023, το δε ΚΚΕ έχασε 33.000 ψήφους συγκριτικά με Ιούνιο 2023 και 60.000 συγκριτικά με εκλογές Μαΐου 2023 ενώ αυτάρεσκα θεωρεί τον εαυτό του νικητή (!) των εκλογών... Τελικά, από τους πέντε πρώτους, το μόνο κόμμα που είχε καθαρή αύξηση ψήφων ήταν η Ελληνική Λύση που αύξησε σε απόλυτους αριθμούς τις ψήφους κατά 138.000 συγκριτικά με τις εκλογές Μαΐου 2023 και 107.000 συγκριτικά με τις εκλογές του Ιουνίου 2023. Αυτή είναι η αριθμητική των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου 2024 για να γνωρίζουμε το πραγματικό αποτέλεσμα.
Παράλληλα, η συμμετοχή, συγκριτικά με τις περσινές βουλευτικές εκλογές, έπεσε κατακόρυφα από το 54% (περίπου) στο 41,3% δηλαδή σχεδόν 13%. Με συμμετοχή 41,3% και αποχή περίπου 59% οι ευρωεκλογές δημιουργήσαν πολλές αυταπάτες, ειδικότερα σε κόμματα απόβαρα –όπως είναι η συντριπτική τους πλειοψηφία– και τα οποία πανηγυρίζουν (!) γιατί έλαβαν μεγαλύτερο ποσοστό ενώ έχασαν πολλές δεκάδες χιλιάδες ψήφους σε απόλυτους αριθμούς, γεγονός που κρύβουν επιμελώς από τους ταλαίπωρους οπαδούς τους! Κλασικά παραδείγματα, το ανεκδιήγητο ΠΑΣΟΚ και το ελλιπούς σοβαρότητας ΚΚΕ που έχασαν μέχρι 170.000 και 60.000 ψήφους αντίστοιχα και πάντα σε σύγκριση με τις δυο Βουλευτικές εκλογές του 2023. Εάν δε κάποιοι φέρουν το επιχείρημα πως η σύγκριση πρέπει να γίνεται μόνο με τις Ευρωεκλογές, αυτό είναι εν μέρει σωστό αλλά πάντα στις Ευρωεκλογές τα αριστερά κόμματα είχαν καλύτερα ποσοστά, σε μεγάλο δε βαθμό οι τωρινές Ευρωεκλογές είχαν μικτό χαρακτήρα, εθνικών και ευρωεκλογών ταυτόχρονα. Τέλος, είναι μάλλον πιο δύσκολο να απέχει ο ψηφοφόρος του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ από τον Νεοδημοκράτη ψηφοφόρο που είναι πιο «ρευστής υφής».
Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα. Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας είναι τεράστια όμως το ερώτημα είναι εάν η ψήφος αυτών των ευρωεκλογών είναι σταθερή ή συγκυριακή. Είναι ψήφος συνειδητοποιημένων πολιτών – πολύ αμφιβάλλουμε, σε μεγάλο βαθμό...– ή είναι ένα ιδιόρρυθμο κράμα, ένας «χυλός» διαμαρτυρόμενων, σε αρκετό βαθμό μη πολιτικοποιημένων ψηφοφόρων συν μια «τονωτική ένεση» ψηφοφόρων «δικαιωματιστικής νεολαίας» αλλά και σταθερών, «τσιμεντοποιημένων» ψηφοφόρων άνω των 70 και 80 ετών που ούτως ή άλλως θα ψηφίσουν τον Μητσοτάκη «για τις συντάξεις τους», το ΠΑΣΟΚ γιατί θυμούνται ακόμη τον Ανδρέα και το ΚΚΕ λόγω παράδοσης; Εάν είναι όλα τα παραπάνω –το πιθανότερο– μένει να δούμε εάν στις Βουλευτικές εκλογές μετά 3 χρόνια –πιθανότατα να γίνουν πολύ νωρίτερα– η ψήφος είναι σταθερά καθοδική για την Νέα Δημοκρατία ή απλώς συγκυριακά αρνητική, σε σχετικό ή μεγάλο βαθμό. Πάντως, για να μην πανηγυρίζουν όλοι οι Μνηστήρες της επόμενης Κυβέρνησης –του Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου και ο οποίος θέλοντας να μας επιμορφώσει για την σύγχρονη Αριστερά, ίσως σκέφτεται, πέρα από το Ινστιτούτο που ίδρυσε, να εκδώσει και τα Άπαντά του σε ένθετα Κυριακάτικων εφημερίδων...– πρέπει και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο Μητσοτάκης, ως «Δικαιωματιστής Φιλελεύθερος/ Νεοφιλεύθερος του Δημοκρατικού Κόμματος Αμερικής» (εκεί ανήκει) είναι εξαιρετικά δύσκολος αντίπαλος, γνωρίζει πολύ καλά σε ποιον λαό απευθύνεται και έχει «πάγκο συνεργαζόμενων κομμάτων», από το ΠΑΣΟΚ των γιάπηδων της Πολιτικής μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ του εκατομμυριούχου Gay Κασσελάκη –γνήσιο παιδί της Παγκόσμιας Ελίτ που εκπροσωπείται τις τελευταίες δεκαετίες από Gay, πάμπλουτους Δικαιωματιστές, διαταραγμένες Μεγαλοαστές Φεμινίστριες και Αφροαμερικανούς της Μαύρης Μπουρζουαζίας– και ο οποίος πασχίζει να προσφέρει στους απελπισμένους οπαδούς του προοπτική Κυβέρνησης όμως μόνος, όπως απεδείχθη, δεν τα πολυκαταφέρνει. Βλέπετε, δεν βοηθά πάντα ο υπερφίαλος ναρκισσισμός και η μονομανιακή «συμπεριληπτικότητα» υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ, σε διαρκή και μόνιμη βάση.
Θα πρέπει να αναφερθεί και ένα εξαιρετικά σημαντικό και πολύ-πολύ αμφιλεγόμενο γεγονός. Πως δηλαδή είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια διάσταση μεταξύ ψήφου στην κάλπη και επιστολικής ψήφου. Συγκεκριμένα, η Νέα Δημοκρατία δεν έλαβε 28,3 αλλά 27,79% στην κάλπη και 41% στην επιστολική ψήφο. Μια διάσταση μάλλον ανεξήγητη εάν μάλιστα αναφέρουμε και το παράδειγμα της εκλογικής περιφέρειας Ανατολικής Αττικής (ή Δυτικής Αττικής) όπου η ΝΔ έλαβε 25% στην κάλπη και 54% (!) στην επιστολική ψήφο! Πώς εξηγείται αυτή η τεράστια διαφορά; Οι αμφιβολίες τεράστιες και οι φόβοι μεγαλύτεροι όμως δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για την έρευνα που θα κάνει ο Άρειος Πάγος σχετικά με τις κατηγορίες για νοθεία στις εκλογές.
Πέρα από το υπαρκτό ερώτημα, «Συγκυριακή ψήφος διαμαρτυρίας ή διαρκής καθοδική πορεία», το βασικότερο ερώτημα είναι εάν ο ελληνικός λαός είναι «εν τη πράξει» ικανός για ριζικές αλλαγές στην χώρα. Η απάντησή μας είναι σαφέστατη, Όχι! Δεν είναι ικανός ένας λαός που αποτελεί περισσότερο μια συνομοταξία, ένα άθυρμα χωριών, σογιών και οικογενειών και που ουσιαστικά δεν απελευθερώθηκε ποτέ, να αποτελέσει το προζύμι για ένα μεγάλο λαϊκό, ριζοσπαστικό μπλοκ Κοινωνικών Τάξεων και στρωμάτων και τα οποία θα στοχεύσουν στην ρίζα του κακού, την πλήρη Εθνική Ανεξαρτησία που δεν κατακτήθηκε ποτέ και στην Κοινωνική απελευθέρωση που παραμένει ακόμη μακρινή ουτοπία και «όραμα»! Εάν δηλαδή συνεχίσει η Κυβέρνηση του Μητσοτάκη να καταρρέει, θα μπορέσει να αντικατασταθεί από μια αληθινά Λαϊκή Κυβέρνηση και η οποία θα έχει την υποστήριξη ενός πραγματικά αποφασισμένου, συνειδητοποιημένου, πολιτικοποιημένου και κοινωνικοποιημένου λαού, εάν ο τελευταίος αποφασίσει να ξεφύγει από τον βούρκο της πλήρους Παρακμής και του αχαλίνωτου εκφυλισμού που αποτελούν την σημερινή του «ταυτότητα», μια ταυτότητα ενός πλήρως υποδομημένου λαού ο οποίος καταναλώνει βουλιμικά όλη την χαβουζικού τύπου σαβούρα του ανύπαρκτου «πολιτισμού» και τις τερατώδεις ψευδολογίες των Μέσων «Ενημέρωσης» της λεγομένης «Δύσης», δηλαδή των Αμερικανο/Ευρωπαίων;
Θα μπορέσει αυτός ο «λαός» που δεν δρα συλλογικά και κοινωνικά –συνεπώς δεν λειτουργεί σαν «Έθνος» και «Λαός»– αλλά μόνο ατομιστικά ή το πολύ «οικογενειακά», ουσιαστικά στερούμενος της συλλογικότητας και της κοινωνικότητας, τα οποία αποτελούν τα θεμελιακά χαρακτηριστικά ενός Έθνους και ενός λαού και τα οποία τον ξεχωρίζουν από το «μπουλούκι» και τα περιφερόμενα «Τσίρκα διαμαρτυρόμενων» που έχουμε δει επανειλημμένα στην πρόσφατη νεοελληνική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, να δράσει συλλογικά, κοινωνικά, αποφασιστικά και τολμηρά; Του έχουν μείνει ανάλογες δυνάμεις, διαθέτει απλό, «μέσο» εγκέφαλο να κατανοήσει ποιος είναι, που βρίσκεται, τι θανάσιμοι κίνδυνοι τον περικυκλώνουν, πόσο ελάχιστα χρονικά περιθώρια έχει για να πραγματοποιήσει μια αναγεννητική και σωτήρια εξωτερική και εσωτερική επανάσταση; Έχει άραγε συνειδητοποιήσει πως βαδίζει σε νέα Μνημόνια χωρίς να έχουν τελειώσει τα παλαιότερα και δεν του έχει παραμείνει πάρα ελάχιστη ικμάδα «παραγωγής και παραγωγικότητας» –μη παράγοντας παρά ελάχιστα, υπόδειγμα «εισαγόμενου λαού», στηριζόμενος στην μεγάλη αυταπάτη της παροχής υπηρεσιών που είναι ο Τουρισμός...– και πρέπει να προστεθεί και ο βιολογικός του εκφυλισμός μέσω της υπογεννητικότητας και ο οποίος πολύ σύντομα θα τον αφανίσει; Τέλος, έχει συνειδητοποιήσει πως υπέστη τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου και διαδικασία απο-εγκεφαλοποίησης και κρεττινοποίησης; Έχει ή δεν έχει φτάσει στο σημείο (ρωτάμε εμείς), να μην καταλαβαίνει στοιχειώδεις έννοιες και επιχειρήματα και το χειρότερο όλων, να μην θέλει να μάθει τίποτε παραπάνω από τα ανύπαρκτα που νομίζει πως γνωρίζει; Να νομίζει πως γνωρίζει τα πάντα και ουσιαστικά να μην ξέρει τίποτε και να αποτελεί ένα περιφερόμενο κατασκεύασμα αγνοίας, αφέλειας, ανείπωτης βλακείας και παραδείγματος προς αποφυγή;
Εάν λοιπόν πιστεύουμε πως αυτός ο λαός μπορεί να έχει ακόμη μια ευκαιρία, ας του την δώσουμε, να μην του χαλάσουμε το χατίρι και «πάθει ζημιά ανεπανόρθωτη». Εμείς έχουμε τρομερή δυσπιστία για τις «πολυπαινεμένες ικανότητές» του και ταυτόχρονα μεγάλη βεβαιότητα στην «ικανότητά» του να μην παρουσιάζει την παραμικρή ικανότητα αυτόβουλης δράσης και συλλογικότητας. Εάν δε προσθέσουμε και την «ανυπαρξία παραγωγής Ηγεσιών», ιστορικό φαινόμενο που παρατηρείται μόνο σε πολιτικές δηλαδή ανεπτυγμένες αστικές κοινωνίες που παραδοσιακά «εκλείπουν» από την χώρα μας αλλά και το χαρακτηριστικό, αχνό αποτύπωμα ελλειμματικότητας το οποίο αφορά την ύπαρξη «Ηγετικής/Ηγεμονικής Τάξης» η οποία απλούστατα, δεν υπάρχει ούτε κατά φαντασία, τότε πιθανότατα η «ιστορική αναγκαιότητα» της μελλοντικής πορείας τού (κατ’ ευφημισμόν) «ελληνικού λαού» είναι τα «μπουλουκηδόν γιουρούσια», τα «ασύντακτα μανιοκαταθλιπτικά ξεσπάσματα» που βαφτίζονται «εξεγέρσεις» και φυσικά η κορυφαία «πολιτική» πράξη του Ρωμιού που λέγεται «Γιουρούσι στο κράτος» ή αλλιώς «σε διορίζω με τον παρά του άλλου» γιατί όπως γνωρίζετε όλοι αγαπητοί κύριοι, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» και πελάτες είναι οι ψηφοφόροι δηλαδή οι ρουσφετολάγνοι που αυτοαποκαλούνται «πολίτες» και μάλιστα, «πολίτες με άποψη»(!).
Εάν λοιπόν, ο Ρωμιός ή Γραικός, καταφέρει να αποδομήσει αυτό το διαρκές νεο-κοτζαμπάσικο ρουσφετοπανηγύρι, να κατεδαφίσει τον δυσώδη και τοξικό ΣΥΡΙΖΑ, το άχρηστο ΠΑΣΟΚ και το διανοητικά προβληματικό ΚΚΕ, παράλληλα με τον θρυμματισμό της κλεπτοκρατικής Νέας Δημοκρατίας, τότε θα πρόκειται για το 8ο Θαύμα της Οικουμένης και εμείς υποσχόμαστε να μετανοήσουμε στην πλησιέστερη Μονή του Αγίου Όρους, ζητώντας ταπεινά άφεση αμαρτιών από τον ελληνικό λαό για όσα έχουμε καταμαρτυρήσει για την σοφία του, την μεγαλοσύνη της πολιτικής του σκέψης και το απύθμενο βάθος της ιδιοφυούς κοινωνικότητάς του! Τέλος, υποσχόμαστε να του ζητήσουμε δημόσια συγνώμη γιατί δεν ψυχαναλύσαμε σωστά το απύθμενο, τερατωδώς μεγαλοφυούς βάθους «υποσυνείδητο αποτύπωμα» κοινωνικο/πολιτικής και επαναστατικής μεγαλοσύνης που διαθέτει αυτός ο λαός, υπομένοντας αγόγγυστα απίστευτη ακρίβεια, θεόρατα ενοίκια και εθνικούς εξευτελισμούς αλλά ταυτόχρονα κάνοντας υπομονή, έξυπνα και στρατηγικά, μέχρι να κουραστεί ο ακάματος Κυριάκος Μητσοτάκης να εφαρμόζει τον εισαγόμενο, βαλκανικής κοπής νεοφιλελευθερισμό του οπότε τότε –πάνω στην φυσιολογική κούραση ενός μεγάλου ηγέτη που εκσυγχρονίζει» την Ελλάδα...– θα εξορμήσει ως Νέος Κολοκοτρώνης να κατατροπώσει τον Αμερικανοτραφή αντίπαλό του... Ιδιοφυής στρατηγική και την οποία δεν κατανόησε ο αφελής Μητσοτάκης και ο αφελέστερος Γκρίνμπεργκ. Νόμισε ο συμπαθέστατα απονήρευτος Μητσοτάκης, πως έχοντας «κατορθώσει το ακατόρθωτο», να μεταμορφώσει σε πέντε χρόνια, τον πλέον επαναστατικό λαό της Ν.Α. Ευρώπης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα, σε πειθαρχημένη ομάδα Ναυτοπροσκόπων που παρακολουθούν ανελλιπώς μαθήματα Οικονομικής επιστήμης από συνταξιούχους δασκάλους, πίστεψε λοιπόν ο Πρωθυπουργός μας πως μπορεί να «κουμαντάρει» εσαεί αυτόν τον ανυπότακτο λαό, που δεν μιλά, δεν λαλά, δεν διαμαρτύρεται σχεδόν καθόλου και μόνο «μουρμουρίζει από μέσα του», ταυτόχρονα δε πιστεύει βαθύτατα σαν λαός, στην «Ψυχολογία του βάθους» του Σίγκμουντ Φρόιντ όπου το υποσυνείδητο εκδηλώνεται κατακλυσμιαία, είτε σαν ψυχωτικό επεισόδιο είτε σαν εκτόνωση («ξεχαρμάνιασμα» ή «ξελαμπικάρισμα», επί το λαϊκότερον). Ο διαβόητος Φρόιντ σιωπά κι εμείς το ίδιο!
«Οψόμεθα εις Φιλίππους» είπε το φάντασμα του Ιούλιου Καίσαρα όταν εμφανίστηκε στον ύπνο του Βρούτου, ενός από τους δολοφόνους του Καίσαρα, παραμονή της Μάχης των Φιλίππων (Οκτώβριος 42 π.Χ.). Στην απλή νεοελληνική σημαίνει, «Θα λογαριαστούμε στους Φιλίππους». Για να μην πολυφιλολογούμε, ανάλογη φράση θα μπορούσαμε να πούμε στον ίδιο τον ελληνικό λαό «Οψόμεθα εις Ιστορίαν» δηλ. «Θα λογαριαστούμε στην Ιστορία». Έτσι, για να τελειώνει το θέμα, πρακτικά. Πολύ πρακτικά.
