Σήμερα η επέτειος της ντροπής και της Ήττας!

 

 

Σχολιάζει ο 

 

Νίκος Κλειτσίκας

Ένα άλλο "Πολυτεχνείο" μόνο μπορεί να μας ξεπλύνει...

Τιμή και δόξα στους πραγματικούς αγωνιστές!

 

 

 

Οι νεκροί μας ας γίνουν φάρος φωτεινός, για τις επόμενες γενιές!

Ποιο Πολυτεχνείο;  Ποια Λαϊκή Εξέγερση;
Δεν είναι αυτό το δικό μας Πολυτεχνείο, ο δικός μας Νοέμβρης!
Ένα ενιαίο Μέτωπο εγχώριας ευρωπαϊκής Νατοϊκής-ιμπεριαλιστικής αριστεράς, μαζί με τη δεξιά σε μια κοινή "πολιτική" ατζέντα:
Μέτωπο για την "κλιματική αλλαγή", την "πράσινη ανάπτυξη" και πράσινα άλογα, Μέτωπο για την αντιμετώπιση του "Ρωσικού ιμπεριαλισμού", Μέτωπο για τα ατομικά δικαιώματα, τα 'βίτσια' και τις ιδιαιτερότητες μιας ελίτ και μόνον που πρέπει ν' ανήκουν στα "γένη" (γκέι, λεσβίες, άφυλοι, διεμφυλικοί, τρανσέξουαλ, αυτοπροσδιορισμός, αλλαγή φύλου στα 15, γάμος, τεκνοθεσίες, υιοθεσίες, αλλαγή φύλου στα 15, 'αντιρατσιστικά' μαθήματα ομοφυλοφιλίας από την Γ' Δημοτικού...), Μέτωπο για πολλές Δόσεις πειραματικών φαρμάκων, "€μVολίων" Big Pharma, Μέτωπο της "σωστής πλευράς της ιστορίας" με την Ελλάδα και την Κύπρο βάσεις, ορμητήρια των εβραιοναζί εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, για το δικαίωμα των βρεφοκτόνων σιωναζί στη Γενοκτονία κι Εθνοκάθαρση, Μέτωπο για το ξεπούλημα της Μακεδονίας κι "ας μην είμαστε μοναχοφάηδες" με το Αιγαίο... όπως έλεγε ο Νατοϊκός "τραγουδιστής" Κοτζιάς και προστέθηκε κάποια Δαμανάκη, Μέτωπο για Διχοτόμηση της Κύπρου με "διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία", με την "αραβική άνοιξη made in USA" για τη Συρία της Αλ Κάιντα: να πέσει ο "αιμοσταγής δικτάτορας Άσαντ...
Νατοϊκοί χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι, δουλικά των ΗΠΑ: κραυγάζουν σαν ξεφωνημένα παρτάλια για δήθεν "δημοκρατία"!

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Καρυστιανού: Απ΄ τη μια οι Καραχάλιοι κι απ’ την άλλη ένα χάλι

 

Της

 Ευγενίας Σαρηγιαννίδη 




Γίνεται πολύς λόγος για την πιθανότητα δημιουργίας ενός κινήματος (και όχι πολιτικού φορέα), με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, γύρω από την εμβληματική φιγούρα της κ. Καρυστιανού. Το ενδεχόμενο αυτό είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και η υπογράφουσα), επιθυμούν και εύχονται, βιώνοντας το ασφυκτικό πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο μιας πλέον μαφιοποιημένης και εγκληματικής πολιτικής διακυβέρνησης .

Στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζονται πολλά υποστηρικτικά και ενισχυτικά κείμενα και σχόλια αναφορικά με αυτήν την προοπτική. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα υποστηρικτικά κείμενα δημιουργούν απορίες, αμφιβολίες και ασάφειες σε σχέση με το περιεχόμενο, το παρόν και το μέλλον ενός τέτοιου εν δυνάμει κινήματος. 

Ζωνιανά, Χανιά, Βορίζια … μια Ντραγκέτα Δρόμος

Tης Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

 

Ποια λοιπόν μορφή αναδύεται μέσα από τα δραματικά γεγονότα του καιρού μας;
Από την μία πλευρά, επιστροφή στην αγριότητα, από την άλλη ο λήθαργος, οι δυο ακραίες μορφές της ανθρώπινης παρακμής συνυπάρχουσες σε μια χρονική περίοδο.
Φρήντριχ Σίλλερ

Τα πρόσφατα γεγονότα στα Βορίζια της Κρήτης συνιστούν ένα ενδεικτικό παράδειγμα μαφιοποίησης της κοινωνίας. Εννοείται δεν είναι το μόνο. Έχουμε ξεχάσει τα Ζωνιανά και την εμπορία ναρκωτικών; Την απόπειρα εξάρθρωσης εγκληματικής οργάνωσης στα Χανιά; Τη διερεύνηση για εμπλοκή και υποβοήθηση από την πλευρά στελεχών της αστυνομίας; Την καταπάτηση και απόπειρα πώλησης σε ξένους αγοραστές μοναστηριακών στρεμμάτων με πιθανή εμπλοκή του ανώτερου κλήρου; Και τόσα άλλα που μπορεί να αντλήσει κανείς από το αστυνομικό ρεπορτάζ.

«Η μαζική ψύχωση κατά της Ρωσίας μας οδηγεί σε πυρηνικό πόλεμο»-Ηλίας Παπαναστασίου

 

 

Η συνάντηση Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα τον Αύγουστο, δημιούργησε πρόσκαιρες ελπίδες για ειρήνη στην Ουκρανία. Αποδείχτηκαν φρούδες. Οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται για τον μεγάλο πόλεμο και οι επιχειρηματίες που φαίνεται ότι τελικά την κυβερνούν ετοιμάζονται για πολύ μεγάλες δουλειές και κέρδη μέσω της «πολεμικής βιομηχανίας».

 

 

Για να σταθεί το επιχείρημα ότι πρέπει οι Ευρωπαίοι πολίτες -μαζί και οι Έλληνες- να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα κλίμα υστερικής ρωσοφοβίας. Αυτό ζούμε τα τελευταία χρόνια και ο κ. Ηλίας Παπαναστασίου, πολιτικός επιστήμονας και οικονομολόγος μας εξηγεί πως στήνεται το σκηνικό για μια παράσταση που μπορεί να είναι και η τελευταία αυτού του κόσμου, αν σύντομα δεν επικρατήσει η κοινή λογική.

 

 

 

«Εγώ η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ…»

 

Του Στάθη Σταυρόπουλου

 

Ας υποθέσουμε ότι είμαι η κυρία Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.

Πρώτον: Δεν θα με έστελναν πρέσβειρα στην Τουρκία. Εκεί παίζουν μεγάλα παιδιά. Όμως, εδώ που πλακωνόμαστε για τον Σαββόπουλο, θα με έστελναν.

Δεύτερον: Αν ήμουν η Κίμπερλι και με έστελναν εδώ, πριν καν δώσω τα διαπιστευτήριά μου, θα πήγαινα για προσκύνημα στην Ακρόπολη. Κι έτσι θα έκλεβα τις καρδιές όλων των Ελλήνων που, ως γνωστόν, ψοφάνε για κάτι τέτοια.

Αρχαιόθεν! Ήρθε ο Μάριος στην Αθήνα, υπέβαλε τα σέβη του στην Αθηνά, και οι Αθηναίοι του έστησαν άγαλμα και το παρασημοφόρεσαν (το άγαλμα).

Αμέσως μετά ήρθε ο Σύλλας στην Αθήνα και την… κατέκαυσε! Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ας μείνουμε στην εκδοχή των Ανθυπάτων που τους δοξάζουμε — και όχι των Ανθυπάτων που μας καίνε.

 

Αν, λοιπόν, ήμουν η κυρία Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, θα πήγαινα πρώτα απ’ όλα στην Ακρόπολη, εκείνη όμως προκρίνει να πάει πρώτα στα μπουζούκια και μετά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.