Υπάρχουν κάποια ιστορικά απολιφάδια τα οποία αυτό-αναγορεύονται σε επαναστατικό κέντρο όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της υφηλίου ολόκληρης.
Το χειρότερο δεν είναι αυτή η νοσηρή αυτό-ειδωλολατρία.
Το χειρότερο είναι άλλο: Ενώ είναι ιστορικά και πολιτικά ανύπαρκτοι, σε κανένα μεγάλο αγώνα δεν έχουν καμιά συμμετοχή (ούτε προδικτατορικά, ούτε στα χρόνια της χούντας, ούτε στο Πολυτεχνείο, ούτε μετά στη μεταπολίτευση), κανένα έργο δεν έχουν προσφέρει ποτέ, κομπάζουν σαν το κέντρο των «επαναστατικών εμπειριών» και κρίνουν τους πάντες και τα πάντα, κλεισμένη σε μια σέχτα 7-8 ατόμων.
τα ιδία άτομα επί δεκαετίες γεράσανε μέσα σε αυτή τη σέχτα ανακυκλώνοντας κραυγές, τυχοδιωκτικές τρεχάλες, προσωπικές σπιλώσεις και συκοφαντίες, βρισιές και «συμμαχίες» με όλα τα πολιτικά χρώματα: κατακάθια πολιτικού υπόκοσμου που προσπαθούν εναγωνίως με αυτές τις πρακτικές να βγούνε από την αφάνεια…
Η παταγώδη αποτυχία τους σε όλα τα επίπεδα, από το πολιτικό μέχρι το οργανωτικό, από την παραγωγή ιδεών μέχρι τη δράση της κυκλοφορίας των ιδεών, τα έχει οδηγήσει σε παρανοϊκές ψυχώσεις αυτό-θαυμασμού και «επαναστατικής» αυτό-ικανοποίησης: το μόνο καταφύγιο για να έχουν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν.
Τέτοιου είδους σέχτες ανθούν μέσα σε όλους του πολιτικούς και άλλους χώρους.
Εμείς δεν ασχολούμαστε με τέτοιες σέχτες, ούτε με τις συκοφαντίες που κατά καιρούς εκτοξεύουν εναντίον μας: Τους αφήνουμε να βράζουν στο ζουμί τους γιατί η πολιτική ιατρική δεν προβλέπει καμιά θεραπεία…
Τους αντιμετωπίζουμε σαν ένα ευθυμογράφημα…
Αναδημοσιεύουμε, λοιπόν, ένα πετυχημένο σατιρικό κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ: Τεύχος-18, Ιούνιος 2007.
Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΕΧΤΑΣ
Γράφει: Ο Φιλόλαος
Ο Νίκος Παπαευθυμίου, ένας φτωχός πλην τίμιος δημοσιογράφος, με τριακονταετή σταδιοδρομία στον στίβο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, αφού υπολόγισε με προσοχή τα οικονομικά του, αποφάσισε να εκδώσει ένα μικρό περιοδικό πολιτικής παρέμβασης και πολιτικού προβληματισμού.
Σκοπός του να ενημερώσει τους αναγνώστες σχετικά με το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε εθνικό. Βρήκε λοιπόν, ένα μικρό διαμέρισμα , για να στεγάσει τα γραφεία του περιοδικού. Εκεί θα συναναστρέφεται και με όσους ομοϊδεάτες ήθελε προκύψει.
Η έκδοση ξεκίνησε και τα πρώτα δείγματα ήταν άκρως ικανοποιητικά. Το περιοδικό, που, ειρήσθω εν παρόδω, ονομαζόταν «Άλμα», εύρισκε ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό. Όλα φαίνονταν να βαίνουν κατ’ ευχήν, όμως το περιοδικό απέκτησε εχθρούς, αναμενόμενους και μη. Να μια χαρακτηριστική συνεδρίασή τους:
«Είναι σχεδόν εξωφρενικό αυτό, που συμβαίνει», είπε ο ψηλόλιγνος άνδρας, ενώ έμπαινε στα γραφεία κάποιας οργάνωσης μάλλον.
«Τί σου συμβαίνει;», αναρωτήθηκε ο κοντύτερος άνδρας, που του είχε ανοίξει την πόρτα.
«Ορίστε τι μου συμβαίνει», αποκρίθηκε εκείνος και έτεινε το χέρι του, στο οποίο κρατούσε κάποιο περιοδικό.
Ο άλλος, αφού έκλεισε την πόρτα, κινήθηκε προς το μέρος του «εισβολέα», ο οποίος ήδη είχε φτάσει στο κέντρο του δωματίου. «Τί είναι αυτό;», τον ρώτησε και πήρε στα χέρια του το περιοδικό.
«Είναι το έκτρωμα της υφηλίου, η βλασφημία των αιώνων», είπε σχεδόν παραληρηματικά ο ψηλόλιγνος άνδρας.
«Α, ναι, το έχω ξαναδεί», είπε κάπως αδιάφορα και ψυχρά ο σύντροφός του.
«Και πώς παραμένεις ψύχραιμος;», τον ρώτησε βαριανασαίνοντας.
Εκείνη την στιγμή κτυπά το τηλέφωνο, που βρισκόταν στο γραφείο στο βάθος του δωματίου. «Ναι, παρακαλώ», απάντησε ο κοντύτερος άνδρας και συνέχισε «Γεια σου, σύντροφε, ναι θα είμαι στα γραφεία σήμερα όλη την ημέρα. Αν θέλεις έλα από δω και φέρε και όποιον σύντροφο μπορείς μαζί σου. Ναι, έχουμε θέμα να συζητήσουμε απ’ ό,τι καταλαβαίνω. Εντάξει, γεια χαρά», είπε και έκλεισε την συσκευή.
«Ποιός ήταν;», ρώτησε ο ψηλόλιγνος άνδρας, ο οποίος είχε πλέον καθίσει στην καρέκλα, που βρισκόταν μπροστά από το γραφείο.
«Ο σύντροφος Συνωμοσιάδης», του απάντησε ο άλλος, «Θα έρθει από δω σε λίγη ώρα συμπλήρωσε».
«Πολύ ωραία», σιγοψιθύρισε ο ψηλόλιγνος άνδρας.
45 λεπτά αργότερα.
«Σύντροφοι, όπως μας εξήγησε ο σύντροφος Υστερικόπουλος, ο οποίος έφερε και το εν λόγω περιοδικό σήμερα εδώ, πρέπει να λάβουμε κάποιες αποφάσεις σχετικώς με την έκδοση τούτη», πρότεινε ο καθισμένος άνδρας όπισθεν του γραφείου.
«Τι προτείνεις, σύντροφε Σεχταρίδη;», τον ρώτησε ο Συνωμοσιάδης.
«Σύντροφε Συνομωσιάδη, πρόσεξε. Η περίπτωση τούτη είναι μοναδική. Πρόκειται για το μόνο ως τώρα αριστερό περιοδικό, που θίγει τόσο καίρια τα ζητήματα της παγκοσμιοποίησης…», εξήγησε ο Σεχταρίδης.
«Όχι μόνο αυτό. Είναι ένα κρυπτοφασιστικό περιοδικό με αριστερή προβιά!», συμπλήρωσε ο Υστερικόπουλος σχεδόν υστερικά.
«Πώς το λες αυτό; Με τι στοιχεία;», απόρησε ο τέταρτος της παρέας, που καθόταν μαζί με τον Συνομωσιάδη στον μικρό καναπέ του δωματίου.
«Μα είναι δυνατόν να ρωτάς, σύντροφε Αγαθούλη! Δεν το έχεις διαβάσει ποτέ σου το περιοδικό αυτό;», τον ρωτούσε με καταφανή έκπληξη ο Υστερικόπουλος.
«Το έχω διαβάσει, αλλά δεν μου φάνηκε και κρυπτοφασιστικό! Εξ άλλου, ο εκδότης του είναι γνωστός στον χώρο μας και χαίρει κάποιας εκτίμησης, νομίζω», αποκρίθηκε ο Αγαθούλης.
«Έχεις δίκιο σ’ αυτό, σύντροφε, αλλά μάλλον έχει ξεφύγει πλέον από την ιδεολογική μας ταυτότητα ο Παπαευθυμίου. Το άτομο έχει πια γίνει φασίστας!», είπε ο Υστερικόπουλος.
«Μα, συγγνώμη, πού εδράζονται όλα αυτά, που λέμε; Διότι έως τώρα δεν έχω ακούσει κάποιο σοβαρό στοιχείο», επεσήμανε ο Αγαθούλης.
«Μην το λες, σύντροφε, ιδού οι αποδείξεις», είπε ο Υστερικόπουλος και σήκωσε από το γραφείο το περιοδικό.
«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς και πάλι», επέμεινε ο Αγαθούλης.
«Καλέ μου σύντροφε, δες πρώτα απ’ όλα το εξώφυλλο. Απεικονίζεται ένας τείχος, όπου απάνω του έχει αναγραφεί με κόκκινη μπογιά «πατρίς ή θάνατος». Τούτο δεν σου αρκεί;», είπε ο Υστερικόπουλος θεωρώντας ότι τούτο και μόνο θα έπειθε τον συνομιλητή του.
Τότε επενέβη και ο Συνομωσιάδης και είπε, «Αναμφισβήτητα τέτοια εθνικιστικά μηνύματα μόνο ένας πράκτορας των αστών και των εθνικιστών θα μπορούσε να διατυπώσει».
«Συγγνώμη, ρε σύντροφοι, αλλά μήπως υπερβάλλουμε λίγο;», ο Αγαθούλης δεν έλεγε να πειστεί.
«Όχι, καθόλου δεν υπερβάλλουμε», του απάντησε ο Υστερικόπουλος.
«Ναι, αλλά το σύνθημα «πατρίς ή θάνατος» δεν είναι εθνικιστικό! Το έλεγαν οι επαναστάτες του Κάστρο και αυτός ο ίδιος ο Τσε!», είπε ο Αγαθούλης προσπαθώντας να λογικέψει την κατάσταση.
«Καλά τώρα, υπερβολές! Ο Τσε το έλεγε από επαναστατική σκοπιά. Τούτος εδώ το λέει πρακτορικά, για να παγιδέψει τους μικροαστούς στον στείρο εθνικισμό!», συνέχισε την συνωμοσιολογία του ο Συνωμοσιάδης.
«Σύντροφε Αγαθούλη, δεν μας τα λες καλά», του είπε ο Υστερικόπουλος.
«Σύντροφε Σεχταρίδη, γιατί δεν λαμβάνεις θέση;», στράφηκε ο Αγαθούλης στον επικεφαλής της ομάδας, που έμενε σιωπηλός.
«Κοιτάξτε, ο σύντροφος Παπαευθυμίου, υπήρξε στενός μου φίλος κατά το παρελθόν. Μάλιστα είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο έκδοσης ενός περιοδικού», αποκάλυψε ο Σεχταρίδης.
«Πώς! Θα γινόμαστε συνεκδότες με αυτόν τον φασίστα!», φώναξε ο Υστερικόπουλος.
«Σταμάτα, να εκτοξεύεις ύβρεις», του είπε με έντονο ύφος ο Αγαθούλης.
«Όχι, είναι φασίστας. Δες το κύριο άρθρο του περιοδικού. Αναφέρεται στην λαθρομετανάστευση και την επικρίνει. Σε άλλο άρθρο κατακεραυνώνει τον πολυπολιτισμό. Ενώ φιλοξενεί και άρθρο ιερωμένου! Χρειάζεσαι κι άλλες αποδείξεις, για να κατατάξουμε το περιοδικό και τον εκδότη του στους φασίστες;», είπε αναψοκοκκινισμένος ο Υστερικόπουλος, που μάλλον του είχε ανέβει η πίεση.
«Εγώ θα επιμείνω. Ο Παπαευθυμίου είναι πράκτορας των αστών και ίσως θα έπρεπε να διερευνήσουμε το παρελθόν του», είπε με ύφος πονηρό ο Συνωμοσιάδης.
«Όπως και να έχει, ο σύντροφος Παπαευθυμίου αγνόησε την δική μου πρόσκληση για συνέκδοση του περιοδικού και αυτονομήθηκε. Τούτο είναι πολύ σοβαρό», είπε με την σειρά του ο Σεχταρίδης.
«Ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω», είπε ο Αγαθούλης και συμπλήρωσε, «τα άρθρα του περιοδικού είναι σε γενικές γραμμές προσεγμένα. Βασίζονται στην λογική και στην διαλεκτική. Όσο για τα υπόλοιπα έχω να πω τα εξής: πρώτον, την μετανάστευση την επέκρινε και ο Μαρξ και μάλιστα είπε ότι ο σκοπός της μετανάστευσης είναι η διαιώνιση της μισθωτής σκλαβιάς. Δεύτερον, ο πολυπολιτισμός είναι, νομίζω, ο ίδιος ο αστικός κοσμοπολιτισμός με ελαφρές παραλλαγές, οπότε σωστά τον επικρίνει. Εξ άλλου, ας μην τον συγχέουμε με τον δικό μας αριστερό διεθνισμό. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Τρίτον, η φιλοξενία κάποιου άρθρου ιερωμένου, γιατί απαγορεύεται; Αποκλείεται στην παρούσα φάση να συμφωνούμε με κάποιον ιερέα; Εκτός αυτού, ο Παπαευθυμίου έχει προσκαλέσει άπαντες να αρθρογραφήσουν, και ιδιαίτερα τούς αντιφρονούντες. Τέταρτον, η πρακτορολογία είναι εντελώς αστεία και άνευ ερείσματος. Τέλος, η αυτονόμησή του γιατί να μας ενοχλήσει; Έτσι ήθελε, έτσι έπραξε».
«Δεν πιστεύω αυτό, που ακούω», είπε ο Υστερικόπουλος φωνάζοντας και σηκώθηκε από την θέση του, «ο σύντροφος Αγαθούλης είναι οπαδός του φασίστα Παπαευθυμίου!».
«Είναι πράκτορας!», ανέκραξε ο Συνωμοσιάδης.
«Αυτονομείσαι κι εσύ, σύντροφε;», τον ρώτησε ο Σεχταρίδης.
«Πάντα αυτόνομος ήμουν. Ποτέ δεν ανήκα σε κάποιον», του απάντησε ευθαρσώς ο Αγαθούλης και σηκώθηκε από τον καναπέ.
«Λυπάμαι, θα πρέπει να σε διαγράψω από την οργάνωση. Κανείς δεν αυτονομείται. Τα ίδια έκανε και ο Παπαευθυμίου, όταν του πρότεινα να ηγηθώ του περιοδικού. Τώρα θα πληρώσει», είπε αποφασισμένος ο Σεχταρίδης.
Ο Αγαθούλης χωρίς να πει κάτι άλλο κατευθύνθηκε στην πόρτα. Την άνοιξε, κοίταξε για λίγο πίσω κι έφυγε.
«Γεμίσαμε φασίστες! Αν είναι δυνατόν!», είπε αγανακτισμένος ο Υστερικόπουλος.
«Και πράκτορες», συμπλήρωσε ο Συνωμοσιάδης.
«Ακούστε με προσεκτικά. Να τι θα κάνουμε.
Εγώ θα καταγγείλω τον Παπαευθυμίου ως τυχοδιωκτικό στοιχείο και τα σχετικά. Εσύ, Υστερικόπουλε, να τηλεφωνήσεις στον φίλο σου δημοσιογράφο, τον γνωστό ως «Μικρόβιο», για να ετοιμάσει άρθρο με το οποίο θα αποκαλύπτει την εθνικιστική φύση του περιοδικού. Κι εσύ, Συνωμοσιάδη, διάσπειρε τα συνωμοσιολογικά σου σενάρια στην «αγορά». Προσπάθησε να τον σπιλώσεις όσο γίνεται περισσότερο», έδωσε εντολές ο Σεχταρίδης ως γνήσιος ηγέτης και άναψε την πίπα του.
Οι άλλοι, δίχως άλλη λέξη έφυγαν. Πήγαιναν να εκτελέσουν την διαταγή. Ο καιρός είχε έρθει. Έπρεπε να επικηρυχθούν ο εκδότης και το περιοδικό του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5472
