Πληθαίνουν οι «προφήτες» της «πανεθνικής συστράτευσης»: Του συνθήματος του κ. Παπούλια και της εθνοσωτήριας φιλοσοφίας των «αρίστων» και «Ανεξάρτητων Πολιτών» του Μίκη.
Κάποιοι, λοιπόν, διανοούμενοι («άριστοι» του καθεστώτος και αυτοί) βρήκαν ξαφνικά, τη χαμένη επί δεκαετίες όρασή τους, είδαν την καταστροφή της Ελλάδας και έκραξαν με αγωνία: «Τολμήστε»!!!
32 καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί εξέδωσαν διακήρυξη για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, καλώντας τις καθεστωτικές δυνάμεις να το αναμορφώσουν για σωθεί το καθεστώς!!!!
«Τολμήστε» τη «συναίνεση» και τη «συνευθύνη» κραυγάζουν (ακαδημαϊκοί «λαγοί» της Ντόρας είναι ή του Καρατζαφέρη) για να σωθεί το σύστημα και το καθεστωτικό του οικοδόμημα.
«ΤΟΛΜΗΣΤΕ» γιατί:
«Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά».
«ΤΟΛΜΗΣΤΕ»: «Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου (...) παραμερίστε τις προσχηματικές αντιμαχίες (...) και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις» και «σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας» να κάνετε «τα απαραίτητα για τη σωτηρία (...) Μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή».
Τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ από τη λαϊκή οργή που γίνεται χείμαρρος στους δρόμους και οι οικότροφοι του καθεστώτος «διανοούμενοι» δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα!!!
Διαβάστε το καλό κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου
«... δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες... »
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
«Τριάντα δύο άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης και της επιστήμης», όπως τιτλοφορείται η είδηση, με χτεσινή επιστολή υπό τον τίτλο «Τολμήστε»,
απευθύνονται στον πολιτικό κόσμο καλώντας κυβέρνηση, κόμματα, φορείς, αλλά και την κοινωνία εν γένει, «να κάνουν το καθήκον τους» για τη «σωτηρία της χώρας» (πάλι η «σωτηρία της χώρας»),
υποδεικνύοντας ως οδηγό την επίδειξη πνεύματος «συναίνεσης», «ομοψυχίας» και «ευθύνης» από «όλους».
*
Πνευματικοί άνθρωποι, λοιπόν. Επομένως, να η πρώτη «απορία»:
Πώς γίνεται - πνευματικοί άνθρωποι καθώς είναι - να μην έχουν καταλάβει ότι ο διά της «εκκλήσεώς τους» καταλογισμός ευθυνών προς «όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου», αναπαράγει τον ισοπεδωτισμό, το λαϊκισμό και τελικά τον βολικό ολοκληρωτισμό του «όλοι ίδιοι είναι»;
`Η μήπως το έχουν καταλάβει και αυτό ακριβώς κάνουν;...
*
Ενας προηγούμενος όταν ρωτήθηκε βρήκε τη δικαιολογία να απαντήσει πως το καιρό της χούντας δε γνώριζε τι γινόταν γιατί... διάβαζε. Προφανώς οι πνευματικοί του «Τολμήστε» δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Ξέρουν (μάλλον) τι συμβαίνει όλο αυτό τον καιρό στην Ελλάδα και έχουν ακούσει (μάλλον) ποιοι κυβερνούν από το 1974.
Πώς, επομένως, και δεν έχουν αντιληφθεί ότι η προσφιλής τακτική των ενόχων για να αποδράσουν, των υπόλογων για όσα έχουν συμβεί στη χώρα, είναι, ακριβώς, να επικαλούνται το «όλοι φταίμε», το «όλοι μαζί τα φάγαμε» κ.ο.κ.
Αλλά πώς γίνεται να κυβέρνησαν αυτοί, και να έρχονται μετά οι ίδιοι - και μαζί τους οι πνευματικοί άνθρωποι - για να πουλούν «υπευθυνότητα» και να ζητούν εύσημα τη στιγμή που πάνε να την κάνουν «στριφογυριστή» (καθόλου πνευματική λέξη, το παραδεχόμαστε...) διά της θεωρίας του «όλοι φταίμε»;
Πώς γίνεται να φταίνε και οι χειροκροτητές των εκάστοτε κυβερνώντων, αλλά και οι «Λακεδαιμόνιοι» αντίπαλοί τους;
Ολα αυτά μοιάζουν με ασύγγνωστη σύγχυση για πνευματικούς ανθρώπους.
`Η μήπως δεν πρόκειται για σύγχυση, μα για εξαιρετικά διαυγή και ψύχραιμη «πνευματική» συμβολή για την επίταση του κλίματος σύγχυσης;...
*
Οι «32» ζητούν «ομοψυχία» πέρα από «ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις», όπως λένε. Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι το παραπάνω σχήμα μοιάζει πολύ με το σχήμα του Παπανδρέου, που υπογράφει μνημόνια λέγοντας ότι είναι «έξω από την ιδεολογία» του, αλλά είναι «αναγκαία» και ως εκ τούτου... υπερτερούν της ιδεολογίας του.
Αλλωστε, ουδείς μπορεί να απαγορέψει ακόμα και σε πνευματικούς ανθρώπους να συμπεριφέρονται στην «ιδεολογία» και στην «πολιτική» λες και είναι περιττά, μεταφυσικά σχήματα που, τάχα, δεν αντανακλούν υλικές συνθήκες.
Θα μείνουμε, όμως, σ' αυτή καθαυτή την «ανάγκη» της «ομοψυχίας», όπως την παρουσιάζουν οι «32».
Πώς ακριβώς εννοούν την «ομοψυχία», για παράδειγμα ανάμεσα στους τραπεζίτες, που μέχρι στιγμής έχουν πάρει ενισχύσεις 108 δισ. ευρώ, και στους εργαζόμενους, που θα πληρώνουν μια ζωή τα 110 δισ. της τρόικας (που τα έχουν αρπάξει ήδη οι τραπεζίτες);
Πώς εννοούν την «ομοψυχία» ανάμεσα στους μεγαλομετόχους του «Πράκτικερ», με τα δεκάδες εκατομμύρια κέρδη, και στους πάνω από 100 απολυμένους του «Πράκτικερ», που απολύθηκαν για να διατηρήσουν οι μεγαλομέτοχοι τα κέρδη τους;
Μέχρι τώρα θεωρούσαμε ότι δε χρειάζεται να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος για να αναγνωρίζει ότι στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες, από την εποχή των δούλων και των δουλοκτητών, των πατρικίων και των πληβείων, υπάρχουν «τάξεις». Αντιτιθέμενες, αντιπαρατιθέμενες, «εμπόλεμες» και ουδέποτε «ομοούσιες» και «ομόψυχες» τάξεις.
Τελικά, φαίνεται ότι στην εποχή των καπιταλιστών και των προλετάριων, δεν αρκεί η ιδιότητα του πνευματικού ανθρώπου για να αναγνωριστεί αυτή η αλήθεια. Απαιτείται άλλου τύπου «ψυχή».
*
Τη διευκρίνιση, όμως, για το πώς εννοούν την «ομοψυχία», την δίνουν οι ίδιοι λίγο παρακάτω στην επιστολή τους, όπου και ξεκαθαρίζουν: Ολα τα προηγούμενα περί «ομοψυχίας» του πολιτικού κόσμου είναι απαραίτητα διότι μόνο έτσι θα γίνει κατορθωτό να αποδεχτεί ο λαός τις «θυσίες που απαιτεί η σωτηρία» της Ελλάδας!
Μα δε χρειάζεται να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος για να τα λέει αυτά. Και ο Παπακωνσταντίνου, που δεν είναι, τα ίδια λέει.
*
Οι «32» δεν παραλείπουν να συστήσουν την ανάδειξη - για τη «σωτηρία της χώρας» - μιας «ηγεσίας ευθύνης».
Ακόμα κι αν αρκετοί από αυτούς δεν είχαν ενσωματωθεί (στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν) στην αυλή αντίστοιχων «υπεύθυνων ηγεσιών», των ηγεσιών δηλαδή που έφεραν την Ελλάδα εδώ που την έφεραν, ένα είναι σίγουρο:
Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των «από πάνω» ότι οι «από κάτω» είναι «κοπάδι», το να εμφανίζεις την τύχη ενός λαού ως υπόθεση που επαφίεται στα κομπρεμί των «κορυφών», μπορεί να φαντάζει «πνευματώδες». Αλλά πνευματικό δεν είναι.
*
Με έμφαση οι «32» επισημαίνουν ότι η «εθνική ανασυγκρότηση» έχει μια βασική προϋπόθεση: Τη «συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας».
Προφανώς μιλούν για τους «εταίρους» που, σε συνεργασία με τους εγχώριους φίλους τους, έχουν οδηγήσει, σύμφωνα με την Λαγκάρντ και τον Γιούνκερ, «τα ελλείμματα της Ελλάδας να είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας».
***
Οι «32», που άλλος εξ αυτών τυγχάνει σήμερα επικεφαλής του ιδρύματος των βιομηχάνων και παλιότερα - την εποχή που αλώνιζε η Γκόλντμαν Σακς - τύγχανε ανώτατος οικονομικός αξιωματούχος, άλλος «φανοστάτης» του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», κι άλλος περισπούδαστος «ιστορικός» - απολίθωμα του αντικομμουνισμού των «κονσερβοκουτιών»,
δεν είχαν διαπιστώσει μέχρι τώρα καμία «καταστροφή», όπως αυτή για την οποία μας επισείουν τον κώδωνα του κινδύνου με την επιστολή τους.
Γι' αυτούς ούτε το μνημόνιο, ούτε τα 500 ευρώ μισθός, ούτε οι απολύσεις, ούτε η σύνταξη μετά θάνατον, είναι «καταστροφή».
Αρχισαν να βλέπουν «καταστροφή» - και να απειλούν με «καταστροφή» - τη στιγμή που η αγανάκτηση απειλεί να σαρώσει και τους τρομοκράτες και τους καταστροφολόγους.
*
Δικαίωμά τους.
Δικαίωμα δικό μας να τραγουδήσουμε:
*
«...δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες /
Κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες /
Κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς /
Με ιδεώδεις υποτακτικούς /
Που είναι στο μυαλό νωθροί /
Μα υπακοή έχουν περισσή /
Τους έχω βαρεθεί /...»
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6280342&publDate=3/6/2011
