Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Μνημόνιο, μέτρα, φόροι, αποκρατικοποιήσεις, δανειστές, τρόικα. Αυτές οι λέξεις αποτελούν πλέον το καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων και κυρίως των δημοσιογράφων στα ΜΜΕ. Και φυσικό είναι. Αυτά απασχολούν την τσέπη, γι’ αυτά διαδηλώνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας στις πλατείες, γι’ αυτά μάς πιέζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Δει δη χρημάτων και άνευ αυτών ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων, όπως έλεγε και ο φημισμένος αρχαίος ρήτωρ Δημοσθένης. Δηλ. χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτε από όσα πρέπει να γίνουν.
Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η συνεχής ενασχόληση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ με τα οικονομικά θέματα δεν μάς επιτρέπει να δώσουμε την δέουσα βαρύτητα και σε ορισμένες άλλες συζητήσεις, οι οποίες αναφέρονται σε άλλους τομείς της επικαιρότητος: Εθνικά θέματα, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, παιδεία, αξίες και ιδανικά για τους νέους μας, δημογραφικό, ο θεσμός της οικογένειας.
Αυτά και πολλά άλλα θα παραμείνουν ως προβλήματα και μετά την οικονομική κρίση. Τα οικονομικά θέματα είναι αναγκαίο να τα συζητούμε. Ιδίως όταν ακούονται διαφορετικές φωνές και όταν ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στους εσφαλμένους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Όμως δεν υπάρχει μόνον η οικονομία. Ούτε μπορώ να δεχθώ την καθαρά υλιστική λογική ότι η οικονομία είναι η βάση στην οποία κτίζονται όλα τα άλλα. Η Αρχαία Αθήνα είχε ανεπτυγμένη φιλοσοφική κίνηση όχι μόνον τον 5ο αιώνα, οπότε βρισκόταν σε οικονομική ακμή, αλλά και στην ελληνιστική περίοδο (3ο έως 1ο αιώνα π.Χ. ), όταν είχε παρακμάσει οικονομικά και τα σκήπτρα κρατούσαν άλλες πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια και η Ρώμη. Θεωρώ σημαντικό πρόβλημα το να μην υπάρχουν καθόλου χρήματα, αλλά θεωρώ εξίσου σημαντικό πρόβλημα το να ασχολείται μία κοινωνία ΜΟΝΟΝ με τα χρήματα.
Ας δούμε, λοιπόν, την κοινωνία μας και τον κόσμο πέραν της οικονομίας. Πόσο μελετήσαμε και πόσο σχολιάσθηκαν από την τηλεόραση τα αποτελέσματα των προσφάτων εκλογών στην Κύπρο, στα Σκόπια, στην Πορτογαλία; Πόσο κατανοήσαμε τις διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στη γείτονα χώρα, αλλά αναμένεται και πάλι να κερδίσει το ελαφρό Ισλάμ του Ερντογάν. Θα παραμείνουμε στις επιφανειακές αναλύσεις που λέγουν ότι ο «καλός» Ερντογάν βάζει στο περιθώριο τους «κακούς» εθνικιστές Στρατηγούς ή θα αποφασίσουμε να δούμε τί κρύβεται πίσω από τον νέο Οθωμανισμό των Ερντογάν και Νταβούτογλου;
Μήπως τελικά είναι πιο επικίνδυνος ο επεκτατισμός με περιτύλιγμα και παραλλαγή παρά ο ξεκάθαρος και δεδηλωμένος εθνικισμός των στρατιωτικών; Κατ’ εμέ και οι δύο τάσεις είναι επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα, τώρα μάλιστα που κάποιοι στην Ελλάδα καλλιεργούν το ηττοπαθές επιχείρημα: Αφού δεν έχουμε χρήματα ας κάνουμε υποχωρήσεις απέναντι στους Τούρκους!
Πόσο αναλύσαμε τον περίπατο της συζύγου του Ερντογάν στη Θράκη μας; Μάς απασχόλησε άραγε ότι ο Τούρκος Ισλαμιστής Γκιουλέν άνοιξε σχολεία στην κατεχόμενη Κύπρο και αρχίζει να βάζει πόδι και στη Δυτική Θράκη; Έγινε καμία συζήτηση στην τηλεόραση για τη μεθοδευμένη αφελληνιστική δράση των αλβανικών αρχών που αφαιρούν την ελληνική εθνικότητα από τις ταυτότητες των Βορειοηπειρωτών; Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα ανυπάρκτων μειονοτήτων στη χώρα μας δεκάδες ΜΚΟ εμφανίζονται και φωνάζουν.
Όμως για τα δικαιώματα της πραγματικής ελληνικής κοινότητας που ζει στην Αλβανία ελάχιστοι φωνάζουν.
Ας είναι καλά ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας και κάποια χριστιανικά σωματεία που μάς θυμίζουν τη συνεχιζόμενη καταπίεση του Ελληνισμού από όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις.
Την Πέμπτη 9 Ιουνίου πάλι ένας αλλοδαπός φόνευσε ένα γεροντάκι για να το ληστέψει. Θυμόμαστε τη λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα μόνο για μία –δύο ημέρες και μετά βάζουμε σε τρίτη μοίρα αυτά τα προβλήματα . Ούτε καν σε δεύτερη μοίρα.
Κι όμως η Ευρώπη, στην οποία ορθώς ανήκουμε και θα συνεχίσουμε να ανήκουμε, δεν τα υποβαθμίζει. Θα περίμενα αυτοί που μας πιέζουν να δείξουμε συναίνεση προς την κυβέρνηση «διότι αυτό ζητούν οι Ευρωπαίοι», να παραδεχθούν επίσης ότι επιτέλους θα πρέπει να φυλάξουμε καλύτερα τα σύνορά μας και να αρχίσουμε τους επαναπατρισμούς λαθρομεταναστών , διότι ΚΑΙ αυτό το ζητούν οι Ευρωπαίοι. Ορισμένοι στην Ελλάδα θέλουν μία Ευρώπη στα μέτρα τους. Μάς την θυμίζουν για να αποδεχθούμε κοινωνικώς άδικα μέτρα, αλλά την λησμονούν όταν πρόκειται να μιλήσουμε για τις αρνητικές συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης. Το ότι όλη η Ευρώπη κατήργησε ως αποτυχημένη την πολυπολιτσμικότητα δεν μας το λένε τα ευρείας θεαματικότητος τηλεοπτικά δίκτυα. Δεν θα έπρεπε και αυτό να αποτελεί ένα από τα θέματα των τηλεοπτικών στρογγυλών τραπεζιών, αφού αφορά τον προσανατολισμό της παιδείας μας;
Όταν κάποτε με τη βοήθεια του Θεού και τις θυσίες του λαού μας ξεπεραστεί η κρίση, θα κατασταλάξει ο κουρνιαχτός και θα καθίσουμε ενώπιοι ενωπίοις με τα παιδιά μας. Και τότε η νέα γενιά θα μας πει: Δεν φτάνει που μάς χρεώσατε ισοβίως, αλλά μάς αφήσατε χωρίς αξίες και ιδανικά.
Προσωπικά πιστεύω ότι περισσότερο και από τα δανεικά, οι νέοι μας χρειάζονται σήμερα ιδανικά . Αξίες και πρότυπα ζωής βασισμένα στην αρχαιοελληνική, την Ορθόδοξη, τη νεώτερη, τη δημοκρατική παράδοση του Ελληνισμού. Ο άνθρωπος μπορεί να αγωνιά πρωτίστως για τα υλικά ζητήματα, όμως οι ταγοί της κοινωνίας οφείλουν να καλλιεργούν το ήθος και το πνεύμα του ανθρώπου. Για να μην εξοντωθούμε μεταξύ μας, όπως έγραψε προσφάτως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
