Βαδίζουμε στον τάφο μας πολιορκημένοι από φαιδρούς ψαλμούς: Ψαλμοί για τη …σωτηρία μας!!!
Για ποια «σωτηρία»; Για το τέλος του δρόμου: Να μπούμε και να εντοιχιστούμε στον τάφο, για τον πλήρη δηλαδή ενταφιασμό μας…
Τέτοιου είδους είναι οι «εθνοσωτήριοι» ψαλμοί αυτής της εκτρωματικής κυβέρνησης των τριπόδων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ): Τα δωσίλογα «τρίποδα» της διεθνούς χρηματιστηριακής και τραπεζικής χούντας και των ευρω-δικτατορικών μηχανισμών της.
Οι «εθνοσωτήριοι» ψαλμοί κατακλύζουν, σαν άγρια νεροποντή, τα πάντα από τα μεγάλα λαρύγγια των μίσθαρνων οργάνων της φαιάς προπαγάνδας: ΜΜΕ και από τα πολυεδρικά και πολύχρωμα δίκτυα των ακαδημαϊκών και πνευματικών ιερατείων…
Οι «εθνοσωτήριοι» ψαλμοί δεν έχουν μόνο μία «όψη», την ορατή κυβερνητική «όψη». Έχουν και την «όψη» της καθεστωτικής «αντιπολίτευσης»: τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η «αντιπολιτευτική» αυτή όψη αποτελεί πάντα την ασφαλιστική δικλίδα ενός καταρρέοντος καθεστώτος και φοράει πάντα πολύχρωμες μάσκες με αστραφτερά μακιγιάζ: Είναι, δηλαδή, το δόλιο ναρκωτικό και παραισθησιογόνο του καθεστώτος το οποίο, σε εποχές γενικής σήψης και πολιτικής κατάρρευσης, προβάλλεται σαν «αντίδοτο» στη φρίκη…
Ο χαρακτήρας αυτής της «αντιπολιτευτικής» απάτης συνίσταται σε τούτο: Στην εκλογική της λογική, λογική εξ ορισμού άκρως καθεστωτική.
Ο κοινοβουλευτικός φετιχισμός, δηλαδή ο εκλογικός κρετινισμός, αποτελεί το δομικό χαρακτηριστικό της καθεστωτικής απάτης.
Η ιστορία έχει αποφανθεί τελεσίδικα επ’ αυτού: Από τον κοινοβουλευτικό δρόμο ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν έγιναν ριζικές ανατροπές και κατακτήσεις, ούτε καν πλησίασαν οι λαοί το δρόμο της δικής τους πολιτικής συμμετοχής και αυτό-οργάνωσης.
Το αντίθετο: Ο κοινοβουλευτισμός ήταν η «δημοκρατία» κατά την οποία εκχωρούσε ο λαός την εξουσία του στους μεταπράτες και πληρεξούσιους, μια εκχώρηση που έφραζε κάθε δίοδο στην πραγματική λαϊκή εξουσία και αυτό-οργάνωση, στην πραγματική δημοκρατία…
Ο κοινοβουλευτισμός είναι αναμφίβολα μια μεγάλη ιστορική κατάκτηση της ανθρωπότητας, αλλά έχει νόημα ΜΟΝΟ όταν αυτή η κατάκτηση δεν γίνεται ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ. Έχει νόημα δηλαδή όταν αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο των εργατικών και λαϊκών αγώνων, τακτικό μέσον της στρατηγικής ανάπτυξης, οργάνωσης, διαπαιδαγώγησης και συνειδητοποίησης του λαού και ΟΧΙ υποκατάστασης του λαού και των κινημάτων από τους εκλογικούς πληρεξούσιους…
Σήμερα ο κοινοβουλευτικός δρόμος είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ελεγχόμενος και υποταγμένος στους μηχανισμούς των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων), στα μεγάλα αφεντικά των μαφιών του χρήματος και των πολυπλόκαμων μηχανισμών και «μπράβων» τους: ΜΜΕ, εταιρείες βολιδοσκοπήσεων, δίκτυα ιδεολογικών και πολιτικών ροπαλοφόρων, ποικίλα και πολύχρωμα καθεστωτικά ιερατεία…
Το ίδιο, ολοκληρωτικά ελεγχόμενα, χειραγωγούμενα και υποταγμένα είναι και τα κόμματα τα οποία έχουν φετιχοποιήσει τον εκλογικό δρόμο και έχουν καταστήσει τον κοινοβουλευτισμό ειδωλολατρία…
Η άλλη «όψη», συνεπώς των «εθνοσωτήριων» ψαλμών είναι η «αντιπολιτευτική» κοινοβουλευτική ειδωλολατρία.
Αυτή η «ειδωλολατρία» θα πρέπει να αποτελεί το πολιτικό κριτήριο, τη Λυδία Λίθο, για την αξιολόγηση κάθε κόμματος και πολιτικού σχήματος, κάθε πολιτικής «εκκόλαψης».
Κάθε τι που καθορίζεται ΟΧΙ από την ανάπτυξη, συνειδητοποίηση και ΑΥΤΟ-οργάνωση του λαού και των ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ του, κάθε τι που δεν συμβάλλει, θεωρητικά και πρακτικά, στην Πολιτική και Οργανωτική συγκρότηση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, αλλά κερδοσκοπεί εκλογικά πάνω στη λαϊκή ΟΡΓΗ, εξ ορισμού κινείται ΕΝΤΟΣ των καθεστωτικών πλαισίων: Των άμεσα ελεγχόμενων κα υποταγμένων στους μηχανισμούς της Νέας Τάξης.
Σήμερα, για να προσανατολιστεί κανείς μέσα στον κυκεώνα της πολιτικής σύγχυσης και της «αντιπολιτευτικής» ΑΠΑΤΗΣ (κομμάτων, νέων σχημάτων και Μεσσιών) ΔΕΝ πρέπει να πιστεύει τα λόγια, αλλά να μελετά την ιστορία όλων αυτών, να μελετά όχι τόσο αυτό που λένε όλοι αυτοί για τον εαυτό τους ή τα «ωραία» τους λόγια (και αυτά δραματικά ετεροχρονισμένα), ΑΛΛΑ να μελετά προσεκτικά την ΠΡΑΚΤΙΚΗ τους συμπεριφορά και τον πολιτικό τους ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Να μελετά εκείνο που κάνουν στην πράξη, τη συνέπειά τους, πώς ενεργούν και ποια στάση κρατούν στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας και ιδιαίτερα σε κείνα που θίγουν καταλυτικά τα θεμέλια της Νέας Τάξης όπως και σε εκείνα που μας οδήγησαν στο σημερινό εφιάλτη: Από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, μέχρι τα στρατηγικά ζητήματα υπονόμευσης και διάλυσης της εθνικής μας υπόστασης και των ιστορικών ιστών της ελληνικής κοινωνίας (π.χ. λαθρομετανάστευση, άγριες και ισοπεδωτικές επιθέσεις εναντίον της Ιστορίας, εναντίον των εθνικών δομών και συμβόλων καθώς και του ορθόδοξου φρονήματος όπως και η «αντιρατσιστική» τρομοκρατία, τα ποικίλα τρομοκρατικά παιχνίδια χειραγώγησης του λαού και πολλά άλλα…).
Το σπουδαιότερο: Για να προσανατολιστεί κανείς μέσα στο σημερινό τυφώνα των πολιτικών, «εθνοσωτήριων» ψαλμωδών πρέπει να εξετάσει προσεκτικά το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ των πολιτικών σχέσεων που προωθούν αυτοί οι «ψαλμωδοί» με το λαό. Είναι χαρακτήρας που θέτει ΠΡΑΚΤΙΚΑ ως υποκείμενο των εξελίξεων το λαό, την πολιτική και οργανωτική του ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ συγκρότηση ή τοποθετεί ΠΡΑΚΤΙΚΑ το λαό και την ξεχειλίζουσα οργή του στη θέση του ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ της εκλογικής κερδοσκοπίας, προβολής και αναρρίχησης των «ψαλμωδών»…
Οι σχέσεις που αναπτύσσουν και εδραιώνουν με το Λαό τα κόμματα, οι ηγέτες και η πληθώρα των νέων «σωτήρων» που ξεφυτρώνουν, σαν τα Μανιτάρια σήμερα (με την συστηματική, διακριτική και δόλια προβολή τους από τους μηχανισμούς προπαγάνδας), είναι το Α και το Ω της πολιτικής έρευνας και κριτικής.
Ο «εθνοσωτήριος» Λόγος που αναπτύσσει και εδραιώνει εκλογικές σχέσεις μεταξύ κόμματος και λαού, που ερημώνει το κινηματικό τοπίο, που καταλύει τη διαλεκτική κλίμακα και τις «σκαλωσιές» ενός ισχυρού στελεχικού δυναμικού μέσα στο αγωνιστικό γίγνεσθαι αλλά εστιάζει τα πάντα στην εκλογική σχέση του κομματικού «πληρεξούσιου» με τα λαό, είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ καθεστωτικός και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ελεγχόμενος από τους μηχανισμούς των μεγάλων αφεντικών…
Είναι, τουλάχιστον, αστείο να εμφανίζεται κάποιος σαν «σωτήρας» με βάση το «πρόσωπό» του και τα «ωραία» του λόγια, με βάση μια πολιτική σχέση με τους εξεγερμένους και απελπισμένους πολίτες, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ προσωπική και εκλογική: Αυτό είναι ακραία μορφή εκλογικής ειδωλολατρίας και βοναπαρτισμού σταλινικής εξαχρείωσης…
Ένας ηγέτης από την πλευρά των λαϊκών κινημάτων δεν αναπτύσσει ΠΟΤΕ τέτοιου είδους προσωπολατρικές σχέσεις και δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΕΙ δίχως «σκαλωσιές» ισχυρών μεσαίων και ανώτερων στελεχών του λαϊκού κινήματος.
Τέτοιοι ηγέτες, δίχως κινηματικό «έδαφος» και «σκαλωσιές» εκκολάπτονται και κατασκευάζονται ΜΟΝΟ από το καθεστώς στη βάση των εκλογικών σχέσεων και της καθεστωτικής ειδωλολατρίας…
Γι αυτό και βρίσκουν ΠΑΝΤΑ πρόσβαση, διακριτική στην αρχή, στις εστίες προπαγάνδας, διαφήμισης και προβολής του καθεστώτος.
Σήμερα, όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενα κατασκευάζεται μια πολύχρωμη ποικιλία νέων ανδρεικέλων τα οποία αύριο θα αξιοποιηθούν δεόντως για την αναπαλαίωση του καταρρέοντος πολιτικού σκηνικού: Σχήματα και πολιτικές δυνάμεις «αριστερών» ροπών και «κεντροαριστερών» επιμειξιών και χρωμάτων.
Διαβάστε τα πιο πρόσφατα κείμενά μας, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6139
Δεν είναι, λοιπόν, τυχαία η νεροποντή των δημοσκοπήσεων και η ανοικτή προβολή των «αριστερών» δορυφόρων και δεκανικιών της παγκοσμιοποίησης: ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέλη και πιο «ριζοσπαστικών» …μετώπων «εθνοσωτήριων» μελωδών…
Η Συνταγή στην Ελλάδα έχει εφαρμοστεί με επιτυχία πολλές φορές και μας οδήγησε στο σημερινό εφιάλτη…
Αν πέσουμε και πάλι στην παγίδα τους θα θρέψουμε τους νέους «σωτήρες» μας από τις δυνάμεις εκείνες που όλο αυτό το διάστημα των τελευταίων δεκαετιών υπήρξαν οι πλέον φανατικοί στυλοβάτες της Νέας Τάξης, των ιδεολογημάτων της και των «διαστροφών» της: ΣΥΝ, Κουβέλης και λοιποί Μεσσίες του «αριστερού» και σταλινικού παιχνιδιού που σήμερα φοράνε «εθνοσωτήριες» μάσκες…
Φυσικά το σκοτάδι δεν είναι τόσο πυκνό, όσο φαίνεται. Θα διαλυθεί ΑΜΕΣΑ μόλις μπει σε κινηματική ενέργεια, δηλαδή ξεχυθεί στο ΔΡΟΜΟ, η λαϊκή ΟΡΓΗ, γεγονός που δεν θα αργήσει.
ΤΟΤΕ όλοι οι κάλπικοι παράδες (και είναι δραματικά πολλοί) θα αποκαλυφτούν…
ΟΛΑ τα σχέδια του καθεστώτος και οι πολιτικές τους κατασκευές θα σωριαστούν σαν χάρτινος πύργος…
