Κλασσικοπερίπτωση
Εκτός απο την καταιγίδα των made by E.U and USA νομοσχεδίων, που σε λίγες ώρες γίνονται νόμοι με διαδικασίες που θυμίζουν τα αλήστου μνήμης "έκτακτα στρατοδικεία", ο υπο εξόντωση ελληνικός λαός βομβαρδίζεται και απο "ιδρυτικές διακηρύξεις" νέων κομμάτων και "μετώπων", τα οποία όλως τυχαίως έχουν ως κοινό παρανομαστή έναν αντιμνημονιακό λόγο που ανάλογα με την περίσταση μπορεί να έχει και ολίγον απο "πατρίδα", "Ορθοδοξία", "εθνική αυθυπαρξία" κλπ.
Είναι σαν να έχει βγεί απο ένα super market
που πουλάει σάπια και να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μία πρόχειρα στημένη "λαϊκή" που έχει τα ..πάντα και σε τιμή "αντιμνημονιακής" ευκαιρίας.
Έκλεισα τα αυτιά και προσηλώθηκα στον πάγκο του καθε ενός ξεχωριστά.
Όλοι είχαν στον "πάγκο" τους την ελληνική σημαία. Σε άλλον υπήρχε ανάμεσα σε "πατάτες" και αυτοσχέδια σφυροδρέπανα, σε άλλον ανάμεσα σε πηλίκια και μαυροκόκκινες απομιμήσεις σβάστικας, σε άλλον ανάμεσα σε εικονίτσες και για την περίσταση αναμμένα θυμιατά τα οποία οι αθεόφοβοι είχαν βάλει δίπλα σε ρόζ και μωβ μπουμπουνιέρες.
Είδα όλους τους "λαϊκατζήδες" να είναι ζωσμένοι με "φυσεκλίκια" που όμως ήταν "άσφαιρα" , τζούφια δηλαδή όσο και το αντιστασιακό περιεχόμενο της "πολυσυλλεκτικής" ιδεολογικής τους πραμάτειας.
Αναρωτήθηκα ποιοί απο δαύτους δούλευαν λίγο πρίν στο super market, ποιοί ξεφύτρωσαν απο υπόγεια και ημιόροφους "πολυκατοικιών" και ποιοί πραγματικά ήλθαν απο το "πουθενά" δηλαδή απο τον δικό μας κόσμο, τον κόσμο του μεροκάματου, της αγωνίας, της οικογένειας, της ενορίας, της υπομονής, της καλοπροαίρετης προσδοκίας και γιατό όχι της άδολης πολιτικής αφέλειας.
Ο δικός μας κόσμος μπορεί να μήν είχε "ψαχτεί" ιδιαίτερα για το τί σήμαινε "Μάαστριχτ" ,"Σένγκεν", Σόρος , Ρόθτσιλντ, Ροκφέλερ , Ευρωπαϊκή Ένωση , ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και Αμερική. Είχε όμως μάθει να πονάει με τον πόνο του γείτονα , του συναδέλφου ή και του άγνωστου δυστυχισμένου. Κάποιοι σαν τον Πάγκαλο θα πουν πως είχαμε "συνευθύνη" για το ότι αφήσαμε αυτό που κάποτε το λέγαμε "Βουλή των Ελλήνων", να εμπορεύεται κάθε είδους ευρωατλαντική σαβούρα. Κάποιοι άλλοι θα μας κατηγορήσουν που προσπεράσαμε βιαστικά τα ράφια της "αριστεράς" και πήγαμε στα ράφια των πράσινων και γαλάζιων "προσφορών".
Δεν ξέρω, πόση αλήθεια υπάρχει σε όλες αυτές τις απόψεις.
Αυτό όμως που ξέρω πολύ καλά είναι ότι οι περισσότεροι από όσους ζούσαμε τόσα χρόνια στο "πουθενά" και που αρνηθήκαμε να γίνουμε οι "ευνούχοι" ή τα "γιουσουφάκια" της εκάστοτε εξουσίας,και που δεν καταντήσαμε μύκητες στα ποδάρια των κομματικών νταβατζήδων , ούτε βαποράκια των ευρωατλαντικών πρεζεμπόρων,παλαίψαμε να κρατήσουμε ζεστές τις καρδιές των παιδιών μας και κερδίζαμε το ψωμί μας δουλεύοντας τίμια.
Αυτοί όμως που σήμερα ντύθηκαν "ΕΑΜίτες" γιατί είναι τόσο δυσκίνητοι;
Γιατί τους "στενεύει" τόσο η νέα τους στολή;
Μήπως στη βιασύνη τους ξέχασαν να βγάλουν τη στολή του ταγματασφαλίτη ή απλώς πάχυναν απο την πολύχρονη αδράνεια και την κρατική επιχορήγηση;
Εμείς ο απλός και τυφλωμένος απο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης λαός μπορεί να μην ξέραμε τι είναι το "Μάαστριχτ", η "Σένγκεν" , η "Λισσαβώνα", τα "Μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα", η "Παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση" , η "Κάρτα Του Πολίτη". Μπορεί να μην κοιτάζαμε το "βάθος των πραγμάτων" και αν καμιά φορά το κάναμε, θόλωνε απο το ανακάτεμα το νερό και τα παρατάγαμε.
Αυτοί όμως που σήμερα έστησαν τους πάγκους τους και μας τραβούν απο το μανίκι, ήξεραν, ψήφιζαν νόμους, στήριζαν κόμματα και κυβερνήσεις, ήξεραν.
Ανάμεσά τους είναι και εκείνοι που δεν έβγαζαν άχνα όταν οι άλλοι οι "κακοί" της μπλέ και πράσινης εξουσίας, μαύριζαν και μαγάριζαν τα μαλάματα του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου, του Κολοκοτρώνη, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και όλων των άλλων Αγίων, Μαρτύρων και αληθινών αγωνιστών του έθνους μας.
Ακόμα και αυτοί που έβαψαν το μαυροκόκκινο δηλητήριο του Γ΄Ράιχ με μπλέ και άσπρο χρώμα έχουν σήμερα το θράσος θα μας σώσουν απο την μανία του Δ΄Ράιχ.
Όχι και πάλι όχι.
Να φύγουμε γρήγορα απο την μπόχα του ευρωατλαντικού super market και απο τον κουρνιαχτό αυτής της ...πολύχρωμης λαϊκής, και να βγουμε στον καθαρό αέρα , στον ήλιο.
Να πέσουμε στα γόνατα σαν τον Μακρυγιάννη πρίν απο την εξέγερση του '43 και αφού ζητήσουμε συγχώρεση απο τον Θεό για την πολύχρονη ραθυμία και αδιαφορία μας για την πατρίδα, να του ζητήσουμε να μας φωτίσει το νού και τη διάννοια ώστε με καθαρό βλέμμα και ελληνική ματιά να προχωρήσουμε με εκείνους που πραγματικά θα κάνουν εθνικοαπέλευθερωτικό αγώνα και όχι ψευτοπατριωτικό σαματά.
βλ και σχετική ανάρτηση εδώ:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html
Εκτός απο την καταιγίδα των made by E.U and USA νομοσχεδίων, που σε λίγες ώρες γίνονται νόμοι με διαδικασίες που θυμίζουν τα αλήστου μνήμης "έκτακτα στρατοδικεία", ο υπο εξόντωση ελληνικός λαός βομβαρδίζεται και απο "ιδρυτικές διακηρύξεις" νέων κομμάτων και "μετώπων", τα οποία όλως τυχαίως έχουν ως κοινό παρανομαστή έναν αντιμνημονιακό λόγο που ανάλογα με την περίσταση μπορεί να έχει και ολίγον απο "πατρίδα", "Ορθοδοξία", "εθνική αυθυπαρξία" κλπ.
Είναι σαν να έχει βγεί απο ένα super market
που πουλάει σάπια και να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μία πρόχειρα στημένη "λαϊκή" που έχει τα ..πάντα και σε τιμή "αντιμνημονιακής" ευκαιρίας.
Έκλεισα τα αυτιά και προσηλώθηκα στον πάγκο του καθε ενός ξεχωριστά.
Όλοι είχαν στον "πάγκο" τους την ελληνική σημαία. Σε άλλον υπήρχε ανάμεσα σε "πατάτες" και αυτοσχέδια σφυροδρέπανα, σε άλλον ανάμεσα σε πηλίκια και μαυροκόκκινες απομιμήσεις σβάστικας, σε άλλον ανάμεσα σε εικονίτσες και για την περίσταση αναμμένα θυμιατά τα οποία οι αθεόφοβοι είχαν βάλει δίπλα σε ρόζ και μωβ μπουμπουνιέρες.
Είδα όλους τους "λαϊκατζήδες" να είναι ζωσμένοι με "φυσεκλίκια" που όμως ήταν "άσφαιρα" , τζούφια δηλαδή όσο και το αντιστασιακό περιεχόμενο της "πολυσυλλεκτικής" ιδεολογικής τους πραμάτειας.
Αναρωτήθηκα ποιοί απο δαύτους δούλευαν λίγο πρίν στο super market, ποιοί ξεφύτρωσαν απο υπόγεια και ημιόροφους "πολυκατοικιών" και ποιοί πραγματικά ήλθαν απο το "πουθενά" δηλαδή απο τον δικό μας κόσμο, τον κόσμο του μεροκάματου, της αγωνίας, της οικογένειας, της ενορίας, της υπομονής, της καλοπροαίρετης προσδοκίας και γιατό όχι της άδολης πολιτικής αφέλειας.
Ο δικός μας κόσμος μπορεί να μήν είχε "ψαχτεί" ιδιαίτερα για το τί σήμαινε "Μάαστριχτ" ,"Σένγκεν", Σόρος , Ρόθτσιλντ, Ροκφέλερ , Ευρωπαϊκή Ένωση , ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και Αμερική. Είχε όμως μάθει να πονάει με τον πόνο του γείτονα , του συναδέλφου ή και του άγνωστου δυστυχισμένου. Κάποιοι σαν τον Πάγκαλο θα πουν πως είχαμε "συνευθύνη" για το ότι αφήσαμε αυτό που κάποτε το λέγαμε "Βουλή των Ελλήνων", να εμπορεύεται κάθε είδους ευρωατλαντική σαβούρα. Κάποιοι άλλοι θα μας κατηγορήσουν που προσπεράσαμε βιαστικά τα ράφια της "αριστεράς" και πήγαμε στα ράφια των πράσινων και γαλάζιων "προσφορών".
Δεν ξέρω, πόση αλήθεια υπάρχει σε όλες αυτές τις απόψεις.
Αυτό όμως που ξέρω πολύ καλά είναι ότι οι περισσότεροι από όσους ζούσαμε τόσα χρόνια στο "πουθενά" και που αρνηθήκαμε να γίνουμε οι "ευνούχοι" ή τα "γιουσουφάκια" της εκάστοτε εξουσίας,και που δεν καταντήσαμε μύκητες στα ποδάρια των κομματικών νταβατζήδων , ούτε βαποράκια των ευρωατλαντικών πρεζεμπόρων,παλαίψαμε να κρατήσουμε ζεστές τις καρδιές των παιδιών μας και κερδίζαμε το ψωμί μας δουλεύοντας τίμια.
Αυτοί όμως που σήμερα ντύθηκαν "ΕΑΜίτες" γιατί είναι τόσο δυσκίνητοι;
Γιατί τους "στενεύει" τόσο η νέα τους στολή;
Μήπως στη βιασύνη τους ξέχασαν να βγάλουν τη στολή του ταγματασφαλίτη ή απλώς πάχυναν απο την πολύχρονη αδράνεια και την κρατική επιχορήγηση;
Εμείς ο απλός και τυφλωμένος απο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης λαός μπορεί να μην ξέραμε τι είναι το "Μάαστριχτ", η "Σένγκεν" , η "Λισσαβώνα", τα "Μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα", η "Παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση" , η "Κάρτα Του Πολίτη". Μπορεί να μην κοιτάζαμε το "βάθος των πραγμάτων" και αν καμιά φορά το κάναμε, θόλωνε απο το ανακάτεμα το νερό και τα παρατάγαμε.
Αυτοί όμως που σήμερα έστησαν τους πάγκους τους και μας τραβούν απο το μανίκι, ήξεραν, ψήφιζαν νόμους, στήριζαν κόμματα και κυβερνήσεις, ήξεραν.
Ανάμεσά τους είναι και εκείνοι που δεν έβγαζαν άχνα όταν οι άλλοι οι "κακοί" της μπλέ και πράσινης εξουσίας, μαύριζαν και μαγάριζαν τα μαλάματα του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου, του Κολοκοτρώνη, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και όλων των άλλων Αγίων, Μαρτύρων και αληθινών αγωνιστών του έθνους μας.
Ακόμα και αυτοί που έβαψαν το μαυροκόκκινο δηλητήριο του Γ΄Ράιχ με μπλέ και άσπρο χρώμα έχουν σήμερα το θράσος θα μας σώσουν απο την μανία του Δ΄Ράιχ.
Όχι και πάλι όχι.
Να φύγουμε γρήγορα απο την μπόχα του ευρωατλαντικού super market και απο τον κουρνιαχτό αυτής της ...πολύχρωμης λαϊκής, και να βγουμε στον καθαρό αέρα , στον ήλιο.
Να πέσουμε στα γόνατα σαν τον Μακρυγιάννη πρίν απο την εξέγερση του '43 και αφού ζητήσουμε συγχώρεση απο τον Θεό για την πολύχρονη ραθυμία και αδιαφορία μας για την πατρίδα, να του ζητήσουμε να μας φωτίσει το νού και τη διάννοια ώστε με καθαρό βλέμμα και ελληνική ματιά να προχωρήσουμε με εκείνους που πραγματικά θα κάνουν εθνικοαπέλευθερωτικό αγώνα και όχι ψευτοπατριωτικό σαματά.
βλ και σχετική ανάρτηση εδώ:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html
