Ξανά για την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο

«Οι μάζες δεν ρίχνονται στην επανάσταση με ένα ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής, αλλά με το στυφό αίσθημα ότι δεν μπορούν να υποφέρουν άλλο το παλιό καθεστώς… Το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης βρίσκεται ίσα-ίσα σε τούτο, ότι η τάξη αποκτάει συνείδηση των προβλημάτων που βάζει η κοινωνική κρίση, και ότι οι μάζες προσανατολίζονται ενεργά σύμφωνα με τη μέθοδο των διαδοχικών προσεγγίσεων…»
Τρότσκι («Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης» –πρόλογος)
Ο Τρότσκι μέσα σε λίγες γραμμές καταγράφει τη «διαλεκτική κίνηση» της πολιτικής συνείδησης στις λαϊκές μάζες σε συνθήκες επαναστατικές.

Οι σημερινοί «αριστεροί» κατηγορούν την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου διότι δεν είχε «ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής» (ΚΚΕ).

Το ίδιο στατικά και τυπικά δημοσιογραφικά αντιμετωπίζουν την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο και κάποιοι της «εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς» , όπως ο Δελαστίκ κ.λπ…

Μάλιστα μια άλλη «αριστερή», δημοσιογραφική πένα, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, κατηγορεί τις Αιγυπτιακές μάζες για «πολιτική αφέλεια» που δεν εναντιώθηκαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12644:papakonstantinou-aigyptos&catid=37:di-evropi&Itemid=172

Με ολοέτοιμες συνταγές, εγκεφαλικά κουτάκια και σχήματα σκέφτονται αυτοί οι «αριστεροί και μάλιστα, από την υψηλή έδρα τους και την Ελλάδα, δίνουν και μαθήματα στους εξεγερμένους της Αιγύπτου…

Για «το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης» που μιλάει ο Τρότσκι, δεν λένε κουβέντα όλοι αυτοί της στατικής, τυπικής και τελεσιγραφικής σκέψης.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την Επανάσταση στην Αίγυπτο και τις επαναστατικές διαδικασίες στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την ΚΙΝΗΣΗ (διαλεκτική) για να φυλακίσουν τα ΠΑΝΤΑ στο τυπικό κλισέ των πολιτικών και ηθικών ΑΦΑΙΡΕΣΕΩΝ: Στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Αυτό το αντιδιαλεκτικό τέχνασμα δεν είναι δίχως δόλο και σκοπιμότητα. Είναι ο δόλος και η σκοπιμότητα της προσαρμογής στην καθεστωτική «σκέψη», στους «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριους) της σκέψης.


Η καθεστωτική «σκέψη» και οι «νταβάδες» της ένα και μόνο στόχο έχουν: Να θάψουν, να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν την επαναστατική εξέγερση του αιγυπτιακού λαού.

Γι αυτό κερδοσκοπούν τόσο αφηνιασμένα πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα και ρίχνουν στις καλένδες το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου, τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των επαναστάσεων.

Στην ίδια κυρίαρχη λογική σέρνεται και η «αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αλλά και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής «αριστεράς»…

Αποσυνδέουν το στρατιωτικό πραξικόπημα από τη λαϊκή επανάσταση, το απομονώνουν, το ανεξαρτητοποιούν και το καθιστούν αυτόνομο, για να δημοκοπήσουν πάνω στα καθεστωτικά «δημοκρατικά» κλισέ, αυτά των εκλογών, του τύπου: «Ο στρατός κατάργησε τον εκλεγμένο δημοκρατικά Μόρσι»!!!

Έτσι παρακάμπτεται η επαναστατική θύελλα, διότι ΑΥΤΗ, ουσιαστικά, κατάργησε το Μόρσι, δίνοντας ένα θανάσιμο κτύπημα στις νόθες δημοκρατικές λειτουργίες, στην εκλογική ΑΠΑΤΗ…

Για το στρατιωτικό πραξικόπημα αναφερθήκαμε στο πρώτο μας άρθρο: Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7604

Θα υπογραμμίσουμε και εδώ κάποια ζητήματα που σκοπίμως παρασιωπούνται.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ήταν ένα πραξικόπημα μέσα στην Επανάσταση του αιγυπτιακού λαού και το σπουδαιότερο: Δεν συγκρούστηκε με αυτή την επανάσταση, αλλά ευθυγραμμίστηκε με το άμεσο αίτημά της: το γκρέμισμα του Μόρσι

Το πραξικόπημα έγινε ΟΧΙ για να συγκρουστεί με τον εξεγερμένο αιγυπτιακό λαό, αλλά για να τον «ξεγελάσει», να τον «φρενάρει», να «καλμάρει» τις επαναστατικές διαδικασίες, να τις εκτονώσει, έτσι ώστε να μην τις αφήσει να ολοκληρωθούν.

Ο Στρατός και εδώ έκανε το ίδιο πράγμα που έκανε και το Φεβρουάριο του 2011 με τον
Μουμπάρακ

Ο στρατός παρενέβη για να μην γκρεμίσει ευθέως η επανάσταση τον Μόρσι και ανοίξει έτσι το δρόμο για την κορύφωση των επαναστατικών διαδικασιών και την παραπέρα ανάπτυξη και οργάνωση του αιγυπτιακού λαού…

Ο στρατός σκέφτεται πιο διαλεκτικά από αυτούς τους «αριστερούς» που ουρλιάζουν για πραξικόπημα και παρακάμπτουν τον γιγάντιο επαναστατικό κυκλώνα στην Αίγυπτο και εμμέσως τον συκοφαντούν με το να κερδοσκοπούν «δημοκρατικά» πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Αυτά ακριβώς υπογραμμίζει και η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:

"Οι κυ­βερ­νή­σεις και τα ΜΜΕ της Αμε­ρι­κα­νι­κής και Ευ­ρω­παϊ­κής αστι­κής τάξης επι­χει­ρούν να πε­ρι­γρά­ψουν αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο σαν να επρό­κει­το μόνο για ένα στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια σε ένα δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο, ή ένα πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στη «νο­μι­μό­τη­τα» της τυ­πι­κής, επί­σημης δη­μο­κρα­τί­ας. Αλλά αυτό που συ­νέ­βη ξε­περ­νά κατά πολύ την τυ­πι­κή, επί­ση­μη δη­μο­κρα­τία με τις κάλ­πες της. Πρό­κει­ται για τη «νο­μι­μό­τη­τα» της λαϊ­κής επα­νά­στα­σης –άμεση δη­μο­κρα­τία που δη­μιουρ­γεί την επα­να­στα­τι­κή «νο­μι­μό­τη­τα». Ανοί­γει ορί­ζο­ντες για νέες μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας, κατά πολύ ανώ­τε­ρες από την προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τί­ας της κάλ­πης που κα­τα­λή­γει σε τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από την δια­τή­ρη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας μέσα από τις δια­φο­ρε­τι­κές της πτέ­ρυ­γες". 
 

Αυτά λένε και εδώ όχι μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και οι «αριστεροί», ιδιαίτερα οι δημοσιογραφικές «αριστερές» (δήθεν επαναστατικές) πένες…

Ολόκληρη η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:

«Τέσσερις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο»

Αυτό που συνέβη στις 30 Ιούνη ήταν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, η ιστορική έναρξη ενός νέου κύματος της Αιγυπτιακής Επανάστασης, του μεγαλύτερου μετά το Γενάρη του 2011. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσε εκείνη τη θρυλική μέρα υπολογίζεται πάνω από 17 εκατομμύρια πολίτες, ένας αριθμός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία.

Η ση­μα­σία αυτού του γε­γο­νό­τος ξε­περ­νά την όποια συμ­με­το­χή κα­τα­λοί­πων του πα­λιού κα­θε­στώ­τος ή της εμ­φα­νούς υπο­στή­ρι­ξης από το στρα­τό και την αστυ­νο­μία. Μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων είναι εξαι­ρε­τι­κά σπά­νια γε­γο­νό­τα στην αν­θρώ­πι­νη ιστο­ρία, και η επί­δρα­σή τους στις συ­νει­δή­σεις και την αυ­το­πε­ποί­θη­ση των αν­θρώ­πων, στην πίστη στη δύ­να­μή τους να αλ­λά­ξουν τη ροή της ιστο­ρί­ας, ξε­περ­νά τα όρια των συν­θη­μά­των που φω­νά­ζο­νται και των πο­λι­τι­κών εναλ­λα­κτι­κών που προ­ω­θού­νται.

Ναι, η φι­λε­λεύ­θε­ρη αστι­κή ελίτ ήθελε να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει αυτό το μα­ζι­κό ρεύμα, για να ανα­τρέ­ψει την εξου­σία της ισλα­μι­κής ελίτ, προ­κει­μέ­νου να κα­τα­λά­βει αυτή την εξου­σία, με την απο­δο­χή και τη στή­ρι­ξη του στρα­τιω­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου. Και είναι αλή­θεια ότι οι φε­λούλ (κα­τά­λοι­πα του κα­θε­στώ­τος) ήθε­λαν να επα­νέλ­θουν στην πο­λι­τι­κή σκηνή, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας αυτό το νέο επα­να­στα­τι­κό κύμα. Αλλά υπάρ­χει μια ξε­χω­ρι­στή λο­γι­κή στις λαϊ­κές επα­να­στά­σεις που δεν μπο­ρεί να υπο­τα­χθεί στις ψευ­δαι­σθή­σεις ή τα σχέ­δια των φι­λε­λεύ­θε­ρων ή των φε­λούλ, ακόμα κι αν με­ρί­δες των μαζών επη­ρε­ά­ζο­νται προ­σω­ρι­νά από τα συν­θή­μα­τα και τις υπο­σχέ­σεις αυτών των ελίτ, ακρι­βώς όπως πριν λίγο καιρό επη­ρε­ά­ζο­νταν από τα συν­θή­μα­τα και τις υπο­σχέ­σεις της ισλα­μι­κής ελίτ.

Ναι, υπάρ­χει η επιρ­ροή των με­γά­λων ΜΜΕ και των προ­πα­γαν­δι­στι­κών εκ­στρα­τειών, που ανέ­λα­βαν με­ρί­δες της άρ­χου­σας τάξης που ενα­ντιώ­νο­νται στην Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και ισχυ­ρί­ζο­νται ότι ο στρα­τός και η αστυ­νο­μία είναι στο πλευ­ρό του λαού, ότι είναι θε­σμοί ου­δέ­τε­ροι και πα­τριω­τι­κοί –ακόμα και ότι έχουν «επα­να­στα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα»! Αλλά αυτή η επιρ­ροή είναι προ­σω­ρι­νή και επι­φα­νεια­κή, και δε μπο­ρεί να δια­γρά­ψει την ανά­μνη­ση και την άμεση εμπει­ρία του λαού για τον αντε­πα­να­στα­τι­κό τους χα­ρα­κτή­ρα και την ενα­ντί­ω­σή τους στις μάζες, είτε πρό­κει­ται για το στρα­τό είτε για τις δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας.

Η πραγ­μα­τι­κή αιτία για αυτήν την προ­σω­ρι­νή επιρ­ροή, είναι η προ­δο­σία των στό­χων της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης και του αί­μα­τος των μαρ­τύ­ρων από τη φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση, όπως εκ­προ­σω­πεί­ται από το Μέ­τω­πο Εθνι­κής Σω­τη­ρί­ας, προ­κει­μέ­νου να συ­ντο­μεύ­σει το δρόμο του προς την εξου­σία. Η πραγ­μα­τι­κή αιτία είναι η απου­σία μιας ενω­μέ­νης επα­να­στα­τι­κής πο­λι­τι­κής εναλ­λα­κτι­κής, ικα­νής να εκ­θέ­σει το Μέ­τω­πο και να κερ­δί­σει τις μάζες στη βάση ενός συ­μπα­γούς επα­να­στα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος. Ένα σχέ­διο που μπο­ρεί να ξε­πε­ρά­σει και την φι­λε­λεύ­θε­ρη και την ισλα­μι­κή ελίτ και να προ­ω­θή­σει το βά­θε­μα της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης, σα­ρώ­νο­ντας όλους τους θε­σμούς του πα­λιού κα­θε­στώ­τος, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των θε­σμών του στρα­τού και των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας, οι οποί­οι είναι στην καρ­διά της αντε­πα­νά­στα­σης.

Οι μάζες δεν εξε­γέρ­θη­καν εκ νέου επει­δή θέ­λουν μια στρα­τιω­τι­κή εξου­σία ή από αγάπη για την φε­λούλ-φι­λε­λεύ­θε­ρη εναλ­λα­κτι­κή στην Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα. Εξε­γέρ­θη­καν εκ νέου επει­δή ο Μόρσι και η Αδελ­φό­τη­τα πρό­δω­σαν την επα­νά­στα­ση. Η Αδελ­φό­τη­τα δεν υλο­ποί­η­σε ούτε ένα από τα αι­τή­μα­τα της επα­νά­στα­σης για κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη, ελευ­θε­ρία, αξιο­πρέ­πεια ή δι­καί­ω­ση των μαρ­τύ­ρων της επα­νά­στα­σης, είτε αυτοί έπε­σαν από τα χέρια του Μου­μπά­ρακ και του Αλ-Άντλυ, είτε από τα χέρια του Ανώ­τα­του Συμ­βου­λί­ου των Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων (SCAF), είτε από τα χέρια της Αδελ­φό­τη­τας και του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών, στη διάρ­κεια της δια­κυ­βέρ­νη­σης της Αδελ­φό­τη­τας.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η δια­κυ­βέρ­νη­ση της Αδελ­φό­τη­τας βά­θυ­νε τις ίδιες πο­λι­τι­κές που ακο­λου­θού­σε το κα­θε­στώς Μου­μπά­ρακ –φτω­χο­ποί­η­ση και δια­φθο­ρά, λυσ­σα­σμέ­νη υπε­ρά­σπι­ση των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων, στην υπη­ρε­σία των Αμε­ρι­κα­νι­κών και Σιω­νι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων.

Αντί να εκ­κα­θα­ρί­σει το κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό από τη δια­φθο­ρά και από αυ­τούς που λέ­ρω­σαν τα χέρια τους με το αίμα των μαρ­τύ­ρων, είτε από το υπουρ­γείο Εσω­τε­ρι­κών είτε από το στρα­τό είτε από τη μυ­στι­κή αστυ­νο­μία, η Αδελ­φό­τη­τα συν­δια­λέ­χθη­κε μαζί τους, ελ­πί­ζο­ντας στη συμ­με­το­χή της στην κρα­τι­κή διοί­κη­ση στο πλευ­ρό των φε­λούλ και των αν­θρώ­πων του Μου­μπά­ρακ.

Έτσι, η εξου­σία της Αδελ­φό­τη­τας έγινε ου­σια­στι­κά μια συ­νέ­χεια σε όλα τα επί­πε­δα του Μου­μπα­ρα­κι­κού κα­θε­στώ­τος ενά­ντια στο οποίο είχε εξε­γερ­θεί ο Αι­γυ­πτια­κός λαός.

Αυτή είναι η ουσία της νέας επα­να­στα­τι­κής έκρη­ξης που ξε­κί­νη­σε την ιστο­ρι­κή 30η Ιούνη. Η Αδελ­φό­τη­τα δεν κα­τά­λα­βε αυτήν την ουσία, κι έτσι η δη­μο­τι­κό­τη­τά τους εξα­τμί­στη­κε μέσα σε μήνες. Αυτήν την ουσία δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ούτε οι ηγέ­τες του στρα­τού –ούτε το πο­λι­τι­κό τους κά­λυμ­μα, που αντι­προ­σω­πεύ­ε­ται από τους φι­λε­λεύ­θε­ρους και τους φε­λούλ του Με­τώ­που Εθνι­κής Σω­τη­ρί­ας. Γιατί δεν τους υπο­χρε­ώ­νει κα­νείς με το πι­στό­λι στον κρό­τα­φο να συ­νε­χί­σουν να εφαρ­μό­ζουν τις ίδιες πο­λι­τι­κές που ακο­λού­θη­σε ο Μόρσι, το στρα­τιω­τι­κό συμ­βού­λιο και ο Μου­μπά­ρακ πριν από αυ­τούς –τις ίδιες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες οι­κο­νο­μι­κές πο­λι­τι­κές, τις ίδιες στρα­τη­γι­κές συμ­μα­χί­ες με τις κα­τα­πιε­στι­κές μο­ναρ­χί­ες του Κόλ­που, την ίδια τα­πει­νω­τι­κή εξάρ­τη­ση από την Αμε­ρι­κα­νι­κή και Σιω­νι­στι­κή αποι­κιο­κρα­τία.

Οι κυ­βερ­νή­σεις και τα ΜΜΕ της Αμε­ρι­κα­νι­κής και Ευ­ρω­παϊ­κής αστι­κής τάξης επι­χει­ρούν να πε­ρι­γρά­ψουν αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο σαν να επρό­κει­το μόνο για ένα στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια σε ένα δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο, ή ένα πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στη «νο­μι­μό­τη­τα» της τυ­πι­κής, επί­σης δη­μο­κρα­τί­ας. Αλλά αυτό που συ­νέ­βη ξε­περ­νά κατά πολύ την τυ­πι­κή, επί­ση­μη δη­μο­κρα­τία με τις κάλ­πες της. Πρό­κει­ται για τη «νο­μι­μό­τη­τα» της λαϊ­κής επα­νά­στα­σης –άμεση δη­μο­κρα­τία που δη­μιουρ­γεί την επα­να­στα­τι­κή «νο­μι­μό­τη­τα». Ανοί­γει ορί­ζο­ντες για νέες μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας, κατά πολύ ανώ­τε­ρες από την προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τί­ας της κάλ­πης που κα­τα­λή­γει σε τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από την δια­τή­ρη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας μέσα από τις δια­φο­ρε­τι­κές της πτέ­ρυ­γες.

Η προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τία της κάλ­πης εξα­σφα­λί­ζει μόνο την συ­νέ­χεια της εξου­σί­ας του κα­πι­τα­λι­στι­κού κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού. Εξα­σφα­λί­ζει τις αυ­τα­πά­τες των αν­θρώ­πων που πι­στεύ­ουν ότι ασκούν εξου­σία επει­δή δια­λέ­γουν μια φορά σε κά­ποια χρό­νια τον εκ­πρό­σω­πο της αστι­κής τάξης που θα τους κυ­βερ­νή­σει και θα τους κα­τα­πιέ­σει –χωρίς, φυ­σι­κά, να μπο­ρούν καν να αγ­γί­ξουν την κρα­τι­κή μη­χα­νή ή τις οχυ­ρω­μέ­νες κα­πι­τα­λι­στές εται­ρεί­ες, μέσα από τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση της κάλ­πης.
Αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο είναι το απο­κο­ρύ­φω­μα της δη­μο­κρα­τί­ας, μια επα­νά­στα­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων που ανέ­τρε­ψε άμεσα έναν κυ­βερ­νή­τη. Όσον αφορά τον στρα­τιω­τι­κή εκτο­πι­σμό του Μόρσι, αυτό δεν ήταν τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από μια δε­δο­μέ­νη κα­τά­λη­ξη, από τη στιγ­μή που ο στρα­τός κα­τά­λα­βε ότι οι μάζες είχαν ήδη λήξει το ζή­τη­μα στους δρό­μους και τις πλα­τεί­ες της Αι­γύ­πτου.
Ο Ελ-Σι­σί στις 3 Ιούλη του 2013, έκανε αυτό που έκανε ο Τα­ντα­ουΐ πριν από αυτόν στις 11 Φλε­βά­ρη του 2011: υπο­τά­χθη­κε στη θέ­λη­ση του εξε­γερ­μέ­νου πλη­θυ­σμού, όχι από κά­ποιον πα­τριω­τι­σμό ή κά­ποια επα­να­στα­τι­κή διά­θε­ση, αλλά από τον φόβο του απέ­να­ντι στην επα­νά­στα­ση. Γιατί αν δεν επε­νέ­βαι­νε ο Ελ-Σι­σί για να απο­μα­κρύ­νει τον Μόρσι, η επα­νά­στα­ση δεν θα στα­μα­τού­σε με την ανα­τρο­πή του Μόρσι και της Αδελ­φό­τη­τας, αλλά ήταν –και ακόμα πα­ρα­μέ­νει- ικανή να με­τε­ξε­λι­χθεί σε μια πλήρη κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση που θα μπο­ρού­σε να ανα­τρέ­ψει όλο το κα­πι­τα­λι­στι­κό κρά­τος, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ηγε­τών του στρα­τιω­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου.
Το στρα­τιω­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο είναι εχθρι­κό προς την Αι­γυ­πτια­κή Επα­νά­στα­ση. Ξε­φορ­τώ­θη­κε τον Μου­μπά­ρακ για να σώσει τον εαυτό του από τα πυρά της επα­νά­στα­σης. Ο στρα­τός τώρα ξε­φορ­τώ­νε­ται την Αδελ­φό­τη­τα και τον Μόρσι, τους πρώην συμ­μά­χους του, από φόβο για την μέρα που ο σει­σμός της επα­νά­στα­σης θα φτά­σει και σε αυτόν. Όπως πλα­τιά τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού είχαν επη­ρε­α­στεί από την αυ­τα­πά­τη για την ου­δε­τε­ρό­τη­τα του στρα­τού και την υπο­στή­ρι­ξή του στην επα­νά­στα­ση, στην αρχή της δια­κυ­βέρ­νη­σης του Στρα­τιω­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, σή­με­ρα επη­ρε­ά­ζο­νται από την προ­πα­γάν­δα ψε­μά­των για τον ηρω­ι­σμό και την επα­να­στα­τι­κή αφο­σί­ω­ση του Ελ-Σι­σί και των στρα­τη­γών του.
Αλλά όπως οι μάζες γρή­γο­ρα ξε­πέ­ρα­σαν την προ­πα­γάν­δα στις μέρες της εξου­σί­ας του Τα­ντα­ουΐ, μέσα από την εμπει­ρία και τον αγώνα τους, θα ξε­πε­ρά­σουν και πάλι την ψευ­δαί­σθη­ση ότι «στρα­τός και λαός είναι ένα χέρι» τις επό­με­νες βδο­μά­δες και μήνες.
Οι Αι­γυ­πτια­κές μάζες κα­τά­φε­ραν να ανα­τρέ­ψουν δύο προ­έ­δρους σε 30 μήνες. Αυτή η τε­ρά­στια δύ­να­μη δεν φαί­νε­ται μόνο στις δια­δη­λώ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων, αλλά και στα διαρ­κή κύ­μα­τα απερ­γιών και λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Γιατί η πο­λι­τι­κή αυ­το­πε­ποί­θη­ση με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται σε αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους κοι­νω­νι­κούς και οι­κο­νο­μι­κούς αγώ­νες, και το αντί­στρο­φο.
Μετά το πρώτο επα­να­στα­τι­κό κύμα, ο στρα­τός πό­ντα­ρε στις ορ­γα­νω­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες και τη λαϊκή στή­ρι­ξη της Αδελ­φό­τη­τας, για να αφο­μοιώ­σει και τε­λι­κά να ακυ­ρώ­σει την επα­νά­στα­ση. Αλλά αυτό το πο­ντά­ρι­σμα ητ­τή­θη­κε στις 30 Ιούνη. Τώρα, ο στρα­τός πο­ντά­ρει στη φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση για τον ίδιο στόχο. Αλλά το τε­ρά­στιο χάσμα ανά­με­σα στις προσ­δο­κί­ες των επα­να­στα­τι­κών μαζών και αυτά που προ­σφέ­ρουν οι φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­νά­μεις όσον αφορά τις οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές εν μέσω μιας βα­θιάς οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, θα οδη­γή­σουν γρή­γο­ρα στην απο­κά­λυ­ψη των στό­χων αυτών των δυ­νά­με­ων, και πίσω από αυτές, των πραγ­μα­τι­κών κυ­βερ­νη­τών της Αι­γύ­πτου, του στρα­τού και των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας.
Ένας από τους κιν­δύ­νους που θα αντι­με­τω­πί­σου­με τις ερ­χό­με­νες βδο­μά­δες και μήνες είναι το κύμα κα­τα­στο­λής που κα­τευ­θύ­νε­ται ενά­ντια στη Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και το Ισλα­μι­κό κί­νη­μα, θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί προ­πα­γαν­δι­στι­κά από τους φι­λε­λεύ­θε­ρους και για λό­γους ασφα­λεί­ας από το στρα­τό και την αστυ­νο­μία, για να χτυ­πή­σουν το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και τις λαϊ­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, με την πρό­φα­ση της δια­τή­ρη­σης της στα­θε­ρό­τη­τας σε «αυτήν την κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο». Η απο­κα­τά­στα­ση της αυ­το­πε­ποί­θη­σης του μη­χα­νι­σμού ασφα­λεί­ας μέσα από το κυ­νή­γι των ισλα­μι­στών, θα με­τα­φρα­στεί αναμ­φί­βο­λα σε κύ­μα­τα κα­τα­στο­λής ενά­ντια σε απερ­γί­ες και κα­τα­λή­ψεις, με την κά­λυ­ψη των αστι­κών ΜΜΕ.
Γι’ αυτό το λόγο, πρέ­πει να εί­μα­στε στα­θε­ρά ενά­ντια σε κάθε μορφή κα­τα­στο­λής που θα δε­χθούν οι Ισλα­μι­στές, είτε συλ­λή­ψεις, είτε κλει­σί­μα­τα κα­να­λιών και εφη­με­ρί­δων, γιατί αυτό που γί­νε­ται σή­με­ρα ενά­ντια στους Ισλα­μι­στές, θα γίνει αύριο ενά­ντια στους ερ­γά­τες και τους αρι­στε­ρούς.
Το δί­λημ­μα της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης σή­με­ρα είναι η πο­λι­τι­κή αδυ­να­μία των επα­να­στα­τι­κών δυ­νά­με­ων που εκ­φρά­ζουν το αί­τη­μα της συ­νέ­χειας της επα­νά­στα­σης, με τα κοι­νω­νι­κά αι­τή­μα­τα στην καρ­διά της. Για αυτές τις δυ­νά­μεις, η κάλπη δεν θα αρ­κέ­σει, και δεν θα δε­χτούν τη συ­νέ­χεια των κα­πι­τα­λι­στι­κών πο­λι­τι­κών φτω­χο­ποί­η­σης. Δεν θα εγκα­τα­λεί­ψουν το αί­τη­μα για δι­καί­ω­ση του αί­μα­τος των μαρ­τύ­ρων της επα­νά­στα­σης. Θα συ­νε­χί­σουν να επι­μέ­νουν για την ανα­τρο­πή του κρά­τους του Μου­μπά­ρακ, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των στρα­τιω­τι­κών, δι­κα­στι­κών, κα­τα­σταλ­τι­κών μη­χα­νι­σμών του. Αυτοί οι μη­χα­νι­σμοί εξα­κο­λου­θούν να ελέγ­χουν τη χώρα και εξα­κο­λου­θούν να προ­στα­τεύ­ουν τα συμ­φέ­ρο­ντα των με­γά­λων επι­χει­ρη­μα­τιών και των φε­λούλ του Μου­μπά­ρακ. Πα­ρα­μέ­νουν ένας τε­ρά­στιος βάλ­τος δια­φθο­ράς, λε­η­λα­σί­ας και δε­σπο­τι­σμού.
Επι­βάλ­λε­ται στις επα­να­στα­τι­κές δυ­νά­μεις σή­με­ρα να ενώ­σουν τις γραμ­μές τους και να το­πο­θε­τη­θούν ως μια πει­στι­κή επα­να­στα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή για τις μάζες –μια εναλ­λα­κτι­κή στις φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­νά­μεις που σή­με­ρα σκαρ­φα­λώ­νουν ψηλά, στη­ριγ­μέ­νες στους ώμους του στρα­τού, και στις δυ­νά­μεις του πο­λι­τι­κού Ισλάμ που κυ­ριάρ­χη­σαν σε πλα­τιά τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού για δε­κα­ε­τί­ες. Πρέ­πει να δη­μιουρ­γή­σου­με μια πλατ­φόρ­μα που θα ενώ­νει τους οι­κο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες στις γραμ­μές των ερ­γα­τών και των φτω­χών, που θα ενώ­νει όλα τα κα­τα­πιε­σμέ­να στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας. Γιατί είναι αυτοί οι άν­θρω­ποι που έχουν συμ­φέ­ρον στη συ­νέ­χεια της επα­νά­στα­σης, έχουν συμ­φέ­ρον να ανα­τρα­πεί η καρ­διά του κα­θε­στώ­τος και όχι μόνο οι εκ­πρό­σω­ποί του, είτε ήταν ο Μου­μπά­ρακ ή ο Μόρσι στο πα­ρελ­θόν, είτε ίσως θα είναι ο Ελ Μπα­ρα­ντέι στο σύ­ντο­μο μέλ­λον.
Οπότε ξε­κι­νά­με από αυτήν τη στιγ­μή προ­ε­τοι­μα­σί­ες για την τρίτη Αι­γυ­πτια­κή Επα­νά­στα­ση που θα έρθει ανα­πό­φευ­κτα, για να εί­μα­στε έτοι­μοι να οδη­γή­σου­με αυτήν την επα­νά­στα­ση ως την τε­λι­κή νίκη. Γιατί οι μάζες απέ­δει­ξαν για άλλη μια φορά ότι η επα­να­στα­τι­κή τους ενέρ­γεια είναι ανε­ξά­ντλη­τη, ότι η επα­νά­στα­σή τους είναι πραγ­μα­τι­κά μια διαρ­κής επα­νά­στα­ση. Ας επι­χει­ρή­σου­με να ανέλ­θου­με και να στα­θού­με στο ύψος αυτού του ιστο­ρι­κού κα­θή­κο­ντος, και ας δου­λέ­ψου­με όλοι μαζί για την επι­τυ­χία της επα­νά­στα­σης.
- See more at: http://rproject.gr/article/anakoinosi-ton-epanastaton-sosialiston-aigyptoy-tesseris-meres-poy-sygklonisan-ton-kosmo#sthash.12KOSmrb.dpuf

 Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7604