Σ’ αυτή την εποχή των ραγδαίων κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, που η ελληνική Αριστερά της ενσωμάτωσης παραπαίει ανάμεσα στη Realpolitik του μνημονιακού σοσιαλφιλελευθερισμού και στη «δημιουργική ασάφεια» της αποτυχημένης συνταγής ενός «αντιμνημονιακού προοδευτικού δημοκρατικού πατριωτικού μετώπου», σ΄ αυτή την εποχή που η πολιτική περιχαράκωση και ο ιδεολογικός πουριτανισμός εξυπηρετούν, ανεξαρτήτως προθέσεων, τις επιδιώξεις του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας,
η δυναμική ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, έκφραση και συντελεστή ταυτόχρονα ενός ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού εργατικού κινήματος, αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου για τις ίδιες τις κυριαρχούμενες τάξεις και στρώματα της κοινωνίας μας.
Η ανάγκη να προσδιορίσουμε τη θέση μας ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών δε μας εξωθεί στο βεβιασμένο ισχυρισμό ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρίνεται στις άριστες θεωρητικές και πρακτικές προδιαγραφές ενός τέτοιου μετώπου.
Ωστόσο, και χωρίς την παραμικρή διάθεση υποβάθμισης των ενστάσεων και της κριτικής που έχουμε ασκήσει κατά καιρούς στη στρατηγική και την τακτική της, επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι στις παρούσες συνθήκες μόνον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τις ζωντανές κινηματικές δυνάμεις της και την ταξική γείωσή της, προβάλλει, αν και σε σχετικά ανεπεξέργαστη ακόμη μορφή, τις θέσεις ενός συμπαγούς μεταβατικού προγράμματος με κρίσιμους κόμβους την κατάργηση των μνημονίων, τη στάση πληρωμών και τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και στρατηγικών τομέων της οικονομίας, την έξοδο από την ευρωζώνη και, κατεξοχήν, τη ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όρο απαράβατο για την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος και την περαιτέρω προώθηση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Συνειδητοποιούμε, όπως εκατομμύρια πολιτών, όπως και οι χιλιάδες των μελών και των συναγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ότι οι καιροί είναι δίσεκτοι. Κατανοούμε ότι η υπόθεση ενός αντικαπιταλιστικού μετώπου με σοσιαλιστική στρατηγική στόχευση δεν είναι υπόθεση «παραγόντων» της Αριστεράς, αλλά του κάθε λιγότερο ή περισσότερο συνειδητού μέλους του κόσμου της εργασίας, είναι υπόθεση ενός ταξικού κινήματος, που αν δε διεθνοποιηθεί δεν πρόκειται να προσεγγίσει το στρατηγικό στόχο του.
Γνωρίζουμε, τέλος, ότι η ψήφος αποτελεί απλά και μόνον ένα, προφανώς όχι το πιο σημαντικό ανάμεσα σε άλλα, μέσο για τον αγώνα εξόδου από την καπιταλιστική φυλακή. Δεν ονειροβατούμε, δεν εξιδανικεύουμε, αλλά και δεν υποχωρούμε:
Ψήφος τώρα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΕΕΚ & ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΥΣ/-ΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!
Γιώργος Ρούσης
Αλέξανδρος Χρύσης
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9872
