Ο Αντόνιο Γκράμσι, σε ένα μικρό σχόλιό του με τίτλο «Μεθοδολογικά κριτήρια», επισημαίνει:
«Μια τυπική εκδήλωση του πνευματικού ερασιτεχνισμού (και της πνευματικής δραστηριότητας των ερασιτεχνών) είναι αυτό: ότι στην πραγμάτευση ενός ζητήματος καταβάλλεται προσπάθεια να εκθέσει κανείς ό,τιδήποτε γνωρίζει και όχι μόνο αυτό που είναι αναγκαίο και σημαντικό για ένα θέμα. Πιάνει κάθε ευκαιρία για να κάνει επίδειξη των γυμνασμάτων του, όλων των κουρελιών και των σπάγκων του παζαριού του…».
Πολλά κείμενα του φίλου Στάθη
χαρακτηρίζονται από αυτόν τον «πνευματικό ερασιτεχνισμό»: Από αυτήν τη νόσο που ανακατεύει τα πάντα, «όλα τα κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού του».
Όταν ανακατεύεις τα πάντα, δίχως να έχεις ένα άξονα πολιτικής αποκρυστάλλωσης γύρω από τον οποίο να δένονται οργανικά τα επιμέρους γεγονότα και οι επιμέρους απόψεις σου, τότε μοιραία μαζί με τα σωστά αραδιάζεις και πολλές ανοησίες…
Έτσι είναι και το σημερινό κείμενο του Στάθη: Πνευματικά γυμνάσματα δίχως άξονα αποκρυστάλλωσης, ένα ασύνδετο ανακάτωμα ορθών παρατηρήσεων και ανοησιών…
Η ίδια η αρχή του κειμένου του ήταν μια «ξεκάρφωτη ανοησία», που μας προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και μας ανάγκασε να γράψουμε αυτό το σημείωμα.
Διαβάζουμε:
"Λάμπει, όσον οι ημέρες, κατάκορφα στο στερέωμα η κυρία Ραχήλ Μακρή. Χθες αποφάνθηκε ότι η Βουλή είναι «οίκος ανοχής», ρισκάροντας να της απαντήσει κάποιος ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον χωρίς την παρουσία της ίδιας ή όποιου άλλου αμολάει φασίζοντα, αντικοινοβουλευτικά και σεξιστικά σχόλια εναντίον του ενός από τους τρεις πυλώνες του πολιτεύματος…».
Μετά ο φίλος Στάθης αφήνει τη Μακρή και αραδιάζει χίλια δυο ασύνδετα πράγματα: «όλα τα κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού του…».
Διαβάστε εδώ:
http://www.enikos.gr/stathis/342026,Eorth-gia-ta-panhgyria.html
Θα μείνουμε στην επίθεση που κάνει στη Μακρή, διότι τα συμπυκνώνει όλα. Δύο μόνο παρατηρήσεις.
Παρατήρηση πρώτη: Ο Στάθης δίχως να το αντιλαμβάνεται πέφτει ο ίδιος σε «σεξιστικό παράπτωμα». Εμμέσως πλην σαφώς λέει ότι η Βουλή είναι αδύνατο να είναι «οίκος ανοχής» δίχως να είναι η Μακρή μέσα…
Παρατήρηση δεύτερη: Εδώ είναι πολύ σοβαρότερο το πολιτικό ζήτημα.
Εδώ ο Στάθης υπερασπίζεται με πάθος τους πυλώνες του πολιτεύματος: Τους πυλώνες του καπιταλισμού και στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, τους διακοσμητικούς πυλώνες της ΑΠΟΙΚΙΑΣ του 4ου Ράιχ…
Για το Στάθη η επίθεση στο κατοχικό Κοινοβούλιο, στο διακοσμητικό «μπορδέλο», είναι πρακτική φασίζουσα και σεξιστική!!!
Όταν ακόμα η αστική δημοκρατία λειτουργούσε στοιχειωδώς, η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε χαρακτηρίσει τη Βουλή «ορνιθώνα»: «Φασίζον» σχόλιο για το Στάθη…
Όταν οι μεγάλοι ηγέτες του Σοσιαλισμού και οι θεωρητικοί του μαρξισμού κτυπούν αδυσώπητα τους «πυλώνες» του αστικού πολιτεύματος, εγκληματούν κι αυτοί, σύμφωνα με το Στάθη…
Τέτοιες ανοησίες αστικής «δημοκρατικής νομιμότητας» (κατοχική «νομιμότητα» σήμερα) αραδιάζει ο Στάθης για να κτυπήσει την Ραχήλ Μακρή…
Αντί να δείξει το κοινοβουλευτικό σώου της Μακρή, σώου εμπορικού θεάματος προσαρμοσμένο στο λαϊκό θυμό για τη Βουλή (θυμός διατυπωμένος με πολλά συνθήματα εναντίον της), δίνει, ο φίλος Στάθης, επαναστατικά ένσημα στη Μακρή…
Και εμφανίζεται ο ίδιος φανατικός «οπαδός» των πυλώνων του κατοχικού καθεστώτος…
