Του Γ. Σιώζου
Ο επιθετικός προσδιορισμός στο Μπολσεβίκοι, αποτελεί μιά πρόκληση αλλά και μιά ανάγκη, που επιβάλλεται από την συγκυρία που διανύουμε.
Συγκυρία κατά την οποία, η πλειοψηφία των "Αριστερών" εκφράσεων σε Πανευρωπαϊκή κλίμακα αλλά ιδιαίτερα στη χώρα μας - που τελεί κάτω από την κηδεμονία και τον πλήρη έλεγχο των Βρυξελλών - το ζήτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, πλήρως αποσιωπάται.
Και όχι μόνον αποσιωπάται, αλλά η προβολή αυτού του πολιτικού προτάγματος χαρακτηρίζεται ως "Σωβινισμός", η δε επιδίωξη ενός τέτοιου στόχου νοείται ως "Εθνικός απομονωτισμός", που ίσως υποκρύπτει και έναν υφέρποντα "Φασισμό".
Η σύζευξη του Αιτήματος για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Απελευθέρωση, αποτελούσε το κύριο πρόταγμα της Αριστεράς στη χώρα μας.
Σε όλη την Διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου πολέμου, όσο και τη μεταεμφυλιακή περίοδο και την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Θεμέλιο για την Εθνική ανεξαρτησία αποτελούσε για την Αριστερά, η αυτόνομη ανάπτυξη μιάς ισχυρής Οικονομίας με φιλολαϊκό πρόσημο.
Μιά οικονομία που είχε σαν στόχο την κάλυψη των εσωτερικών της αναγκών και την ενίσχυση των εξαγωγών, επιτυγχάνοντας μιά ικανοποιητική θέση για τη Χώρα στο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.
Πρωτοστατούσε στην πάλη για την παραγωγική της ανασυγκρότηση, αντιτιθέμενη στην στρεβλή και εξαρτημένη ανάπτυξη που την επέβαλλαν, η εγχώρια ολιγαρχία και οι ξένοι πάτρωνές της.
Πάγιο αίτημα της Αριστεράς αποτελούσε η αλλαγή παραγωγικού και οικονομικού Μοντέλου.
Έδινε έμφαση στην εκμετάλλευση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη δημιουργία μεταποιητικών Βιομηχανικών και Βιοτεχνικών μονάδων, της διατροφικής επάρκειας και αυτάρκειας της χώρας και την ενίσχυση των εξαγωγών.
Θεωρούσε αδήριτη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου, τον εθνικό έλεγχο της Δημοσιονομικής πολιτικής, του Χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς και τον Δημόσιο χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων της παραγωγής.
Αγωνίζονταν για μιά Παιδεία στην υπηρεσία των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και την ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου.
Για μιά Εκπαίδευση που θα εδράζονταν στις παραγωγικές ανάγκες της Χώρας, με την ταυτόχρονη άρση των φραγμών για τους οικονομικά ασθενέστερους.
Μάχονταν για μιά Παιδεία που αντιτάσσονταν στον Πνευματικό και Πολιτιστικό Ιμπεριαλισμό, ενισχύοντας την εθνική συνείδηση.
Υπερασπίζονταν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, την Γλώσσα, τον Εθνικό και Λαϊκό πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα και τις Λαϊκές παραδόσεις.
Δεν απέρριπτε τα πνευματικά και πολιτιστικά επιτεύγματα των άλλων Λαών, αφομοιώνοντας και ανασυνθέτοντας με τρόπο κριτικό και δημιουργικό τα επιτεύγματά τους.
Για την υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, τάσσονταν υπέρ της συγκρότησης ισχυρών ενόπλων Δυνάμεων και την δημιουργία Παλαϊκής Άμυνας.
Αντιτίθετο σθεναρά στην εμπλοκή τους στα επιθετικά σχέδια των Ιμπεριαλιστών Αμερικανών και Ευρωπαίων, την επέμβασή τους για την καταστολή λαϊκών και εργατικών κινητοποιήσεων και την εγκαθίδρυση Δικτατορικών καθεστώτων.
Πρόβαλλε την ανάγκη για μιά εξωτερική πολιτική Ειρήνης και Φιλίας με όλες τις Χώρες και μιά Στρατηγική Συμμαχιών για την Διασφάλιση της Ανεξαρτησίας της και της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας.
Το Αίτημα της εξόδου από το ΝΑΤΟ διατυπώνονταν ως αίτημα αιχμής, προκειμένου η χώρα να έχει τη δυνατότητα να ασκεί ανεξάρτητη και πολυδιάστατη, εξωτερική πολιτική.
Με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, αντιλαμβάνονταν την πορεία για τον Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Κοινωνίας.
Μέσω αυτής της τακτικής, πίστευε ότι εξυπηρετούνταν ο Στρατηγικός της στόχος. Η επίτευξη του Σοσιαλισμού.
Τί απ' όλα αυτά υπερασπίζονται και υπηρετούν, στον παρόντα χρόνο οι οργανωμένες εκφράσεις της Αριστεράς;
Φυσικά σε αυτές, δε συμπεριλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι πια εμφανές ότι πρόκειται για ένα Νεοφιλελεύθερο κόμμα, ακραία εθνομηδενιστικό, πιστός υπηρέτης της άρχουσας τάξης και των ξένων προστατών της.
Το ερώτημα τίθεται σε εκείνους τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς, που υποβαθμίζουν πλήρως το αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, προτάσσοντας είτε την Λαϊκή Εξουσία, είτε την Αντικαπιταλιστική Πάλη.
Σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, που υποκαθιστούν την Τακτική, με τον Στρατηγικό Στόχο.
Σε όλους αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη ανάδειξης της Εργατικής Τάξης και των εργαζομένων, σε Ηγεμονεύουσα Εθνική Τάξη.
Σε Εθνική Τάξη που θα είναι ικανή να συσπειρώσει και τα Μικρομεσαία στρώματα που σήμερα βίαια Προλεταριοποιούνται, σε ένα Πρόγραμμα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης και Ταξικής Χειραφέτησης.
Ένα "φάντασμα" πλανάται σ' ένα ευρύ φάσμα των οργανώσεων της Αριστεράς και του Αναρχικού Χώρου.
Αυτό του Άγι Στίνα.
Ένα βαρύ πέπλο ενός ψευδεπίγραφου Νέο-Τροτσκισμού, καλύπτει την Πολιτική τους.
Ένα πέπλο που καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ του Διεθνισμού και των επιδιώξεων της Παγκοσμιοποίησης, σημερινής Στρατηγικής επιλογής του Καπιταλισμού.
Ο επιθετικός προσδιορισμός στο Μπολσεβίκοι, αποτελεί μιά πρόκληση αλλά και μιά ανάγκη, που επιβάλλεται από την συγκυρία που διανύουμε.
Συγκυρία κατά την οποία, η πλειοψηφία των "Αριστερών" εκφράσεων σε Πανευρωπαϊκή κλίμακα αλλά ιδιαίτερα στη χώρα μας - που τελεί κάτω από την κηδεμονία και τον πλήρη έλεγχο των Βρυξελλών - το ζήτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, πλήρως αποσιωπάται.
Και όχι μόνον αποσιωπάται, αλλά η προβολή αυτού του πολιτικού προτάγματος χαρακτηρίζεται ως "Σωβινισμός", η δε επιδίωξη ενός τέτοιου στόχου νοείται ως "Εθνικός απομονωτισμός", που ίσως υποκρύπτει και έναν υφέρποντα "Φασισμό".
Η σύζευξη του Αιτήματος για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Απελευθέρωση, αποτελούσε το κύριο πρόταγμα της Αριστεράς στη χώρα μας.
Σε όλη την Διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου πολέμου, όσο και τη μεταεμφυλιακή περίοδο και την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Θεμέλιο για την Εθνική ανεξαρτησία αποτελούσε για την Αριστερά, η αυτόνομη ανάπτυξη μιάς ισχυρής Οικονομίας με φιλολαϊκό πρόσημο.
Μιά οικονομία που είχε σαν στόχο την κάλυψη των εσωτερικών της αναγκών και την ενίσχυση των εξαγωγών, επιτυγχάνοντας μιά ικανοποιητική θέση για τη Χώρα στο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.
Πρωτοστατούσε στην πάλη για την παραγωγική της ανασυγκρότηση, αντιτιθέμενη στην στρεβλή και εξαρτημένη ανάπτυξη που την επέβαλλαν, η εγχώρια ολιγαρχία και οι ξένοι πάτρωνές της.
Πάγιο αίτημα της Αριστεράς αποτελούσε η αλλαγή παραγωγικού και οικονομικού Μοντέλου.
Έδινε έμφαση στην εκμετάλλευση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη δημιουργία μεταποιητικών Βιομηχανικών και Βιοτεχνικών μονάδων, της διατροφικής επάρκειας και αυτάρκειας της χώρας και την ενίσχυση των εξαγωγών.
Θεωρούσε αδήριτη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου, τον εθνικό έλεγχο της Δημοσιονομικής πολιτικής, του Χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς και τον Δημόσιο χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων της παραγωγής.
Αγωνίζονταν για μιά Παιδεία στην υπηρεσία των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και την ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου.
Για μιά Εκπαίδευση που θα εδράζονταν στις παραγωγικές ανάγκες της Χώρας, με την ταυτόχρονη άρση των φραγμών για τους οικονομικά ασθενέστερους.
Μάχονταν για μιά Παιδεία που αντιτάσσονταν στον Πνευματικό και Πολιτιστικό Ιμπεριαλισμό, ενισχύοντας την εθνική συνείδηση.
Υπερασπίζονταν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, την Γλώσσα, τον Εθνικό και Λαϊκό πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα και τις Λαϊκές παραδόσεις.
Δεν απέρριπτε τα πνευματικά και πολιτιστικά επιτεύγματα των άλλων Λαών, αφομοιώνοντας και ανασυνθέτοντας με τρόπο κριτικό και δημιουργικό τα επιτεύγματά τους.
Για την υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, τάσσονταν υπέρ της συγκρότησης ισχυρών ενόπλων Δυνάμεων και την δημιουργία Παλαϊκής Άμυνας.
Αντιτίθετο σθεναρά στην εμπλοκή τους στα επιθετικά σχέδια των Ιμπεριαλιστών Αμερικανών και Ευρωπαίων, την επέμβασή τους για την καταστολή λαϊκών και εργατικών κινητοποιήσεων και την εγκαθίδρυση Δικτατορικών καθεστώτων.
Πρόβαλλε την ανάγκη για μιά εξωτερική πολιτική Ειρήνης και Φιλίας με όλες τις Χώρες και μιά Στρατηγική Συμμαχιών για την Διασφάλιση της Ανεξαρτησίας της και της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας.
Το Αίτημα της εξόδου από το ΝΑΤΟ διατυπώνονταν ως αίτημα αιχμής, προκειμένου η χώρα να έχει τη δυνατότητα να ασκεί ανεξάρτητη και πολυδιάστατη, εξωτερική πολιτική.
Με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, αντιλαμβάνονταν την πορεία για τον Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Κοινωνίας.
Μέσω αυτής της τακτικής, πίστευε ότι εξυπηρετούνταν ο Στρατηγικός της στόχος. Η επίτευξη του Σοσιαλισμού.
Τί απ' όλα αυτά υπερασπίζονται και υπηρετούν, στον παρόντα χρόνο οι οργανωμένες εκφράσεις της Αριστεράς;
Φυσικά σε αυτές, δε συμπεριλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι πια εμφανές ότι πρόκειται για ένα Νεοφιλελεύθερο κόμμα, ακραία εθνομηδενιστικό, πιστός υπηρέτης της άρχουσας τάξης και των ξένων προστατών της.
Το ερώτημα τίθεται σε εκείνους τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς, που υποβαθμίζουν πλήρως το αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, προτάσσοντας είτε την Λαϊκή Εξουσία, είτε την Αντικαπιταλιστική Πάλη.
Σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, που υποκαθιστούν την Τακτική, με τον Στρατηγικό Στόχο.
Σε όλους αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη ανάδειξης της Εργατικής Τάξης και των εργαζομένων, σε Ηγεμονεύουσα Εθνική Τάξη.
Σε Εθνική Τάξη που θα είναι ικανή να συσπειρώσει και τα Μικρομεσαία στρώματα που σήμερα βίαια Προλεταριοποιούνται, σε ένα Πρόγραμμα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης και Ταξικής Χειραφέτησης.
Ένα "φάντασμα" πλανάται σ' ένα ευρύ φάσμα των οργανώσεων της Αριστεράς και του Αναρχικού Χώρου.
Αυτό του Άγι Στίνα.
Ένα βαρύ πέπλο ενός ψευδεπίγραφου Νέο-Τροτσκισμού, καλύπτει την Πολιτική τους.
Ένα πέπλο που καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ του Διεθνισμού και των επιδιώξεων της Παγκοσμιοποίησης, σημερινής Στρατηγικής επιλογής του Καπιταλισμού.
