Του Γ. Σιώζου
Αλεξανδρινοί βασιλείς
Μαζεύτηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέλφια,
Αλέξανδρο & Πτολεμαίο, που πρώτη φορά
τα βγάζουν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς
μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.
Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τί άξιζαν αυτά
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.
Απόσπασμα από ποίημα του
Κ. Καβάφη
Στην ασήμαντη «Πολίχνη», Προτεκτοράτο του Νέου Γερμανικού Ράιχ που φέρει το ψευδώνυμο «Ευρωπαϊκή Ένωση», ετοιμάζονται να «εκλέξουν» τους νέους πολιτειακούς «άρχοντες» όλων των βαθμίδων, των πολιτειακών θεσμών της Χώρας.
Η ασήμαντη «Πολίχνη» με το λαμπρό όνομα «Ελλάς», κάτω από το αυστηρό και επιτιμητικό βλέμμα των «σκηνοθετών» των Βρυξελλών.
Το άγρυπνο Μάτι του υπερδραστήριου αρμοστού στη Χώρα, της πέραν του Ατλαντικού Συμμάχου. Από την άκρα «Δεξιά» ως την άκρα «Αριστερά», όλοι οι «πολιτικοί» φορείς οργανώνονται, προκειμένου να πάρουν μέρος στο «Μεγάλο Ραβαΐσι», της Δημοκρατίας.
Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, συσκέψεις επί συσκέψεων.
Τσούρμα υποψηφίων διαγκωνίζονται, περίσσιο το πάθος των τηλεμαχιών, προσπαθεί να φορτίσει την ατμόσφαιρα.
Στις κάλπες οδηγείται η Ελλάς, εν μέσω «Δημοκρατικής» κραιπάλης.
Γέφυρες στήνονται με υλικά κατεδαφίσεων, μεταγραφές σε τιμή ευκαιρίας πραγματοποιούνται, με ευτελή δοσίματα οι ψήφοι λαφυραγωγούνται.
Οι «Μονομάχοι», κουρελιασμένα ιδεολογικά και κομματικά φλάμπουρα ανεμίζουν, σε μια Αρρένα απόλυτα κατασκευασμένη με προδιαγραφές Βρυξελλών.
«Νικητές» και «Ηττημένοι», στρέφουν το βλέμμα προς το θεωρείο των επικυρίαρχων, ξέροντας ότι θα αντικρύσουν τον αντίχειρα ανεστραμμένο.
Αίμα και άλλο Αίμα.
Ποτέ να μην στεγνώσει, ο στίβος της Αρρένας.
Στις αποικίες μόνο Ζόμπι επιβάλλεται να κατοικούν.
Τώρα, αν μια μέρα με αιθρία, τους επιτρέπεται να ψηφίζουν «Άρχοντες» στην Μπανανία … Σπολάτι τους.
Αλεξανδρινοί βασιλείς
Μαζεύτηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέλφια,
Αλέξανδρο & Πτολεμαίο, που πρώτη φορά
τα βγάζουν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς
μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.
Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τί άξιζαν αυτά
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.
Απόσπασμα από ποίημα του
Κ. Καβάφη
Στην ασήμαντη «Πολίχνη», Προτεκτοράτο του Νέου Γερμανικού Ράιχ που φέρει το ψευδώνυμο «Ευρωπαϊκή Ένωση», ετοιμάζονται να «εκλέξουν» τους νέους πολιτειακούς «άρχοντες» όλων των βαθμίδων, των πολιτειακών θεσμών της Χώρας.
Η ασήμαντη «Πολίχνη» με το λαμπρό όνομα «Ελλάς», κάτω από το αυστηρό και επιτιμητικό βλέμμα των «σκηνοθετών» των Βρυξελλών.
Το άγρυπνο Μάτι του υπερδραστήριου αρμοστού στη Χώρα, της πέραν του Ατλαντικού Συμμάχου. Από την άκρα «Δεξιά» ως την άκρα «Αριστερά», όλοι οι «πολιτικοί» φορείς οργανώνονται, προκειμένου να πάρουν μέρος στο «Μεγάλο Ραβαΐσι», της Δημοκρατίας.
Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, συσκέψεις επί συσκέψεων.
Τσούρμα υποψηφίων διαγκωνίζονται, περίσσιο το πάθος των τηλεμαχιών, προσπαθεί να φορτίσει την ατμόσφαιρα.
Στις κάλπες οδηγείται η Ελλάς, εν μέσω «Δημοκρατικής» κραιπάλης.
Γέφυρες στήνονται με υλικά κατεδαφίσεων, μεταγραφές σε τιμή ευκαιρίας πραγματοποιούνται, με ευτελή δοσίματα οι ψήφοι λαφυραγωγούνται.
Οι «Μονομάχοι», κουρελιασμένα ιδεολογικά και κομματικά φλάμπουρα ανεμίζουν, σε μια Αρρένα απόλυτα κατασκευασμένη με προδιαγραφές Βρυξελλών.
«Νικητές» και «Ηττημένοι», στρέφουν το βλέμμα προς το θεωρείο των επικυρίαρχων, ξέροντας ότι θα αντικρύσουν τον αντίχειρα ανεστραμμένο.
Αίμα και άλλο Αίμα.
Ποτέ να μην στεγνώσει, ο στίβος της Αρρένας.
Στις αποικίες μόνο Ζόμπι επιβάλλεται να κατοικούν.
Τώρα, αν μια μέρα με αιθρία, τους επιτρέπεται να ψηφίζουν «Άρχοντες» στην Μπανανία … Σπολάτι τους.
