Τρικυμία εν κρανίω ενός επαγγελματία «αριστεριστή»…

Ο αριστερισμός στην εποχή της Παγκοσμοιοποίησης αποτελεί το άλλοθι του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού και των πλανητικών ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης.
Συνακόλουθα, ο αριστερισμός και ο εθνομηδενισμός («αντι-εθνικισμός, «αντι-ρατσισμός και CIA) πάνε μαζί, αποτελούν το υποπροϊόν της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ της παραδοσιακής αριστεράς στον ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟ Ιμπεριαλισμό, δηλαδή στο «Διεθνισμό» του κεφαλαίου…
Η πλειονότητα των Ελλήνων «αριστεριστών» βρίσκεται στις πρώτες γραμμές του εθνομηδενισμού.
Θα μπορούσαμε να πούμε, με κάποια δόση ειρωνείας, ότι οι ‘Έλληνες «αριστεριστές», σε όλες τις ποικιλίες τους, αποτελούν την «Ποίηση» του εθνομηδενισμού, την Πέμπτη Φάλαγγα του νεοφιλελευθερισμού και της νεοταξικής εξουσίας…

Φυσικά, με αριστερίστικη φρασεολογία και «επαναστατικά» ουρλιαχτά: Έχουν καρατομήσει τη Θεωρία του Μαρξισμού, τις Αρχές, τις Πολιτικές και τις Αξίες του Αριστερού Κινήματος, τις εμπορεύονται και τις σφετερίζονται, εκτοξεύοντας υστερικές αριστερές κορώνες για να στηρίζουν στην ΠΡΑΞΗ τα νέα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης και του 4ου Ράιχ…

Όλη αυτή η «αριστερίστικη» αποστέωση και σκουριά αποτελεί τη μεγαλύτερη και πλέον χρήσιμη (για τον καπιταλισμό) δυσφήμιση της Αριστεράς, των Ιδεών της, της Ιστορίας της και της Επαναστατικής της Πρακτικής.

Γι αυτό, αυτός ο «αριστερισμός» απολαμβάνει πολλά και ποικίλα προνόμια από το σύστημα των μαφιόζων του χρήματος: Από τις επιδοτήσεις των επαγγελματιών του «αντιρατσισμού» κλπ, τις δικτυώσεις στους μηχανισμούς του κράτους και της Προπαγάνδας, μέχρι τις επιχειρήσεις των ΜΚΟ…


Γι αυτό, όμως, αυτοί οι «αριστεριστές» δεν ασκούν και ΚΑΜΙΑ, απολύτως ΚΑΜΙΑ, επίδραση στον ελληνικό λαό, τον οποίο βρίζουν ακατάπαυστα σαν «εθνικιστή» και «ρατσιστή».

Όταν υπάρχει ο αυθεντικός και κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός, καθώς και το «αριστερό» του παπούτσι (ΣΥΡΙΖΑ), οι αξιοθρήνητοι «αριστεριστές» δεν μπορούν να εξαπατήσουν και παίζουν ΠΑΝΤΑ το ρόλο της «τσόντας»…

Χθες στο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα στη ΛαΕ, αύριο κάπου αλλού…

Ένας τέτοιος «αυθεντικός» επαγγελματίας του εθνομηδενισμού και του «αριστερισμού», είναι και ο Αντώνης Νταβανέλος…
Χρόνια στο κουρμπέτι. Αφού τσαλαβούτησε στο ΣΥΡΙΖΑ επί χρόνια (τέτοια πολιτική ικανότητα, γνώση, οπορτουνιστική έπαρση, αλλά και παραγοντίστικη αποστέωση), σήμερα κολυμπάει στα θολά νερά της ΛαΕ (αν δεν έχει «πληγωθεί» και φύγει και από εκεί).

Αυτός, λοιπόν, ο τύπος έχει το θράσος να μας παραδίδει μαθήματα Αριστερής Σκέψης και να εμφανίζει τον εθνομηδενισμό ως επαναστατική πολιτική…

Δεν θα ασχολιόμασταν μαζί του, διότι, όπως είπαμε είναι νεκρά απολιθώματα δίχως καμία επίδραση στην ελληνική κοινωνία.

Αλλάξαμε, όμως, γνώμη διότι το παρακάτω κείμενο, πολύ παραστατικά, δείχνει την αβυσσαλέα πολιτική ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ και γελοιότητα των «αριστεριστών», καθώς και τις αστείες ταχυδακτυλουργίες που χρησιμοποιούν και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς…

Τρικυμία εν κρανίω χαρακτήριζε ΠΑΝΤΑ τον Νταβανέλο. Τώρα έχει φτάσει σε παρανοϊκές καταστάσεις: Επιδίδεται σε τέτοιες αλχημείες και ταχυδακτυλουργίες (της τυπικής, αστικής Λογικής) που γίνεται καταγέλαστος και σε κάθε νοήμονα αυτής της ίδιας Τυπικής Λογικής

Το παρακάτω εξαίρετο κείμενο το πήραμε από δω:
https://aristidisdikaios.blogspot.com/2019/03/blog-post_29.html

Όχι στο ΝΑΤΟ, όχι στις Πρέσπες, όχι και στον κάθε Νταβανέλο.

Γράφει ο Α. Νταβανέλος: 

«Η «διαρ­ροή» της εί­δη­σης ότι η ελ­λη­νι­κή πο­λε­μι­κή αε­ρο­πο­ρία θα ανα­λά­βει επι­σή­μως τη στρα­τιω­τι­κή «προ­στα­σία» του FIR της Βό­ρειας Μα­κε­δο­νί­ας, δεί­χνει την πρό­θε­ση της με­τα­τρο­πής της γει­το­νι­κής χώρας σε «προ­τε­κτο­ρά­το» του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, υπό την γε­νι­κό­τε­ρη αι­γί­δα, ασφα­λώς, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Η εξέ­λι­ξη αυτή ξε­δο­ντιά­ζει πλή­ρως την κρι­τι­κή όσων απέρ­ρι­ψαν τη συμ­φω­νία των Πρε­σπών από τη σκο­πιά των κιν­δύ­νων «αλυ­τρω­τι­σμού» των γει­τό­νων μας, ακυ­ρώ­νει πλή­ρως τις κρι­τι­κές στους Τσί­πρα-Κο­τζιά από τη σκο­πιά της «εθνι­κής μειο­δο­σί­ας», αλλά δεν ακυ­ρώ­νει κα­θό­λου τον κίν­δυ­νο ενί­σχυ­σης του ρεύ­μα­τος του εθνι­κι­σμού στο εσω­τε­ρι­κό της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας: η ιστο­ρία στα Βαλ­κά­νια λέει ότι σε ανά­λο­γες «στιγ­μές» –όταν χτι­ζό­ντου­σαν πο­λι­τι­κές με στόχο να «αρ­πά­ξου­με τις ευ­και­ρί­ες» σε βάρος των άλλων– κο­ρυ­φώ­θη­καν οι εθνι­κι­σμοί και οι πο­λε­μι­κοί κίν­δυ­νοι με­τα­ξύ των λαών.» 

Να μας συμπαθάει ο Α. Νταβανέλος, αλλά τα δόντια μας τα ‘χουμε όλα και ακέραια. Επίσης, οι κριτικές μας είναι έγκυρες και ανθεκτικές στην ιδεολογική σκουριά. 

Το επιχείρημα του Α. Νταβανέλου είναι χονδροειδώς το εξής: 

1) Οι εθνικοπατριώτες προσκυνάνε το ΝΑΤΟ 

2) Οι εθνικοπατριώτες αντιδρούν στις Πρέσπες 

3) Οι Πρέσπες είναι Νατοϊκό κατασκεύασμα 

Άρα οι εθνικοπατριώτες είναι ανακόλουθοι (ξεδοντιασμένοι, άκυροι), αφού αντιδρούν σ’ αυτό που προσκυνάνε. 

Άλλη εκδοχή του επιχειρήματος του Α. Νταβανέλου είναι και τούτη: 

1) Με τις Πρέσπες προκύπτει κίνδυνος για τους άλλους ΑΠΟ την Ελλάδα (μετατροπή σε προτεκτοράτο του ελληνικού καπιταλισμού) 

2) Οι εθνικοπατριώτες λένε τις Πρέσπες επικίνδυνες ΓΙΑ την Ελλάδα 

Άρα οι εθνικοπατριώτες είναι ανακόλουθοι κλπ κλπ 

(Σημείωση: Εθνικοπατριώτες είναι δικός μου χαρακτηρισμός, ο Α. Νταβανέλος είναι αριστερός και δεν λέει κακά λόγια). 

Τόση πολλή θολούρα σε επιχειρήματα, ομίχλη κανονική με μηδέν ορατότητα, καιρό είχαμε να δούμε. 

Ο Α. Νταβανέλος κόβεται από τα σήματα: από τις προϋποθέσεις υπ’ αριθμόν 1 όπως κι αν διαβαστούν τα επιχειρήματά του. 

Ο Α. Νταβανέλος θεωρεί όλους τους πατριώτες, οπαδούς του ΝΑΤΟ. Αυτό λέγεται προκατάληψη (για να μην πω φανατισμός και μισαλλοδοξία). Κάποιος να τον πληροφορήσει ότι πολλοί (όλο και περισσσότεροι) Έλληνες πατριώτες σιχαινόμαστε το ΝΑΤΟ. Το θεωρούμε ως τον στρατιωτικό βραχίονα των τραπεζιτών που αναλαμβάνει να «πείσει» (με βόμβες) όποιον λαό δεν μπορούν να «πείσουν» τα χρέη. Το θεωρούμε ως τον κύριο υπεύθυνο απώλειας εθνικής (λαϊκής) γης της Κύπρου και της Σερβίας, προς όφελος αυθεντικών φασιστών (Τούρκων και Αλβανών). Οι Πρέσπες είναι Νατοϊκό κατασκεύασμα που φτύνουμε μαζί με τον κατασκευαστή του. 

Άρα βρισκόμαστε σε πλήρη ακολουθία με τα πιστεύω μας κι ο Α. Νταβανέλος να μετρήσει τα δόντια του. 

Ο Α. Νταβανέλος θεωρεί ότι όλη μας (των πατριωτών) η έννοια είναι πώς θ’ αρπάξουμε την ευκαιρία, πώς η Ελλάδα (ένα ΗΔΗ προτεκτοράτο των ΗΠΑ) θα κάνει προτεκτοράτο της ένα ΗΔΗ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Αυτό λέγεται συγχυτική κατάσταση. Ταύτιση του μη προνομιούχου Έλληνα πατριώτη με τον εγχώριο καπιταλισμό. Για μας όμως, Ελληνικός και Σκοπιανός καπιταλισμός είναι τα χέρια που νίβουν το ένα τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο, τον Αμερικάνικο καπιταλισμό. Αυτά τα παραμυθάκια περί Ελλάδας «ηγέτιδας δύναμης» στα Βαλκάνια τ’ ακούμε βερεσέ. Μας τα σερβίρουν οι καπιταλιστές ως χάντρες στους ιθαγενείς, μας τα σερβίρει κι ο Α. Νταβανέλος για να τα στρέψει εναντίον μας. Ρίχνουμε «άκυρο» και στους δυο. Μόνη έγκυρη η άποψή μας κι ο Α. Νταβανέλος να μετράει τα λόγια του. 

Όχι στο ΝΑΤΟ, όχι στις Πρέσπες, όχι και στον κάθε Νταβανέλο.